No Longer A Villainess

Chapter Nineteen

Xeiryz Eiryxztheinne Vindagnyr

Well guess what? I was absent for two freaking days dahil nilagnat ko. Hindi ko alam kung karma ko ba ito sa ginawa kong pagputol sa buhok ng inggrata kong step sister.

For two days, my whole body is weak. Cross wants me to rest kaya naman ang sabi niya ay siya na ang bahala magpaalam sa school regarding sa situation ko. Sa kwarto ko na nga gumagawa ng trabaho si Cross, ayaw akong iwan. Kahit na meron namang mga maids ang mag-aasikaso ay mas gusto pa rin nito na personal akong maalagaan.

"Are you sure you're okay? You can just rest first. Baka mabinat ka" alalang sambit ni Cross. Napanguso na lamang ako. Kanina pa kasi niya ako sinasabihan niyan. Hindi ko na nga alam kung ilang beses na. Ayos naman na ang pakiramdam ko kaya okay na sigurong pumasok ako.

"Cross I'm fine. Don't worry" I told him so that he can stop worrying and uttering his words. Matapos kumain sa kwarto ay bumaba na ako, agad naman akong inalalayan ni Cross at kuya Eros.

The carriage is waiting for me outside. Ihahatid ako ni Cross at kuya Eros. Masyadong paranoid ang dalawa at baka himatayin raw ako. While on our way to the academy, I can't stop thinking about Kaye. I mean, I cutted her hair, too bad I wasn't able to see how she berserk when she found out what happened to her hair. At oo nga pala, Mira slapped her hard, nauntog rin siya sa ginawa kong pabalang na pagbitaw sa kanya. Triple kill ba?

"If you feel unwell, tell the professors and they will excuse you. I'll immediately come here to get you, 'kay?" Cross reminded. I smiled and nodded. I'm too tired to speak. I rested my head on his chest and then closed my eyes. The carriage makes me dizzy.

Few minutes later, we arrived at the academy. Before going out on the carriage, Cross kissed me on my forehead.

"Take care kitten" he whispered.

"You too"

Bumaba na ako ng carriage at inalalayan naman ako ng isang knight. Nagpasalamat ako atsaka pumasok na sa gate. As soon as I stepped in, maraming students ang bumabati at ngumingiti sa akin. Kiming ngumingiti na lamang ako sa kanila. Noon ay halos pandidiri at galit ang tingin na binabato nila sa akin, ngayon? Ibang-iba na.

Taas noo akong naglakad papunta sa classroom namin. Kanya-kanyang bati rin ang mga kaklase ko na magiliw kong sinasagot. Wala pang ilang minuto na pumasok ako at tumambad na sa akin si Mira.

"I heard you were sick. Okay ka na ba?" She worriedly ask.

"Yeah I'm fine. Thank you for your concern" mahinang sambit ko. Halos umikot ang mata ko dahil naka-alalay sa akin ang mga kaklase ko.

"Nga pala Xeiryz, alam mo bang galit na galit si Lady Kaye? Sobrang ikli kasi nung buhok niya, sumugod pa nga siya rito kasi ang sabi niya ay ikaw raw ang gumawa no'n sa kanya, pero syempre hindi kami naniwala noh. Buti wala ka noon" pang chichika ni Karina. Nagkatinginan kami ni Mira. Tumango-tango ito dahilan para tumaas ang kilay ko.

I was right. She'll berserk. But hindi ko naman ine-expect na aabot siya sa puntong susugod rito upang hanapin ako. At talagang ako talaga ang unang sinabi niyang may gawa. Well, totoo naman.

I grinned. "Hindi ko naman iyon gagawin sa kanya" mahinang sambit ko. Mira eyed me suspiciously but I stared at her innocently.

"Alam namin, kaya kapag sinugod ka niya. Kaming bahala sayo, we got you" Boom, successful. Ito talaga ang plano ko, I need them to shield me.

"Salamat ha" ngiting sambit ko. Dumating na ang professor namin, looks like there's an announcement kaya kailangan naming pumunta ng conference hall. Nagsitayuan na kami upang maglakad. Lahat pala ay kailangang mag-attend. Other students is on their way to the conference hall. I wonder what will be their announcement?