Kabanata 15
Today is our 1st anniversary. We planned it to celebrate in the restaurant of Demoure beach resort and restaurant, secretly. I am a bit excited and nervous. Nagdedate naman kami sa Carac at sa Caligtan pero ito ang unang beses na pupunta kami sa ganoong lugar dito sa Caligtan. Demoure is quite known for the long time na isa sa mga magagandang beach resort and restaurant sa Caligtan. Halos lahat ng mga turistang dumadayo sa Caligtan ay doon tumutuloy. Their service was rated 5 stars. Nakikipagsabayan na din ito sa ibang beach resort sa ibat-ibang lugar at sa ibang bansa. Kaya siguradong madaming tao doon at dahil taga rito si Trek siguradong madali siyang mamumukhaan at pati ako.
Naiisip ko kung magandang idea ba iyon but remembering Trek's smiling face like he was so happy while telling his planned I can't just say no and ruined it.
Bahala na!
Nang maghapon at uwian na hindi na ako mapakali. I can't wait see him.
"Hindi ka nanaman ba sasabay saakin?"Cristina asked, raising her brow.
I pouted."Hindi. May...gagawin pa ko."
She eyed me suspiciously. I held my breath as she stare for so long before shrugging her shoulders."Okay. May lakad din naman ako e. Itetext ko na lang sila mama. Ikaw din itext mo sila. Mauna na ko."at naglakad na siya paalis. Nakita ko pang may tumawag sakanya. Babae iyon. Lumapit doon si Cristina at sabay na silang naglakad.
She have a girl friend? Medyo nagulat ako doon at nandun pa din ang atensyon kaya hindi ko naramdaman na dumating na pala si Trek. Ni hindi ko ito napansin kung hindi pa magsasalita.
"Tori,"he called me.
Napakurap-kurap ako at nilingon siya."T-Trek!"medyo gulat na sambit ko sa pangalan niya dahil nasa harap ko na siya.
"May problema ba?"he asked. Tinignan niya din iyong kinatatayuan nila Cristina na tinitignan ko kanina pero wala na doon sila Cristina, nakaalis na.
I smiled cheerfully before I shooked my head and turn to face him."Wala. Si Cristina lang. Ah, sinabi ko na hindi ako sasabay sa pag-uwi sakanya ngayon."I answered.
Tumango siya at nagpalinga-linga sa hallway. Wala ng masiyadong tao at medyo tahimik na din dahil siguro halos nag-uwian na ang buong grade levels.
"Can I hold your hand?"he asked, a little bit hesitant.
"Sige."pagpayag ko.
Medyo umawang ang labi niya bago tumango at ngumiti."Thank you."
We walked in silence but not in an awkward way. Para bang ninanamnam lang namin ang sandali. We are cherishing this moment because...it's our 1st anniversary. Nuong sinagot ko si Trek hindi ko naman inisip na aabot kami dito. And it just feel so...warm. I feel so love while Trek is holding my hand. Hindi ko mapigilang kiligin.
Sumulyap siya saakin, may multo ng ngiti sa labi kaya napanguso ako.
"Namumula ka?"puna niya, ngayon ay binigay na saakin ang buong atensyon wala na sa nilalakaran namin.
"Hindi ah. Tumingin ka nga sa daan baka madapa ka."pag-wawala ko sa usapan.
Umismid siya at umiling."Pag nadapa ako, madadapa ka din kasi magkahawak ang kamay natin."sabay taas at pakita niya sa kamay naming magkasalikop.
"Tss."I wanted to sound annoyed pero parang bata lang ako na mas lalong humaba ang nguso tila nagpapacute pa.
"Dalawa tayong mahuhulog, Tori. Pero sisiguraduhin kong hindi ka masasaktan."aniya.
Napangiti ako at marahang tumango sakanya. Alam ko. Hindi niya ako sasaktan. Ramdam ko iyon lalo na pag magkasama kami at sa mga panahon na hindi.
