SADECE SANA DELİ-GAY

Yeniden Bir Arada

İki Hafta Sonra

Ekip sonunda büyük uğraşlar sonucunda bir araya gelmişti ama Pars Komutan ortada yoktu ve kimse nerede olduğunu bilmiyordu, Oğuz dışında. O ise diline kilit vurdu.

Birbirlerini bulduklarında çatışmada olduklarını umursamadan birbirlerine sarıldılar. Korkut, Oğuz'u belinden tutup havaya kaldırdı. Silah sesleri arasında özlem gideriyorlardı.

Oğuz, Korkut'un omzuna vura vura kendini aşağı indirtti. Sonra Korkut hiç beklemeden maskeli yüzüyle Oğuz'u dudaklarından öptü.

"Ölücem sandım amına koyayım, kafayı yiyodum."

Oğuz onun küfür etmesine şaşırarak gözlerini kocaman açtı. Korkut asla küfür etmezdi. Ama ettiğine göre gerçekten delirmiş olmalıydı. Oğuz küfürü yüzünden koluna vursa da sonra tekrar sarıldı.

Korkut biraz eğilip yüzünü Oğuz'un boynuna gömüp kokusunu içine çektikçe çekti. Bu iki hafta toz, barut ve kan kokusu almıştı. Oğuz'un turunçgil kokusu yine zihnini doldurdu. Onun kokusu olmadan iki hafta zor dayanmıştı.

"Seni çok özledim güzelim ne olur biraz daha böyle kalalım. Kokun olmadan ölüyordum. Beni bir kurşun değil sensizlik öldürecekti"

Oğuz da alnını Korkut'un göğsüne dayadı. İki hafta o da zor dayanmıştı. İki haftada burada gördükleri yüzünden sinirleri bozulmuştu. Asker adam ağlamaz lafını siktir edip bir kaç damla yaş süzüldü gözlerinden. Pars komutanın da nereye gittiğini bildiği gerçek boğazına düğümlenmişti.

Korkut, Oğuz'un yüzünü avuçlarının arasına alıp maskesine doğru akan yaşları eldivenli parmaklarıyla sildi.

"Ağlama yavrum bitti bak yeniden bir aradayız, kavuştum güzel erkeğime."

Oğuz, Korkut'un yüzüne koyduğu ellerini tuttu.

"Kavuştuk dedeee" diye uzatınca Korkut kahkaha atıp tekrar Oğuz'u dudaklarından öptü.

Ayaz, arkası ona dönük yere çökmüş Kara'nın ileride ki sokağa ateş etmesini umursamadan sırtına atladı.
Kara üstündeki ağırlıkla ne oluyor diye ayağa kalkınca Ayaz'da onunla birlikte yukarı havalandı. Kara, tüfeğini kolundaki kemere bırakıp arkasındakinin omzundan tutup önüne doğru savurunca Ayaz dengesini kaybedip Kara'nın altına düştü.

"Hayvan, orman canavarı, ayı" diye yerde kendine tekme atan Ayaz'ı gören Kara kaşlarını çatarak baktı. Sonra onu tanıyınca yakasından tutup ayağa kaldırdı.

Ayaz, onun koluna vurarak kurtuldu.

"Gerizekalı andaval, ya kafamı vursaydım" deyip üstündeki tozu sanki tekrar tozlanmayacakmış gibi çırptı.

Kaşları çatılan Kara'nın yüzü yumuşamaya başladı. Sonra Ayaz hâlâ söylenirken kendine çekip sarıldı.

Ayaz, kendinden kat be kat büyük bedenin arasına sıkıştı. Ayağını Kara'nın bacağına vurup

"Bırak lan beni antilop" dese de Kara bırakmıyordu.

Bir süre sonra bırakınca Ayaz

"Höhh sonunda" deyip uyuşan kollarını salladı.

Kara'nın bu kadar özlemesini ve bu kadar sıkı sarılmasını beklemiyordu. Şaşkın şaşkın gözlerini açıp kapatarak Kara'ya baktı.

"Lan rüyanda beni mi gördün dağ ayısı, boğuluyordum"

Kara kafasını başka tarafa çevirdi.

"Evet."

Ayaz şokla ağzını açtı ama maske yüzünden görünmüyordu.

"Oha kesin terörist diye beni boğuyordun" deyip güldüğünda Kara başını öne eğdi ama cevap vermedi. Yanlarına gelen Demirkan Kara'nın sırtına vurunca konu dağıldı.

Ayaz, yanından ayrılan Kara'ya kaşlarını çatarak baktı. Lannn beni rüyasında nasıl gördü bu hanzo diye düşünürken o da diğerlerinin yanına gitti.

Ama daha fazla beklemeden tekrar omuzlarında tüfeklerle diğer timlerin arasına karışıp şehrin sokaklarında yürümeye devam ettiler. Henüz savaş bitmiş değildi ve ortalık daha da kızışıyordu.

Demirkan, Furkan ve Beran bir sokak arasında denk geldiler. Bir binanın içine kaçan teröristleri görmüşlerdi. Furkan başa geçip onları komuta ederek binanın içine daldılar.

Kara tekrar Ayaz'ı dibinden ayırmıyordu. Yanlarında Korkut ve Oğuz'la beraber ana caddeye girdiler. Önlerinde ki timi takip ederek başlarında ki komutanın emirleriyle gruplara ayrılıp ara sokaklara doğru yürüdüler.

Diğer timler de kendi aralarında ekipleşip ayrıldığında Kara ve diğerleri, ayrılmadan ilerlemeye kadar verdiler. Bir kez daha ayrılmak istemiyorlardı.