ဝေကျွမ်းရွှယ်ကျား (ဘာသာပြန်)

အခန်း(၂၅)

伪装学渣
Wei Zhuang Xue Zha

ZAWGYI

စိတ္လည္းလႈပ္ရွား ေပ်ာ္ဖို႔လည္းေကာင္း

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းရင္ထဲထိေနေလသည့္ ဟယ့္ေက်ာင္းကိုေတာ့ျဖင့္ ကယ္တင္၍မရေတာ့ ၊ ကိုယ္တိုင္သာ ဟက္ထိသြားရတာျဖစ္ၿပီး သခ်ၤာဆရာကိုေတာ့ျဖင့္ ဟက္မထိသြားေစပါ။

သခ်ၤာဆရာမွာ အိမ္စာေတြကိုတစ္ဝက္ခန္႔ေလာက္ စစ္ၿပီးသြားစဥ္မွာေတာ့ အတန္းကိုယ္စားလွယ္ကိုေခၚၿပီး ခဏေနအတန္းတက္ရင္သံုးဖို႔ရန္ အခန္း(5)က ႀတိဂံေပတံအားယူခိုင္းမလို႔ရွိရာ ေခါင္းေထာင္လိုက္မိစဥ္မွာေတာ့ ေလ့က်င့္ခန္းစာအုပ္ကိုေျမႇာက္ကိုင္ထားၿပီး ထံုေက်ာအားေနကာေပးေနေလသည့္ ဟယ့္ေက်ာင္းကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။

သူသည္ လက္ထဲကမင္နီကိုခ်လိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းႀကီးအသိမေပးပါဘဲ စိတ္ကိုထိန္း၍တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္သာ အေတာ္ၾကာေအာင္ၾကည့္ေနလိုက္၏။ မူမမွန္သည္ကိုသတိထားမိေလသည့္ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕တေလကလည္း ဆရာ့ရဲ႕အၾကည့္ရွိရာတစ္ေလွ်ာက္သို႔ လိုက္လို႔ၾကည့္မိၾကေလသည္။

". . . . . ."

ဒါကတကယ့္ကို အတန္းေဖာ္ကိုအခ်စ္ေတြအျပည့္ရွိေနသလို ျမင္ကြင္းတစ္ရပ္ပါေပ။

မိုးေျမတုန္လႈပ္မတတ္ ရင္ထဲေရာက္၏။

ေနေရာင္ျခည္ကပိုၿပီးျဖန္႔ၾကက္ထိုးလာေနမႈေျကာင့္ ဟယ့္ေက်ာင္းသည္ ေလ့က်င့္ခန္းစာအုပ္အား သခ်ၤာစာအုပ္ႏွင့္လဲရေကာင္းမလားဟု ေတြးေတာေနမိေလသည္။ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ေနမိခိုက္မွာပင္ စင္ထက္ဘက္ကေနၿပီး ေျမျဖဴေသးေသးတစ္ခဲကဝဲပ်ံေရာက္ရွိလို႔လာလ်က္ သူ႔ေခါင္းေပၚတည့္တည့္လာလို႔ထိမွန္၏။

ေျမျဖဴမွာထိမွန္ၿပီးေနာက္ ျပန္ကန္ထြက္လို႔သြားလ်က္ ေျမျပင္ထက္က်ကာ မေႏွးမျမန္ႏွင့္ အမႈိက္ပံုးရွိရာဘက္စီလွိမ့္လို႔သြားေတာ့သည္။

သခ်ၤာဆရာသည္ ေဒါသပဲထြက္ရေလမလား ၊ ရယ္ပဲရယ္ရမည္လားမသိရွိစြာျဖင့္ပင္. .