ZAWGYI
[ ဤတာဝန္အား လက္ခံ၊မခံသည္ ကာယကံ
႐ွင္ေပၚတြင္သာမူတည္သည္။ ပထမဆုံစၿပီး
စီးသူအား ၅၀မွတ္ ခ်ီးျမႇင့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယ
အတြက္ ၃၀ မွတ္၊ တတိယအတြက္ ၁၀ မွတ္
အစ ႐ွိသျဖင့္ျဖစ္သည္။ မၿပီးဆုံးႏိုင္သည့္
သူမ်ားဆီမွ အမွတ္ ၅၀ ႏုတ္ယူမည္ျဖစ္
သည္။လက္ခံၿပီးပါက ၅၀ ကီလိုမီတာအတြင္း
ဖုတ္ေကာင္မ်ား႐ွိသည့္ တည္ေနရာ သုံးခုကို
App မွျပေပးမည္ျဖစ္သည္။ တာဝန္သည္
တစ္ရက္ႏွင့္ တစ္ညသာ အက်ံဳးဝင္ပါသည္]
[ဇာတ္ေၾကာင္း၏အဓိကျဖစ္ေသာ ဖုတ္ေကာင္
ကို ပစ္မွတ္အျဖစ္ေ႐ြးခ်ယ္၍မရႏိုင္ေၾကာင္း
အေရးတႀကီး မွတ္သားထားသင့္သည္။]
ဖုတ္ေကာင္လက္စြဲတြင္ ေရးသားထားသည္
က ဖုတ္ေကာင္ကိုက္ျခင္းကို ခံရၿပိီးေနာက္
အဆိပ္မျပင္းပါက ေကာက္ညႇင္းဆန္ေဆး
ေရတြင္သာ ခႏၶာကိုယ္ကို စိမ္ထားျခင္း၊
ဒဏ္ရာတြင္ ေကာက္ညႇင္းဆန္ကို အုပ္ေပး
ျခင္းႏွင့္ ေလ့က်င္ခန္းလုပ္ၿပီး ေသြးလည္
ပတ္စီးဆင္းမႈကို ေကာင္းေစျခင္းတို႔လုပ္
လွ်င္ ပုံမွန္အားျဖင့္ အေလာင္းလူသားအ
ျဖစ္မွ သက္သာလာႏိုင္ၾကသည္။ အကယ္၍
အေလာင္းေကာင္အဆိပ္အေတာ္ျပင္းပါက
ဤလုပ္ရပ္မ်ားသည္ ဖုတ္ေကာင္ျဖစ္လာ
မည့္ အ႐ွိန္ကိုသာထိန္းထားႏိုင္ၿပီး မကုသ
ႏိုင္ေပ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဖုတ္ေကာင္ သြားေခ်
မႈန္႔ႏွင့္ ေသြးကို လိုအပ္သည္။
ဖုတ္ေကာင္ သြားေခ်မႈန္႔ဆိုသည္မွာ ဖုတ္
ေကာင္၏ သြား မွရလာသည့္ အမႈန္႔ျဖစ္
သည္။
တာဝန္အေၾကာင္းကို ၾကားလိုက္ၾကသူမ်ား
သည္ အလိုအေလ်ာက္ပင္ ဝန္းျခံထဲ႐ွိ
ေၾကးေထာင့္ကပ္ ေ႐ႊေရာင္အေခါင္းႀကီးကို လွမ္းၾကည့္ၾကကာ ထိုထဲ႐ွိ ဖုတ္ေကာင္၏
သြားကို သုံးၾကရန္ ေတြးေနၾကသည္မွာ
သိသာလွသည္။ သို႔ေသာ္ App က ထိုအ
ေၾကာင္းႏွင့္ပက္သက္၍အထူး အသိေပး
ထားေသာေၾကာင့္ ထိုအၾကံကိုရပ္လိုက္ၾက
ရသည္။ အခ်င္းခ်င္း သတိႀကီးေနၾကဟန္
ျဖင့္ လိုက္ၾကည့္ေနၾကၿပီး ဘယ္သူကမွ တာ
ဝန္ကို စ၍လက္မခံၾကေပ။
ယန္က်င္းက ပါးစပ္ဟလိုက္သည္။
"အကို႐ွဲ႕၊ အကို လက္ခံမွာ-"
သူစကားေျပာ၍မဆုံးလိုက္ေသးခင္တြင္
႐ွဲ႕ခ်ီက Screen ကို ပြတ္ဆြဲကာလက္ခံ
လိုက္သည္ကို လုဝမ္ျမင္လိုက္ရသည္။
ၾကည့္ရသည္မွာ သူ႕အတြက္ စဥ္းစားစရာ
ပင္ မလိုသည့္ပုံပင္။
႐ွဲ႕ခ်ီကို နားခ်ခြင့္မရလိုက္ေသာေၾကာင့္ လု
ဝမ္ နည္းနည္းစိတ္႐ႈပ္သြားရသည္။
"ဒီတာဝန္က အခ်ိန္အရမ္းၾကာၿပီး ဆုရ
တာကနည္းနည္းေလးရယ္။ ၿပီးေတာင္
မၿပီးေသးတာကို လက္မခင္ေပးထါးတဲ့
အခ်က္အလက္ကလည္း မလုံေလာက္
ဘူး။ တကယ္က တစ္ျခားသူေတြရဲ႕ အေျခ
အေနကို ၾကည့္ရေအာင္ ေစာင့္ေနခဲ့ၿပီးမွ စဥ္း
စားၾကည့္..."
႐ွဲ႕ခ်ီက ျပဳံးလိုက္သည္။ "ကြၽန္ေတာ္ အမွတ္
ေတြလိုေနတာၿပီးေတာ့ တစ္မွတ္မွကို အ
လြတ္မေပးခ်င္ဘူး။"
ထို႔ေနာက္ သူ႕ေခါင္းကို ငုံ႔လိုက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္
ေပၚက ဖုံေတြကို ခါခ်လိုက္သည္။
႐ွဲ႕ခ်ီဆီမွ အၾကည့္လႊဲရန္ နည္းနည္းခက္ခဲလွ
ေၾကာင္း လုဝမ္သိလိုက္ရသည္။ "အရမ္း
ဒုကၡမ်ားရင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ။ ဒီမွာေန
ေနတာကမွ ဇာတ္ေၾကာင္း႐ွာေဖြမႈတိုးႏိုင္
တယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ အေခါင္းကလည္း ဒီ
မွာပဲကိုး..."
"ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လွည့္ျပန္
စရာလမ္းမေပးတတ္ဘူး။" ႐ွဲ႕ခ်ီက သူ႕
ကိုယ္သူ ႐ွင္းေနရင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပင္
ျပန္ေျဖသည္။ "ဒီလိုသာဆို တန္လားမတန္
လားဆိုၿပီး စဥ္းစားေနဖို႔ ကြၽန္ေတာ္အခ်ိန္
မျဖဳန္းမိေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဆုံးျဖတ္
လိုက္ၿပီးၿပီဆိုရင္ အၿမဲတမ္း လုပ္လို႔ၿပီးတယ္။
အရမ္းႀကီးေတြးေနရတာ စိတ္႐ႈပ္ဖို႔ေကာင္း
တယ္။"
႐ွဲ႕ခ်ီက စိတ္မ႐ွည္သည္ကို ျပခဲေသာ္လည္း
ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ သူ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ေန
ခဲ့သည္။
႐ွဲ႕ခ်ီသည္ သူ လုပ္ခ်င္သမွ်လုပ္ၿပီး ႀကီးျပင္း
လာရျခင္းျဖစ္သည္။ သူ တစ္ေန႔က်လွ်င္
သူ႕ကိုကိုအား လုံးဝပိုင္ဆိုင္ရမည္ဆိုသည္
ကိုလည္း တစ္ခါမွ သံသာမ႐ွိခဲ့ဘူးေပ။
ယန္က်င္းမွာ ရင္ထဲထိသြားရသည္။အကို႐ွဲ႕
က စကတည္းကအဆုံးထိ ဒီအတိုင္းသာ
ပင္။ ခက္ခဲသည္ မခက္ခဲသည္ကို သူ ဘယ္
ေတာ့မွ မစဥ္းစားလဲခဲ့ေပ။ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မ
ျဖစ္ႏိုင္သည္ကိုမွ စဥ္းစားရတာ တန္သည္
ဟု ယူဆသည္။ ထိုနည္းႏွင့္ပင္ သူ၏ သိမ္း
သြင္းသည့္ စေကးျဖင့္သာ ပစၥည္းမ်ားစြာ
ဝယ္လာၿပီး အမ်ိဳးသမီးေဘာ့စ္၏ အဆင့္
ျမင့္ အိမ္ယာဝန္းတြင္းအထိပါ ေရာက္ေအာင္
ဝင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အေျခအေနကို ေကာင္း
ေကာင္းမသိပါပဲ ေနခဲ့ၿပီးေတာ့မွ အရံဇာတ္
ေၾကာင္းကို စိန္ေခၚခဲ့ျပန္သည္...
