Hi! Let's interact on twitter~ follow me at: _moreynaWP
~•~
Kabanata 17 : Order
"Ugh, this is so frustrating." I said as I tried to solve the equation for God knows how many times I tried.
Nasa café kami ngayon ni Marcus at nag-aaral para sa palapit na exams. It's our last year in high school and then we're off to college.
"Come here, I'll teach you again." Mabilis akong lumapit sa tabi niya para makinig sa ituturo niya. He's been teaching me for hours and he's very patient with me. Ngayon lang talaga at hindi ko maintindihan ang solving dahil sa dami ng numbers. Calculus is a bit frustrating.
"You got it now?" Tumango uli ako at itinuloy ang pagsosolve sa paraan na tinuro niya. He continued on writing some notes on his binder while I try to solve the equation he gave me.
I put the ballpen down and slid the paper to him. He quickly surveyed it and his brows creased for a moment. Gosh, he looks so hot when he's serious. His lips were apart and with his hawk like eyes drifted on my paper.
Nagulat ako nang akbayan niya ako at takpan ang aking mata.
"You're getting distracted huh," bulong niya sa tainga ko na nagpatindig sa balahibo ko. Ibinaba ko ang kamay niyang nasa mata ko at tinaasan siya ng kilay para mawala ang bahagyang pagkahiya ko sa paninitig sa kaniya.
But... he's my boyfriend. I can stare at him all I want.
"Study time," seryosong sabi niya at agad na itinuro sa akin ang equation na sinagutan ko. "You're answers were correct." Napangisi ako at agad na kinuha ang papel ko.
"I'll review chemistry for the meantime." Tumango naman siya at nagpatuloy na sa pagsusulat niya sa binder niya.
Tahimik lang kami at ang ingay lamang ay ang paglabas pasok ng mga tao sa café at and malamyos na musika sa loob ng café.
The sun was starting to set. Kanina pa kami rito kasi hindi rin naman ako pwedeng lumabas pag gabi.
I took my phone out and started to capture the amazing sunset beyond me. Sumandal ako sa upuan matapos kong makuha ang gusto kong anggulo.
"Tara na? Hatid na kita," Marcus said and placed his hand on my head. Tumatama ang sinag ng araw sa kaniyang mata.
"Okay, let's go." Inayos na namin ang mga gamit namin bago lumabas sa café. He immediately slid his hand on mine as we walk towards the transport area.
Sumakay kami sa taxi, isinandal ko ang aking ulo sa kaniyang balikat habang nilalaro niya naman ang aking kamay at mga daliri.
"Review ka ulit pagdating sa bahay niyo okay?" Paalala niya sa akin nang papasok na kami sa subdivision. "But don't forget to rest first okay? Call me if you have questions." Tumango ako at inilapit ang mukha ko sa kaniya at hinalikan siya sa pisngi.
Two months na rin kaming dalawa ni Marcus. Aisha knows about us pati rin si Giano. We were keeping our relationship lowkey.
"Thank you, I'm really so lucky to have you." I whispered and pinched his ckeeks.
"Aw," angal niya at sinimangutan ako. Ginulo ko nalang ang buhok niya bago tumigil ang taxi malapit sa bahay namin.
"Bye! See you on monday! Study well, love." I smiled at him before getting out of the taxi.
"Bye, stay focused ha. I love you." I stopped midway and smiled at him widely.
"I love you too, bye." I schrunched my nose before closing the door.
Pagkatapos noon ay agad na akong tumakbo papunta sa bahay. I immediately stop when I saw kuya Rasheed's car parked at our garage. Magdodoorbell na sana ako kaso may tumigil na taxi sa likod ko. Bumaba roon si ate Helsy na may bitbit na grocery bags.
"Ate," lumapit agad ako at kinuha ang ilang plastic bag na dala niya pero nang tignan ko ang itsura niya ay medyo namumutla siya.
"Ate ayos ka lang?" Bulong ko.
"Medyo masama lang pakiramdam ko pero ayos lang ako, tara na sa loob?" She said and opened the smaller gate.
