Flawed Series 1: Lost in His Fire

KABANATA 25

TRIGGER WARNING: Physical/child abuse, severe trauma and depression, usage of illegal drugs, and violence.

* * *

Zamir Luciferus Castellon

My mother never showed affection to me... maybe even before I was born. I don't know why. I don't know why she couldn't love me the way she loves my siblings. She was always looking at me as if she found me disgusting.

"Mama... N-nag drawing po ako para sa'yo," I said shyly and gave her my drawing. My classmates and teachers told me that I'm good at it.

Hinablot ni Mama ang papel ko at pinunit iyon. My young heart was shattered that time.

"Umalis ka nga sa harapan ko, Luciferus!" asik ni Mama saka itinulak ako.

Hindi ako nagsalita. Napaluha na lang ako at kinuha ang drawing na pinunit ni Mama. Nang bumalik ako sa kwarto ko, pinagdikit ko iyon gamit ang tape saka itinago sa drawer ko.

Even after everything, I did my best for her to love me too... I did my best in school, I always wrote letters for her and drew for her, I did everything for her to finally love me back... but nothing worked.

"Mama... I-I made bracelet for you—"

I stopped when she suddenly slapped me. I touched my cheek with my shaking hand... tears formed in my eyes. She's drunk. Madalas niya akong pagbuhatan ng kamay kapag lasing siya.

"Umalis ka sa harapan ko, Zamir!" asik niya saka itinulak ako.

Umiyak na lang ako sa silid ko noon. Wala naman akong ibang nakakausap at masasabihan... Mailap din sa akin ang Papa ko. Ang mga kapatid ko, hindi rin naman close sa akin.

Tiniis ko na lang lahat at sinubukan pa ring kuhanin ang loob ni Mama... pero palagi lang siyang naiinis... hanggang sa napapadalas na ang pananakit niya sa akin... kahit hindi siya lasing.

"Sabi ko sa'yong 'wag mong ipakita ang pagmumukha mo sa akin!" asik ni Mama habang hinahagupit ako ng sinturon.

I was just crying, trying to protect my body with my small hands. But that didn't stop her. Tumigil lang siya nang mapagod... Naiwan ako sa silid ko na nakayakap sa mga tuhod ko habang umiiyak.

Hindi ko alam kung ano ang kasalanan ko kay Mama. Am I a bad kid? Bakit ayaw niya sa akin? Bakit hindi niya ako mahal? Ang daming tanong sa bata kong isip na hindi mabigyan ng sagot.

Si Lola Maricris, ang ina ni Mama, ang tanging kakampi ko sa buhay. She truly loves me... she truly cares for me. Kahit papaano, pakiramdam ko kaya ko pa rin magpatuloy dahil nandiyan si lola.

"Mama! Bakit mo 'to ginagawa sa'kin?! Bakit binigay mo lahat kay Zamir?!" galit na sigaw ni Mama kay lola.

I don't understand what they were talking about at that time. I was just listening... because they were talking about me.

Napalunok ako habang nagtatago sa may pintuan, palihim na nakikinig sa usupan nila... Bakit galit si Mama?

"Take that as your punishment, Eleanor. You're too cruel to Zamir. Isa pa, may makukuha naman kayong pera sa pamilya ni Alessio, makuntento na kayo roon," malamig na sabi ni lola. "Lahat ng iiwanan ko... kay Zamir lang mapupunta. Desidido na ako. Wala ka nang magagawa pa."

"How could you do this, Mama?! Alam mo ang pinagdaanan ko! Alam mo kung bakit galit na galit ako sa batang 'yon! Paano mo nagawa sa'kin 'to, Mama?! Apo mo rin sina Adrianno, Adrianna, at Apollo! Hindi lang si Zamir ang apo mo!" galit na sigaw ni Mama.