Birbirlerine kalplerini tamamen emanet ederek çıktıkları evlilik yolunda Tugay'ın değişen tavırları, Ece'nin her seferinde kırılan kalbi sonucunda bu iki genci uzun bir ayrılık karşılamıştır.
Yarı textingtir. Bölümler kısadır. Zaman geçirebileceğini...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kısa ama Tugay için yazılmış bir bölümdür.
🌅
Elindeki küçük resmi avcunun içine hapsetti hızla.
"İn arabadan!" Tugay'ın öfkeli ses fısıltı gibi çıksa da içinde barındırdığı tehdidi anlamamak imkansızdı. Gözleri az önce sevdiği kadının olduğu noktadan ayrılmasa dahi kimin içeri girdiğini kokusundan tanımıştı.
Yapay parfüm kokuları...
"Güzel manzara..." dedi Beyza hiç umursamadan. Tugay'ın aksine oldukça sakin bir tavrı vardı. Aslında hep sakin değil miydi? Sakinliği onu bu noktaya getirmemiş miydi? Eğer bir şeyler için acele etse belki kötü kadın olacaktı ama o sadece akışa bırakmıştı ve zaman onu hiç de şaşırtmamıştı.
Bulunduğu noktadan oldukça memnundu.
"İn... Arabadan..."
"Görecek diye mi korkuyorsun Tugay? Görse ne olur ki? Umursayacak mı sanıyorsun?" Hiç çekinmeden sarf ettiği gerçekler birer birer çarptı genç adamın suratına. Yine de düşüncelerini Ece'nin gülen suratından çekmedi. Sanki hala kliniğin önünde duruyor, karnını tutan eli, nefes kesen saçları uçuşuyordu.
Güzeldi, kusursuzdu, melek gibiydi.
Tugay'ın dalgın suratının aksine Beyza oldukça net bir sesle konuşmaya başladı. Buraya kadar arabasıyla Tugay'ı takip ederek gelmişti. Aslında adam fark ederdi lakin kötü durumda olduğunu düşündü. İyi hissetmiyordu muhtemelen.
"Ece'yi kaybettiğini biliyorsun. Ben de kaybettim, yakında beni de hayatından çıkaracaktır ama umurumda değil... Çünkü aciz bir zavallı gibi pişman olup özürler dilemeyeceğim! Maalesef Ece kadar saf salak değilim. Aslında" Elini çenesine koyup düşünüyormuş gibi yaptı. Ece çoktan gözden kaybolmuştu ama Tugay hala aynı yere bakıyordu. "sen de biraz saf salak oldun sanırım... Yaptıklarının arkasında durmuyorsun? Üzülüyorsun bir de..."
Tugay aniden Beyza'nın kolundan tuttuğu gibi üstünden kapıya uzandı. Öyle hızlı bir şekilde arabadan çıkardı ki Beyza ne olduğunu anlayamamış, yere düşmekten son anda kurtulmuştu. Güç bela dengesini korumaya çalışırken Tugay diğer kapıdan inip yanına kadar vardı. Gücünü kontrol etme gereği duymadan Beyza'yı tekrar kolundan yakaladı.
"Ben onun kocasıyım!"
"Kocasıydın!"
"Elbette peşinden koşacağım Beyza... Boşandık diye sana mı gelecektim? Bir başkasının koynuna mı girecektim?"
"Yapmadın mı?" dedi dalga geçerek. "Ece seni her gün evde sus pus beklerken..."
"Yapmadım lan!" diye bağırdı en sonunda. "Sen kendini, benim Ece'yi sevmediğime inandırmışsın... Ona da böyle yaptın değil mi? Kendi inandıklarına Ece'yi de inandırdın."
