Zawgyi
"အားလုံးပဲ သတင္းေကာင္းတစ္ခုပါပါတယ္။ ေပ်ာ္တတ္တဲ့သူေတြအတြက္ကေတာ့ သတင္းေကာင္းပါ။ ပုဂံမွာက်င္းပမယ့္ ...........စတိတ္ရႈိးအတြက္ က်ေတာ္တို႔အခ်ိဳရည္က Main Sponser အျဖစ္ပံ့ပိုးေပးဖို႔ အခုပဲအစည္းအေဝးကဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ေတာ့ အကိုတို႔ပုဂံသြားရမယ္။ ေဈးေရာင္းရမယ္။ ၿပီးေတာ့ သတ္မွတ္တဲ့ Target ျပည့္ရင္ တစ္ရက္ေလာက္အခြင့္အေရးေပးဖို႔ အကိုေျပာေတာ့ လူႀကီးေတြကခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အကိုတို႔ Target ျပည့္ေအာင္ေရာင္းမယ္။ ၿပီးရင္တစ္ရက္ပုဂံမွာလည္မယ္။ အားလုံးသေဘာတူၾကလား။"
ဦးက ဝမ္းသာစြာေျပာတယ္။
"ေဟးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး။ ေပ်ာ္စရာႀကီး။ အဲ့ဒါဆို ပုဂံေတာ့တစ္ေခါက္ေရာက္ဦးမွာေပါ့။" အားလုံးကဝမ္းသာစြာေအာ္ၾကတယ္။
"Target ျပည့္မွရမယ့္အခြင့္အေရးပါေနာ္။ Target မျပည့္ရင္မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အားလုံးစည္းလုံးဖို႔လိုပါတယ္။" ဦးကသတိေပးေတာ့
"ဟုတ္ကဲ့ပါဂ်ာႀကီး။ က်ေတာ္တို႔ အားလုံးႀကိဳးစားပါ့မယ္။" အားလုံးသံၿပိဳင္ေျဖၾကတယ္။
က်ေတာ္အားလုံးကိုခရီးစဥ္ကိစၥေျပာၿပီး လိုအပ္တာေတြလုပ္ေဆာင္ဖို႔ မင္းမင္းကိုလည္းမွာစရာရွိတာမွာ၊ ကိုယ္လည္း လုပ္စရာရွိတာလုပ္နဲ႔ မအားေတာ့ဘူး။
ေပါက္စလည္း ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနပုံပဲ။ တစ္ေနကုန္အူျမဴးေနၿပီး က်ေတာ့္ကိုလည္းတစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနပုံနဲ႔လွန္းလွန္းၾကည့္တယ္။ က်ေတာ္မအားေတာ့ သူလည္းအခြင့္မသာဘူးေပါ့။ ညေန႐ုံးအဆင္း ျပန္ပို႔ခ်ိန္လည္းေရာက္ေရာ
"ဦးေရ...........ဦး.......သားတို႔ကတကယ္ပုဂံကိုသြားရမွာေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ၿပီး မမသီရိကေျပာတယ္ ပိုက္ဆံလည္းတစ္ျပားမွမကုန္ဘူး။ ႐ုံးကအကုန္ေပးမွာဆို။ ထမင္းလည္း႐ုံးကေကြၽးမွာဆို။ ဟုတ္လားဟင္။"
ကားမွထြက္ကာရွိေသးတယ္ ေပါက္စကက်ေတာ္လက္ေမာင္းကို လႈပ္ၿပီးေမးပါေတာ့တယ္။ အခုဆိုေပါက္စဟာ က်ေတာ္လက္ေမာင္းကိုခ်ိတ္တာမ်ိဳး၊ သူတခုခုေမးခ်င္ရက္ လႈပ္တာမ်ိဳး၊ ကားေမာင္းေနခ်ိန္ဆိုရင္ မွီထားတာမ်ိဳးေတြကို အိုးတိုးအမ္းတမ္းျဖစ္မေနပဲ လုပ္ေနပါၿပီ။
"ဟုတ္တယ္ ငယ္ေလးရဲ႕။ ေလွ်ာက္လည္ရင္လည္း ႐ုံးစရိတ္နဲ႔ပဲလည္ရမွာ။ အိမ္အျပန္လက္ေဆာင္ဝယ္ခ်င္မွပဲ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ဝယ္႐ုံပဲ။
ဒါေပမယ့္ႀကိဳေျပာထားမယ္ေနာ္။ ငယ္ေလးေငြယူခဲ့စရာမလိုဘူး။ ငယ္ေလးပိုက္ဆံေတြကို ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္သုံးဖို႔ခ်န္ထား။ ဒီခရီးမွာ ငယ္ေလးလိုခ်င္တာမွန္သမွ်ေကာ၊ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္အတြက္ေကာ ဦးပဲအကုန္ဝယ္ေပးမယ္။ ၾကားလားေပါက္စ။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဦးေဘာစိႀကီးရဲ႕။ သားလည္း ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားအကုန္မခံႏိုင္ပါဘူးေနာ္။ က်ဴရွင္အပ္ဖို႔ကရွိေသးတယ္ေလ။
ထားပါ ခုနကစကားဆက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေလ လည္တာက Target ျပည့္မွဆိုေတာ့ မျပည့္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲဟင္။ ဘုရား ဘုရား Target ျပည့္ေအာင္ေရာင္းေကာင္းရပါလို၏ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူပါဘုရား။"
စကားေတြတစ္ေယာက္တည္းေျပာၿပီး အားမရစြာ လက္အုပ္ေလးခ်ီလို႔ေတာင္ဆုေတာင္းေနတဲ့ေပါက္စေလးဟာ အရမ္းကိုခ်စ္စရာေကာင္းေနပါတယ္။
" ဦးေရ...။ ျပည့္ေတာ့ျပည့္ေလာက္မွာပါေနာ့။ မျပည့္လည္းကိစၥမရွိပါဘူးေလ။ သားကမႏၲေလးကလြဲရင္ဘယ္မွမသြားဖူးဘူးဆိုေတာ့ သြားရလာရတာ အျမတ္ပဲ။ သားအေတြ႕အႀကဳံရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္ရရင္ေတာ့ပိုေကာင္းတာေပါ့ေနာ္။ ေရာက္မွေတာ့လည္ခ်င္တာေပါ့လို႔။"
