STEFANO'S POV
-"Μωρό μου ξύπνα" λέω γλυκά στην Άννα που κοιμάται δίπλα μου και της αφήνω διάφορα φιλιά κατά μήκος του λαιμού της. Εκείνη δεν κάνει κάποια κίνηση και καταλαβαίνω πως ακόμα κοιμάται.
Γυρίσαμε αργά χθες το βράδυ από το αεροδρόμιο και κοιμηθηκαμε γύρω στις 3:30. Τώρα προσπαθώ να την ξυπνήσω, αφού είναι το πρώτο μάθημα στη σχολή μετά τα Χριστούγεννα.
-"Αννούλα μου, σήκω" της λέω ξανά γλυκά και της φιλαω τον ώμο. Πάλι δεν κάνει κάποια κίνηση να σηκωθεί ναι εγώ ξεφυσαω γελώντας. Είναι τόσο γλυκιά.
-"Σήκω βρε υπναρού" τηςεω χιουμοριστικα και εκείνη σιγά σιγά αρχίζει να ξυπνάει. Τρίβει τα καστανά ματάκια της με τα χέρια της και μόλις τα ανοίξει με κοιτάζει, και έπειτα χαμογελάει.
-"Καλημέρα" μου λέει ήρεμα και τεντώνει το σώμα της.
-"Καλημέρα" της απαντάω γλυκά και την κοιτάζω μαγεμένος.
-"Σήκω, πρέπει να πάμε στη σχολή" την πληροφορώ και εκείνη κατσουφιαζει.
-"Στέφανε;" με ρωτάει και εγώ της γνέφω.
-"Θες να μην πάμε σήμερα; Έτσι κι αλλιώς είμαστε κουρασμένοι. Δεν θες να κάτσουμε αγκαλίτσα;" με ρωτάει με νάζι και με κοιτάζει με αυτά τα ματάκια που δεν μπορώ να της πω όχι.
Ξεφυσαω και την κοιτάζω με χαμόγελο.
-"Εντάξει, ας μην πάμε" της ανακοινώνω και εκείνη πέφτει πάνω μου και με αγκαλιάζει. Με ξαπλώνει πίσω και έρχεται από πάνω μου, αγκαλιάζοντας με πιο σφιχτά. Μένουμε για λίγο έτσι και γελάμε και αλήθεια, δεν θέλω να τελειώσει ποτέ αυτή η στιγμή.
-"Νυστάζω" μου ανακοινώνει και εγώ της χαϊδεύω τα μαλλιά.
-"Κοιμήσου μωρό μου" της λέω γλυκά και της αφήνω ένα φιλί στα απαλά μαλλιά της.
-"Πάνω σου;"
-"Πίστεψέ με, έτσι θέλω να κοιμόμαστε κάθε μέρα" της απαντάω και εκείνη κουρνιάζει καλύτερα στην αγκαλιά μου.
ANNA'S POV
Ξυπνάω και κοιτάζω το ρολόι που έχω στο κομοδίνο μου, 14:00. Οου, πήγε κιόλας μεσημέρι. Νιώθω πως ακουμπάω πάνω σε κάτι σκληρό και αμέσως καταλαβαίνω ότι είμαι πάνω στον Στέφανο. Σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάζω που κοιμάται. Τόσο ήρεμος, τόσο γλυκός, τόσο όμορφος. Τα χείλια του είναι σφραγισμένα και έχουν πάρει ένα κόκκινο, λαχταριστό χρώμα, που με προτρέπουν να τον φιλήσω. Και φυσικά και το έκανα. Ακουμπάω απαλά τα χείλη μου στα δικά του, δίνοντας του ένα πεταχτό φιλάκι. Κάνω αργές και προσεκτικές κινήσεις για να σηκωθώ από πάνω του, αφού δεν θέλω να τον ξυπνήσω και ευτυχώς το καταφέρνω. Ρίχνω ναι τελευταία ματιά στον Στέφανο και χαμογελάω. Νομίζω πως ζω ένα όνειρο και σε λίγο θα ξυπνήσω. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι εγώ με τον Στέφανο θα καταλήγαμε μαζί. Εμείς, που πριν 4 μήνες τσακωνόμασταν σαν τον σκύλο με τη γάτα.