အကို႐ွဲ႕၏ေနာက္ကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္ႏွက့္
မ်က္စိမွိတ္လိုက္သြားဖို႔ရာ လြယ္ကူေလ
သည္။ ယန္က်င္းခပ္တိုးတိုး သက္ျပင္းခ်
လိုက္မိသည္။ အကို႐ွဲ႕ ၾကည့္ရသည့္မွာ ဘာ
မဆို လုပ္ႏိုင္သည္ကိုး။ မည္မွ်ေတာ္သည့္
ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါေစ၊ သူက အသာေလး အုပ္
မိုးသြားႏိုင္သည္။ ယန္က်င္း ေျခာက္ျခား
စရာ ဇာတ္ကားတြင္းသို႔ မဝင္ခဲ့မွီက သူ႕ကို
ရတနာတစ္ခုလို သေဘာထားၾကဖို႔ရာ လြယ္
လြယ္ေလးဟု သူထင္ခဲ့သည္။ သူ႕မွာ ယင္
ယန္ မ်က္လုံး႐ွိသည္ကိုး။ ႐ွဲ႕ခ်ီကို သိခြင့္ရ
သည့္အခါမွသာ ႐ွဲ႕ခ်ီတြင္ တြဲဖက္မလို
ေၾကာင္းကို သေဘာေပါက္သြားရသည္။
႐ွဲ႕ခ်ီသည္ သူကိုယ္တိုင္ အကုန္လုံးကို ၿပီး
ေအာင္လုပ္ႏိုင္သည္။ ယန္က်င္းကို တြဲေခၚ
သြားသည္မွာ ယုံၾကည္မႈကို ျပန္ေပးဖို႔သာ
ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဒီ... ယုံၾကည္မႈအျပည့္ႏွင့္ ကိုယ့္ဖက္ကိုယ္
ယက္လြန္းသူသည္ အျခားသူမ်ား၏ ခံစား
ခ်က္ကိုလည္း မဝင့္ႂကြားပဲ ေစာင့္ေ႐ွာက္
တတ္ၿပီး လူေတြကို သိမ္ငယ္ေစျပန္သည္။
႐ုတ္တရက္ ယန္က်င္း နည္းနည္း ခံစားသြား
ရသည္။ သူ႕ စိတ္ဆႏၵက ျပည့္လာႏိုင္မလား
သူမသိေသာ္လည္း ႐ွဲ႕ခ်ီ၏ စိတ္ဆႏၵက အ
လြန္႔ အလြန္ ေစ်းႀကီးမည္ကိုျဖင့္ သူ လုံး
ဝ သံသယမ႐ွိေပ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ လုဝမ္ကေတာ့ ခဏတာ ဆြံ႕အ
သြားရသည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီသည္ လုဝမ္ထင္ထား
သည့္ပုံစံႏွင့္ မတူသည့္ပုံပင္။
"ယန္က်င္း?" ႐ွဲ႕ခ်ီ ခပ္တိုးတိုးေခၚသံက ယန္
က်င္းကို သူ၏အေတြးမ်ားဆီမွ လႈပ္ႏိႈး
လိုက္သည္။
တာဝန္ကိုလက္ခံၿပီးသည့္ေနာက္ ႐ွဲ႕ခ်ီ ခ်က္
ခ်င္းပင္ App မွ ပို႔လိုက္သည့္ ဖုတ္ေကာင္
၏ တည္ေနရာမ်ားကို ရ႐ွိေလသည္။သူ
တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ျပဳံးလိုက္သည္။
"လက္စသတ္ေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ တာဝန္
ျဖစ္ေနတာကိုး။"
လုဝမ္က ေဘးကိုတိုးလာၿပီး ႐ွဲ႕ခ်ီ၏ ဖုန္း
မ်က္ႏွာျပင္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ျမန္႔
ေတာင္တန္းမ်ားကို အေပၚစီးမွျမင္ရသည့္
ျမင္ကြင္းျဖစ္ေလသည္။ ျမန္႔ေတာင္တန္း
၏ ပုံစံအက်ဥ္းခ်ဳပ္သည္ လူတစ္ေယာက္
ေဘးတိုက္အိပ္ေနသည့္ ႐ွည္ေမ်ာေမ်ာပုံစံ
ျဖစ္ေလသည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီက ေျမပုံကို ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ား ခ်ဲ႕ၾကည့္ေသာအခါ ျမန္႔ေတာင္
တန္း တစ္ခုလုံးကို ျမင္ရႏိုင္သည္။
သူတို႔က ယခု ျမန္႔ေတာင္တန္း၏ ေဘးဖက္
လမ္းတစ္ဝက္တြင္ ႐ွိေနၾကသည္။ ေျမပုံ
ေပၚ႐ွိ အစိမ္းေရာင္အစက္မ်ားမွာ ေတြ႕ရ
ဖို႔ လြယ္ကူေလသည္။ ထို႔အျပင္ ေျမပုံေပၚ
တြင္ အနီေရာင္ အစက္သုံးခု႐ွိေလသည္။
သူတို႔ႏွင့္ အနီးဆုံးအနီစက္မွာ အဓိကေတာင္
ထြဋ္၏ ေအာက္ေျခတြင္႐ွိၿပီး ေအာက္နား
တြင္ အနီေရာင္ၾကယ္သုံးပြင့္ သေကၤတပါ
သည္။ အေဝးဆုံးအနီစက္က ေျမပုံ၏
ေအာက္ဆုံးတြင္႐ွိၿပီး ေျမပုံ၏အျပင္ဖက္
ေရာက္လုနီးပါးပင္။ မနီးမေဝးတြင္ ၾကယ္
ႏွစ္ပြင့္သေကၤတ တစ္ခုလည္း႐ွိသည္။
ထိုအရာမ်ားကို ေျမပုံေပၚတြင္ ေသေသခ်ာ
ခ်ာပင္ အမွတ္သားျပထားသည္။ ၾကယ္မ်ား
သည္ အႏၲရာယ္အတိုင္းတာကို ျပၾကျခင္း
ျဖစ္သည္။ ၾကယ္မ်ားေလေလ ထိုေနရာက
အႏၲရာယ္ပို႐ွိေလေလျဖစ္သည္။
လုဝမ္သည္ တာဝန္ကို လက္မခံရေသးပဲ
႐ွဲ႕ခ်ီက ၾကယ္သုံးပြင့္ပါသည့္ အနီစက္ကို
ဖြင့္လိုက္သည္အား ေတြ႕လိုက္ရသည္။
႐ိုး႐ွင္းသည့္ စာပိုဒ္တစ္ခုေပၚလာသည္:
ဤေနရာတြင္ အစက ေတာင္ေပၚသားမ်ား
တစ္အုပ္စုေနၾကေလသည္။တစ္ခ်ိဳ႕မိသား
စုမ်ား အေလာင္းမ်ားကို ဂ႐ုမထားပဲ ျပဳ