တစ္ေယာက္တည္းေမး တစ္ေယာက္တည္းေျဖေနတဲ့ ေပါက္စေလးဟာ တကယ့္ကိုအ႐ူးေလးလိုပါပဲ။
"အားးးးးးးးးးးးးးးသား႐ူးေတာ့မယ္။ သားေပ်ာ္လြန္းလို႔၊ လည္ခ်င္လြန္းလို႔ သားကိုကယ္ပါဦး ဦးေရ.......။ သားေလ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားလြန္းလို႔ အိပ္လို႔ေတာင္ရမယ္မထင္ေတာ့ဘူး။ ျမန္ျမန္သြားခ်င္လွၿပီ။"
က်ေတာ့္ကို ထု႐ိုက္လို႔ ေအာ္ဟစ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေပါက္စဟာ တကယ့္ဟန္မေဆာင္တတ္တဲ့ အျဖဴထည္ေလးပါ။ က်ေတာ္သိပ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ အျဖဴထည္ ကေလးေလးပါ။
"Target ကျပည့္မွာပါငယ္ေလးရဲ႕။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ အေရာင္းကိုအားစိုက္ဖို႔ မင္းမင္းနဲ႔စီနီယာအဖြဲ႕ကိုလည္းမွာထားပါတယ္။ ငယ္ေလးလုပ္ရမွာက အဲ့ပြဲမွာ အကိုေတြ၊အမေတြဆီကေန ပညာကိုရေအာင္ယူ၊ သူတို႔လိုအပ္တာကို ဖင္ေပါ့ေပါ့နဲ႔ သြက္သြက္လက္လက္လုပ္ေပး၊ ၿပီးေတာ့ ဦးနားမွာကပ္ေန။ ဟုတ္ၿပီလား။"
ခ်စ္စရာေကာင္ေလးကို ေခါင္းေလးပုတ္ၿပီးေျပာေတာ့ ဟုတ္ လို႔တစ္ခြန္းတည္းျပန္ေျပာၿပီး က်ေတာ့္လက္ေမာင္းေပၚမွီလာေတာ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ က်ေတာ္တို႔ရဲ႕အေရာင္းခရီးကို စတင္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါၿပီ။ ပုဂံမွ တည္းခိုေဆာင္ကိုေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့
"အားလုံး အထုပ္ေတြခနခ်ထားၿပီး လူစုေပးပါ။" ဦးကေျပာတယ္။
"ဒီေန႔ကေတာ့ ပြဲေနရာကိုမသြားေသးပါဘူး။ ခရီးလည္းပန္းလာတယ္ဆိုေတာ့ ခနနားၿပီး ညေန၅နာရီမွာ အစည္းအေဝးလုပ္ပါမယ္။ အဲေတာ့အခုလူနဲ႔အခန္းခြဲၾကမယ္။
အားလုံးေပါင္းေယာက္်ားေလး၆ေယာက္၊ မိန္းကေလး၄ေယာက္ဆိုေတာ့ မိန္းကေလး၄ေယာက္အတြက္ကို Family Room တစ္ခုစီစဥ္ေပးထားတယ္။ အဆင္ေျပလားငါ့ညီမေတြ။ ဒါမွမဟုတ္၂ေယာက္တစ္ခန္းစီစဥ္ေပးရမလား။"
"ဟုတ္ကဲ့၄ေယာက္ပဲစုေနပါ့မယ္ကိုဗညား။ ကိုယ့္ေဒသမဟုတ္ေတာ့ ေပါင္းေနတာက ပိုအဆင္ေျပတယ္ေလ။ ဟီးးးးးးးး"
သရဲေၾကာက္တတ္တဲ့မသီရိကေျပာေတာ့ မမေတြ အားလုံးကေခါင္းၿငိမ့္ေထာက္ခံတယ္။
"ေကာင္းၿပီ ဒါဆိုရင္ ေယာက္်ားေလးေတြအတြက္လည္း Family Room တစ္ခုပဲ စီစဥ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ အကိုနဲ႔ မင္းမင္း ကေတာ့ သီးသန႔္တစ္ခန္းမွာရွိမယ္။"
"က်ေတာ္ကေတာ့ နားတာကို အခန္းထဲနားေပမယ့္ အိပ္တာကိုေတာ့ ကားထဲမွာပဲအိပ္မယ္ကိုဗညား။ ကားကိုေရာ၊ ကားထဲကပစၥည္းေတြေရာစိတ္မခ်လို႔။ ေနာက္ၿပီး က်ေတာ္က ကားထဲအိပ္တာ ပိုအိပ္ေပ်ာ္တယ္။ စိတ္ပဲခ်လို႔လားမသိဘူး။"
ကားဆရာဦးေလးႀကီးကေျပာတယ္။
"ရပါတယ္အကို။ အကိုအဆင္ေျပသလိုအိပ္ပါ။ ကားထဲဆိုက်ဥ္းၾကပ္မွာစိုးလို႔ေလ။ အခန္းထဲအိပ္လည္းရတယ္ေနာ္။ ကဲ....ကဲ....ဒါဆိုအားလုံးကိုယ့္အခန္းကိုယ္သြားနားၾကေတာ့။ ညေန၅နာရီဆုံၾကမယ္။"
"ကိုဗညား...က်ေတာ္တစ္ခုေလာက္ေျပာခ်င္လို႔။" ကိုမင္းမင္းကေျပာတယ္။
"မိန္းကေလးေတြ တစ္ခန္းထဲေနတာက ကိစၥမရွိေပမယ့္ ေယာက္်ားေလးေတြကို တစ္ခန္းထဲလႊတ္မထားခ်င္ဘူး။ ေတာ္ၾကာရန္ျဖစ္ဘာညာနဲ႔ ျပသနာတက္မွာစိုးရတယ္။
ဒီေတာ့ က်ေတာ္က ေယာက္်ားေလးခန္းထဲမွာသြားအိပ္မယ္အကို။ အကိုက အကို႔ညီနဲ႔အတူအိပ္ေပါ့။ အဲ့လိုလုပ္တာပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္။"
ကိုမင္းမင္းကေျပာေတာ့ ဦးက စဥ္းစားသလိုလိုလုပ္ၿပီး ေခါင္းညိမ့္ျပတယ္။ အားလုံးကလည္း ဦးနဲ႔က်ေတာ့္ကို ညီအကိုလို႔သိထားေတာ့ ဘာမွမကန႔္ကြက္ၾကဘူး။ ဒါဦးနဲ႔ ကိုမင္းမင္းဇာတ္တိုက္ထားတဲ့ အႀကံဆိုတာ က်ေတာ္သိတယ္။ ဦးလူလည္က်ၿပီ။
ခရီးပန္းလာေတာ့ အားလုံးကကိုယ့္အခန္းကိုယ္ဝင္ၿပီး နားၾက၊အိပ္ၾက၊ေရခ်ိဳးၾကလုပ္ၾကတယ္။ ဦးနဲ႔က်ေတာ္လည္းကိုယ့္အခန္းကိုယ္ သြားရေတာ့တာေပါ့။
.......
