Birbirlerine kalplerini tamamen emanet ederek çıktıkları evlilik yolunda Tugay'ın değişen tavırları, Ece'nin her seferinde kırılan kalbi sonucunda bu iki genci uzun bir ayrılık karşılamıştır.
Yarı textingtir. Bölümler kısadır. Zaman geçirebileceğini...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Geçmiş bölümüdür.
🌅
3 Gün Önce (Geçmiş)
"Ece hanım..."
Yere düşmüş olan fırçayı alırken saçlarımın arasından ismimi seslenen Ela'ya baktım. Yerimde doğrulduğumda kızcağız saçlarını kapayan beresini hafifçe düzeltti. Gencecik, pırıl pırıl parlayan bir yüzü vardı. Gerçi atölyedeki çoğu genç böyleydi. Yaşlarının getirisi olarak akşama kadar burada istedikleri işi yapıyorlar, çıkınca da topluca kafelere gidiyorlardı. Birkaç defa beni ve Utku'yu da çağırmışlardı ama ben gidememiştim. Moralim bozuk olduğu için onları da düşürmek istemiyordum.
"Ece hanım?" Kızın sesini tekrar duyduğumda gözlerimi daldığım yüzünden çekip gülümsemeye çalıştım. Yanına ilerlerken tüylü kazağımı ellerimi sürttüm.
"Efendim Ela..."
"Sizinle bir şey konuşmak istiyordum aslında... Bir fikrim var." dedi geniş bir gülümsemeyle. "Hem sergi de geçtiği için güzel bir aktivite olacağını düşündüm."
"Neyin güzel bir aktivite olacağını düşündün canım?"
Kaşlarımı kaldırarak bakarken başını hafifçe öne eğdi.
"Özel çalışmalar yapmıyoruz, biliyorum ama bir arkadaşımın üniversitesinde kanser hastası çocuklar için programlar düzenliyorlar. Benden rica etti... Bazı etkinliklere katılmamızın ilgi çekeceğini söylüyor."
Ela kendini kaptırarak konuşmaya devam ederken başım dönmeye başladı. Gözlerimin önünde tavanla zemin yer değiştirirken ellerim tutunacak bir yer aradı.
"İyi misiniz Ece hanım..."
"Bir saniye..." deyip zorlukla yutkundum. Hala ayakta olmama rağmen etraf kapkaranlıktı. "Su getirebilir misin Ela'cığım?"
"Tabi, tabi... Siz şöyle gelin..."
Ela'nın yardımıyla bir sandalyeye otururken yumruk haline getirdiğim parmaklarımla gözlerimi ovaladım ama hala görüntü yoktu. Zor bela nefes almaya çalıştım. İyi hissetmiyordum.
Çok kötüydüm.
Ela'nın ellerime suyu tutuşturmasıyla titreye titreye dudaklarıma götürmeye çalıştım. Bir şeyler diyorlardı, bana sesleniyorlardı ama duyamıyordum ki.
Bardak ellerimden kaydı, kucağımı döküldü. "Ben Tu-Tugay'ı arayayım." Ayağa kalkmamla bilincimin tamamen bulanıklaşması aynı anda oldu. Ela'nın çığlığı kulaklarımda yankı yaptı.
🌅
"Ece... Ece hanım... Duyuyor musunuz?"
Birbirine yapışan kirpiklerim ayrıldı.
"Su..."
Bulanık görüşümle Utku'yu seçebildim. Bedenimi uzandığı yerde doğrulttu ve birinden aldığı suyu dudaklarıma doğru yerleştirdi. Buz gibi sıvı boğazımdan kayarken uyuşan beynim ağır ağır kendine gelmeye başladı.