မူၾကေသာေၾကာင့္ အေလာင္းမ်ားက ဖုတ္
ေကာင္မ်ားျဖစ္ကုန္ၿပီး လြတ္ကုန္ၾကသည္။
ေတာင္ေပၚသားမ်ားအကုန္ ညတြင္းခ်င္းပင္
ကိုက္ခံရၿပီး တစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္းပင္
ဖုတ္ေကာင္မ်ားျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ လူသူ
အေရာက္နည္းေသာေနရာတြင္ျဖစ္ၾကေသာ
ေၾကာင့္ ထိုအေၾကာင္းကို ၾကားၾကသည့္
ေတာက္ဆရာမ်ားမွာ လာေနသည့္ လမ္း
တြင္သာ႐ွိၾကေသးသည္။ ဤေနရာ႐ွိအေျခ
အေနသည္ ထိန္းသိမ္းမရေတာ့ပဲ ပို၍ဆိုး
လာေနေသးသည္သာ။
အႏၲရာယ္အဆင့္: ၾကယ္သုံးပြင့္။ အက်ိဳး
ေက်းဇူး: ေနရာနီးျခင္း(သာမန္လူမ်ား ထို
ေနရာသို႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားရန္ ၆နာရီ
ၾကာသည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္)၊ ပစ္မွတ္မ်ား
ျပားျခင္း။
ၾကယ္တစ္ပြင့္က ဤသို႔ျပသည္: ဤေနရာ
တြင္ ဖုတ္ေကာင္တစ္ေကာင္႐ွိသည္။ ဂ႐ု
မစိုက္သည့္ ေတာက္ဆရာတစ္ေယာက္က
အေလာင္းႏွင္ေနစဥ္တြင္ တစ္ေကာင္
လြတ္သြားျခင္းျဖစ္ၿပီး ျပန္ယူဖို႔ရာ အခ်ိန္မ
႐ွိေသးေပ။
အႏၲရာယ္အဆင့္: ၾကယ္တစ္ပြင့္။ ဆိုးက်ိဳး
မ်ား: ေနရာေဝးျခင္း။(သာမန္လူမ်ား ထို
ေနကာသို႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားပါက ၁၀.၅
နာရီခန္႔ၾကာမည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္)၊ ဖုတ္
ေကာင္ကို ႐ွာရခက္သည္။
ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ေနရာက ၾကယ္တစ္ပြင့္ႏွင့္
ၾကယ္သုံးပြင့္၏ ေကာင္းကြက္၊ဆိုးကြက္
မ်ားကို ေပါင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ အႏၲရာယ္
႐ွိမႈက သာမန္သာျဖစ္ေသာ္လည္း အခ်ိန္
အေတာ္ေပးရသည္။ အေတာ္ကို ညီမွ်သည့္
ေ႐ြးခ်ယ္စရာပင္ျဖစ္သည္။
ယန္က်င္းသည္ လုဝမ္ေျပာသည္ကိုနား
ေထာင္ၿပီး မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕လိုက္သည္။
"၁၀.၅ နာရီဆိုတာ မလြန္လြန္းဘူးလား။
တစ္ေန႔နဲ႔ တစ္ညပဲအခ်ိန္ရတာကို။အသြား
အျပန္ ၂၁ နာရီၾကာမယ့္အျပင္ ဖုတ္ေကာင္
ကိုကလည္း ႐ွာရဦးမွာေလ။ သုံးနာရီနဲ႔
ဘယ္ေလာက္မလဲ။ ပထမဆုံးၿပီးတဲ့ဆုက
လည္း ႐ွိေသးတာဆိုေတာ့ အဲ့ေနရာကိုသြား
တာက အလကားပဲေလ။"
သူ႕အေတြးေတြ အရမ္း႐ႈပ္သြားသည္။
" ဒါေပမယ့္လည္း ဒီေနရာက ေတာ္ေတာ္
အႏၲရာယ္ကင္းတယ္။ ဖုတ္ေကာင္ကတစ္
ေကာင္တည္း႐ွိၿပီး ေျပာထားပုံအရေတာ့ ႏွိမ္
နင္းရလြယ္တဲ့ အဆင့္နိမ့္ ဖုတ္ေကာင္ပဲ
ျဖစ္လိမ့္မယ္။"
လုဝမ္က သေဘာမတူေပ။ "အဲ့ဒါက သာမန္
လူေတြ လမ္းေလွ်ာက္ႏႈန္းေလ။ ငါနဲ႔ အကို
႐ွဲ႕သာ အသြားအျပန္ ေျပးသြားမယ္ဆိုရင္ အဲ့ေလာက္ကိုမၾကာပါဘူး။ဖုတ္ေကာင္ကို ႐ွာ
ဖို႔ ခန္႔မွန္းၾကာခ်ိန္က ႐ွစ္နာရီဆိုရင္ေတာင္
ေတာ္ေတာ္မ်ားေနပါၿပီ။"
[ဖုတ္သရဲခ်စ္သူ မွာ ဒီလိုမ်ိဳး ဆန္းသစ္တဲ့
သ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြလည္း ပါ
တာပဲ။ဒီလို ထူးဆန္းတဲ့ တာဝန္မ်ိဳး ပထမ
ဆုံးျမင္ဖူးတာပဲ။ အြန္လိုင္းဂိမ္းေတြနဲ႔ေတာင္
တူေသးတယ္။]
[ဘယ္တစ္ခုကို မင္းေ႐ြးမွာလဲ။]
[ၾကယ္တစ္ပြင့္ေပါ့။ အႏၲရာယ္ကင္းၿပီး အ
ဆင့္မွာ မေကာင္းေလာက္ေပမယ့္ အမွတ္
က ရမွာပဲေလ။]
[မဟုတ္ဘူးေလ။ သူတို႔ ဖုတ္ေကာင္ကို ႐ွာ
မေတြ႕ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ေ႐ွာင္ေကာ
ေကာရဲ႕ ပကြားက အနီးနားမွာ ဖုတ္ေကာင္
႐ွိလားပဲျပႏိုင္တာေလ။တည္ေနရာကို မျပ
ႏိုင္ဘူး။ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္က ပိုအႏၲရာယ္ကင္း
တယ္။]
[လုဝမ္နဲ႔ ေ႐ွာင္ ေကာေကာက အားေကာင္း
တယ္ဆိုေပမယ့္ ဖုတ္ေကာင္႐ြာမွာက ဖုတ္
ေကာင္ေတြမ်ားလြန္းတယ္။ သူတို႔ကို ႏိုင္
ေအာင္တိုက္ဖို႔ခက္လိမ့္မယ္။ မေတာ္တဆ
မ်ား ျဖစ္သြားခဲ့ရင္...]
