Birbirlerine kalplerini tamamen emanet ederek çıktıkları evlilik yolunda Tugay'ın değişen tavırları, Ece'nin her seferinde kırılan kalbi sonucunda bu iki genci uzun bir ayrılık karşılamıştır.
Yarı textingtir. Bölümler kısadır. Zaman geçirebileceğini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌅
24 Gün Önce
Göz kapaklarıma vuran ışıkla huysuz bir mırıltı kaçtı dudaklarımın arasından. Arkamı dönüp uyumaya devam etmek istedim ama elimi attığımda hissettiğim boşlukla istemesem de gözlerimi araladım. Kısıkça boş yatağa bakarken yavaşça kaşlarım çatıldı.
Tugay neredeydi?
Çarşafı iyice üzerime tutarak hafifçe yerimde doğruldum. Banyodan ses gelmiyordu, acaba aşağı mı inmişti? Belki de saat çok geç olmuştu ve markete falan gitmişti...
Yavaşça yerimden kalkıp gardıroptan giyeceklerimi çıkardım. Telefondaki saate baktığımda öğlen vaktini çoktan geçtiğini gördüm. Çıplaklığımı nihayetinde kapattığımda odadan çıkıp merdiven basamaklarını indim. İçimde tarifsiz bir mutluluk vardı ve dün geceyle beraber bir şeyler açıklığa kavuşmuş, Tugay'ın da sıkıntılarını anlamış olmuştum.
Yanıt gelmedi. Mutfağa baktığımda masada bir tava vardı ve içindeki menemen kırıntıları hala duruyordu.
Evde olmadığına kanaat getirdim. Tam telefonumla numarasını arayacaktım ki kapının açıldığını duydum. Aramayı daha çalmadan sonlandırırken Tugay göründü.
"Ne bu neşe?" Tepkisine daha şaşırma fırsatım kalmadan tekrar gözlerini yüzüme dikti. Bu bakışları... Çok rahatsız ediciydi ve konuşurken çekinmeme neden oluyordu.
"Uykumu..."
"Yatakta niye çıplaktın?" diye sordu direkt cevabımı beklemeden.
Tüylerimin dikleştiğini kalbimin utançla yerle bir olduğunu hissettim. Tüm ifadem bozguna uğrarken "Sen... Sen hatırlamıyor musun?" dedim kırgınlıkla. "Dün geceyi hatırlamıyor musun?"
"Gece mi?" Yanımdan geçip giderken sanki bir robotmuşum gibi ben de peşinden ilerledim. "Sabaha karşı geldim eve... Kafam biraz bulanıktı. Ne gecesi?"
"Ne demek sabaha karşı geldin? Yalan mı söylüyorsun?" diye bağırdım kendime hakim olamadan. "Tüm gece evdeydin sen!"
"Ne bağırıyorsun?" Saçlarımı kökünden koparmak dün gece burada olduğunu anlatmak istiyordum. Benimle kafa mı buluyordu? "Başımı ağrıtıyor sesin."
"Şaka yapıyorsun..." dedim gülmeye çalışarak. "Şaka değil mi?"
Boynunu çevirip baştan aşağı bedenimi süzdü ve hemen sonrasında önüme kadar gelip tam dibimde durdu. Üstten bana bakarken ben de dün gecenin hayal olduğunu düşünmeye başlamıştım. Bu bakışlar... Çok rezil edici, küçük düşürücüydü.