အခန္းထဲကိုတြန႔္ဆုတ္တြန႔္ဆုတ္နဲ႔ အထုပ္ပိုက္ဝင္လာတဲ့ေကာင္ေလးကို အူယားၿပီး စခ်င္တာနဲ႔
"ေရအရင္ခ်ိဳးမလား။ အရင္အိပ္ဦးမလားငယ္ေလး။" အဲ့လိုလည္းေမးလိုက္ေကာ မ်က္လုံးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး
"ဦး.....သားေလ ဟိုဘက္အခန္းထဲပဲသြားအိပ္လို႔ရမလားဟင္။"ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ တစ္ဖက္အခန္းကို လက္ညႇိဳးေလးထိုးၿပီးေျပာတယ္။
"ဘာလို႔ ဟိုဘက္မွာအိပ္မွာလည္း။ ဦးက ငယ္ေလးနဲ႔အိပ္ခ်င္လြန္းလို႔ တမင္လုပ္ထားတာကို။ ဒီလိုခရီးထြက္ခ်ိန္ေလးပဲ ငယ္ေလးနားမွာအိပ္ခြင့္ရွိမွာေလ။ မႏၲေလးမွာအိပ္ခ်င္ပါတယ္ဆို အိပ္လို႔ရမတဲ့လား။ ကဲေျပာ။ ဒီမွာမအိပ္ဘူးဆို မႏၲေလးမွာအိပ္မွာလားေျပာ။"
က်ေတာ္က ခပ္တည္တည္နဲ႔ေမးလိုက္ေတာ့ ခုနတုန္းကငိုမဲ့မဲ့ကေန မ်က္ရည္ေတြပါဝိုင္းလာၿပီးေတာ့
"အဟင့္...သားေၾကာက္လို႔ပါဦးရယ္။ မအိပ္ပါရေစနဲ႔။ သားအသက္၁၈ႏွစ္ေတာင္မျပည့္ေသးတဲ့ဟာကို ေတာ္ၾကာလက္လြန္ေျခလြန္ျဖစ္ကုန္ရင္ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ သားအရွက္ကြဲမွာေပါ့။ သားစိတ္ထဲလည္း အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးလို႔ပါ။ သားရွိခိုးပါရဲ႕၊ သားကိုဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္။ အီး..ဟီး...ဟီး....."
ေျပာရင္းဆိုရင္းကို ငိုခ်လိုက္တဲ့ေပါက္စေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုထိန္းရင္း ေခ်ာ့ရပါေတာ့တယ္။
"ဦးကစတာပါငယ္ေလးရယ္။ ငယ္ေလးက လန႔္ေနတဲ့ပုံစံျဖစ္ေနလို႔ အူယားလို႔ဦးကစလိုက္တာပါ။ မငိုနဲ႔ တိတ္၊ တိတ္။ ဦးက ငယ္ေလးအသက္မျပည့္မခ်င္း ေျခလြန္လက္လြန္ဘာတစ္ခုမွမျဖစ္ေစရဘူးလို႔ ကတိေပးတယ္ေနာ္။"
ရင္ခြင္ထဲအသာဖတ္ထားၿပီး က်ေတာ္ေခ်ာ့ေတာ့မွ
"ကတိေနာ္ဦး။ လာလက္သန္းခ်ိတ္။ လက္သန္းခ်ိတ္မွယုံမယ္။"
ရင္ခြင္ထဲကေနေခါင္းေလးေမာ့၊ သူ႔ရဲ႕လက္သန္းေလးကို က်ေတာ့္ေရွ႕ေထာင္ျပၿပီး ေျပာလာတဲ့ကေလးကို စိတ္ေက်နပ္သြားေအာင္ လက္သန္းခ်ိတ္ကတိေပးလိုက္ရတယ္။ အဲ့က်မွ ေ႐ႊမင္းသားေလးက ၿပဳံးေတာ္မူေတာ့တယ္။
ညေနမေစာင္းခင္က်ေတာ္တို႔လည္း ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ခနနားၾကတယ္။ အအိပ္မက္တဲ့ေပါက္စက တေရးအိပ္မယ္ဆိုၿပီး အိပ္ေသးတယ္။ ၅နာရီထိုးခါနီးမွ သူ႔ကိုႏႈိးၿပီး အစည္းအေဝးသြားၾကတယ္။
"အစည္းအေဝးက အထူးအေထြေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ မနက္ျဖန္ရႈိးပြဲကညေနမွဆိုေပမယ့္ မနက္ကတည္းကအကိုတို႔ကသြားၿပီး ေဈးေရာင္းဖို႔ျပင္ဆင္ရမယ္။ ဗီႏိုင္းေတြဘာညာဆြဲရမယ္။ ညေန၃နာရီေလာက္ကစၿပီး လူေတြေရာက္လာမယ္လို႔ခန႔္မွန္းထားတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ေဈးကိုေသခ်ာေလးေရာင္းၾကမယ္။ ညဘက္ ရႈိးပြဲၿပီးမွ တည္းခိုခန္းျပန္နားရမယ္။Target မျပည့္ရင္မနက္လင္းတာနဲ႔ ႐ုံးျပန္ရမယ္။ ျပည့္ရင္ေတာ့ ျပန္စရာမလိုပဲလည္လို႔ရမယ္။ ေနာက္ရက္မနက္မွျပန္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္ခ်င္ရင္ အားထည့္ၿပီးေဈးေရာင္းၾကမယ္ေနာ္။ မရွင္းတာရွိလား။"
"မရွိပါဘူးဂ်ာႀကီး။"
