Elleina Zeal's POV
"HUWAG!" Napasigaw ako dahil napanaginipan ko nanaman ang hinayupak na bangungot na iyon.
Nagpunas ako ng luha at pawis. Ramdam ko ang sakit sa dibdib na dulot ng nakakakilabot na panaginip.
How many times that I need to deal with the saddest dream of my life? What does it mean?
Pumunta ako ng hospital. Nasa ICU si Clench. Pinagmasdan ko ang kabuuan niya, ang daming kung anu-anong nakalagay na tubo sa kaniya. Agad na nangilid ang luha ko. Lumapit ako at umupo sa upuan na nasa gilid ng kama niya. Hinawakan ko ang kamay niya.
"Please wake up! Ang sakit sakit na makita kang ganito" humihikbi kong sabi sa kaniya. Inihawak ko ang kamay niya sa pisngi ko. "Mas gusto ko pang kinukulit mo ko at sinasabing gusto mo ko kahit 'di ko masuklian 'yon kaysa makita kang nahihirapan at naghahabol ng hininga" yumuko ako sa mga kamay ko na nakapatong sa kama. "You're my superhero"
Pumasok sa isip ko ang sinabi ni Kean na kumakanta daw siya para hindi umiyak at panghinaan.
Bestfriend
By:Jason Chen
"Do you remember when I said I'd always be there?" Kinanta ko iyon sa mabagal at malungkot na paraan. "Ever since we were ten, baby...When we were out on the playground playing pretend..." tumulo muli ang kapirasong luha sa mga mata ko. "I didn't know it back then...Now I realize you are the only one.." napahugot ako ng oxygen sa sakit na nararamdaman ko. "It's never too late to show it...Grow old together, Have feelings we had before..Back when we were so innocent.." hinaplos ko ang mga pisngi niya. "I pray for all your love.. Boy, our love is so unreal..I just wanna reach and touch you, squeeze you, somebody pinch me..This is something like a movie..And I don't know how it ends, boy...But I fell in love with my best friend" umiyak muli ako at napatakip sa bibig ko para maitago ang ingay ng iyak ko. "I know I love you more as a brother. Makakaasa kang anuman ang mangyari ay nandito rin ako para saiyo"
Lumabas ako upang maghanap ng cotton candy. Para paggising niya kahit wala ako doon ay malaman niya na lagi akong nando'n para sa kaniya.
Nasa gano'n akong sitwasyon ng magring ang cellphone ko.
*Carmelane Calling...
"Bebs! Clench is awake!" Masaya niyang bati sa kabilang linya.
Nagmadali akong bumalik ng hospital habang hawak ang cotton candy na binili ko.
Nang makita ko si Clench na nakatingin sa akin ay nagmadali ako upang yakapin siya.
"You're awake my superhero!" Niyakap ko siya ng sobrang higpit.
"Ouch, Elle masiyado mo naman akong namiss" tinitigan ko si Clench.
"Sobra" nakangiti kong sabi sa kaniya.
"Ayiiieee" ayon nanaman ang pangaasar ni Carme.
"Kinikilig ako" sabi ni Clench.
Tinawanan ko lang siya at inabot ang cotton candy.
"I never forget the day you stop me from crying, my superhero. Until the day that you let bastard hit you on your head for me. Thank you"
"Ugh! ELLE! Binibigyan mo ko ng dahilan para mahalin ka ng mahalin hanggang mamatay" nahampas ko siya sa braso pero mahina lang.
"You're crazy" nakangiti kong sabi sa kaniya.
"Ayiie!" Umalingawngaw nanaman ang impit na kilig ni Carme.
"Ano ba bebs! Para kang biik na kinikiliti diyan" pangaasar ko kay Carme.
"Ano? Sweetheart oh! Inaaway ako" sabay yumakap siya sa braso ni Lance.
"Eww!" Iyon nalang ang nasabi ko.
Masayang-masaya na ako dahil alam kong gising na si Clench.
(Mitz note: dahil kung 'di ko pa siya gigisingin ay papatayin na ako ng kapatid kong patay na patay kay Clench hahahaha)
Ilang araw na ang lumipas tuloy-tuloy ang pagaling ni Clench. Nang dalawin ko siya sa hospital ay nakangiti siyang nakatitig sa isang nurse sa hospital.
I can smell something fishy?
"Clench? Okay na okay ka na ah?" Tiningnan ko siya ng may ngisi sa labi ko.
"Yes! Magaling mag-alaga si nurse Rozel" baling niya sa nurse.
