ႊ❤စီအီးအိုရဲ႕ ဟန္ေဆာင္ဇနီးေလး❤
အပိုင္း ၈၄။
ေနာက္ေန႔မနက္မွာ.... မနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ အလင္းတန္းေလးက အိပ္ခန္းထဲကို ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ လက္ထပ္ထားတဲ့ စံုတြဲကေတာ့ အိပ္စက္ေနတုန္း....
႐ွန္းရီတစ္ေယာက္ သူ႔ဇနီးေလးကို တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားပံုက မသိရင္ သူမထြက္ေျပးသြားမွာစိုးသည့္အလား.....
ထို႔ေနာက္ လုခ်င္းယီ ႏိုးလာ၏။ သူမ မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္ကာ ထဖို႔လုပ္လိုက္ေတာ့ ႐ွန္းရီက တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားတာကို သတိျပဳမိသြားသည္။ သူမ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္....အရာမဝင္။
"နာေနေသးလား...?''
႐ွန္းရီရဲ႕ အသံၾကားေတာ့ သူမ သူ႔မ်က္ႏွာကို လွည့္ၾကည့္သည္။
သူ မေန႔ညက ၾကမ္းမိသြားသည္ေလ.....အဲ့တာေၾကာင့္ ဒီေန႔ေတာ့ ေခ်ာ့ရေတာ့မည္။ သူမ အရမ္းနာက်င္ရင္လည္း သူ... စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရျပန္သည္။
" ေဟး...၊ ေတာ္ၿပီေနာ္... ႐ွင္က ေတာ္ေတာ္တဏွာႀကီးတာပဲ... ! ကြၽန္မ မေျပာရင္ ႐ွင္ ရပ္မွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး....''
ခ်င္းယီ...စိုက္ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္ၿပီး...
" ႏိုး...ႏိုး ...ဒီမနက္ကေတာ့ မရေတာ့ဘူး...!''
႐ွန္းရီက သူ႔ဇနီးေလး စကားေၾကာင့္ ရယ္လိုက္ကာ.....
" ခ်င္းယီကလည္း.... ကိုယ္က အခ်စ္ၾကမ္းသြားလို႔ပါ....မင္းလည္း ကိုယ့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္မလား...?''
" ဘာ..အဲ့တာနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ...?''
သူမက ျပန္လည္ေခ်ပလိုက္၏။
႐ုတ္တရက္ ႐ွန္းရီက သူမကို သိုင္းဖက္ၿပီး လွိမ့္ခ်လိုက္ကာ...
" ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ မင္း...စိတ္ဆိုးမွာလား...?''
သူ႔မ်က္ႏွာမွာေတာ့ လူယုတ္မာအျပံဳးႏွင့္....
" ကြၽန္မနဲ႔ ေဝးေဝးမွာေန.... ႏွာဘူးေကာင္ရဲ႕...လႊတ္...!''
" အရမ္းခ်စ္လို႔ပါ...ခ်စ္ဇနီးေလးရဲ႕.... ေနာက္တစ္ေခါက္...ေနာက္တစ္ေခါက္လို႔....!''
" အီး..ယား....! "
ခ်င္းယီ... သူ႔ကို တြန္းထုတ္လိုက္ေတာ့ သူ လဲက်သြား၏။သူကေတာ့ သူမရဲ႕ ႐ွက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ကာ ရယ္ပဲရယ္ေနေတာ့သည္။ အာ...သူမကို စရတာ အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ....!
သူ႔ရဲ႕ ရယ္သံေၾကာင့္ သူမက မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ျပံဳးလိုက္၏။
-----------------
သူတို႔ ေန႔လည္စာ စားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ရႊန္းရႊီ စကၠဴဖာႀကီး တစ္ခုနဲ႔ ေရာက္ခ်လာ၏။ ႐ွန္းရႊီက.. မနက္ထဲကတည္းက မနက္စာလာမစားဘဲ ေပ်ာက္ေနသည္။ ႐ွန္းရီတစ္ေယာက္ သူ႔ညီကို ေစ့ေစ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူသိသြားေလၿပီ။ သူ႔ညီ တစ္ခုခုၾကံေနတယ္ဆိုတာ....
" ဘယ္ကေန ျပန္လာတာလဲ....?''