Nauna siyang naglalakad, napahinto ako nang huminto siya sa paglalakad and then I saw Kuya Rasheed wiping the windshield of his car and his topless.
"Hey, andiyan ka na pala." He said but stopped when he saw me behind ate Helsy. Pinigilan ko ang sarili kong magtaas ng kilay at ngumisi na para bang may naiisip na kung ano sa kanila.
"Ipasok ko lang ito," Ate Helsy smiled at me before passing by at kuya Rash pero hindi pa man siya nakakalayo ay inagaw na ni kuya ang dala niyang mga supot at diretso ang pasok sa loob. Sumunod naman si ate Helsy kaya naiwan akong nakanganga sa bukana ng bahay.
What is going on with them? Napangisi ako habang naiiling. Sinundan ko na lamang sila.
***
The exams went by smoothly dahil nakapagreview din naman kami ni Marcus ng maigi.
Nasa labas kami ngayon ni Aisha dahil may group project kami at hinihintay ang ibang groupmates namin.
I was texting with Marcus while we're waiting for our groupmates to arrive.
From: Marcus
Anong ginagagawa mo?
I typed in a reply.
To: Marcus
Waiting for our groupmates to arrive. Tagal nga nila ih.
Wala pang isang minuto ay may reply na agad siya.
From: Marcus
Dito rin e', nakakabored naman dito kasi pagmumukha ni Giano ang nakikita ko.
Gumagana nanaman ang pagkapilyo niya kaya napatawa ako ng bahagya.
"Kinikilig nanaman." Pakantang sambit ni Aisha sa gilid ko. Ngumuso lamang ako bago nagtipa ulit.
From: Marcus
Wish you were my groupmate :(
Aww, I somehow wished too. Magtitipa pa sana ako nang mahagip ng mata ko ang isang lalaking nakatingin kay Aisha mula sa malayo.
He was a fair tall guy, he looks like he was a year or two older than us. He immediately walked away after that. Who was that?
"Aisha," sambit ko at lumingon siya sa akin. "May nakatingin sa'yo kanina mula sa malayo." I whispered and moved my head sideways to look for that guy.
"Sino? Psh, sinasabi mo bang may secret admirer ako." Natatawa niyang sabi kaya inirapan ko siya.
"He was tall and fair, mas matanda siguro sa atin ng isa o dalawang taon?" Tinaasan niya ko ng kilay.
"Wala naman akong kilala?" She said a bit unsure. Tumango nalang ako at nagsidatingan na rin ang mga groupmates namin.
"Okay, we'll finalized these soon." I said with finality. Napagdesisyunan na rin naming umuwi dahil hapon na rin.
We bid our goodbyes, sasabay na ako kay Aisha pauwi. I opened my phone and saw a text message from Marcus.
From: Marcus
We're done, pauwi ka na rin ba?
To: Marcus
Yeah, sasabay ako kay Arkayesha.
He said okay and take care so I did the same. Dumiretso kami sa parking at naroon na ang kotse nila Aisha.
Nang palapit kami ay nakita ko si Arjo na palapit din sa sasakyan. Aisha saw her and raised her brow at her little brother.
"What are you doing here huh?" She asked at nilapitan si Arjo. Malapit na niya kaming malagpasan sa height.
"I bought some papers, Ate." He answered lazily. "Hi Ate Raszea," he greeted me with a smile kaya naman agad na piningot ni Aisha ang tainga ni Arjo.
"Ate naman!" Namula ng kaunti ang tainga niya. I just looked away and tried to surpressed my laugh.
"Pumasok ka na nga sa loob at baka matunaw pa si Raszea sa kakatitig at kakangiti mo riyan." Iritadong sabi ni Aisha at binuksan ang front seat at itinulak nang bahagya si Arjo.
I think Arjo's a bit older to Jinova? Maybe a year?
"Arjo, how old are you?" Nagulat si Aisha sa tanong ko kaya napaawang ang kaniyang labi.
"Girl, don't tell me papatulan mo iyang kapatid ko." She whispered harshly at me and giving me glare.