[ေ႐ွာင္ေကာေကာခ်တာၾကည့္ခ်င္တယ္။
သူက အရမ္းေခ်ာလြန္းတယ္။ ဖုတ္ေကာင္
႐ြာကို မဲေပးတယ္။]
သူတို႔ ထိုအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနစဥ္တြင္
႐ွဲ႕ခ်ီသည္ သူ၏ မ်က္မွန္ကို အနည္းငယ္
ပင့္တင္လိုက္ကာ အေတြးမ်ားေနသည္။
စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္ App ေပၚ
ႏွိပ္လိုက္ျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါျဖင့္ အခ်က္
အလက္ေတြ႐ွာမည့္အစား ေစ်းဆိုင္ကို
ဖြင့္လိုက္သည္။
ေစ်းထဲတြင္ ပစၥည္းမ်ားစြာ႐ွိသည္။ အိုင္
တမ္ မ်ိဳးစုံ႐ွိေသာ္လည္း အမ်ားအားျဖင့္
အဆင့္နိမ့္ေသာေၾကာင့္ အထူးအေျခအ
ေနမ်ားမွလြဲ၍ သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားသည္
ေစ်းဆိုင္တြက္ ပစၥည္းမ်ားဝယ္ရင္း အ
မွတ္မ်ားကို မျဖဳန္းၾကေပ။
႐ွဲ႕ခ်ီသည္ အရင္တစ္ခါက က်ိဳးဝမ္ သူ႕
အေပၚသုံးရန္ျပင္ခဲ့သည့္ ေစတန္႔မ်က္လုံး
ကို ၾကည့္လိုက္သည္။
ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ေစတန္႔မ်က္လုံးကို တက္
သစ္စ ဇာတ္ကားမ်ားတြင္သာ သုံးခြင့္႐ွိေလ
သည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအရာ ေကာင္း
ေကာင္းလုပ္ႏိုင္သည္က မ႐ွိသေလာက္
ပင္။ သေဘာကား အျခားသူမ်ားကိုသာ
ဒုကၡေပးႏိုင္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္
အဆင့္နိမ့္ အိုင္တမ္အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး
App ေစ်းဆိုင္ေတြ ႐ွိေနျခင္းပင္။
ေစ်းထဲ႐ွိ အသုံးဝင္သည့္ အိုင္တမ္မ်ားက
အမ်ားအားျဖင့္ အလြန္႐ွားပါးၿပီး သုံးႏိုင္
စြမ္းကလည္း နည္းပါးသည္။ အရမ္းကို
အသုံးမက်ျခင္းပင္။ အမွန္တကယ္
အသုံးဝင္သည့္ အဆင့္ျမင့္ အိုင္တမ္မ်ား
သည္ ေျခာက္ျခားစရာ ဇာတ္ကားမ်ားထဲ
တြင္သာ က်ႏိုင္(ရႏိုင္)ေလသည္။
ဥပမာ ေျခာက္ျခားစရာ ဇာတ္ကားတိုင္း
တြင္ သုံးႏိုင္ေသာ လုဝမ္၏ လွပသည့္
မက္မြန္သား ဓားကဲ့သို႔ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္
လည္း အရင္ ဖုတ္ေကာင္ဇာတ္ကားၿပီး
ေသာအခါ လုဝမ္က ေနာက္ထပ္ဖုတ္
ေကာင္ ဇာတ္ကားကို ဝင္လာျခင္းျဖစ္
သည္။ သူ႕တြင္ ဤကဲ့သို႔ အိုင္တမ္႐ွိ
ေသာေၾကာင့္ ဖုတ္ေကာင္ဇာတ္ကားမ်ား
တြင္ သူအသက္႐ွင္ဖို႔ရာက အာမခံၿပီးသား
ပင္။
ထို႔အျပင္ ဇာတ္ကားမ်ားၾကည့္သည့္အခါ
တြင္ ပရိသတ္အႀကိဳက္ကလည္း ႐ွိေသး
သည္။ အမ်ိဳးအစားတူဇာတ္ကားမ်ားကို
သာ ႐ိုက္တတ္သည့္ သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္
ေယာက္က ဤအမ်ိဳးအစာကို ႀကိဳက္
သည့္ ပရိသတ္မ်ားကို ပို၍ဆြဲေဆာင္ႏိုင္
ၿပီး ပရိသတ္၏ ယုံၾကည္မႈကို အႏိုင္ရရန္
ပို၍လြယ္ကူေစေလသည္။
႐ွဲ႕ခ်ီက ဖုတ္သရဲ ခ်စ္သူကို ဝင္လာၿပီးေနာက္
သူ၏ ပရိသတ္မ်ား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သိ
သိသာသာ တက္လာသည္။ ေသးေသးေလး
သာေပါက္သြားေသာ္လည္း အေကာင္းႀကီး
ျဖင့္ မဟုတ္ေသးေပ။ အေၾကာင္းရင္းတစ္
ခုကား သူသည္ သရဲကားမွ ဖုတ္ေကာင္
ကားသို႔ ေျပာင္းလာျခင္းေၾကာင့္ပင္။သူ၏
နဂို ပရိသတ္မ်ားက သူ၏ ဖုတ္ေကာင္ဇာတ္
ကားအေၾကာင္းမသိၾကစဥ္တြင္ ဖုတ္
ေကာင္ကားကို သေဘာက်ၾကသည့္ ပရိ
သတ္မ်ားက သူ႕အေၾကာင္း ဘာမွမသိၾက
ေပ။
ပရိသတ္က သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္အ
ေပၚ အျမင္ၾကည္လွ်င္ေတာင္မွ အမ်ားစု
သည္ ေစာင့္ၿပီးၾကည့္ၾကဖို႔သာ အရင္ဆုံး
ေ႐ြးခ်ယ္ၾကသည္။အေၾကာင္းကား ယုံ
ၾကည္မႈႏွင့္ နားလည္မႈမ႐ွိေသာေၾကာင့္ပင္။
ပရိသတ္တစ္ေယာက္က သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္
ေယာက္ကို Follow ရသည့္ အေၾကာင္းရင္း
ေယဘူယ်အားျဖင့္ ႏွစ္ခ်က္႐ွိေလသည္။
တစ္ခုကား သူ၏တစ္ကိုယ္ေတာ္ ခရီးကို
လိုက္ပါၿပီး အမ်ိဳးအစားတူသည့္ ဇာတ္
ကားမ်ားကို ၾကည့္ရန္ျဖစ္သည္။ ဥပမာ၊
က်ိဳးဝမ္သည္ အျပာကားဆန္သည့္အရာ
မ်ားကို လုပ္တတ္ၿပီး အျပာကားႀကိဳက္
သည့္ သူမ်ားကို သူ႕ကို Follow လုပ္ၾက
သည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကား သ႐ုပ္ေဆာင္
၏ ပင္ကိုယ္ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ပင္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဒုတိယနည္းကိုသာသုံးၿပီး
ပရိသတ္မ်ား၏ အာ႐ုံကိုဖမ္းစားခ်င္သည့္ သ႐ုပ္ေဆာင္သည္ လုဝမ္၊ယြဲ႕႐ႈံ႕မင္ႏွင့္ က်ိဳး
ထုံကဲ့သို႔ေသာ သူမ်ားထက္ အစေႏွးတတ္
သည္။
လက္႐ွိတြင္ ႐ွဲ႕ခ်ီသည္ ထိုအေၾကာင္းကို
စဥ္းစားဖို႔ရာ စိတ္မပါေသးေပ။ ႐ွဲ႕ခ်ီသည္
'စမ္းၾကည့္ၾကည့္မယ္ေလ'ဟူေသာ စိတ္
ထားျဖင့္ သူလိုခ်င္သည္ကို ေစ်း၏ ႐ွာ
ေဖြရန္ေနရာတြင္ ထည့္လိုက္သည္။ Appက
စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာ ဖတ္ေနၿပီးမွ သူ
လိုခ်င္သည့္ အိုင္တမ္ထြက္လာသည္။ထို႔
အျပင္ ေစ်းကလည္း အေတာ္ကိုသင့္လွ
သည္။ အလကားေပးေနသည္ႏွင့္ပင္ တူ
ေသးသည္။
႐ွဲ႕ခ်ီသည္ ေက်နပ္အားရစြာျပဳံးလိုက္ၿပီး
ေစ်းထဲမွ ထြက္လိုက္သည္။ "ကြၽန္ေတာ္
ဖုတ္ေကာင္႐ြာကိုသြားမလို႔။ မင္းေကာ
သြားမွာလား။"
သူေျပာေနစဥ္ ေတာက္ဆရာဝတ္စုံကို ဝတ္
လိုက္ၿပီး ခါးတြင္ ခါးပတ္ႀကိဳးကိုခ်ည္ကာ
ေကာက္ညႇင္းဆန္အိတ္ေလးကိုပါ ခ်ိတ္လိုက္
သည္။ သူ႕ၾကည့္ရသည္မွာ အလ်င္လိုေန
သည့္ပုံ ေပါက္ေသာ္လည္း တည္ၿငိမ္ေနေသး
သည္။
လုဝမ္ အံ့ဩသြားရသည္။ ဤလူသား ဒီ
ေလာက္ျမန္ျမန္ဆုံးျဖတ္လိမ့္မည္ဟု သူမ
ထင္ထားေပ။ လုဝမ္ကေမးလိုက္သည္။
"ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ကို မင္းမစဥ္းစားေတာ့ဘူး
လား။ ဖုတ္ေကာင္႐ြာမွာက ဖုတ္ေကာင္
ေတြမ်ားလြန္းၿပီး ဖုတ္ေကာင္ေတြဆီက ေသြး
ရဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အထူးအိုင္တမ္မ႐ွိ
ပဲနဲ႔ ဖုတ္ေကာင္ေတြဆီက ေသြးယူလို႔မရ
ဘူးေလ။ ဖုတ္ေကာင္ရဲ႕ သြားကို ျခစ္ယူ
လို႔ရေပမယ့္ ဒါကလည္း ကထိကထမ်ား
လြန္းတယ္။ သြားႀကိတ္ျပန္ရင္လည္း
တစ္ျခားဖုတ္ေကာင္ေတြတိုက္တာခံရဖို႔
က လြယ္ေသးတယ္..."
