SADECE SANA DELİ-GAY

Pavyoncu Uyandı

Bir Hafta Sonra

Furkan bir haftadır uyanmamıştı. Bu bir haftada iki kez daha kalbi durmuş ve yeniden hayata döndürülmüştü. Demirkan da onunla berebar ölüp tekrar dirilmişti.

Bir hafta boyunca ne yemek yedi, ne su içti, ne de uyudu. Üstünde kuruyan Furkan'ın kanıyla kalbi de kurudu, nefes almayı unuttu.

Furkan dışında bir sürü asker hastaneye geldi, tedavi oldu ve gitti. Durumu Furkan gibi ağır bir asker uyanamadı. Demirkan, Furkan da uyanmazsa diye oturup hıçkıra hıçkıra şehide ağladı. Demirkan da ölümlerden yorulmuştu.

En sonunda hemşireler ağrı kesici verme bahanesiyle onu uyuttular. Uyandığında hâlâ Furkan uyanmamıştı. O uyurken uyansaydı ya. Gelip o da Demirkan uyurken kafasına vursaydı da uyansaydı.

Demirkan yoğun bakım ünitesinin camına elini koyup Furkan'a ağız dolusu küfürler etti. Korkak dedi ona, uyandığında dayak yiyeceği için korkmuştu işte uyanmıyordu.

Sırtını cama yaslayıp başını kaldırıp artık ağlayamadığı gözlerini kapattı. Ama sonra bir anda açtı ve arkasını döndü. Hissetmişti.

Furkan gözlerini açıp etrafına bakındıktan sonra camdaki Demirkan'ı gördü. Elini havaya kaldırdı. Demirkan onu çağırdığını sanarken Furkan'ın parmakları hareket etti. Diğer parmaklarını kapatıp orta parmağını kaldırıp Demirkan'a gösterdi.

Demirkan hastaneyi inleten kahkahasıyla Furkan'a baktı. Sonra koşarak hemşirelere haber verdi.

"Uyandı, uyandı. Pavyoncu uyandı."

Hemşireler sonunda kafayı yedi bu asker diye şaşırarak baksalar da gösterdiği yoğun bakım odasına girdiler.

Ellerinde ki ışıkla Furkan'ın gözlerine bakıp, kendi başına nefes alması için solunum maskesini yüzünden aldılar. Sonra EKG cihazında gördükleri 90, 91, 89 nabız hızıyla derin bir oh çektiler.

Demirkan kapıyı açıp içeri girmek istediğinde hemşire onu durdurdu yine. Bıkmıştı onu durdurmalarından, Furkan'a gitmek istiyordu işte, engel olup duruyorlardı.

"Şimdi olmaz birazdan ayrı odaya alırız, o zaman girersin" diyen hemşireye oflayarak

"Tamam be tamam" deyip kapıdan uzaklaştı.

Demirkan bir haftanın sonunda tekrar dışarı çıktığında karanlık gökyüzüne bakıp derin bir nefes aldı. Artık nefes alabilirdi.

Hastanenin etrafında nöbet tutan askerin birinden de bir sigara isteyip yaktı. Sigaradan derin bir nefes çektikten sonra

"Siktim şimdi senin belanı pavyoncu" diye bir nara attı.

Hastaneye geri döndüğünde yatırıldığı odayı öğrenip odaya daldı.

Odada üç asker daha yatıyordu ve perde tavanlarla ayrılmışlardı. Demirkan, Furkan'ın yattığı yatağı tekte buldu. Nasılsa nerde olduğunu hep buluyordu.

Perdeyi açtığında sırıtan bir adet Furkan gördüğünde bacağına bir tane geçirdi. Furkan'ın boynunda sargı olduğu için kafasına vuramamıştı.

Furkan kuruyan dudaklarını oynatıp

"Bende seni özledim bebeğim, dedim ne zaman beni dövmeye gelecek."

Demirkan, Furkan'ın yanına geçip sinirle baktı.

"Sus, ağzını burnunu dağıtırım senin. Bir haftalık uyku ne lan camış."

Furkan güldü ama gülünce acıyan boynuyla dişlerini sıktı. Zor da olsa tekrar dudaklarını oynattı.

"Öfkeni diri tut yiğidim ama sonraya, acıyor"

Demirkan, susup etrafına bakındı. Perdenin diğer tarafındaki askerlere bakma bahanesiyle yanından ayrılıp geri döndü.

Bu esnada Furkan'ın yanına bir hemşire gelip serumunu kontrol etti. Furkan giden hemşirenin arkasından

"Off hatun taş" deyince Demirkan, Furkan'ın kafasına vurmak için elini kaldırdı ama havada durup geri indirdi.

Furkan gözlerini kapatıp vurmasını beklemişti ama elini tekrar indirdiğini görünce.

"Vurma vurma, acıyo" diye dudaklarını büzdü.

Demirkan ya sabır çekip kafasını çevirirken Furkan tekrar sırıttı.

"Rüyamda seni gördüm" dediğinde Demirkan kaşlarını çatarak ona döndü.

"Nasıl?"

Furkan göz devirdi.

"Ölme yarram diyordun."

Demirkan kahkaha atarken Furkan suratını astı.

"Gülme lan puşt."

Evet pavyoncu yine aynı pavyoncu. Demirkan yine aynı Demirkan'dı.

Bir süre sonra gülmeyi kesen Demirkan bir anda durup Furkan'a baktı. Furkan onun bakışlarını görünce kaşlarını çattı. Niye öyle bakmıştı ki? Ne yapacaktı ona?

Evet gençler pavyoncuyu öldürecek kişi daha anasından doğmadı. 😂😂😂😂