Birbirlerine kalplerini tamamen emanet ederek çıktıkları evlilik yolunda Tugay'ın değişen tavırları, Ece'nin her seferinde kırılan kalbi sonucunda bu iki genci uzun bir ayrılık karşılamıştır.
Yarı textingtir. Bölümler kısadır. Zaman geçirebileceğini...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Utku'yla tanışın 😍
🌅
Tugay yere düşürdüğü poşeti eğilip alırken yüzünün kızarıklığına rağmen gülümsemeye çalıştı. Onu karşılamak için ayağa bile kalkmadım. Hatta burada ne işi olduğunu merak ediyordum? Sürekli böyle rahatsız mı edecekti? Zırt pırt yanıma mı gelecekti? Gerçi ne bekliyordum ki?
"Ben kalkayım artık." diyen Utku'yla dikkatim tekrar arkadaşımda yoğunlaştı.
Tugay yokmuşçasına "Kal biraz daha." dedim içten bir sesle. "Hem neler yaptığını bile anlatmadın! Benim resimlerimi de gösterdin mi? Beğendiler mi?" Tam ağzını açtığında "Dur!" diye uyardım. "Sakın söyleme... Hepsini ayrıntılı dinlemek istiyorum, ayak üstü değil."
Utku hafifçe güldüğünde ben de gülümsedim.
"Tamam, anlatacağım."
"Merhaba..." Yokmuş gibi davranmaya devam ettim, yüzüne bakmadım. "Oturabilir miyim Ece?"
"Akşam yemeğine kalır mısın?"
"Akşam yemeğine mi kalacaksın?" Tugay'ın dişlerinin arasından çıkan kelimeler, ürkütücüydü. Öyle bir hale gelmiştim ki dudaklarından en güzel kelimeler de dökülse, bana yine tehdit gibi gelir, canımı yakardı.
"Böyle çat kapı olmaz Ece'ciğim."
"Olmaz." dedi Tugay bir sandalyeyi çekip otururken. "Doğru diyor adam, çat kapı olmaz."
Derin bir nefes çektim ciğerlerime. Sabretmem gerekiyordu. Çok fazla sabır istiyordu ve... Ve gerçekten niye sabrediyordum?
"Niye geldin Tugay?" Bir şey söyleyecek gibi olduğunda elimi havaya kaldırıp susturdum. "Seni eve kim aldı, bilmiyorum ama gitsen iyi olur. Burası senin elini kolunu sallayarak gelebileceğin bir yer değil. Huzurumu bozmaya ne hakkın var ki?"
"Bir haftadır görmeyince..."
"Ne bir haftası ya! Biz boşandık! Bir ömür görmeyeceğiz birbirimizi..."
"Ece..." Utku'nun uyarmasıyla sinirim daha da tepeme çıktı.
"Arkadaşımın yanında seninle muhatap olmak istemiyorum, lütfen git." Parmaklarımla masanın üzerine bıraktığı poşetleri işaret ettim. "Evime hiçbir şey getirme! Bana da hiçbir şey alma!"
"Fatih çilek seviyor deyince..."
"Sen aldığın için bile çilekten nefret ederim!"
Hafifçe irkildiğinde gözlerini kaçırdı. Siyah boğazlı kazağının üstünden elini ensesine attı.
"Gideyim o zaman ben." Gözleri Utku'ya takıldı. Eğer ona bu kadar sert çıkışmıyor olsaydım muhtemelen kendinde hak görüp Utku'yu yaka paça dışarı atardı. Tugay'ı etiyle kemiğiyle tanıyordum artık. "Sen kalıyor musun?"