Napawi lang ang ngiti ko ng makita ko doon ang basketball team at ang ilang lalaki at mga babae na hindi ko kilala.
Napatingin ako kay Trek na nahawak pa din sa kamay ko kahit na palapit na palapit na kami sa grupo ng basketball team na mukhang natanaw na din kami.
Mariano waved his hand at us. Sinubukan kong bumitaw pero nanatili ang hawak niya sa kamay ko. Saglit siyang sumulyap doon at itinago sa likuran namin ang magkahawak na kamay naming dalawa.
As soon as we reached the basketball team agad na bumati saamin ang mga pinsan niya.
"Trek, akala ko ba hindi ka makakasama dahil may importante kang lakad ngayon?"si Calder iyon.
"May importanteng lakad nga, kuya."Jack Andres grinned at his older brother.
"Uy! Kasama mo pala si Tori!"Jason went straight to me. Nagulat pa ko sa ginawa ng lalaki. We're not close. Kahit minsan ay hindi ko pa siya nakausap. Kaya nagulat ako sa ipinapakita niya ngayon para masiyadong sobra para sa pagiging palakaibigan. Inilahad niya ang kamay saakin."Jason nga pala. Napanuod ko ang laban mo. Congrats! Ang ganda-ganda mo kaya hindi na ko nagulat na ikaw ang naging Ms. Intrams ng CHS."
"Ah. Birthday ng isa sa team namin kaya nagkayayaan dito. Ikaw? Anong ginagawa mo dito?"he asked it in a friendly way. Hindi ko alam kung paano ko siya pakikitunguhan. He looks nice. Pero madami na akong tsismiss na narinig tungkol sa lalaki. Kaya hindi ko alam kung...
"She's with me."Trek answered Jason's question, sternly.
Ngayon ko lang nakitang ganito si Trek. He looks like protecting what's his. Binabakuran ang pagmamay-ari.
Patuyang tumawa si Jason sa sagot ni Trek bago ibinaling ulit saakin ang atensyon. Napasinghap ako.
"Wag na 'yan, Jason. Di ka din uubra sa isang 'yan."I heard from their team shouted. Nasa table ang mga iyon. Doon ko lang nakita na may dalawang table. Ang una ay kung saan nakaupo ang mga Stallix at ang mga kaklase ni Trek na basketball player din. Ang kabila naman ay kung nasaan ang grupo nila Jason sila lang din ang may babaeng kasama sa table.
Nasa labas sila ng demoure beach resort and restaurant meron din kasing outdoor table para sa mga customer na gusto sa labas kumain.
Tumatawang nilingon ni Jason ang lalaking nagsalita bago bumalik saamin ang tingin.
"Lahat na lang ba talaga ng babae ay aangkinin niyong mga Stallix? Lalo na kayong magkuya?"Jason asked mockingly. Nanghahamon ang titig kay Trek at hindi ko maintindihan kung para saan iyon.
Nag-alala kong nilingon si Trek na ngayon ay umiigting na ang panga. He will snap out if Jason won't stop. Nakita ko din ang kuya niya at ang isa pang pinsan niya na tumayo na sa table at lumapit na saamin.
"Tori is off limits."Trek said firmly. Para bang pinapangalandakan niya na sakanya ako.
"Are you sure?"Jason asked playfully."Gusto ko lang naman kausapin si Tori. Pabirthday mo na saakin, Trek. Tutal parang kuya mo na din ako."lumapad ang ngisi sa mukha ni Jason.
Binitawan ni Trek ang kamay ko at nanghahamong lumapit siya kay Jason. Kitang-kita ko kung paano ngumisi ang labi ni Trek habang nakatitig kay Jason.
"Hindi mo birthday ngayon at kahit na birthday mo hindi ko ibibigay sa isang katulad mo si Tori."Trek shooked his head."And you're not my brother."
Hindi agad nakabawe doon si Jason at napangiti lang na tila napahiya.