လုဝမ္သည္ ႐ွဲ႕ခ်ီကို ေႏွာင့္ယွက္ေနသည္
မဟုတ္ပဲ သူစိတ္ပူေနသည္ကိုသာ ေျပာျပ
ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ ႐ွဲ႕ခ်ီ၏လုပ္ႏိုင္စြမ္းကို
ျမင္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ဖုတ္ေကာင္႐ြာက
ေလွ်ာ့တြက္၍ရသည္ေတာ့မဟုတ္ေပ။ ႐ွဲ႕ခ်ီ
၏အသက္လုံးဝအႏၲရာယ္ကင္းႏိုင္ေသာ္
လည္း ဖုတ္ေကာင္ေတြအမ်ားႀကီးကို
ေ႐ွာင္ဖို႔ကား မလြယ္လွေပ။ ဤေနရာတြင္
နည္းနည္း ျပႆနာမ်ားၿပီး ဆုံး႐ႈံးရသည္
ႏွင့္ မတန္ေပ။
႐ွဲ႕ခ်ီက ျပဳံးျပလိုက္သည္။"ရပါတယ္။"
သူ႕ပုံစံက လုံးဝတည္ၿငိမ္ေနသည္။
လုဝမ္သည္ စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာ စဥ္းစား
ၾကည့္လိုက္သည္။
"ငါမင္းနဲ႔ အတူသြားမယ္။"
"ေကာင္းၿပီေလ" ႐ွဲ႕ခ်ီက ယန္က်င္းဖက္သို႔
လွည့္လိုက္သည္။ "မင္းကေကာ.."
ယန္က်င္း ေခါင္းခါလိုက္သည္။"ကြၽန္ေတာ္
မသြားေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီတာဝန္ကို
လုပ္ရင္ အကိုတို႔ကို ဒုကၡေပးေနတာပဲ႐ွိ
မွာ။ ဒီမွာပဲ ေတာက္ဆရာ ႐ႊမ္ခ်န္ကို ၾကည့္
ထားေပးေတာ့မယ္။"
လုဝမ္ႏွင့္ ႐ွဲ႕ခ်ီ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
[ဖုတ္႐ြာကိုသြားဖို႔ လြယ္လြယ္ေလးဆုံးျဖတ္
လိုက္တယ္? သူက မိုက္ေပမယ့္ အမွန္အပို
ေလး ၁၀ မွတ္ ၂၀ မွတ္ေလာက္အတြက္ အဲ့
ေလာက္ႀကီးသြားစရာလိုလို႔လား။ အဲ့ေနရာ
မွာ ဖုတ္ေကာင္ေတြအမ်ားႀကီးကို...]
[ေ႐ွာင္ေကာေကာ ခ်တာၾကည့္ရေတာ့မယ္။
ဒါကမွ ငါစိတ္ဝင္စားတာပဲ။]
[ခုဏက ေစ်းကိုဖြင့္လိုက္တယ္ထင္တာပဲ။
သူ ဘာကိုၾကည့္ေနတာလဲ ျမင္လိုက္ၾက
လား။]
[မျမင္လိုက္ဘူး။]
လုဝမ္ႏွင့္ ႐ွဲ႕ခ်ီတို႔ တည္းခိုခန္းမွ ထြက္လာ
စဥ္တြင္ ဒုတိယထပ္ ေလွကားမွ ဆင္းလာ
ေသာ က်ိဳးထုံကို သူတို႔ ေတြ႕လိုက္သည္။
႐ွဲ႕ခ်ီသည္ က်ိဳးထုံကို ခဏၾကည့္လိုက္ၿပီး
သူ၏ မ်က္လုံးမ်ားလက္သြားသည္။ဇာတ္
ေၾကာင္း႐ွာေဖြရမည့္ အေရးအႀကီးဆုံးအ
ခ်ိန္တြင္ က်ိဳးထုံက အေပၚထပ္ကိုသြားၿပီး
အဝတ္စားလဲေနသည္တဲ့လား။
႐ွဲ႕ခ်ီ၏ စူးစမ္းေနသည့္မ်က္လုံးမ်ားကို ခံ
စားမိၿပီး က်ိဳးထုံအျပစ္႐ွိသလို နည္းနည္း
ခံစားလိုက္ရသည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီ၏အၾကည့္ကို
ေ႐ွာင္ကာ ႐ွဲ႕ခ်ီကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ၿပီး ေနာက္ေဖးျခံတြင္ ယြဲ႕႐ႈံ႕မင္အားလိုက္
႐ွာရန္ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းသြားသည္။
ျဖစ္ႏိုင္ေခ်တစ္ခုက ႐ွဲ႕ခ်ီ၏ေခါင္းထဲတြင္
ျဖတ္ေျပးသြားၿပီး လက္႐ွည္စထဲ႐ွိသူ၏
လက္မ်ား နည္းနည္းဆုပ္မိသြားသည္။
တံခါးေ႐ွ႕တြင္ သူရပ္လိုက္သည္။
လုဝမ္သည္ လွည့္ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
႐ွဲ႕ခ်ီ၏ အမူယာက နည္းနည္း ေလးပင္ေန
သည္။ "အကိုလု အေနာက္ျခံဝန္းထဲသြား
ၿပီး ယန္က်င္းကို ေခၚေပးပါလား။ သူ႕ကို
ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ ဖုတ္ေကာင္ သြားေခ်
မႈန္႔ လာ႐ွာခိုင္းလိုက္ပါ။"
"ယန္က်င္းက သူမသြားခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာတယ္
မလား။" လုဝမ္ ေၾကာင္သြားသည္။
႐ွဲ႕ခ်ီသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႕မ်က္ႏွာကို ျပင္
လိုက္ၿပီး ျပဳံးျပသည္။ "ဒီအတိုင္း သြားၿပီး
သာေခၚလိုက္ပါ။ အကို လုကိုပဲ လုပ္ခိုင္းရ
ေတာ့မယ္။"
လုဝမ္သည္ ေမးခြန္းထုတ္ေနသည္ကို ရပ္
လိုက္ၿပီး ယန္က်င္းကို႐ွာရန္ ေနာက္ေဖး
ျခံဝန္းထဲသို႔ သြားလိုက္သည္။
သူ၏ေနာက္တြင္ ႐ွဲ႕ခ်ီ၏မ်က္ႏွာက ျပန္ၿပီး
သုန္မႈန္သြားျပန္သည္။
မွင္အမွတ္သားသည္ စကတည္းက အဆုံး
ထိ အသုံးမဝင္ေနေသာေၾကာင့္ ေတာက္
ဆရာ ႐ႊမ္ခ်န္ ဒဏ္ရာမရေသးခင္က
ဖုတ္ေကာင္ႏိုးေနတာ ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္လား။
တကယ္လို႔ ဖုတ္ေကာင္ အရင္ဆုံး ျခစ္မိ
ဒါမွမဟုတ္ ကိုက္မိလိုက္တာက ေတာက္
ဆရာ ႐ႊမ္ခ်န္မဟုတ္ပဲ... က်ိဳးထုံျဖစ္ေနရင္
ေကာ။
႐ွဲ႕ခ်ီသည္ ျခံဝန္းထဲတြင္ က်ိဳးထုံကို ျမင္
လိုက္သည့္ ျမင္ကြင္းကို ျပန္ေတြးၾကည့္
သည္။ က်ိဳးထုံက ေၾကာက္လန္႔ေနၿပီး တစ္
ခုခုကို ဖုံးကြယ္ေနသည့္ဟန္ပုံေပၚသည္။ ထို႔
ေနာက္ ခိုးထြက္သြားၿပီး အဝတ္စားသြား
လဲသည္...