Βγαίνω από το δωμάτιό μου και κατευθύνομαι προς την κουζίνα. Βγάζω τα απαραίτητα υλικά και ένα τηγάνι και αρχίζω να φτιάχνω κρέπες. Ελπίζω να του αρέσουν, αλλά εδώ που τα λέμε, υπάρχει άνθρωπος που δεν τρώει κρέπες;
Όση ώρα φτιάχνω τις κρέπες έχω ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη. Μπορεί να φανεί υπερβολικό, δεν ξέρω, πάντως δεν νιώθω ότι είμαι απλά ερωτευμένη μαζί του. Αλλά νιώθω κάτι παραπάνω, ότι τον αγαπάω. Κάθε φορά που τον αγγίζω, νιώθω σαν να μην υπάρχει κανείς γύρω, μόνο εγώ κι αυτός. Όταν κοιτάζω τα γαλανά του μάτια, νιώθω σαν να πνίγομαι σε έναν ωκεανό, στον δικό του ωκεανό. Όταν με αγκαλιάζει νιώθω ασφάλεια και ολοκληρωμένη, σαν να είναι το κομμάτι που μου έλειπε. Όταν με φιλάει, διάολε, το φιλί του ορκίζομαι ότι ειναι το ναρκωτικό μου. Το χρειάζομαι, μου είναι αναγκαίο, όπως και εκείνος πλέον.
-"Εδώ είσαι;" ακούω τη φωνη του στα αυτιά μου και νιώθω τα δύο του χέρια να αγκαλιάζουν τη μέση μου.
-"Φοβήθηκα, νόμιζα ότι έφυγες" η φωνή του ακούγεται τόσο γλυκιά. Με σφίγγει πάνω του σαν να φοβάται να μην φύγω.
-"Από που να φύγω βρε μωρό μου; Από το σπίτι μου;" του λέω χιουμοριστικα και γελάμε και οι δύο. Απομακρύνει τα μαλλιά μου από τον λαιμό μου και ακουμπάει τα χείλη του επάνω του, αφήνοντας ένα πεταχτό φιλί σε αυτόν. Συνεχίζει να φιλάει διάφορα σημεία του λαιμού μου και εγώ ρίχνω το κεφάλι μου στο ώμο του για να έχει καλύτερη πρόσβαση.
-"Μην ξαναφύγεις από κοντά μου" με προστάζει γλυκά και συνεχίζει να φιλάει τον λαιμό μου. Η ανάσα μου γίνεται κοφτή και νιώθω σαν να μειώνεται το οξυγόνο μου. Τέτοια επιρροή ασκεί πάνω μου.
-"Δεν θα ξαναφύγω μωρό μου" του λέω με δυσκολία και εκείνος δαγκώνει ένα σημείο του λαιμού μου, ενώ εγώ δαγκωνω το κάτω χείλος μου και κλείνω ελάχιστα τα μάτια μου.
-"Σ-στέφανε, άσε με, θέλω να βάλω να φάμε" λέω ξανά με δυσκολία και εκείνος φαίνεται να απολαμβάνει την κατάσταση που με έχει φέρει. Νομίζω δεν χρειάζεται να σας πω ότι δεν το σταματάει και συνεχίζει να κάνει αυτό που έκανε πριν με μεγάλη επιτυχία.
-"Εγώ προτιμώ να φάω εσένα" λέει πάνω στον λαιμό μου και με κάνει να ανατριχιάσω.
-"Σ-σταμάτα" του λέω με περισσότερη δυσκολία και εκείνος φυσικά και ΔΕΝ με αφήνει. Πόσο με εκνευρίζει όταν το κάνει αυτό. Όχι ότι δεν μ' αρέσει βέβαια.
-"Αφού δεν θες να σταματήσω"
-"Θ-θέλω" εκείνος συνεχίζει να με φιλάει στον λαιμό και αγνοεί αυτό που του λέω. Μαζεύω όση δύναμη μου έχει μείνει και απομακρύνομαι από κοντά του. Παίρνω το πιάτο με τις κρέπες και πάω προς το τραπέζι. Κάθομαι στον καναπέ και τον παρατηρώ που έρχεται και κάθεται δίπλα μου. Βγάζει την μπλούζα του και την αφήνει δίπλα του, βγάζοντας τους κοιλιακούς του σε κοινή θέα. Μένω να κοιτάζω τους κοιλιακούς του και δαγκωνω ελαφρά το εσωτερικό των χειλιών μου.
