No Longer A Villainess

Chapter Fourteen

Xeiryz Eiryxztheinne Vindagnyr

"Hindi ba ako pwedeng sumama?" Malungkot na sambit ko habang nakatingin kay Arthur at kay Kara na nag-aantay sa labas ng karwahe.

"Pasensya ka na my lady. Sa susunod na araw ay pasukan niyo na. Atsaka hindi ka rin pwedeng sumama sa amin, baka makita ka ng hari" malungkot na wika ni Kara. Napatango na lamang ako.

"Huwag kang mag-alala. Sa oras na maayos na ang kalagayan ng baryo namin ay babalik kami agad ni Arthur." Ngumiti ako sa sinabi ni Kara.

"Sige mag-ingat kayo ha, paalam" niyakap ko si Kara. Sunod sana na yayakapin ko si Arthur ng biglang may pumulupot sa baywang ko. Napatingin ako ng Cross na ngayon ay nakasimangot na.

"Isang yakap lang naman Prince" pang-aasar ni Arthur. Sinamaan ni Cross ng tingin si Arthur. Agad namang napakamot sa batok ang knight ko.

"Sige my lady, alis na kami. Baka kainin ako ng buhay rito" sambit niya at tumingin kay Cross. Sumakay na ito sa karwahe. Nakatingin lamang ako sa papalayong sinakyan nila Kara.

Kasalukuyang may epidemya na kumakalat sa kanilang baryo. Halos lahat raw ng mga mamamayan sa baryo nila ay sumakit ang tiyan at nanghihina matapos uminom ng tubig mula sa balon kung saan sila kumukuha ng kanilang maiinom. Kasalukuyan namang iniinspeksyon ng mga healer ang naturang insidente. Napilitan si Arthur at Kara na umuwi dahil kailangan sila ng pamilya nila. Sasama sana ako pero hindi pwede kasi nga may pasok na sa susunod na linggo, at ang baryo nila ay nasa pangangalaga ng aming imperyo. Mahirap na at baka makita ako ng hari.

I sighed. Cross rested his chin of my should while holding my waist.

"Don't worry kitten, sa oras na maging maayos na ang kalagayan ng pamilya nila ay babalik sila rito" he said. Tumango na lamang ako sa sinabi niya. He's right. Babalik naman sila. Ang kaso lang ay alam kong matatagalan sila. Maybe it will take them weeks or months bago bumalik rito. Mamimiss ko talaga si Kara.

"Let's go inside. Masyado ng mahamog"

Buong araw ay kasama ko lamang si mama. We've talkes a lot of things, lalo na ang tungkol sa love story nila ni papa. Hindi ako magsasawang pakinggan iyon. It was magical for me.

Nililibang ko ang sarili ko. Wala si Kara para maka-kwentuhan ko. Nang matapos mag dinner ay nakasunod lamang ako kay Cross. Wala lang, gusto ko lang siyang istorbohin.

"Go back to your room kitten" malumanay na sambit niya pero umiling lamang ako atsaka mahiga sa kama niya. Nakakaburyo mag-isa sa kwarto ko. Gusto ko dito na lang ako.

"Kitten please? Habang kaya ko pang magpigil" ani niya. Napabangon naman ako at napatingin sa kanya. Nakatayo lamang ito at nakapamaywang sa gilid ko.

"Ha? Anong ibig mong sabihin?" Nagugustuhan talaga ako sa sinabi niya eh. Bakit naman siya magpipigil?

"Just, just go okay?" He weakly said. I was just looking at him. He's weird.

Umiwas na lamang ako ng tingin. Tumayo ako atsaka lumapit sa kanya. Napanguso na lamang ako ng hanggang dibdib niya lang ako. This prince is a giant tsk tsk.

Napansin ko ang pagiging balisa niya kaya agad akong humawak sa magkabilang braso niya.

"Are you okay? Hindi ka naman mainit" sambit ko at inilapat ang kamay ko sa noo niya. Tila ba naestatwa ito at manatiling nakatingin sa akin. Nalulunod ako sa pagtitig niya, I just found myself looking at his eyes. Not even blinking once.

"You really won't go to your room eh" he said. Sunod sunod na tumango ako. He hissed and then placed his handa on my shoulders.

"Face the consequence then" His lips crushed on mine. I was stunned for a moment. He started moving his lips. Nadadala ako sa paraan ng paghalik niya. Kumapit ako sa leeg niya atsaka tumugon sa halik niya. I was craving for this.