အျခားသ႐ုပ္ေဆာင္မ်ား၏ အသက္သည္
႐ွဲ႕ခ်ီႏွင့္ ဘာမွ်မဆိုင္ေပ။ ႐ွဲ႕ခ်ီသည္ အျခား
သူမ်ား၏ အိပ္မက္အတြက္ ေပးဆပ္လိမ့္
မည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ယန္က်င္းသည္ အ
စကတည္းက သူ႕အေပၚ ေကာင္းမြန္ခဲ့သူ
ျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္မွေနာင္တရရသည္
ထက္ ႀကိဳကာထားတာကပို၍ေကာင္းေလ
သည္။ ဤအေျခအေနတြင္ ယန္က်င္းဒီ
မွာေနေနသည္က ပို၍အႏၲရာယ္မ်ားေသာ
ေၾကာင့္ သူတို႔ႏွင့္ အတူေခၚသြားသည္က
အႏၲရာယ္အကင္းဆုံးပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
[သူ ဘာမွ မသိလိုက္ဘူးမလား။]
[သူမ်က္ႏွာေျပာင္းသြားတာျမင္လိုက္လား။
ပင္လယ္နက္ႀကီးလိုပဲ သူက။ အစကေတာ့
ဒီအတိုင္း စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ လူတစ္
ေယာက္လို႔ ထင္ထားခဲ့တာ။]
[ဒါေတာ့ အရမ္းထက္လြန္းသြားၿပီ။ ငါကို
ေက်ာခ်မ္းသြားသလိုပဲ။ အဲ့ဒီသဲလြန္စေသး
ေသးေလးဆီကေန သူ ခန္႔မွန္းႏိုင္တယ္ေပါ့။]
[သူ သူမ်ားေတြကို ဂ႐ုစိုက္တတ္တဲ့ပုံမေပၚ
ဘူး။ အေပၚယံထင္ရသေလာက္ သူလည္း
မေကာင္းဘူးထင္တယ္။ ]
[ငါ... ငါ သူ႕ကို Follow မယ္။]
ျခံဝန္းထဲတြင္ က်ိဳးထုံႏွင့္ ယြဲ႕႐ႈံ႕မင္သည္
ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ေနရာကို အတူသြားၾကရန္
ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္း
တြင္ က်ိဳးထုံသည္ စိတ္လႈပ္႐ွားသည့္
မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ အနီးနား႐ွိ ယန္က်င္းကို
ၾကည့္ေနသည္။
႐ွဲ႕ခ်ီႏွင့္ က်ိဳးဝမ္သည္ ဤေနရာတြင္ ယန္
က်င္းကို ထားၿပီးထြက္သြားၾကသည္။သူ
ႏွင့္ ယြဲ႕႐ႈံ႕မင္သည္ ဖုတ္ေကာင္ သြားေခ်မႈန္႔
ကို ႐ွာႏိုင္ေခ် အေကာင္းဆုံး႐ွိၾကသည္။
အကယ္၍သူတို႔ မရခဲ့ပါကလည္း ယန္က်င္း
ကို သုံးၿပီး ႐ွဲ႕ခ်ီႏွင့္ လုဝမ္ဆီက အတင္း
ေတာင္း၍ရေလသည္။
ေတာက္ဆရာ ႐ႊမ္ခ်န္သည္ အဓိက NPC
မဟုတ္ပဲ သူ႕အသက္ကအေရးမပါလွေပ။
အေၾကာင္းကား သြားေခ်မႈန္႔႐ွာရသည့္
တာဝန္က ေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္႐ွ္ေနေသာေၾကာင့္
ပင္။ အကယ္၍ ေတာက္ဆရာ ႐ႊမ္ခ်န္သာ
အမွန္တကယ္ အေရးပါပါက ဤတာဝန္
သည္ မလုပ္မေနရျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ႐ွဲ႕ခ်ီႏွင့္ လုဝမ္သည သူ႕ကို သြား
ေခ်မႈန္႔ေပးပါက သူတို႔တြင္ အမွတ္၃၀သါ
ကုန္မည္ျဖစ္သည္။ အသက္တစ္သက္အ
တြက္ အမွတ္ ၃၀။ အလြန္ကို တန္လွသည့္
လဲလွယ္မႈျဖစ္သည္။ သူ ေသခ်ာေပါက္ အ
ဆိပ္ေျဖႏိုင္ၿပီး အသက္႐ွင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
သူ႕ေ႐ွ႕တြင္ ေ႐ြးခ်ယ္စရာႏွစ္ခု႐ွိၿပီး ေသ
ခ်ာေပါက္ မွားႏိုင္စရာမ႐ွိေပ။
လုဝမ္က ႐ုတ္တရက္ေျပးဝင္လာစဥ္တြင္
က်ိဳးထုံက ထိုသို႔ေတြးေနျခင္းျဖစ္သည္။
လုဝမ္သည္ ယန္က်င္းကို ခပ္တိုးတိုးေျပာ
လိုက္ၿပီးေနာက္... ယန္က်င္းသည္ ေၾကာင္
ေတာင္ေတာင္ထရပ္ကာ လုဝမ္ႏွင့္အတူ
ထြက္သြားေလသည္။
က်ိဳးထုံသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ တည္က်သြားၿပီး
သူ၏လက္မ်ားက နည္းနည္း လက္သီးဆုပ္
သြားသည္။ အခုေတာ့ျဖင့္ သူ၏ ေမွ်ာ္လင့္
ခ်က္ အကုန္လုံးကို ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ေနရာတြင္
သာ ပုံထားရေပမည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီ၏ သုံးေယာက္
အုပ္စုႏွင့္ က်ိဳးထုံ၏ႏွစ္ေယာက္အုပ္စုတို႔မွ
လြဲ၍ က်န္သည့္အေျမာက္စာႏွစ္ေယာက္
သည္ တာဝန္ကိုလက္မခံေပ။ တည္းခိုခန္း
တြင္သာ ဒဏ္ရာရထားသည့္ ေတာက္ဆရာ
႐ႊမ္ခ်န္အား ျပဳစုေပးရန္သာ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္
ၾကသည္။
ဖုတ္ေကာင္႐ြာသို႔သြားေနသည့္လမ္းတြင္
ယန္က်င္းက တုံ႔ဆိုင္းတုံ႔ဆိုင္းျဖင့္ ေမးသည္။
"အကို႐ွဲ႕ ၊ ဘာလို႔... "
႐ွဲ႕ခ်ီသည္ အျမန္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ခပ္ျပတ္
ျပတ္ျပန္ေျပာသည္။ "က်ိဳးထုံက အေလာင္း
ေကာင္ အဆိပ္မိေနေလာက္တယ္။"
သူ႕ေလသံကသာမန္သာျဖစ္ေသာ္လည္း သူ
၏ စကားလုံးမ်ားကသျဖင့္ မိုးႀကိဳးသဖြယ္
ယန္က်င္း၏နားကို ေပါက္ကြဲသြားသည္။
[သူ တကယ္ သိေနတာပဲ။]