-"Τι έγινε μωρό μου; Σου αρέσει η θέα;" με ρωτάει παιχνιδιάρικα και εγώ του χαμογελάω ειρωνικά.
Αρχίζουμε να τρώμε τις κρέπες μας και απ ότι κατάλαβα του αρέσουν, γιατί κυριολεκτικά κοντεύει να φάει μέχρι και το πιάτο.
-"Μωρό μου ήρεμα, δεν στο παίρνει κανείς" τον πειράζω, αλλά εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία. Παρατηρώ το πρόσωπό του και βλέπω πως έχει λίγη μερέντα κοντά στο στόμα του. Μμμ, ώρα να πάρω εκδίκηση για πριν.
-"Έχεις λίγη μερέντα" τον ενημερώνω και εκείνος γυρίζει να με κοιτάξει.
-"Που;" ρωτάει και σμίγει τα φρύδια του. Πλησιάζω το σημείο που έχει μερεντα και το φιλαω σιγά, με σκοπό να φύγει η μερεντα.
-"Εδώ" του λέω μόλις απομακρυνθηκα από εκείνο το σημείο.
-"Και εδω" του ξαναλέω και αυτή τη φορά πιέζω τα χείλη μου στα δικά του, φιλώντας τον αργά.
-"Και εδώ" του λέω μια τελευταία φορά όταν ξεκολλάω τα χείλια μας και αμέσως φέρνω σε επαφή τα χείλη μου με το δέρμα του λαιμού του.
-"Άννα τ-τι κάνεις;" ρωτάει ξαφνιασμενος από τις κινήσεις μου.
-"Τι κάνω μωρό μου; Σου σκουπίζω τη μερεντα" το παίζω ανήξερη και συνεχίζω να κάνω αυτό που έκανα και πριν. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι έτοιμη να προχωρήσουμε. Είναι υπερβολικά πολύ νωρίς, είμαστε μαζί σχεδόν δύο μέρες και φυσικά δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Και ούτε και εκείνος πιστεύω πως είναι έτοιμος, αφού αν ήταν αυτός ο σκοπός του θα το είχε επιδιώξει από χθες ή τουλάχιστον από σήμερα.
-"Καλύτερα τώρα" του λέω ικανοποιημένη και τον κοιτάζω χαμογελαστή.
-"Που τα έμαθες αυτά κυρία Άννα;" ρωτάει πονηρά και εγώ γελάω.
-"Στέφανε, να σε ρωτήσω κάτι;" παίρνω όλο το θάρρος και ξεφυσαω.
-"Σε ακούω μωρό μου"
-"Θες να-" δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τη φράση μου, αφού η φωνή του με διακόπτει.
-"Θέλω να ολοκληρώσουμε τη σχέση μας όταν εσύ θα είσαι έτοιμη" μου λέει γλυκά και εγώ ξαφνιαζομαι. Στο μυαλό μου είναι;
-"Δεν θέλω να σε πιέσω για τίποτα. Είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι πιο σοβαρό και θέλω όλα να κάνουμε τα βήματα ένα ένα. Όταν είσαι έτοιμη, θα γίνει, ενταξει;" μου λέει γλυκά και τρυφερά και εγώ τον αγκαλιάζω.
-"Και εγώ αυτό ακριβώς θέλω" του ψιθυρίζω στο αυτί του και εκείνος μου χαϊδεύει τα μαλλιά.
___________________________________
Χελλοου μπειμπιιζ
Τι κάνετεε; Σήμερα ανέβασα νωρίς κεφ. Αύριο δεν θα πάω σχολείο, γεεειι. Ναι ναι, ενθουσιαζομαι μόνη μου 😂 😂
Το κεφ νομίζω βγήκε μεγάλοο και μπορώ να πω, πως μ' άρεσε αρκεταα. Πραγματικα, λατρεύω τον Στέφανοο, είναι τόσο γλυκόςς 🥰🥰
Και η Άννα πολύ γλυκούλαα. Γενικά είναι γλυκούλι ζευγαράκιι. Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως ενθουσιαζομαι 😂
Πως σας φάνηκε το κεφφ; Ψηφίστε άμα σας άρεσεε και πείτε μου πως σας φάνηκεε.
Τα λέμε στο επόμενο,
Φιλάκια 😘