အားလုံးသံၿပိဳင္ေျဖၾကတယ္။ အဲ့ေနာက္ဦးက ပြဲနဲ႔ပက္သတ္လို႔ သတိထားရမယ့္အခ်က္ေတြ၊ ေဈးဝယ္ကို ရွင္းျပရမယ့္ပုံစံေတြ၊ တျခားလိုအပ္တဲ့Training ေတြကိုသင္ၾကား၊ေျပာၾကားေပးတယ္။ အေတာ္ေလးမိုးခ်ဳပ္မွအစည္းအေဝးကိုနားလိုက္တယ္။ အားလုံးလည္းမနက္အတြက္အားျပည့္ေနေအာင္ အခန္းအျမန္ျပန္အိပ္ၾကေတာ့တယ္။
က်ေတာ္လည္းအခန္းထဲေရာက္ဝင္ခ်ိန္..... ေန႔လည့္က လင္းေနေတာ့ တစ္ခန္းထဲအတူေနရတာ စိတ္ထဲဘယ္လိုမွမေနေပမယ့္ အခုလိုညအေမွာင္နဲ႔က်ေတာ့ က်ေတာ့္စိတ္ထဲ ေဖာ္ျပလို႔မရတဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ရင္ေတြလည္းတအားခုန္ေနမိပါတယ္။ ရင္ခုန္သံေတြကို ဦးမၾကားေအာင္ သူနဲ႔ခပ္ေဝးေဝးမွာ ရပ္ေနမိေတာ့
"ငယ္ေလး။ ဘာလို႔ရပ္ေနတာလဲ။ ဒီနားလာထိုင္ေလကြာ။"
ဦးကကုတင္ေပၚထိုင္ေနၿပီး သူ႔ေဘးက ေနရာေလးကိုပုတ္ၿပီး လာထိုင္ခိုင္းတယ္။ က်ေတာ္လည္း ဦးျပတဲ့ေနရာေလးကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ပဲ ဝင္ထိုင္လိုက္မိတယ္။
"ေၾကာက္ေနျပန္ၿပီလား ငယ္ေလး။ ဦးကတိေပးထားၿပီးၿပီပဲကြာ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔။ ဦးနဲ႔ငယ္ေလးရဲ႕ ပထမဆုံးခရီးစဥ္ကို ဦးအမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္ထားတာမို႔ ေရွာင္ဖယ္ေရွာင္ဖယ္ေတာ့မေနပါနဲ႔ငယ္ေလးရယ္။"
ဦးကက်ေတာ့္ခါးေလးကိုဆြဲဖတ္ၿပီး လူနားကိုကပ္လို႔ မတိုးမက်ယ္ေလသံေလးနဲ႔ေျပာေတာ့ က်ေတာ့္မွာၾကက္သီးေတာင္ထမိတယ္။
"ဟယ္..ငယ္ေလးရင္ခုန္သံက အက်ယ္ႀကီးပါလား။ ၾကက္သီးေတြလည္းထေနတယ္ၾကည့္စမ္း။ စိတ္ေတြအရမ္းလႈပ္ရွားေနတာလား။"
ဦးကပါးေလးကိုတစ္ခ်က္နမ္းလို႔ေမးလိုက္ေတာ့ က်ေတာ္လည္း ဟုတ္ လို႔တစ္ခြန္းပဲေျပာႏိုင္ပါေတာ့တယ္။
"ကဲပါ။ ဘာမွစိတ္ထဲေတြးမေနနဲ႔။ မနက္ျဖန္ပင္ပန္းမွာဆိုေတာ့ ဒီေန႔ေစာေစာနားၾကစို႔။ လာအိပ္မယ္။"
ဦးကေျပာၿပီး အခန္းမီးေတြအကုန္ပိတ္၊ ညအိပ္မီးေလးထြန္းၿပီး ကုတင္ေပၚလွဲအိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ က်ေတာ္လည္း ရွက္တာကရွက္တာဆိုေပမယ့္ လူကလည္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီဆိုေတာ့ ဦးရဲ႕ေဘးနားကို ေက်ာေပးလို႔ ဝင္လွဲအိပ္လိုက္တယ္။ ဦးကက်ေတာ့္ကို ေနာက္ကေနသိုင္းဖတ္လို႔ ပုခုံးထက္အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးရင္း
"ေကာင္းေသာညပါငယ္ေလး။ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ဦးကို မျငင္းရဘူးေနာ္။"လို႔ေျပာတယ္။
က်ေတာ္လည္းေခါင္းေလးတစ္ခ်က္အသာညိမ့္ျပလို႔ ၿပဳံးလိုက္မိတယ္။ ဦးဟာ က်ေတာ့္အေပၚတကယ္ကိုျမတ္ႏိုးတယ္ဆိုတာ အခုလုပ္ရပ္ကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သိႏိုင္ပါတယ္။
အိမ္ေထာင္သည္လည္းျဖစ္၊ ေပႊရႈပ္တယ္လို႔နာမည္ႀကီးတဲ့ဦးဟာ အခုလိုက်ေတာ့္အေပၚထိန္းသိမ္းေပးတယ္ဆိုတာ သာမာန္ျမတ္ႏိုးမႈေလာက္နဲ႔မရဘူးလို႔ က်ေတာ္ထင္တယ္ေလ။ ၾကည္ႏူးမႈေတြ၊ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြနဲ႔အတူ ဦးရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ က်ေတာ္ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္လို႔သြားပါေတာ့တယ္။
.....