႐ွန္းရီက ခ်င္းယီအတြက္ အသားတံုးက လွီးျဖတ္ေပးကာ သူမပန္းကန္ထဲထည့္ရင္း ေမးလိုက္၏။
႐ွန္းရႊီ....၊ ခံုမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔အစ္ကိုကို စကၠဴဖာ ေပးလိုက္၏။
႐ွန္းရီ.... သံသယ႐ွိစြာနဲ႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႔ညီကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အထဲက ပစၥည္းေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေသခ်ာၾကည့္ေနေတာ့သည္။
လုခ်င္းယီ တစ္ေယာက္ လိေမၼာ္ရည္ ေသာက္ေနရင္းနဲ ့သူမေယာက်ၤားကိုင္ထားတဲ့ ပစၥည္းကို ေတြ႔ၿပီး သီးသြားရသည္။
႐ွန္းရီ သူ႔ညီကို သတ္ခ်င္စိတ္ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး.... သူ႔ရဲ႕ အၾကည့္က.....
' မင္းက ငါ့မိန္းမနဲ႔ ငါ့ကို ဒီလို အ႐ွက္ရေအာင္ လုပ္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္ထားဘူး...' ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ိဳး ေဆာင္ေနသည္။
သူ႔လက္ထဲက စကၠဴဖာေလးထဲမွာေတာ့ ၾကာပြတ္တစ္ခု...၊ မ်က္လံုးကာ...၊ ႀကိဳးေတြနဲ႔ လက္အိတ္တို႔ပင္။
" ဒါေတြက ဘာအတြက္လဲ...?''
" အာ...၊ အဲ့တာက အစ္ကိုနဲ႔ မရီးအတြက္ မဂၤလာလက္ဖြဲ႔ေလ....''
႐ွန္းရႊီ....ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေျပာခ်လာ၏။
" အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားပါ...အစ္ကို ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဘ ဘီေလးေတြကို ျမင္ခ်င္ၿပီ....''
သူက မဒမ္ဂ်င္ ျပင္ေပးတဲ့ ေန႔လည္စာ ပန္းကန္ကို ယူၿပီး အစားအေသာက္ကိုပဲ ၾကည့္ရင္း ေျပာ၏။
လုခ်င္းယီတစ္ေယာက္ ႐ွန္းရႊီရဲ႕ စကားကို ၾကားၿပီး မ်က္ႏွာကို ဘယ္နားသြားထားရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။ မေန႔ညတုန္းက အသံကို သူၾကားသြားလို႔ ျဖစ္ရမည္။ အမေလး...ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႐ွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္လဲ...?
" ေအာ္...ဟုတ္သားပဲ...၊ အစ္ကိုတို႔ ကေလးယဖို႔ အစီအစဥ္မ႐ွိေသးဘူး....ေမ့သြားလို႔...ခဏေနဦး အဲ့ထဲမွာ ပစၥည္းတစ္ခု ႐ွိေသးတယ္....''
သူထပ္ၿပီး ႐ွာၾကည့္ေတာ့ စကၠဴ ဗူးေလးကို ေတြ႔၏။ထို႔ေနာက္ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ တံဆိပ္မ်ိဳးစံုနဲ႔ အရြယ္အစားစံုလင္လွတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခု။
" ငါက ကြန္ဒံုးသံုးတယ္လို႔ မင္းကို ဘယ္သူေျပာလဲ..... ?''
ခ်င္းယီက ႐ွက္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာကို လက္ဖဝါးနဲ႔ အုပ္ထားမိသည္။
" ငါ..ဒါေတြ မလိုဘူး...!''
" ဘာလို႔လဲ....?''
သူေမးလာ၏။
ဟမ္....ငါက အေကာင္းဆံုး မဂၤလာလက္ဖြဲ႔ကို ေပးခ်င္လို႔ မနက္ေစာေစာစီးစီးကတည္းက အလုပ္႐ႈပ္ခံထားရတာေလ.....
" မင္းက ငါ့ဟာ ေသးတယ္လို႔ ထင္ေနတာလား...? ငါ့ကို sizeအမွားႀကီး လာေပးေနတာပဲ...!''
႐ွန္းရီက အဲ့ဒီဗူးကို သူ႔ညီဆီ ပစ္လႊတ္လိုက္ေတာ့ ႐ွန္းရႊီက လ်ွင္လွ်င္ျမန္ျမန္နဲ႔ ဖမ္းလိုက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
႐ွန္းရီရဲ႕ မ်က္လံုးက အဲ့ဒီဗူးထဲက ပစၥည္းေလးဆီ ေရာက္သြားေတာ့...
' အာ....စေတာ္ဘယ္ရီ အနံ ့နဲ႔ size အႀကီးပဲ...'
" ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္သိမွာလဲ....? အစ္ကို႔ဟာကို ၾကည့္မွမရဲတာ...!''
Unicode.......
ွှ❤စီအီးအိုရဲ့ ဟန်ဆောင်ဇနီးလေး❤
အပိုင်း ၈၄။
နောက်နေ့မနက်မှာ.... မနက်ခင်း နေရောင်ခြည် အလင်းတန်းလေးက အိပ်ခန်းထဲကို ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ လက်ထပ်ထားတဲ့ စုံတွဲကတော့ အိပ်စက်နေတုန်း....
ရှန်းရီတစ်ယောက် သူ့ဇနီးလေးကို တင်းကျပ်စွာဖက်ထားပုံက မသိရင် သူမထွက်ပြေးသွားမှာစိုးသည့်အလား.....
ထို့နောက် လုချင်းယီ နိုးလာ၏။ သူမ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ကာ ထဖို့လုပ်လိုက်တော့ ရှန်းရီက တင်းကျပ်စွာဖက်ထားတာကို သတိပြုမိသွားသည်။ သူမရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့်....အရာမဝင်။
"နာနေသေးလား...?''
ရှန်းရီရဲ့ အသံကြားတော့ သူမ သူ့မျက်နှာကို လှည့်ကြည့်သည်။
သူ မနေ့ညက ကြမ်းမိသွားသည်လေ.....အဲ့တာကြောင့် ဒီနေ့တော့ ချော့ရတော့မည်။ သူမ အရမ်းနာကျင်ရင်လည်း သူ... စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရပြန်သည်။
" ဟေး...၊ တော်ပြီနော်... ရှင်က တော်တော်တဏှာကြီးတာပဲ... ! ကျွန်မ မပြောရင် ရှင် ရပ်မှာတောင် မဟုတ်ဘူး....''
ချင်းယီ...စိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်ပြီး...
" နိုး...နိုး ...ဒီမနက်ကတော့ မရတော့ဘူး...!''
ရှန်းရီက သူ့ဇနီးလေး စကားကြောင့် ရယ်လိုက်ကာ.....
" ချင်းယီကလည်း.... ကိုယ်က အချစ်ကြမ်းသွားလို့ပါ....မင်းလည်း ကိုယ့်ကို ချစ်တယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်မလား...?''
" ဘာ..အဲ့တာနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ...?''
သူမက ပြန်လည်ချေပလိုက်၏။
ရုတ်တရက် ရှန်းရီက သူမကို သိုင်းဖက်ပြီး လှိမ့်ချလိုက်ကာ...
" နောက်တစ်ခေါက် ထပ်လုပ်မယ်ဆိုရင် မင်း...စိတ်ဆိုးမှာလား...?''
သူ့မျက်နှာမှာတော့ လူယုတ်မာအပြုံးနှင့်....
" ကျွန်မနဲ့ ဝေးဝေးမှာနေ.... နှာဘူးကောင်ရဲ့...လွှတ်...!''
" အရမ်းချစ်လို့ပါ...ချစ်ဇနီးလေးရဲ့.... နောက်တစ်ခေါက်...နောက်တစ်ခေါက်လို့....!''
" အီး..ယား....! "
ချင်းယီ... သူ့ကို တွန်းထုတ်လိုက်တော့ သူ လဲကျသွား၏။သူကတော့ သူမရဲ့ ရှက်နေတဲ့ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ကာ ရယ်ပဲရယ်နေတော့သည်။ အာ...သူမကို စရတာ အရမ်းပျော်ဖို့ကောင်းတာပဲ....!
သူ့ရဲ့ ရယ်သံကြောင့် သူမက မျက်စောင်းထိုးကာ ပြုံးလိုက်၏။
-----------------
သူတို့ နေ့လည်စာ စားနေတဲ့ အချိန်မှာတော့ ရွှန်းရွှီ စက္ကူဖာကြီး တစ်ခုနဲ့ ရောက်ချလာ၏။ ရှန်းရွှီက.. မနက်ထဲကတည်းက မနက်စာလာမစားဘဲ ပျောက်နေသည်။ ရှန်းရီတစ်ယောက် သူ့ညီကို စေ့စေ့ကြည့်လိုက်တော့ သူသိသွားလေပြီ။ သူ့ညီ တစ်ခုခုကြံနေတယ်ဆိုတာ....
" ဘယ်ကနေ ပြန်လာတာလဲ....?''