[တကယ္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။]
[ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ ငါနားမလည္ဘူးေရာ္။]
လုဝမ္သည္လည္း မယုံၾကည္ႏိုင္ေပ။
"မင္း ဘယ္လိုသိတာလဲ။"
"မေမးနဲ႔။" ႐ွဲ႕ခ်ီသည္ စိတ္ေကာင္းဝင္ေနသည္
မဟုတ္၍ ျပဳံးမေနေတာ့ေပ။ "႐ွင္းျပရဖို႔ရာ
မ႐ွင္းေသးဘူး ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒါ ဒီအတိုင္း ခန္႔
မွန္းခ်က္ပဲ။"
လုဝမ္သည္ နားလည္ေၾကာင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပ
ေနရင္း စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ႐ွဲ႕ခ်ီသည္ အရင္
တုန္းကႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မတူေတာ့
ဟု ခံစားေနရသည္။
ယန္က်င္းကေတာ့ ခဏတာေၾကာင္သြား
သည္။ ထို႔ေနာက္ ႐ွဲ႕ခ်ီကဘာေၾကာင့္ လုဝမ္
အား သူ႕ကိုေခၚခိုင္းလိုက္သည္ကို သေဘာ
ေပါက္ကာ မ်က္လုံးမ်ားနီလာသည္။ သူ႕ကိုယ္
သူ အသုံးမဝင္ဟု သူေတြးလိုက္သည္။႐ွဲ႕ခ်ီ
အတြက္ သူဘာမွမလုပ္ေပးႏိုင္ေသာ္လည္း
အကို႐ွဲ႕က သူ႕ကို ကာကြယ္ရေအာင္အ
ေႏွာင့္ယွက္ကေပးမိေသးသည္။ အကို႐ွဲ႕လို
လူမ်ိဳးအတြက္ ဘယ္လိုလုပ္မွ အကူညီအ
ႀကီးႀကီးေပးႏိုင္မွာလဲ။
ယန္က်င္း လမ္းေလွ်ာက္သည္မွာ ေႏွးေန
၍ လုဝမ္က သူ႕ကို ၾကက္သယ္ေနသည့္သ
ဖြယ္ ေပြ႕သယ္လိုက္ေတာ့သည္။ သုံးေယာက္
သား သုံးနာရီနီးပါးၾကာၿပီးေနာက္ ဖုတ္႐ြာ
နားသို႔ေရာက္သြားၾကသည္။
မနက္ခင္း သုံးေလးနာရီအခ်ိန္တြင္ျဖစ္ၿပီး
ေနာက္ တစ္နာရီ၊ႏွစ္နာရီေလာက္ဆိုပါက
အ႐ုဏ္တက္ၿပီျဖစ္သည္။ အကယ္၍ အ႐ုဏ္
မတက္ခင္ သြားေခ်မႈန္႔ကို ရေအာင္မယူႏိုင္ပါ
က ေနာက္ေန႔ညတြင္ ေပၚလာမည့္ ဖုတ္ေကာင္
မ်ားအတြက္ ေနာက္တစ္ေန႔ေစာင့္ရေပလိမ့္
မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္မ႐ွိေပ။
လာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ႐ွဲ႕ခ်ီက ႏႈတ္ခမ္း
လႈပ္ကာ ဖုန္းကိုသာၾကည့္ေနသည္။ ေနာက္
ဆုံးတြင္ သူ႕ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္ၿပီး ယန္က်င္း
ကိုေျပာသည္။ "တာဝန္ကို လက္ခံလိုက္"
ယန္က်င္းက ျပန္ေမးသည္။"ကြၽန္ေတာ္က
ဘယ္လို သြားေခ်မႈန္႔ယူရမွာတုန္း။"
႐ွဲ႕ခ်ီက ခပ္ေပါ့ေပါ့ပင္ရယ္လိုက္သည္။
"ဒီအတိုင္း ေကာက္ယူလိုက္ေပါ့။"
ယန္က်င္းသည္ လိမ္လိမ္မာမာပင္ တာဝန္
ကို လက္ခံလိုက္သည္။
႐ွဲ႕ခ်ီသည္ လုဝမ္ကို ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။
"အကိုလု၊ကြၽန္ေတာ္ ဝင္သြားလိုက္မယ္ ။ ယန္က်င္းနဲ႔ ဒီမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္႕ကို ေစာင့္ေနလိုက္။"
သူပဲနားၾကားမွားလိုက္သလို လုဝမ္၏မ်က္
လုံးမ်ား ျပဴးက်ယ္သြားသည္။
[???သူတစ္ေယာက္တည္း ဝင္သြားမလို႔လား??]
[လုဝမ္ကို အဲ့ေလာက္ေတာင္ အႏိုင္ယူခ်င္ေန
တာလား???]
[ဘယ္လိုအေျခအေနႀကီးတုန္း။ ငါ့ပုံစံလည္း
လုဝမ္အတိုင္းပဲ။ သူအဲ့ေလာက္ ေမာက္မာ
ရလား။]
႐ွဲ႕ခ်ီကဆက္တိုက္ပင္ လုဝမ္ကို အမိန္႔ေပးေန
သည္။ "အကိုလု၊ ခဏေနကြၽန္ေတာ္ထြက္လာ
တာကိုျမင္လိမ့္မယ္။ အဲ့က်ရင္ ဖုတ္တစ္
ေကာင္ကို ပခုံးေပၚတင္ၿပီးသာေျပးေပေတာ့။
ေနာက္လွည့္မၾကည့္နဲ႔။ဟုတ္ၿပီလား။"
လုဝမ္က အူေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္ႏွာျဖစ္ေန
ျပန္သည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီေျပးရမည္ကို သူနားလည္
သည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီသာ သြားေခ်မႈန္႔ကိုရလာၿပီး
ဖုတ္ေကာင္အုပ္စုလိုက္ႀကီးကလိုက္ဖမ္း
သလိုမ်ိဳး။ ဒါေပမယ့္ ဖုတ္ေကာင္ကိုထမ္း
ၿပီးေျပးရမည္ဆိုသည္က ဘာကိုေျပာေန
တာလဲ။
[???ဘာလို႔ ငါေလးနားမလည္ရတာလဲ??]
[သူ စိတ္လႈပ္႐ွားေနလို႔မွားေျပာတာလား။ သူတို႔
ဖာသာထြက္ေျပးရေအာင္လို႔ေျပာေနတာလား]
[႐ွင္းျပတာႀကီးက အရမ္းအလွမ္းေဝးလြန္းခဲ့
တယ္။]
လုဝမ္က အၾကံေပးသည္။"ငါ့ရဲ႕ ဓားငွားလိုက္
ရမလား။"
႐ွဲ႕ခ်ီက မက္မြန္သားဓားကိုၾကည့္ၿပီး ေခါင္းခါ
ကာ ထူးဆန္းသည့္ပုံစံျဖင့္ ျပဳံးေနသည္။
"ရတယ္။"
လုဝမ္ အံဩသြားရျပန္သည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီက သူ႕
ဓားကို ျငင္းသည္တဲ့လား။
[???လက္နက္ေတာင္ မယူသြားေတာ့ဘူး
ေပါ့???]