အရွက္သည္းေနတဲ့ေပါက္စေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္လို႔ ထားလိုက္ေပမယ့္ က်ေတာ္ဘယ္လိုမွအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ ရင္ခြင္ထဲကေပါက္စကေတာ့ ခနေလးနဲ႔ အသက္ရႈသံမွန္မွန္ထြက္လာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားပုံပါပဲ။
အသက္ေလာက္ခ်စ္ရတဲ့သူကို ရင္ခြင္ထဲအလွထည့္ထားဖို႔ဆိုတာ ေယာက္်ားရင့္မာႀကီးျဖစ္ေနတဲ့က်ေတာ့္အတြက္ တကယ္ခက္ခဲလွပါတယ္။ ဆာေလာင္ေနတဲ့အေသြးအသားကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားဖို႔မလြယ္ကူဘူးျဖစ္ေနတယ္။
စိတ္ရွိတိုင္းသာ လုပ္ရမယ္ဆို ေပါက္စေလးပုဂံမွာေဈးလည္းမေရာင္းႏိုင္၊ ေလွ်ာက္လည္းမလည္ႏိုင္ျဖစ္သြားမွာ ၁၀၀%ပါ။ က်ေတာ္လည္းသက္ငယ္မုဒိန္းမႈနဲ႔ေထာင္က်သြားႏိုင္တာမို႔ စိတ္ကိုေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့ထားလိုက္ရပါတယ္။
၁၈ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔ေတာ့ ၁ပတ္ေလာက္ခရီးထြက္မယ္လို႔ညာေခၚသြားၿပီး လုံးဝညႇာမေပးဖူးလို႔ စိတ္ထဲေတးထားလိုက္တယ္။ အခုေတာ့ဖင္ေကာက္ေကာက္ေလးကို စိတ္ထဲပဲအလြတ္က်က္လို႔ ကိုယ့္ညီေလးကိုယ္ ေခ်ာ့ေမာ့ရင္း အိပ္စက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ က်ေတာ့္ေအာက္မွာ မ်က္ရည္ေလးထိုးလို႔အသနားခံေနတဲ့ကေလးကို လုံးဝအလိုမလိုက္ပဲဇြတ္ေတြၾကမ္းေနတဲ့ ကိုယ္ရယ္ပါေလ။
Unicode
"အားလုံးပဲ သတင်းကောင်းတစ်ခုပါပါတယ်။ ပျော်တတ်တဲ့သူတွေအတွက်ကတော့ သတင်းကောင်းပါ။ ပုဂံမှာကျင်းပမယ့် ...........စတိတ်ရှိုးအတွက် ကျတော်တို့အချိုရည်က Main Sponser အဖြစ်ပံ့ပိုးပေးဖို့ အခုပဲအစည်းအဝေးကဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။
အဲ့တော့ အကိုတို့ပုဂံသွားရမယ်။ ဈေးရောင်းရမယ်။ ပြီးတော့ သတ်မှတ်တဲ့ Target ပြည့်ရင် တစ်ရက်လောက်အခွင့်အရေးပေးဖို့ အကိုပြောတော့ လူကြီးတွေကခွင့်ပြုခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် အကိုတို့ Target ပြည့်အောင်ရောင်းမယ်။ ပြီးရင်တစ်ရက်ပုဂံမှာလည်မယ်။ အားလုံးသဘောတူကြလား။"
ဦးက ဝမ်းသာစွာပြောတယ်။
"ဟေးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး။ ပျော်စရာကြီး။ အဲ့ဒါဆို ပုဂံတော့တစ်ခေါက်ရောက်ဦးမှာပေါ့။" အားလုံးကဝမ်းသာစွာအော်ကြတယ်။
"Target ပြည့်မှရမယ့်အခွင့်အရေးပါနော်။ Target မပြည့်ရင်မရပါဘူး။ ဒါကြောင့် အားလုံးစည်းလုံးဖို့လိုပါတယ်။" ဦးကသတိပေးတော့
"ဟုတ်ကဲ့ပါဂျာကြီး။ ကျတော်တို့ အားလုံးကြိုးစားပါ့မယ်။" အားလုံးသံပြိုင်ဖြေကြတယ်။
ကျတော်အားလုံးကိုခရီးစဉ်ကိစ္စပြောပြီး လိုအပ်တာတွေလုပ်ဆောင်ဖို့ မင်းမင်းကိုလည်းမှာစရာရှိတာမှာ၊ ကိုယ်လည်း လုပ်စရာရှိတာလုပ်နဲ့ မအားတော့ဘူး။
ပေါက်စလည်း တော်တော်ပျော်နေပုံပဲ။ တစ်နေကုန်အူမြူးနေပြီး ကျတော့်ကိုလည်းတစ်ခုခုပြောချင်နေပုံနဲ့လှန်းလှန်းကြည့်တယ်။ ကျတော်မအားတော့ သူလည်းအခွင့်မသာဘူးပေါ့။ ညနေရုံးအဆင်း ပြန်ပို့ချိန်လည်းရောက်ရော
"ဦးရေ...........ဦး.......သားတို့ကတကယ်ပုဂံကိုသွားရမှာပေါ့နော်။ နောက်ပြီး မမသီရိကပြောတယ် ပိုက်ဆံလည်းတစ်ပြားမှမကုန်ဘူး။ ရုံးကအကုန်ပေးမှာဆို။ ထမင်းလည်းရုံးကကျွေးမှာဆို။ ဟုတ်လားဟင်။"
ကားမှထွက်ကာရှိသေးတယ် ပေါက်စကကျတော်လက်မောင်းကို လှုပ်ပြီးမေးပါတော့တယ်။ အခုဆိုပေါက်စဟာ ကျတော်လက်မောင်းကိုချိတ်တာမျိုး၊ သူတခုခုမေးချင်ရက် လှုပ်တာမျိုး၊ ကားမောင်းနေချိန်ဆိုရင် မှီထားတာမျိုးတွေကို အိုးတိုးအမ်းတမ်းဖြစ်မနေပဲ လုပ်နေပါပြီ။
"ဟုတ်တယ် ငယ်လေးရဲ့။ လျှောက်လည်ရင်လည်း ရုံးစရိတ်နဲ့ပဲလည်ရမှာ။ အိမ်အပြန်လက်ဆောင်ဝယ်ချင်မှပဲ ကိုယ့်ပိုက်ဆံနဲ့ကိုယ်ဝယ်ရုံပဲ။
ဒါပေမယ့်ကြိုပြောထားမယ်နော်။ ငယ်လေးငွေယူခဲ့စရာမလိုဘူး။ ငယ်လေးပိုက်ဆံတွေကို ကျောင်းတက်ချိန်သုံးဖို့ချန်ထား။ ဒီခရီးမှာ ငယ်လေးလိုချင်တာမှန်သမျှကော၊ အိမ်ပြန်လက်ဆောင်အတွက်ကော ဦးပဲအကုန်ဝယ်ပေးမယ်။ ကြားလားပေါက်စ။"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးဘောစိကြီးရဲ့။ သားလည်း ပိုက်ဆံများများအကုန်မခံနိုင်ပါဘူးနော်။ ကျူရှင်အပ်ဖို့ကရှိသေးတယ်လေ။