Mukhang kinilig naman ang nurse sa kaniya. Tama yan mag-move on ka na sa akin.
Pagkatapos kong dalawin si Clench ay dumiretso na ko sa school. Nahagip ko ang isang babaeng parang nangbubully.
"Ang pangit mo! Bakit kasi may nakakapasok pang ganito sa school namin?! Yuck!" Binuhusan niya ng juice ang babaeng nakatalikod sa gawi ko at nakaupo na sa sahig.
Agad akong lumapit.
"What do you think your doing?" Sabi ko sa kaniya napalingon ang lahat ng tao sa canteen.
Nagulat ako nang makita ang babaeng binubully niya, si Arah.
"Don't you dare help her or else madadamay ka!" Sabi niya nang akmang itatayo ko na si Arah.
"You think what your doing is right? Mag-mature ka naman matanda ka na para sa ganitong pangbubully!" Sigaw ko sa babae.
"You don't know me?" Itinuro pa niya ang kaniyang sarili.
"I'm not interested to you" tinayo ko si Arah.
Humarang siya sa harapan ko dahilan para mahinto kami ni Arah. Inalalayan ko siya.
"I'm Diamond" mataray niyang sabi.
"I don't care kahit crystal ka pa or whatsoever!"
Tinalikuran ko siya habang nakaalalay pa din kay Arah.
"You bitch!" Sinugod ako ni Diamond habang nakatalikod, hinila ang buhok ko.
Pinigilan ko na huwag siyang labanan dahil nasisiguro kong isang suntok lang ay tulog ito.
"Diamond!" Nangibabaw ang pamilyar na boses. Nang lingunin ko iyon ay si Mr. Baider pala.
"Mr. Baider?"
"You two go to my office now!" Sigaw niya.
Sumunod kami. Sumama si Arah dahil gusto niyang ipaliwanag ang nangyari.
"Di ko po sinasadyang matapunan ng juice ang apo niyo, Mr Baider. Kaso nagalit po siya at binuhusan din ako ng juice" nakayukong paliwanag ni Arah. "Pinagtanggol lang po ako ni Elle"
"Lolo see? can you please kick out this two girls!" Turo niya sa amin ni Arah.
So, kaya pala malakas ang loob dahil lolo niya si Mr. Baider.
"Nako, apo pasensya na kayo sa apo ko" akala ko ay kay Diamond nakatingin pero sa akin pala. Nahihiya ko siyang nilingon.
"Wala po iyon. Mr. Baider"
"Nice! Wala ka talagang kwentang lolo! Kaya namamatayan ka ng apo e! Sila pa ang kinakampihan mo!" Tumayo si Diamond at patabog na umalis at ibinagsak ang pinto.
Namamatayan ng apo? Pagtataka ko.
Buntong hininga ang ginawa ni Mr. Baider.
"Pasensya na talaga kayo. Masyadong na-spoil ang apo ko kaya ganiyan siya. Nahihirapan akong disiplinahin siya pati ang mga magulang niya" malungkot na ani ni Mr. Baider.
Ngumiti ako sa kaniya.
"Wala po iyon. Mr. Baider"
Gumaan ang loob niya.
"Sige na pumunta na kayo sa mga klase niyo" sabi niya iyon ng nakangiti.
Tumayo na kami at humingi muli ng pasensya. Tumalikod na kami ni Arah.
"Elleina, apo." Napalingon ulit ako sa kaniya. "Salamat sa pagunawa mo" may kinuha siya sa gilid ng table niya. "Kumain ka ng maayos" inabot niya sa akin ang isang tupperware.
Kinuha ko iyon ng may ngiti sa labi.
"Salamat po"
Spaghetti iyon. Paborito ko, ewan ko kung paano niya nalaman iyon.
Nakangiti akong naglakad papunta ng room.
"Elle, lolo mo ba si Mr. Baider?" Nagtatakang tanong ni Arah.
"Hindi hahaha. Mabait lang talaga siya" pagtanggi ko agad.
"Ah, akala ko kasi hihi. By the way salamat!"
Tumango nalang ako.
Ewan ko ba kung bakit pinipili kong huwag patulan si Diamond kahit kayang-kaya ko naman siyang suntukin o gantihan. May kung ano sa akin na nagsasabing hindi ko dapat siya patulan at saktan kahit ano pang gawin niya marahil ay dahil apo siya ni Mr. Baider.
Diamond Baider? Isang pamilyar na pangalan nanaman.
Diamond! Diamond! Diamond!
Saan ko na nga ba narinig 'yon?