[ဘာလို႔ ငါ့ရင္ေတြခုန္ေနလဲ မသိေတာ့ဘူး။]
လုဝမ္က အေတာ္အားကိုးရသည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီသည္
အမိန္႔ေပးျခင္းၿပီးသြားၿပီး ႐ြာထဲကို ယုံၾကည္
ခ်က္အျပည့္ျဖင့္ဝင္သြားသည္။
***
လုဝမ္ႏွင့္ ယန္က်င္းသည္ ႐ွဲ႕ခ်ီကို စိတ္ပူစြာ
ေစာင့္ေနၾကသည္။
လုဝမ္သည္ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ မတ္တပ္
ထရပ္လိုက္သည္။ "ငါ သူ႕ကိုသြား႐ွာလိုက္ဦး
မယ္။"
ဓားကိုကိုင္ထားသည့္ သူ႕လက္မ်ားက စိုးရိမ္
မႈေၾကာင့္ တုန္ခါေနသည္။
ယန္က်င္းက ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပ
သည္။ "ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွာပဲ ေစာင့္ေနလိုက္
မယ္။"
လုဝမ္သည္ သတ္ျဖတ္ရန္အသင့္ျဖစ္ေနရင္း
ဓားကိုသယ္လာေသာ္လည္း ဖုတ္႐ြာမွာ တိတ္
ဆိတ္ေနေၾကာင္းေတြ႕လိုက္ရသည္။ လုဝမ္
သည္ ႐ြာထဲကို ေလွ်ာက္သြားၾကည့္ေနၿပီး
ဖုတ္ေကာင္တစ္ခ်ိဳ႕၏ အသံကို ၾကားလိုက္
ရေတာ့သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ အာ႐ုံစိုက္လိုက္
ၿပီး ထိုေနရာသို႔သြားရင္း တိုက္ခိုက္ဖို႔ရာ
ျပင္လိုက္သည္။ သက္ကယ္ျဖင့္မိုးထားသည့္
အိမ္ကို မွီကာ ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္
သူ႕ ႏွလုံးက႐ုတ္တရက္ ရပ္သြားရသည္။
႐ွဲ႕ခ်ီကို ဖုတ္ေကာင္ အုပ္စုလိုက္က ဝိုင္းထား
ၾကသည္။
လုဝမ္သည္ အသက္ေအာင့္လိုက္ၿပီး ထြက္
ကူမည္ျပင္စဥ္တြင္ ႐ွဲ႕ခ်ီထံမွ လွမ္းၾကည့္
လိုက္သည္ကို ရလိုက္သည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီက သူ႕
အား အသက္မ႐ွဴရန္၊ မလာရန္ေျပာေန
ျခင္းျဖစ္သည္။
လုဝမ္ နည္းနည္း ေခါင္းေအးသြားသည္။ထို
အခ်ိန္က်မွ ႐ွဲ႕ခ်ီသည္ ဝတ္႐ုံဝတ္ထားျခင္း
မဟုတ္သည္ကို သူသတိထားမိေလသည္။
သူက... ဖုတ္ေကာင္မ်ားဝတ္ထားသည့္ အ
ဝတ္အစားမ်ားကိုဝတ္ထားၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာ
ကလည္း နည္းနည္းျဖဴေနသည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီ၏
ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက သူစကားေျပာေနသည့္
အလား လႈပ္သြားသည္။ ဖုတ္ေကာင္မ်ား
က တိုက္ခိုက္ေတာ့မည္ဟု သူထင္လိုက္၍
လုဝမ္ စိတ္လႈပ္႐ွားသြားရျပန္သည္။ ဓား
ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ႐ွဲ႕ခ်ီ
ကို ကူဖို႔အသင့္ျဖစ္ေနရန္ ျပင္လိုက္သည္။
႐ွဲ႕ခ်ီကစကားေျပာလိုက္ေသာ္လည္း လုဝမ္
နားမလည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္ေလသည္။
တ႐ုတ္ဘာသာမဟုတ္သည္ကေတာ့ ေသ
ခ်ာေလသည္။ သို႔ေသာ္ျငား နည္းနည္းေတာ့
ရင္းႏွီးေနသလိုပင္...
ဖုတ္ေကာင္မ်ားက မတိုက္ခိုက္ပဲ ႐ွဲ႕ခ်ီလို
မ်ိဳး အသံမ်ား ျပန္လုပ္ျပသည္။ လုဝမ္
ခမ်ာ မိုးႀကိဳးပစ္ခံလိုက္ရသကဲ့သို႔ ေနရာ
တြင္ ေတာင့္သြားကာ သူ႕မ်က္လုံးမ်ားက
ျပဳတ္ထြက္က်ေတာ့မတတ္ပင္။
႐ွဲ႕ခ်ီက ဖုတ္ေကာင္ေတြႏွင့္ စကားေျပာေန
သတဲ့။
ဒီေနရာကို လာတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ဖုန္း
ကိုပဲ ၾကည့္ေနတာမဆန္းေတာ့ပါဘူး။ ဖုတ္
ေကာင္ ဘာသာစကား လက္စြဲ ဝယ္လာတာ
ပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ သင္ဖို႔ရာ အရမ္း
ခက္ၿပီး သုံးနာရီသာ အခ်ိန္႐ွိေနသည္ကို...
အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းတြင္ ဆိုးဝါးလွသည့္
အေတြးမ်ား လုဝမ့္စိတ္ထဲ ျဖတ္ေျပးသြား
ၿပီး သူ၏ ႏွလုံးကလည္း အရမ္းခုန္ေန
သည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီက စကားမွားေျပာလိုက္ၿပီး
ဖုတ္ေကာင္မ်ား တိုက္ခိုက္ၾကမည္ကို
သူ ေၾကာက္မိေနျခင္းပင္။
လုဝမ္ ေၾကာက္ေနသည္က ျဖစ္မလာခဲ့ေပ။
သုံးမိနစ္ၾကာၿပီးေနာက္ အၾကာႀကီးနား
ေထာင္ေနၾကသည့္ ဖုတ္ႏွစ္ေကာင္က
႐ွဲ႕ခ်ီေနာက္သို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လိုက္သြား
ကာ ႐ြာအျပင္သို႔ ထြက္လာသည္။ ေနာက္မွာ
ေနခဲ့သည့္ ဖုတ္ေကာင္မ်ား၏ မ်က္လုံးထဲ
တြင္လည္း သံသယမ်ား ႐ွိေနသည္။
႐ွဲ႕ခ်ီက လုဝမ္အား မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပ
လိုက္သည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႐ွဲ႕ခ်ီက ဘာလို႔ ဖုတ္ေကာင္
ကို ဆြဲဖမ္းၿပီး ေျပးခိုင္းသည္ကို လုဝမ္သိ
လိုက္ရသည္။ ႐ွဲ႕ခ်ီသည္ သူ႕အား ႐ြာျပင္
ထြက္လာသည့္ အူတူတူ ဖုတ္ႏွစ္ေကာင္ကို
ခိုးဖမ္းၿပီး တစ္ျခား ဖုတ္ေကာင္မ်ားမသိ
ခင္တြင္ သူတို႔သြားမ်ားကို ႀကိတ္ယူရန္
ျဖစ္သည္။
\{><}/ =====\{><}/ =====\{><}/ =====\{><}/
စာေရးသူ အမွာ:
လူတစ္ေယာက္ ဖုတ္ေကာင္ျဖစ္သြားတာနဲ႔
အလိုအေလ်ာက္ ဖုတ္ေကာင္ ဘာသာ
စကားကို တတ္သြားပါၿပီ။ ထူးျခားတဲ့ အသံ
ေတြလုပ္ႏိုင္ၿပီး တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္
ဆက္သြယ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။