I MARRIED THE MONSTER (KRYPTONITE SERIES-1)

KABANATA-16 |BUKING|

KABANATA -16

Magkahawak ng kamay kaming pumasok sa loob nang mansion nang Lunes na 'yun. Masaya at puno nang kontento ang dibdib ko, sobrang lawak nang mga ngiti kong naglalakad. Sa buong weekend na nagbakasyon kaming dalawa ni Leindrie sa pribado nitong isla ay marami sa mga katangian niya ang mga nakalap ko.

Katulad nang pagkakaroon niya nang allergic sa mga seafoods lalong lalo na ang shrimp at crabs, mas gosto nito ang mainit na tubig keysa sa malamig tuwing naliligo ito. He prefers coffee to milk, which is appropriate for a man like him. He doesn't want media; he wants his life to become private, so ayaw nitong dumadalo tuwing may kinalaman sa media. He prefers doing his work to exploring; he likes black more than any color that I expected from him. He prefers billiards to basketball. At marami pang ibang katangian ang meron ni Leindrie na nalaman ko sa loob lang nang maikling bakasyon namin.

Naabotan namin ni Leindrie ang mga katulong na naka hilira sa sala nang tuluyan na kaming nakapasok.

"Nasa'n po si Nanay?" magalang kong tanong sa hardenerong si Mang Kaloy.

Ngumiti ito sa'kin bago nagsalita. "Umandar na naman ang reyoma nito sa paa senyorita kaya napagpasyahan naming huwag na kayong salubungin at kami na muna ang bahala sa inyo oras na dumating na ho kayo." magalang rin nitong sagot sa'kin pabalik.

Naramaman ko ang pagbaon nang hawak ni Leindrie sa kamay ko nang maramdaman ata nitong aalisin ko ang pagkakahawak doon. Kunot noo ko itong tiningala.

Instead of looking at me, he faced Mang Kaloy. "Is she okay?" experto nitong tanong.

I saw Mang Kaloy stare at our intertwined hands, and after a matter of seconds, he looked at us.

"Ayos na ayos lang ho senyorito, 'wag na ho kayong mag-aalala aalagaan po namin siya."

Hinawaka ni Leindrie ang dalawa kong balikat at pinaharap sa kan'ya.

"You heard that? She's alright, so don't panic. She will be fine."

"Pero nag aalala parin ako para sa kan'ya Leindrie. Mahalaga siya sa'kin, baka mapano siya." nag aalala kong sabi. Tinuturing kongtotoong nanay si Nanay, kaya labis ang pag-aalala ko sa setwasyonniya ngayon.

Kung alam ko palang na may nararamdaman na siya sa katawanniya, 'di na dapat pa akong tumuloy sa alok ni Leindrie noongisang araw; sana inalagaan ko nalang siya.

"Stop overthinking well, you; she's alright. She's brave," Leindrie said. She even touched my left cheeks, assuring me.

Medyo nakaramdam naman ako nang kahihiyan sa ginawa nito atmadaling iniwas ang pesnge ko sa kamay nito. Nakita ko kungpapaano nag pipigil nang ngiti ang mga kasambahay, nahuli ko ringpumuslit nang tingin ang mga gwardya sa gawin namin, at huling pumuslit nang tingin ang mga gwardya sa gawin namin, at hulinghuli ko rin kung papaano sumilay ang mapanuksong ngisi ni Mang Kaloy.

Nalaglag ang panga ko sa mga ipinakita nilang mga reaction.Hindi ko aakalaing sa maliit na bagay na ginawa nang amo nila aypara na silang mga bubuyog kung lumikot.

Tahimik pero tila'y kinikilig.Nakayuko pero feeling ko kanina pa sila nakamasid.Nakatayo silang lahat pero feeling ko handa na silang magsisitalonano mang oras.

The people living in this mansion are all weirdos, like their boss.

Mas lalo ko lang naramdaman ang pag gapang nang kahihiyan sa buong pesnge ko nang maramdaman ko ang kamay ni Leindrie na yumapos sa maliit kong bewang. Napalunok ako nangyun. Mas lalo lang akong namula nang makita kong sabay sabay nainabangan nang mga kasambahay ang ginawa ng amo nilang ang pangalan ay Leindrie "'Malandi' Seville.