YANLIŞ

Bolum 8

Sınır 200 oy 200 yorum.

Zayıflama süreci (-25 kg) ve ürün hesabı: @zayiflamaperiniz

******

Annesi bir kaç adımda Savaş'ın yanına ulaştı ve elini demirlerin arasından içeri uzatıp Savaş'ın bakmaya kıyamadığım yüzüne tokadı geçirdi. "NASIL YAPARSIN ABİNE BUNU?!"

Ne?

Bir saniye...

Ne?!

Kadın Savaş'a saçma sapan cümleler sarf ederken Ece, Boran ve ben şaşkınlıkla onlara bakıyorduk. Burada dibine kadar haklı olan Savaştı ve kimse böyle bir tepki görmesini beklemiyordu.

Savaş yediği tokadın etkisiyle yana dönmüş başını annesine doğru çevirdi. Gözlerindeki hayal kırıklığı boğazıma çöküp nefesimi keserken annesi zerre umursamadan saçmalıklarına devam etti. "BEN SENİ BÖYLE Mİ YETİŞTİRDİM?! BÖYLE ŞİDDET YANLISI BİR PİÇ GİBİ Mİ YETİŞTİRDİM?!"

Abisini, kendi karısıyla aynı yatakta seks yaparken gören bir adamın ne gibi bir tepki göstermesini bekliyordu?

Kaldı ki Savaş anın verdiği hayal kırıklığı ve şaşkınlık sebebiyle öfkeden kudurmamış abisine elini dahi sürmemişti. Bu görevi onun yerine Boran üstlenmiş, abi demeye bin şahit isteyen şahsın ağzını burnunu dağıtmıştı.

Boran'a buradan bir alkış gönderiyordum. Şiddet yanlısı değildim ama kim ne derse desin bu hak edilmiş bir şeydi.

Kadın öfkesini kusmaya devam etti. "ABİNİ HEP KISKANDIN SEN! HEP! ONUN OLAN HER ŞEY SENİN OLSUN İSTEDİN! HER ŞEYİNİ ALMAYA ÇALIŞTIN!"

Kaşlarım çatıldı. Şu an çocuklarını karıştırmış olabilir miydi? Zira biri birini kıskandıysa ve biri birinden bir şey çaldıysa bu Savaş değildi. Onu kıskanan da elindekileri almaya çalışan da abisiydi. Bu Savaş'ın karısıyla yatmasından belli oluyordu.

Şu an bu kadına bir ton şey söylebilir, Savaş'ı dibine kadar savunabilirdim ama Savaş şu an buradaydı ve can kulağıyla annesini dinliyordu. Cevap veremeyecek halde olduğunu sezersem büyük bir zevkle dahil olurdum.

"AMA BEN! BEN GERİZEKALIYIM!" Bunu bilmesi iyi bir şeydi.

"BEN ABİNİ HASTANELİK EDENE KADAR DÖVECEĞİNİ TAHMİN DAHİ ETMEMİŞTİM! EĞER TAHMİN ETSEYDİM SENİ GEBERTİRDİM!"

Bu kadın şu an ne söylediğinin farkında mıydı? Kendisi gebersindi.

Savaş annesinin söylediklerine karşı önce bir iki saniyelik küçük bir kahkaha atmış, ardından sanki ortamda çok komik bir şey varmış gibi kahkahalara boğulmuştu.

Uzun süren kahkahalarını aniden durdurdu ve dümdüz yüz ifadesiyle, öfke dolu gözleriyle annesine baktı. "Siktir git o zaman oğlunun yanına."

Gözlerindeki öfkenin sesine yansımaması çok korkunçtu. Savaş şu an kesinlikle çok korkunç ve korkunç derecede yakışıklıydı. Sevdiceğim olsaydı bir karakol fantezisi planlardım.

Kadın güldü. "Ben oğlumun yanına gideceğim zaten!"

Karşısındaki, ona öfkeyle bakan ancak öfkeli bakışlarının ardında yoğun bir hayal kırıklığı barındıran o adam da onun oğluydu. Farkında mıydı?