I MARRIED THE MONSTER (KRYPTONITE SERIES-1)

KABANATA 39 |THE PROMISE OF ZINE MAZE|

LEINDRIE's POV!

Staring at the woman of my life, hindi parin ako makapaniwalang nasa tabi ko na siya ngayon. The kid I admired, the teenager I've protected, and now the woman I loved.

"Leindrie, I'm so happy and contented right now. Nakilala ko na ang totoo kong mga magulang, naalala ko na lahat ng nawalang parte sa mga ala-ala ko, at higit sa lahat nakilala ulit kita." She smiled at me genuinely.

Pareho kaming nakahiga sa isang duyan na gawa sa Abaka habang tinatanaw ang napaka gandang dagat sa aming harapan. It's been one month since she was discharged from the hospital. Isang buwan narin ang nakalipas nang mangyari ang labanan na iyon sa pagitan namin at ng sa Orion. Hawak ng Hellviorre ngayon si Lerieon, at base sa report na sinabi sa akin ni Hezon habang nasa Hospital pa kami ay habang buhay na ikukulong sa dungeon si Lerieon.

I talked to my brother once: na hindi nararapat ang pang habang buhay na pagkakakulong sa kanya, ngunit ang sabi nito'y wala kaming magagawa sapagkat iyon ang naging desisyon ng Emperor. Though my wife also said that it was fine, at least nasa mga kamay na ito ng emperyo. Ayaw na niyang makialam pa sapagkat katahimikan na lamang ang kanyang nais. Kaya hindi nalamang din akong nag salita pa at hinayaan siyang mag-desisyon.

"I've known you for all these years, my wife, but I still want to know about you." Tinignan ko siya ng malapad habang nilalaro ko ang kanyang buhok.

Kunot noo itong tumitig sa'kin.

I sighed heavily and spoke. "Who are you in these past few years? Bakit mo kilala si Zine Maze? Alam mo ba na amo niya ang kapatid kong si Zentrius? Hindi na ako mag tataka kung anong klase ng lugar ang pinasok niyo noong mga panahong nawala ka sa paningin ko, you know how to fight and it was pretty cool. Also, you know how to use a gun, hindi mo alam kung gaano ako nag-alala sa'yo nang makita kang may hawak ng baril? I was fucking shocked when you pull the trigger na para bang kabisado mo na." I curiously asked.

Gusto ko mang dagdagan pa ang mga tinanong ko sa kanya ngunit hinayaan ko na lamang ang aking sarili. I kept it to myself, dahil kahit, 'di niya man sabihin sa akin ay may duda na ako.

Umalis sa pagkakahiga si Tamara at umupo ito sa duyan. Kaagad rin akong napasunod at napaupo, I hugged her tiny waist at siniksik ang mukha sa kanyang leeg. I want to know everything about her.

"Leindrie, alam mo naman kung gaano kita ka mahal, 'di ba? Lahat ng mga napagdaanan ko nitong mga nag daang taon, mapasaya o lungkot man ay nasabi ko sa'yo. Pero..." I heard her sigh heavily, as if it were so hard for her to speak. "Pero, may mga bagay na hindi kailangang lahat sabihin ko sa'yo, ang mga bagay na 'yon ay ang sekretong hindi ko pa kayang sabihin sa'yo ngayon. Minsan sa buhay, kailangan mong magtago ng sekreto for everyone's sake and safety. Hindi pa ito ang tamang oras, Leindrie. I'm really sorry for keeping a secret, but this is not the right time, hindi pa sa ngayon, Leindrie." I heard her say those words.

Mas lalong bumaon ang mukha ko sa kanyang leeg. Then, I spoke. "Hindi ba ako mapagkakatiwalaan?" I asked.

Sunod sunod na iling ang naramdaman ko. Hanggang sa dalawang mga palad ang humawak sa magkabila kong pisngi at pilit na ipaharap sa kanya, hindi siya nabigo sapagkat tila ata ay napasunod niya kaagad ang katawan ko na tila ba kabisadong kabisado na ng katawan ko kung ano ang dapat na gawin.