"You guys are always seem so full of yourself, huh? Tingin niyo pag may natipuhan kayong babae dito sa Caligtan o sa Carac o sa kahit saang karatig na bayan ay inyo na agad. Huwag kang mapang-angkin, Stallix. Hindi lahat ng gusto niyo lagi niyong makukuha."
"I always get what I wanted."Trek's cold voice makes my skin shivered."Whoever gets in my way."parang banta ang binitawan ni Trek bago tuluyan na kaming umalis doon. Narinig ko din na nagpaalam na ang mga pinsan niya sa mga kasama.
"I'm sorry."he sighed."Hindi ko alam na andoon sila."aniya.
"Ayos lang. Sorry. Dahil saakin mukhang nagkainitan pa kayo ni Jason."napayuko ako.
"Huwag mong isipin iyon."
Napabuntong hininga ako.
Maya-maya pa ay nagsalita siya."Disappointed ka ba?"
"Huh? Saan?"nilingon ko siya at huminto sa paglalakad kaya napahinto din siya.
"Hindi tayo nakapagcelebrate."bumuga siya ng hangin at tumingala."This is our first anniversary it should be romantic and unforgettable. But I ruined it. This is not what I planned. Nagpareserve ako doon sa itaas ng demoure e para kahit papaano ay tago pero hindi naman natuloy."dismayadong-dismayado siya. At habang pinapanuod ko siya hindi ko maiwasan ang matawa. Ang gwapo kasi. Kahit ano atang facial reaction niya ang gwapo pa din. Hindi nag-iiba.
"Bakit ka tumatawa?"his brows furrowed.
"Wala."I giggled.
"Bakit nga?"pamimilit niya pa.
"Wala pa. Ang cute mo kasi tignan."
"Tss."sumimangot siya."You will always remember this failure attempt of celebrating our first anniversary. Mahilig pa naman kayong mga babae na ibalik ang nakaraan. Baka pagtanda natin ay pagawayan natin ito."
Napatawa ako. Talagang problemado siya.
"Gusto mo ipagluto kita? Uh, marunong din akong magbake. Nagpaturo ako kay mama pag tuwing weekends at hindi busy ganon madalas ang pingkakaabalahan ko sa bahay kaya kahit papaano ay natuto ako."I smiled sheepishly at him.
Parang nagliwanag ang mukha niya ng bumaling saakin. His eyes were twinkling in delight. Tila excited.
"You'll...you'll do that for me?"tanong niya na parang bata.
"Oo kung gusto mo?"
"Of course I like it. Paglulutuan ako ng girlfriend ko ng pagkain paano ko naman hindi magugustuhan yon?"
Ngumiti ako."Ah. Paano tayo makakapunta sa bahay niyo? Hindi kasi puwede saamin."napakamot ako sa tanong ko.
"Wala sila mama sa mansion bukas pa ang uwi nila. Kami lang nila kuya at ng mga pinsan ko ang nandoon ngayon. I think it will be easier for me to bring you inside."he grinned wickedly.
Trek looks so happy while he taste the cake I bake for him.
"Ang sarap! This will be my favorite from now on."he compliment."Huwag mo kong iiwan ah."sumulyap siya saakin at muling sumubo ng cake na nasa plato niya. Nasa kwarto niya kami ngayon. Sa dirty kitchen nila ako nagbaked para hindi kami mahuli ng mga pinsan niya. He even told me that he hates hiding me.
I chuckled."Bakit naman kita iiwan?"
Muli siyang nag-angat ng tingin saakin, matagal siyang tumitig bago nagkibit-balikat."Ewan ko. Wag mo kong iiwan ah. Hahanap-hanapin ko ang cake mo at ang mga pagkain na niluto mo ngayon."
I smiled in awe while looking at him. He is like the most purest boy I've met. Wala akong makitang pambobola sa mga sinasabi niya saakin ngayon. He is always being like this to me. Showy at vocal. Hindi niya tinatago saakin ang emosyon niya.
"Hindi ko kakayanin pag iniwan mo ko, Tori."