The Man I Loved in 1876 | ✔︎

By CalypsoCleo

15.8K 826 49

『Galilee has been dreaming about this man in a historic place and time since she was 18. It was vivid dreams... More

⸙ 𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 / 𝑀𝑎𝑦 𝐴𝑘𝑑𝑎 ⸙
𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 ⸙ Pebrero 06,1875
S I M U L A
𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 ⸙ Pebrero 27,1875
KABANATA I
𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 ⸙ Agosto 17,1875
KABANATA II
𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 ⸙ Agosto 28,1875
KABANATA III
𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 ⸙ Septyembre 01,1875
KABANATA IV
𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 ⸙ Septyembre 12,1875
KABANATA V
𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 ⸙ Oktubre 23,1875
KABANATA VI
𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 ⸙ Nobyembre 28,1875
KABANATA VII
𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 ⸙ Disyembre 31,1875
KABANATA VIII
𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 ⸙ Enero 30,1876
KABANATA IX
PEBRERO 26,1876
KABANATA X
PEBRERO 28,1876
KABANATA XI
MARSO 05,1876
KABANATA XII
MARSO 07,1876
KABANATA XIII
KABANATA XIV
KABANATA XV
𝑳𝒊𝒉𝒂𝒎 ⸙ Agosto 09,2020
PAGTATAPOS
LIHAM PAMAMAALAM
L I H A M • Abril 01,1876

KABANATA XVI

315 18 2
By CalypsoCleo

[ G A L I L E E ]

Nagising ako ng biglang tumunog ang phone ko sa night stand. Agad ko iyong kinuha. Nakita ko ang pangalan ni Kuya mula sa caller ID kaya sinagot ko iyon.

[Galilee! gumising ka na hinihintay kana ng tatay mo!]


Nailayo ko sa tenga ko ang phone ng sumigaw si Kuya sa kabilang linya. Oo nga pala... sinabi ko na sa Laguna na muna ako titira.

"Oo na parang tanga naman eh! eto na gising na nga!" sigaw ko pabalik. Agad kong pinatay ang tawag at saka ako bumaba ng kama.

Napabuga naman ako ng hininga. Another day... without him.


Napagdesisyonan ko na kasing sa Laguna na muna ako titira. Nag hiatus na rin muna ako sa pag momodel at pag aartista. I need to take a break... I need to move on.

It's already been a week since he left me... alone. 

Hindi ko kayang manatili dito sa condo ko dahil kahit saang parte ng lugar na toh ay naalala ko sya. I chose to let go. For myself. Kailangan ko nang mag move on dahil tapos na ang lahat...wala na sya at hindi na sya babalik pa. 

Pagkatapos kong maligo ay agad akong nagbihis. I chose to wear a croptop and a skirt. I was stunning in my clothes... isang buwan ko rin silang hindi nasuot. 

I took some pictures of my selfies and #OOTD para ipost sa IG ko. After that... nagsimula na akong ilabas ang mga gamit ko sa unit ko. Dalawang maleta lang naman ang dala ko at isang LV handbag. Sinuot ko ang sunglass ko at saka lumakad paalis ng building.... Pagkalagay ko ng mga gamit ko sa kotse ko... tinanaw ko ng huling beses ang bintana ng Unit ko... nakasara na ang mga kurtina non.

I sighed and looked away...

Pumasok na ako sa driverseat at pinaandar iyon paalis. Habang nasa byahe ako ay naririndi ako sa sobrang tahimik kung kaya't nag play muna ako ng music sa kotse ko.

"Savage love!! there's somebody there's somebody break your heart!~ tuttuttut!!" pagkanta ko.

Napapasayaw  nako ng kaunti at napapapikit pako. Pagkamulat ko ay agad kong nakita na stoplight na pala kaya agad akong napahinto.  

May nakita akong lalaking natumba sa harap ng kotse ko kaya agad akong napababa. "Ohh godd!!Sorry mister!!" I said pagkababa ko.

"It's okay... I'm fine"

Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang mukha ni Teo...

"T-Teo..." I said. He looked at me and smiled.  

"I'm Prince... miss, just be careful next time okay?" he said while smiling. I gulped.

Oo nga pala... siya si Prince...

Wala na nga pala sya...

Tumingin ako sa kanya at saka ngumiti. "I'm so sorry talaga mister! I'll be more careful next time!" paumanhin ko.

Tumango nalang sya at tumawid na ng pedestrian lane. Pinanood ko lang syang makalayo.

That eyes.... puno ng pagmamahal dati yan habang nakatingin sakin..

That Hands... dati ay nahahawakan ko yan.

Ang bisig na yan.... dati ay nahahagkan ko yan.

At ang labi na yan... dati, nahahalikan ko yan.


Napailing nalang ako at pumasok na ako sa driverseat. I put my seatbelt on and just continue driving. Hindi rin nagtagal at nakarating rin ako agad sa Laguna.

Nang pagkapasok na pagkapasok ko palang sa bahay namin ay agad na silang naghiyawan.

"Abay nandito na si Rose!" sigaw ni Nanny Kikay. Agad ko naman syang hiyakap.

"Tanda nandito na anak mo!!!" napatingin ako kay kuya na nagsisisigaw sa hagdad.

"Eh?! Nanjan na si Rose?! asaan!" rinig ko ang boses ni Daddy habang bumababa ng hagdan. Nang makita nya ako ay agad syang napangiti. "My beautiful daughter!" he shouted and quickly reached my place and hug me.