ထားပါ ခုနကစကားဆက်ပြောရမယ်ဆိုရင်လေ လည်တာက Target ပြည့်မှဆိုတော့ မပြည့်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင်။ ဘုရား ဘုရား Target ပြည့်အောင်ရောင်းကောင်းရပါလို၏ စောင့်ရှောက်တော်မူပါဘုရား။"
စကားတွေတစ်ယောက်တည်းပြောပြီး အားမရစွာ လက်အုပ်လေးချီလို့တောင်ဆုတောင်းနေတဲ့ပေါက်စလေးဟာ အရမ်းကိုချစ်စရာကောင်းနေပါတယ်။
" ဦးရေ...။ ပြည့်တော့ပြည့်လောက်မှာပါနော့။ မပြည့်လည်းကိစ္စမရှိပါဘူးလေ။ သားကမန္တလေးကလွဲရင်ဘယ်မှမသွားဖူးဘူးဆိုတော့ သွားရလာရတာ အမြတ်ပဲ။ သားအတွေ့အကြုံရတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်လည်ရရင်တော့ပိုကောင်းတာပေါ့နော်။ ရောက်မှတော့လည်ချင်တာပေါ့လို့။"
တစ်ယောက်တည်းမေး တစ်ယောက်တည်းဖြေနေတဲ့ ပေါက်စလေးဟာ တကယ့်ကိုအရူးလေးလိုပါပဲ။
"အားးးးးးးးးးးးးးးသားရူးတော့မယ်။ သားပျော်လွန်းလို့၊ လည်ချင်လွန်းလို့ သားကိုကယ်ပါဦး ဦးရေ.......။ သားလေ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလွန်းလို့ အိပ်လို့တောင်ရမယ်မထင်တော့ဘူး။ မြန်မြန်သွားချင်လှပြီ။"
ကျတော့်ကို ထုရိုက်လို့ အော်ဟစ်ပျော်နေတဲ့ပေါက်စဟာ တကယ့်ဟန်မဆောင်တတ်တဲ့ အဖြူထည်လေးပါ။ ကျတော်သိပ်မြတ်နိုးရတဲ့ အဖြူထည် ကလေးလေးပါ။
"Target ကပြည့်မှာပါငယ်လေးရဲ့။ စိတ်မပူပါနဲ့။ အရောင်းကိုအားစိုက်ဖို့ မင်းမင်းနဲ့စီနီယာအဖွဲ့ကိုလည်းမှာထားပါတယ်။ ငယ်လေးလုပ်ရမှာက အဲ့ပွဲမှာ အကိုတွေ၊အမတွေဆီကနေ ပညာကိုရအောင်ယူ၊ သူတို့လိုအပ်တာကို ဖင်ပေါ့ပေါ့နဲ့ သွက်သွက်လက်လက်လုပ်ပေး၊ ပြီးတော့ ဦးနားမှာကပ်နေ။ ဟုတ်ပြီလား။"
ချစ်စရာကောင်လေးကို ခေါင်းလေးပုတ်ပြီးပြောတော့ ဟုတ် လို့တစ်ခွန်းတည်းပြန်ပြောပြီး ကျတော့်လက်မောင်းပေါ်မှီလာတော့တယ်။
ဒီလိုနဲ့ ကျတော်တို့ရဲ့အရောင်းခရီးကို စတင်ထွက်ခွာလာခဲ့ပါပြီ။ ပုဂံမှ တည်းခိုဆောင်ကိုရောက်ချိန်မှာတော့
"အားလုံး အထုပ်တွေခနချထားပြီး လူစုပေးပါ။" ဦးကပြောတယ်။
"ဒီနေ့ကတော့ ပွဲနေရာကိုမသွားသေးပါဘူး။ ခရီးလည်းပန်းလာတယ်ဆိုတော့ ခနနားပြီး ညနေ၅နာရီမှာ အစည်းအဝေးလုပ်ပါမယ်။ အဲတော့အခုလူနဲ့အခန်းခွဲကြမယ်။
အားလုံးပေါင်းယောက်ျားလေး၆ယောက်၊ မိန်းကလေး၄ယောက်ဆိုတော့ မိန်းကလေး၄ယောက်အတွက်ကို Family Room တစ်ခုစီစဉ်ပေးထားတယ်။ အဆင်ပြေလားငါ့ညီမတွေ။ ဒါမှမဟုတ်၂ယောက်တစ်ခန်းစီစဉ်ပေးရမလား။"
"ဟုတ်ကဲ့၄ယောက်ပဲစုနေပါ့မယ်ကိုဗညား။ ကိုယ့်ဒေသမဟုတ်တော့ ပေါင်းနေတာက ပိုအဆင်ပြေတယ်လေ။ ဟီးးးးးးးး"
သရဲကြောက်တတ်တဲ့မသီရိကပြောတော့ မမတွေ အားလုံးကခေါင်းငြိမ့်ထောက်ခံတယ်။
"ကောင်းပြီ ဒါဆိုရင် ယောက်ျားလေးတွေအတွက်လည်း Family Room တစ်ခုပဲ စီစဉ်လိုက်တော့မယ်နော်။ အကိုနဲ့ မင်းမင်း ကတော့ သီးသန့်တစ်ခန်းမှာရှိမယ်။"
"ကျတော်ကတော့ နားတာကို အခန်းထဲနားပေမယ့် အိပ်တာကိုတော့ ကားထဲမှာပဲအိပ်မယ်ကိုဗညား။ ကားကိုရော၊ ကားထဲကပစ္စည်းတွေရောစိတ်မချလို့။ နောက်ပြီး ကျတော်က ကားထဲအိပ်တာ ပိုအိပ်ပျော်တယ်။ စိတ်ပဲချလို့လားမသိဘူး။"
ကားဆရာဦးလေးကြီးကပြောတယ်။
"ရပါတယ်အကို။ အကိုအဆင်ပြေသလိုအိပ်ပါ။ ကားထဲဆိုကျဉ်းကြပ်မှာစိုးလို့လေ။ အခန်းထဲအိပ်လည်းရတယ်နော်။ ကဲ....ကဲ....ဒါဆိုအားလုံးကိုယ့်အခန်းကိုယ်သွားနားကြတော့။ ညနေ၅နာရီဆုံကြမယ်။"
"ကိုဗညား...ကျတော်တစ်ခုလောက်ပြောချင်လို့။" ကိုမင်းမင်းကပြောတယ်။
"မိန်းကလေးတွေ တစ်ခန်းထဲနေတာက ကိစ္စမရှိပေမယ့် ယောက်ျားလေးတွေကို တစ်ခန်းထဲလွှတ်မထားချင်ဘူး။ တော်ကြာရန်ဖြစ်ဘာညာနဲ့ ပြသနာတက်မှာစိုးရတယ်။
ဒီတော့ ကျတော်က ယောက်ျားလေးခန်းထဲမှာသွားအိပ်မယ်အကို။ အကိုက အကို့ညီနဲ့အတူအိပ်ပေါ့။ အဲ့လိုလုပ်တာပိုကောင်းမယ်ထင်တယ်။"
ကိုမင်းမင်းကပြောတော့ ဦးက စဉ်းစားသလိုလိုလုပ်ပြီး ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။ အားလုံးကလည်း ဦးနဲ့ကျတော့်ကို ညီအကိုလို့သိထားတော့ ဘာမှမကန့်ကွက်ကြဘူး။ ဒါဦးနဲ့ ကိုမင်းမင်းဇာတ်တိုက်ထားတဲ့ အကြံဆိုတာ ကျတော်သိတယ်။ ဦးလူလည်ကျပြီ။
ခရီးပန်းလာတော့ အားလုံးကကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်ပြီး နားကြ၊အိပ်ကြ၊ရေချိုးကြလုပ်ကြတယ်။ ဦးနဲ့ကျတော်လည်းကိုယ့်အခန်းကိုယ် သွားရတော့တာပေါ့။
.......
