Somewhere Down The Road (Published under Pop Fiction/Summit Media)

SDTR: Kabanata 35

SDTR: Kabanata 35

Malalim pa rin ang titig niya sa akin pero nabaling ang atensyon ko doon sa isang lalaking biglang humawak sa magkabilang balikat niya mula sa likod niya at napakunot ang noo ko dahil sa pagkakatantong magkamukha silang dalawa!

"Hey, hey, easy. Relax, bro. Kaya mo pa namang magpigil." Ngumingising sambit nung kamukha niya at saka pilit siyang pinaupo doon sa kaharap kong upuan. Tumingin naman sa akin yung lalaki at tinanguan ako.

"Liam!" Sigaw ng isang babae mula sa likod ko kaya mabilis akong lumingon pero namilog ang mata ko nang makilala ko kung sino siya!

"Ara?!!" Sigaw ko! Nanlaki ang mata ni Ara na para bang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.

Biglang namasa ang dalawang mata niya at napaubo ako nang kabigin niya ako ng yakap!

"Oh my God! Claire! Naaalala mo ako! God!" Sigaw niya saka mas hinigpitan ang yakap sa akin! Hinampas hampas ko ang likod niya para makawala ako sa yakap niya.

"Ano ba? Sa tingin mo ba makakalimutan ko ang best friend ko?! Hinding hindi mangyayari yon!" Grabe, namiss ko siya. Sobrang namiss ko siya, kailan nga ba kami huling nagkita?

"Psh, edi sana best friend nalang din tayo." Narinig kong bulong ni Ethan sa likod ko pero hindi ko siya pinansin dahil mas pinagmasdan ko si Ara ngayon.

"What happened? Bakit parang medyo tumaba ka?" Kunot noong tanong ko kay Ara nang mapansin kong medyo may katabaan siya ngayon, pero kahit ganoon ay hindi ko maitatangging ang ganda ganda niya pa lalo.

Ngumiti si Ara at hinaplos ang buhok ko, "I miss you." Aniya at muli akong niyakap, bago pa kami naupo doon sa table kung saan nakaupo si Ethan at yung kamukha niya. Sa tingin ko ay kambal ang dalawang ito.

"Uhm, gusto mo lumipat tayo ng table? May asungot kasi dito." Bulong ko kay Ara na nagpatawa lang sa kanya.

Umiling siya, "Sisteret, ano ka ba. Hindi tayo pwedeng lumipat ng upuan, gusto mo bang magwala yung asawa ko kapag nawala ako sa paningin niya ng ilang segundo lang?" Humahalakhak na kwento niya, kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Asawa?" Wala sa sariling sambit ko. Ngumiti siya at tumango, "Yes, asawa. Kaya rin ako medyo tumaba dahil kapapanganak ko palang." Aniya na nagpabilog sa dalawang mata ko!

"Asawa?! Anak?" Napatakip ako sa bibig ko, "P..paano nangyari yon?"

Mas lalong natawa si Ara sa akin pero napansin ko ang pagkabalisa sa mga mata niya.

"Claire, si Marcus Liam, ang asawa ko. At si Ethan naman ang kapatid ni Marcus." Pakilala niya sa akin doon sa dalawa, tinignan ko si Marcus na ngayon ay parang naglalaway sa katititig sa best friend ko, seriously? Bakit wala akong maalala? Sa pagkakaalam ko, mag best friend kami ni Ara at wala siyang tinatago sa akin na kahit ano. What happened 4 years ago? Sa pagkakataong ito alam kong nakakulong ako sa alaala nung debut ko dahil iyon lang ang paulit ulit kong naaalala, yung gabing kasayaw ko si Dad ang paulit ulit sa alaala ko sa tuwing sumasakit ang ulo ko.

Kumirot ang ulo ko dahil sa pag iisip pero pilit akong ngumiti sa asawa ni Ara. Bumaling naman ako kay Ethan na ngayon ay mabigat ang pagtitig sa akin. Pero hindi ko na naiwasan ang paghawak sa ulo ko at mariin na pagpikit ng dalawang mata ko, naramdaman ko ang pag yakap sa akin ni Ara sa balikat ko.

"Claire, o..okay ka lang ba?!" Ramdam ko ang pag aalala sa boses niya, nahagip ng mata ko ang papalapit na si Kuya Justine pero pilit akong umiling iling.

"No..."

"Damn it!" Sigaw iyon ni Ethan nang tuluyan ko ng ibagsak ang katawan ko sa sahig! Nagkagulo silang tatlo at hindi ko na malaman kung sino na ngayon ang nakayakap mula sa likod ko!