ရှန်းရီက ချင်းယီအတွက် အသားတုံးက လှီးဖြတ်ပေးကာ သူမပန်းကန်ထဲထည့်ရင်း မေးလိုက်၏။
ရှန်းရွှီ....၊ ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့အစ်ကိုကို စက္ကူဖာ ပေးလိုက်၏။
ရှန်းရီ.... သံသယရှိစွာနဲ့ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ညီကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အထဲက ပစ္စည်းတွေကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု သေချာကြည့်နေတော့သည်။
လုချင်းယီ တစ်ယောက် လိမေ္မာ်ရည် သောက်နေရင်းနဲ ့သူမယောကျၤားကိုင်ထားတဲ့ ပစ္စည်းကို တွေ့ပြီး သီးသွားရသည်။
ရှန်းရီ သူ့ညီကို သတ်ချင်စိတ်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး.... သူ့ရဲ့ အကြည့်က.....
' မင်းက ငါ့မိန်းမနဲ့ ငါ့ကို ဒီလို အရှက်ရအောင် လုပ်လိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး...' ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်မျိုး ဆောင်နေသည်။
သူ့လက်ထဲက စက္ကူဖာလေးထဲမှာတော့ ကြာပွတ်တစ်ခု...၊ မျက်လုံးကာ...၊ ကြိုးတွေနဲ့ လက်အိတ်တို့ပင်။
" ဒါတွေက ဘာအတွက်လဲ...?''
" အာ...၊ အဲ့တာက အစ်ကိုနဲ့ မရီးအတွက် မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့လေ....''
ရှန်းရွှီ....ခပ်တည်တည်နဲ့ ပြောချလာ၏။
" အကောင်းဆုံးကြိုးစားပါ...အစ်ကို ၊ ကျွန်တော်တို့ ဘေ ဘီလေးတွေကို မြင်ချင်ပြီ....''
သူက မဒမ်ဂျင် ပြင်ပေးတဲ့ နေ့လည်စာ ပန်းကန်ကို ယူပြီး အစားအသောက်ကိုပဲ ကြည့်ရင်း ပြော၏။
လုချင်းယီတစ်ယောက် ရှန်းရွှီရဲ့ စကားကို ကြားပြီး မျက်နှာကို ဘယ်နားသွားထားရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။ မနေ့ညတုန်းက အသံကို သူကြားသွားလို့ ဖြစ်ရမည်။ အမလေး...ဘယ်လောက်တောင် ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်လဲ...?
" အော်...ဟုတ်သားပဲ...၊ အစ်ကိုတို့ ကလေးယဖို့ အစီအစဉ်မရှိသေးဘူး....မေ့သွားလို့...ခဏနေဦး အဲ့ထဲမှာ ပစ္စည်းတစ်ခု ရှိသေးတယ်....''
သူထပ်ပြီး ရှာကြည့်တော့ စက္ကူ ဗူးလေးကို တွေ့၏။ထို့နောက် ဖွင့်ကြည့်တော့ တံဆိပ်မျိုးစုံနဲ့ အရွယ်အစားစုံလင်လှတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခု။
" ငါက ကွန်ဒုံးသုံးတယ်လို့ မင်းကို ဘယ်သူပြောလဲ..... ?''
ချင်းယီက ရှက်လွန်းလို့ မျက်နှာကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ထားမိသည်။
" ငါ..ဒါတွေ မလိုဘူး...!''
" ဘာလို့လဲ....?''
သူမေးလာ၏။
ဟမ်....ငါက အကောင်းဆုံး မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့ကို ပေးချင်လို့ မနက်စောစောစီးစီးကတည်းက အလုပ်ရှုပ်ခံထားရတာလေ.....
" မင်းက ငါ့ဟာ သေးတယ်လို့ ထင်နေတာလား...? ငါ့ကို sizeအမှားကြီး လာပေးနေတာပဲ...!''
ရှန်းရီက အဲ့ဒီဗူးကို သူ့ညီဆီ ပစ်လွှတ်လိုက်တော့ ရှန်းရွှီက လျှင်လျှင်မြန်မြန်နဲ့ ဖမ်းလိုက်နိုင်ခဲ့သည်။
ရှန်းရီရဲ့ မျက်လုံးက အဲ့ဒီဗူးထဲက ပစ္စည်းလေးဆီ ရောက်သွားတော့...
' အာ....စတော်ဘယ်ရီ အနံ ့နဲ့ size အကြီးပဲ...'
" ကျွန်တော်က ဘယ်သိမှာလဲ....? အစ်ကို့ဟာကို ကြည့်မှမရဲတာ...!''