"Galilee salamat naman at dito ka na ulit titira... Ang paborito kong anak... mabuti naman at umuwi kana dahil nauumay nako sa pagmumukha ng isa jan!" sabi ni dad saka tumingin kay Kuya Leo. Agad kaming nagtawanan ng belatan ni kuya si Daddy.

"Wess!! mas nakakaumay nga yang mukha mo Dad eh!! pwe" sagot naman ni Kuya. "Walang nagmamahal sakin sa pamilyang toh!"

"Mag asawa ka na nga Leo nang makaalis ka na sa bahay na ito!" sabi naman ni dad.

"Nyenyenye..." nag make face pa si kuya.

Tumingin naman sakin si Dad. "Osige na dad iaakyat ko muna tong gamit ko" nakangiti kong sabi.

"Oo at pinalinis ko na ang kwarto mo...Leo tulungan mo ang kapatid mo mag akyat ng gamit!" utos ni dad. Agad namang lumapit si kuya at kinuha ang isa kong maleta. Ang isa naman ay dinala ng kasambahay namin pataas.

Sumunod lang ako kila kuya hanggang mapatigil ako sa paglalakad at napatapat sa isang pinto. It was Galisha's room.

Unti unti kong inabot ang doorknob para buksan ang pinto.

"Galilee hindi ka pa bababa?"

Napahawak ako sa dibdib ko ng magsalita si kuya Leo sa likod ko. Pagkaharap ko ay agad ko syang pinalo sa dibdib nya.

"Fuck you! aatakihin ako sa puso!" I said.

"Sorry naman... papasok ka sa kwarto ni Galisha?" tanong ni Kuya. Agad naman akong tumango.

"Oo sana... Bukas ba toh o locked?" I asked.

"Bukas yan.. nanjan ako lagi eh malakas kasi signal jan..." sabi ni kuya saka sya na ang pumuhit sa doorknob at nagbukas ito agad. "Dyan ka muna... bumaba ka nalang agad kasi kakain na daw.. I'll go downstairs" he said. I just nod at him.

Nang makaalis na si Kuya ay pumasok ako sa kwarto ni Galisha. May ilan ng nagbago pero nandito parin ang lahat. Ang mga pictures, mga tahi ni Galisha.. mga medals at awards nya, pati narin ang ilang paintings nya.

Napatingin ako sa isang closet ni Galisha. Naalala ko non sabi ni Teo ay para syang tinatawag ng kwartong toh...

Unti unti akong lumapit sa closet ni Galisha. Pagkabukas ko non ay mga damit lang ang nakita ko. Isasara ko na sana ng may mahagip ang mata ko na padlock.

Napatingin ako. Isa iyong drawer. Naka lock yon at kailangan ng pin.

Nang hula ako... Apat na number lang ang kailangan kaya nilagay ko kaagad ang taon kung kailan kami pinanganak. Pero hindi iyon nagbukas. 


Titigilan ko na sana yon ng may maalala ako. Agad kong inilagay ang mga numerong yon.

1 8 7 6

*click*

Agad na nagbukas ang lock. Napahinga ako ng mabigat. Tama nga ako.

Pagbukas ko ng drawer maraming tumambad sakin. Mga papel na may sulat.

Binuklat ko ang ilang note don at nabasa ko ang mga napapanaginipan ni Galisha. Oo nga pala, sinusulat nya lahat ng yon.

Pagkatapos kong magbasa ng ilan ay may nakuha pa akong isang papel.

Isa itong address...

Georgia Sementerio, BRGY. 8 Villa Francia, Quezon Province, Philippines.

Napakunot naman ang noo ko. Sementeryo? anong meron don?

Ibinalik ko nalang ang papel na yon at tinignan ang iba pang gamit. Nang makapa ko ang pinaka ilalim ay may nakita akong pinta na brown. Inalis ko ang mga bagay na nakapatong don at nakita ko ang buong painting.....

It was Teo...



Si Teo ang nasa painting ni Galisha...

Napatingin ako sa baba dahil may nakasulat doon.

"He is Juan Timoteo Crisostomo, The man I loved in 1876." Binibining Maraiah

Napatakip ako ng bibig ko. Napatitig ako sa obra ni Galisha at hinawakan ko ang mukha ni Teo sa painting... He's so handsome.


Hindi ko alam na napatakan ko na pala ng luha ang painting. Mabilis ko iyong hinipan para matuyo, pag pinahid ko iyon ay masisira ang pinta ni Galisha.

I gulped. Tinitigan ko pa ng huling beses ang painting bago iyon ibinalik sa drawer.


Nakakatawa dahil pareho kami ng lalaking iniibig ng kakambal ko... ang pagkakaiba nga lang... sila ang itinadhana para sa isa't isa.

Continue Reading

You'll Also Like

1.7M 90.3K 71
Wattys 2019 Winner in Historical Fiction Category Dahil sa isang pagkakamali, out of nowhere ay bumalik sa taong 1855 si Choleng. Nalayo man nang tul...
5.1K 247 37
"History is like tsismis. It is filtered and dagdag na rin, so, hindi natin alam what is the real history. Andoon na iyong idea, pero may mga bias ta...
125M 2.6M 56
Si Carmelita Montecarlos ay ang bunsong anak ng pinakamayamang angkan sa San Alfonso. Habang si Juanito Alfonso naman ay ang anak ng pinakamaimpluwen...
10.9K 482 42
She fell asleep. She fall inloveee. She's been used to that kind of life. But how long? © kiamchixx