"I'm just asking, Aisha. I have a boyfriend you know." I rolled my eyes at bumaling kay Arjo na nasa front seat.
"I'm turning thirteen," he answered and avoided my gaze.
So halos magkaedad nga sila ni Jinova. It was a month ago since I saw the twins. Medyo maayos na rin si Jayzee and she's taking some medications. Mabuti at hindi pa kinailangan ng chemo sessions.
"Magkasing edad ata kayo ng kapatid ng boyfriend ko." Nanlaki ang mata niya at tumango sa'kin. Tsaka ko lamang napagtanto ang sinasabi ni Aisha kanina.
"That's the right thing to do," she grinned devilishly at me when I was about to ask if what she said earlier was true.
Sa gitna ng biyahe namin ay umikot ang paningin ko. My head throbbed so I had to hold it to stop it from throbbing. Bumigat din ang paghinga ko.
"Zea, zea? Anong nangyayari? Are you okay? Hey!" Para akong nahimasmasan ng yakapin ako ni Aisha at haplusin ang aking buhok at likod.
"N-nahilo lang ako," huminga ako ng malalim.
"Sure ka? We'll bring you to the hospital." Agad akong umiling at ngumiti nang bahagya para lamang makalma si Aisha.
"Ayos lang ako, Aisha. It's just a simple headache." I think.
Hindi man siya mapakali ay tumango na lamang siya sa akin at inihatid ako sa bahay.
I opened the gate. Wala bang kuryente? Ang dilim ng bahay.
Naglakad ako papasok at binuksan ang flashlight ng aking phone para hindi ako matalisod at makita ng maayos ang dinaraanan ko.
Our front door creaked when I opened it slowly. May naririnig ako kaluskos at mahihinang yabag. Lumapit ako at itinutok ang flashlight ko at napatili na lamang dahil sa gulat.
"Susmaryosep, Raszea!" Napahawak ako ng maigi sa kwelyo ng damit ko dahil sa pagkagulat kay Manang.
"Akala ko kung ano na," bulong ko at pinakawalan ang hiningang aking pinipigilan. "Sorry Manang, nagulat lang ako." Napakamot nalang siya sa kaniyang ulo.
"O siya, naghapunan ka na ba?" Umiling lamang ako.
"Maghahanda na ako ng hapunan, mabuti pa tawagin mo ang kuya mo sa itaas." Tumango ako. "Magkakakuryente na rin maya maya lang."
Agad akong pumanhik sa itaas. Hinayaan ko na lamang na maging ilaw ko ang sinag ng maliwanag na buwan.
Nang makarating ako sa harap ng kwarto ni kuya ay bahagya itong nakaawang. Sumilip ako roon at nagulat sa nakita.
Naroon si kuya at may katabi habang nakaharap sa bintana at pinapanuod ang kalangitan.
Kaya ba naglalagi rito si Kuya ay dahil kay Ate Helsy? Pinigilan ko na lamang na mapangiti.
Kumatok ako at tumikhim. Agad silang napatingin sa akin.
"H-hey, kanina ka pa diyan?" Napahawak sa batok si Kuya, lumipat naman ang tingin ko kay Ate Helsy pero hindi ko maaninag ang kaniyang mukha dahil madilim sa banda niya.
"Obviously," I shrugged and chuckled softly. Lumingon si Kuya kay Ate at parehong hindi alam ang gagawin. "Sunod nalang kayo, Ate, Kuya." Pagkatapos noon ay agad na akong bumaba at nagkaroon na rin ng kuryente.
I stopped midway when I heard a car parked at our garage. The door opened and Mom welcomed me with a blank face followed by Dad who's a bit stern. A coat was hanging on their arms as they walked towards me.
Napalingon si Mommy kay Kuya na kababa rin ng hagdan na sinundan naman ni Ate Helsy.
"The Ochoas are coming," Mom announced and looked at me with her serious eyes. "Please do me a favor, Zea. Please, be nicer to Treyvor."
That's not a favor but an order and I hate it because I don't know how to react again.