ဝေကျွမ်းရွှယ်ကျား (ဘာသာပြန်)

အခန်း(၂၇)

伪装学渣
Wei Zhuang Xue Zha

ZAWGYI

လပတ္စာေမးပြဲ

ေလးေယာက္သား တိုးတိုးတိတ္တိတ္ျဖင့္ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းခဲ့ၾကသည္။

လမ္းတစ္ဝက္ခန္႔အေရာက္မွာေတာ့ ဝမ့္သာသည္ လက္ရန္းအားတင္းေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိၿပီး လန္႔ဖ်န္႔သြားရပါ၏။

"ငါယိုး ၊ တကယ္ ၊ တကယ္ တကယ္ႀကီးရွိေနတာ. . .  . . ."

"ဘာရွိတာလဲ?"

"ဘာေတြ႕လိုက္လို႔လဲ?"

"---  --- သရဲရွိေနတာ။"

ရွဲ႕ယြီသည္ လက္ကိုေျမႇာက္၍ အခ်ိန္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။

မိနစ္လက္တံက (၁၂)ေနရာသို႔ျပေနေလၿပီး အံကိုက္ဆိုသလို ည(၁)နာရီတိတိရွိေနၿပီျဖစ္သည္။

ဒုတိယထပ္ေကာ္ရစ္တာေထာင့္စြန္းရွိ အသံနဲ႔ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္မီးလံုးမွာ လင္း၍မေနေခ် ၊ လူသဏၭာန္ႏွင့္ဝိုးတဝါးဆင္တူလို႔ေနၿပီး ေျခလက္ေလးေခ်ာင္းကိုေတာ့ျဖင့္ သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရသည့္အရာမွာ သူတို႔ရွိရာဘက္သို႔ ေရြ႕၍လာသည္။

'အဲ့ဒါ'ရဲ႕ေျခလွမ္းတို႔က အလြန္ပင္ေပါ့ပါးကာ အေႏွးဇာတ္ကြက္ျပန္ျပေနသကဲ့သို႔ပင္ရွိ၏။

ေထာင့္ဆံုးရွိျပတင္းေပါက္မွ လေရာင္ႏွင့္ လမ္းမီးတို႔မွအလင္းေရာင္ကသာလွ်င္ ထိုထူးဆန္းသည့္အရာထက္သို႔ အလင္းမွိန္မွိန္လင္းျဖာေပးလို႔ထားသည္။

သရဲခ်ဳပ္အေဆာင္အား ရွဲ႕ယြီသည္တင္းတင္းဆုပ္ညႇစ္လိုက္ၿပီး ေဘးနားရွိအ႐ူးေကာင္အား ႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္လာမိရတာနဲ႔ 'မင္းေမ. . လူတစ္ေယာက္ကကိုယ္ေပၚအိပ္ရာခင္းႀကီးျခံဳၿပီး ေလွ်ာက္သြားေနတာကို မင္းကတကယ္ႀကီး သဘာဝလြန္ျဖစ္စဥ္လို႔ ထင္ေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္' ဟုေျပာမိေတာ့မည့္အခိုက္။

ဟယ့္ေက်ာင္းက အိတ္ကပ္ထဲကေနၿပီး စာရြက္တစ္ရြက္ဆြဲထုတ္လိုက္သည္အား ေတြ႕လိုက္ရသည္။ စာရြက္ေပၚက ရႈပ္ရႈပ္ပြပြလက္ေရးေတြႏွင့္ ယင္နဲ႔ယန္သေကၤတတို႔မွာ ရွဲ႕ယြီလက္ထဲ၌ကိုင္ထားသည့္ဟာႏွင့္ တစ္ပံုစံတည္းပင္ျဖစ္သည္။ ဟယ့္ေက်ာင္း၏ အျပင္ပန္းသြင္ျပင္ကေတာ့ အေတာ္ေလးတည္ၿငိမ္လ်က္ရွိေနပါ၏။