*devam ediyor* Jung Min Ji aranjör olarak JYP Entertainment'ta işe başlar ve kısa süre sonra farkında olmadan kendini bir idole kaptırır.
|Tür: Genç Kurgu|
Story by Baddiv.
Başlangıç: 26 Nisan 2020
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli Okumalar!
ÖNCEKİ BÖLÜMDE:
Yu Jin gözlerini kırpıştırarak bana bakıyordu. Şu an içinden ne geçirdiğini az çok biliyordum. Kendini çaresiz hissediyordu. Böyle şeylere pek dayanamazdı çünkü.
"Her şeyin düzeleceğini biliyorum. Sadece şu sürecin geçmesini bekle." Elini hafifçe omzumun üzerine koydu ve narince sıktı.
Kollarımı açıp bana sarılması için ona işaret yaptığımda gülümseyip bana doğru uzandı.
"Benim güzel kızım. Düzelecek inan bana. Canını sıkan kim varsa öldürürüm merak etme."
Yu Jin'e sıkı sıkı sarılıp başımı omzuna yasladım.
"Umarım."
"Güzelliğinden saçılan ışıklar gözlerimizi kamaştırıyor Noona..." Felix'in yersiz iltifatı dağılan dikkatimi saniyesinde toparlamış ve beni kendime getirmişti. Donuk bakışlarımı ona sabitlediğim sırada inci beyazı dişlerini ortaya çıkartarak sırıtmaya başladı.
Stüdyo kayıtları tam gaz devam ediyordu. Tabi bir de bunun yanında tam gaz devam eden, yerlerde sürünmekte olan moralim ve enerjim de çabasıydı.
"Kayıttan kaytarmanın başka yollarını aramakta gayet ustasınız. Birde şu azminizi şarkı söylerken gösterseydiniz bir saatte bitirebileceğimiz şarkınızı 2 haftada bitirmek zorunda kalmazdık." Do Hyung parmaklarının arasında ustaca döndürüp durduğu kalemini sert bir hareketle masanın üzerine bırakıp kollarını göğsünde birleştirdi.
"Yaşlandıkça çekilmez oluyorsun Hyung." Hyunjin'in serseri sırıtışına karşılık Do Hyung ölümcül bakışlarını göndermiş ve Hyunjin'i korkutmayı başarmıştı.
Sessizce odadaki üyeleri ve Do Hyung'u izliyordum. Çünkü beynim o kadar uyuşmuş bir vaziyetteydi ki düşünme becerimi bile kaybetmiştim. Fakat her şeye rağmen güçlü olmaya ve dış görünüşüme özen göstermeyi ihmal etmiyordum. Bana kalsa buraya pijamayla bile gelebilirdim fakat bana kalmıyordu. Yu Jin günlerdir tepemde, adeta bir kuklaymışım gibi tüm kontrolü eline almıştı.
"Neyse ne. En azından şarkıyı bitirdik. Düşünmemiz gereken şey bu." Diyerek kendime gelip sırtımı dikleştirdim ve önümdeki belgeleri inceledim.
"Artık gidebilir miyiz? Uyumam gerekiyor da." Lee Know oldukça sinirli bir yüz ifadesini takınarak bizden gelecek cevabı bekliyordu. Aslında sinirli demek pek doğru olmazdı. Nasıl desem... Biraz gergin ve durgun bir duruşu vardı. Açıkçası onları inceleyebilecek ve gözlemleyebilecek durumda değildim. Keza bende farksız sayılmazdım. Jackson'la yine konuşmuyor ve son tartışmamızdan sonra iletişim dahi kurmaz olmuştuk. Hoş ondan önce de kurmuyorduk da, neyse.