အခန်းထဲကိုတွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်နဲ့ အထုပ်ပိုက်ဝင်လာတဲ့ကောင်လေးကို အူယားပြီး စချင်တာနဲ့
"ရေအရင်ချိုးမလား။ အရင်အိပ်ဦးမလားငယ်လေး။" အဲ့လိုလည်းမေးလိုက်ကော မျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူးနဲ့ ကြည့်ပြီး
"ဦး.....သားလေ ဟိုဘက်အခန်းထဲပဲသွားအိပ်လို့ရမလားဟင်။"ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ တစ်ဖက်အခန်းကို လက်ညှိုးလေးထိုးပြီးပြောတယ်။
"ဘာလို့ ဟိုဘက်မှာအိပ်မှာလည်း။ ဦးက ငယ်လေးနဲ့အိပ်ချင်လွန်းလို့ တမင်လုပ်ထားတာကို။ ဒီလိုခရီးထွက်ချိန်လေးပဲ ငယ်လေးနားမှာအိပ်ခွင့်ရှိမှာလေ။ မန္တလေးမှာအိပ်ချင်ပါတယ်ဆို အိပ်လို့ရမတဲ့လား။ ကဲပြော။ ဒီမှာမအိပ်ဘူးဆို မန္တလေးမှာအိပ်မှာလားပြော။"
ကျတော်က ခပ်တည်တည်နဲ့မေးလိုက်တော့ ခုနတုန်းကငိုမဲ့မဲ့ကနေ မျက်ရည်တွေပါဝိုင်းလာပြီးတော့
"အဟင့်...သားကြောက်လို့ပါဦးရယ်။ မအိပ်ပါရစေနဲ့။ သားအသက်၁၈နှစ်တောင်မပြည့်သေးတဲ့ဟာကို တော်ကြာလက်လွန်ခြေလွန်ဖြစ်ကုန်ရင် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ သားအရှက်ကွဲမှာပေါ့။ သားစိတ်ထဲလည်း အဆင်သင့်မဖြစ်သေးလို့ပါ။ သားရှိခိုးပါရဲ့၊ သားကိုဘာမှမလုပ်ပါနဲ့နော်။ အီး..ဟီး...ဟီး....."
ပြောရင်းဆိုရင်းကို ငိုချလိုက်တဲ့ပေါက်စကြောင့် ရယ်ချင်စိတ်ကိုထိန်းရင်း ချော့ရပါတော့တယ်။
"ဦးကစတာပါငယ်လေးရယ်။ ငယ်လေးက လန့်နေတဲ့ပုံစံဖြစ်နေလို့ အူယားလို့ဦးကစလိုက်တာပါ။ မငိုနဲ့ တိတ်၊ တိတ်။ ဦးက ငယ်လေးအသက်မပြည့်မချင်း ခြေလွန်လက်လွန်ဘာတစ်ခုမှမဖြစ်စေရဘူးလို့ ကတိပေးတယ်နော်။"
ရင်ခွင်ထဲအသာဖတ်ထားပြီး ကျတော်ချော့တော့မှ
"ကတိနော်ဦး။ လာလက်သန်းချိတ်။ လက်သန်းချိတ်မှယုံမယ်။"
ရင်ခွင်ထဲကနေခေါင်းလေးမော့၊ သူ့ရဲ့လက်သန်းလေးကို ကျတော့်ရှေ့ထောင်ပြပြီး ပြောလာတဲ့ကလေးကို စိတ်ကျေနပ်သွားအောင် လက်သန်းချိတ်ကတိပေးလိုက်ရတယ်။ အဲ့ကျမှ ရွှေမင်းသားလေးက ပြုံးတော်မူတော့တယ်။
ညနေမစောင်းခင်ကျတော်တို့လည်း ရေမိုးချိုးပြီး ခနနားကြတယ်။ အအိပ်မက်တဲ့ပေါက်စက တရေးအိပ်မယ်ဆိုပြီး အိပ်သေးတယ်။ ၅နာရီထိုးခါနီးမှ သူ့ကိုနှိုးပြီး အစည်းအဝေးသွားကြတယ်။
"အစည်းအဝေးက အထူးအထွေတော့မဟုတ်ပါဘူး။ မနက်ဖြန်ရှိုးပွဲကညနေမှဆိုပေမယ့် မနက်ကတည်းကအကိုတို့ကသွားပြီး ဈေးရောင်းဖို့ပြင်ဆင်ရမယ်။ ဗီနိုင်းတွေဘာညာဆွဲရမယ်။ ညနေ၃နာရီလောက်ကစပြီး လူတွေရောက်လာမယ်လို့ခန့်မှန်းထားတယ်။
ဒါ့ကြောင့် ဈေးကိုသေချာလေးရောင်းကြမယ်။ ညဘက် ရှိုးပွဲပြီးမှ တည်းခိုခန်းပြန်နားရမယ်။Target မပြည့်ရင်မနက်လင်းတာနဲ့ ရုံးပြန်ရမယ်။ ပြည့်ရင်တော့ ပြန်စရာမလိုပဲလည်လို့ရမယ်။ နောက်ရက်မနက်မှပြန်ရမယ်။ ဒါကြောင့် လည်ချင်ရင် အားထည့်ပြီးဈေးရောင်းကြမယ်နော်။ မရှင်းတာရှိလား။"
"မရှိပါဘူးဂျာကြီး။"
အားလုံးသံပြိုင်ဖြေကြတယ်။ အဲ့နောက်ဦးက ပွဲနဲ့ပက်သတ်လို့ သတိထားရမယ့်အချက်တွေ၊ ဈေးဝယ်ကို ရှင်းပြရမယ့်ပုံစံတွေ၊ တခြားလိုအပ်တဲ့Training တွေကိုသင်ကြား၊ပြောကြားပေးတယ်။ အတော်လေးမိုးချုပ်မှအစည်းအဝေးကိုနားလိုက်တယ်။ အားလုံးလည်းမနက်အတွက်အားပြည့်နေအောင် အခန်းအမြန်ပြန်အိပ်ကြတော့တယ်။
ကျတော်လည်းအခန်းထဲရောက်ဝင်ချိန်..... နေ့လည့်က လင်းနေတော့ တစ်ခန်းထဲအတူနေရတာ စိတ်ထဲဘယ်လိုမှမနေပေမယ့် အခုလိုညအမှောင်နဲ့ကျတော့ ကျတော့်စိတ်ထဲ ဖော်ပြလို့မရတဲ့ခံစားချက်တွေနဲ့ ရင်တွေလည်းတအားခုန်နေမိပါတယ်။ ရင်ခုန်သံတွေကို ဦးမကြားအောင် သူနဲ့ခပ်ဝေးဝေးမှာ ရပ်နေမိတော့
"ငယ်လေး။ ဘာလို့ရပ်နေတာလဲ။ ဒီနားလာထိုင်လေကွာ။"
ဦးကကုတင်ပေါ်ထိုင်နေပြီး သူ့ဘေးက နေရာလေးကိုပုတ်ပြီး လာထိုင်ခိုင်းတယ်။ ကျတော်လည်း ဦးပြတဲ့နေရာလေးကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ပဲ ဝင်ထိုင်လိုက်မိတယ်။
"ကြောက်နေပြန်ပြီလား ငယ်လေး။ ဦးကတိပေးထားပြီးပြီပဲကွာ။ မကြောက်ပါနဲ့။ ဦးနဲ့ငယ်လေးရဲ့ ပထမဆုံးခရီးစဉ်ကို ဦးအများကြီးမျှော်လင့်ထားတာမို့ ရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ်တော့မနေပါနဲ့ငယ်လေးရယ်။"
ဦးကကျတော့်ခါးလေးကိုဆွဲဖတ်ပြီး လူနားကိုကပ်လို့ မတိုးမကျယ်လေသံလေးနဲ့ပြောတော့ ကျတော့်မှာကြက်သီးတောင်ထမိတယ်။
"ဟယ်..ငယ်လေးရင်ခုန်သံက အကျယ်ကြီးပါလား။ ကြက်သီးတွေလည်းထနေတယ်ကြည့်စမ်း။ စိတ်တွေအရမ်းလှုပ်ရှားနေတာလား။"
ဦးကပါးလေးကိုတစ်ချက်နမ်းလို့မေးလိုက်တော့ ကျတော်လည်း ဟုတ် လို့တစ်ခွန်းပဲပြောနိုင်ပါတော့တယ်။
"ကဲပါ။ ဘာမှစိတ်ထဲတွေးမနေနဲ့။ မနက်ဖြန်ပင်ပန်းမှာဆိုတော့ ဒီနေ့စောစောနားကြစို့။ လာအိပ်မယ်။"
ဦးကပြောပြီး အခန်းမီးတွေအကုန်ပိတ်၊ ညအိပ်မီးလေးထွန်းပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်တော့တယ်။ ကျတော်လည်း ရှက်တာကရှက်တာဆိုပေမယ့် လူကလည်းအိပ်ချင်နေပြီဆိုတော့ ဦးရဲ့ဘေးနားကို ကျောပေးလို့ ဝင်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ ဦးကကျတော့်ကို နောက်ကနေသိုင်းဖတ်လို့ ပုခုံးထက်အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးရင်း
"ကောင်းသောညပါငယ်လေး။ အိပ်မက်ထဲမှာတော့ဦးကို မငြင်းရဘူးနော်။"လို့ပြောတယ်။
ကျတော်လည်းခေါင်းလေးတစ်ချက်အသာညိမ့်ပြလို့ ပြုံးလိုက်မိတယ်။ ဦးဟာ ကျတော့်အပေါ်တကယ်ကိုမြတ်နိုးတယ်ဆိုတာ အခုလုပ်ရပ်ကိုကြည့်ခြင်းဖြင့် သိနိုင်ပါတယ်။
အိမ်ထောင်သည်လည်းဖြစ်၊ ပွှေရှုပ်တယ်လို့နာမည်ကြီးတဲ့ဦးဟာ အခုလိုကျတော့်အပေါ်ထိန်းသိမ်းပေးတယ်ဆိုတာ သာမာန်မြတ်နိုးမှုလောက်နဲ့မရဘူးလို့ ကျတော်ထင်တယ်လေ။ ကြည်နူးမှုတွေ၊ ပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့အတူ ဦးရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကျတော်နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်ပျော်လို့သွားပါတော့တယ်။
.....
အရှက်သည်းနေတဲ့ပေါက်စလေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်လို့ ထားလိုက်ပေမယ့် ကျတော်ဘယ်လိုမှအိပ်မပျော်နိုင်ဘူးဖြစ်နေပါတယ်။ ရင်ခွင်ထဲကပေါက်စကတော့ ခနလေးနဲ့ အသက်ရှုသံမှန်မှန်ထွက်လာပြီး အိပ်ပျော်သွားပုံပါပဲ။
အသက်လောက်ချစ်ရတဲ့သူကို ရင်ခွင်ထဲအလှထည့်ထားဖို့ဆိုတာ ယောက်ျားရင့်မာကြီးဖြစ်နေတဲ့ကျတော့်အတွက် တကယ်ခက်ခဲလှပါတယ်။ ဆာလောင်နေတဲ့အသွေးအသားကို ထိန်းချုပ်ထားဖို့မလွယ်ကူဘူးဖြစ်နေတယ်။
စိတ်ရှိတိုင်းသာ လုပ်ရမယ်ဆို ပေါက်စလေးပုဂံမှာဈေးလည်းမရောင်းနိုင်၊ လျှောက်လည်းမလည်နိုင်ဖြစ်သွားမှာ ၁၀၀%ပါ။ ကျတော်လည်းသက်ငယ်မုဒိန်းမှုနဲ့ထောင်ကျသွားနိုင်တာမို့ စိတ်ကိုတော်တော်လျော့ထားလိုက်ရပါတယ်။
၁၈နှစ်ပြည့်တဲ့နေ့တော့ ၁ပတ်လောက်ခရီးထွက်မယ်လို့ညာခေါ်သွားပြီး လုံးဝညှာမပေးဖူးလို့ စိတ်ထဲတေးထားလိုက်တယ်။ အခုတော့ဖင်ကောက်ကောက်လေးကို စိတ်ထဲပဲအလွတ်ကျက်လို့ ကိုယ့်ညီလေးကိုယ် ချော့မော့ရင်း အိပ်စက်လိုက်ပါတော့တယ်။
အိပ်မက်ထဲမှာတော့ ကျတော့်အောက်မှာ မျက်ရည်လေးထိုးလို့အသနားခံနေတဲ့ကလေးကို လုံးဝအလိုမလိုက်ပဲဇွတ်တွေကြမ်းနေတဲ့ ကိုယ်ရယ်ပါလေ။