Ματωμένος Έρωτας

Part 25

STEFANO'S POV

-"Μωρό μου ξύπνα" λέω γλυκά στην Άννα που κοιμάται δίπλα μου και της αφήνω διάφορα φιλιά κατά μήκος του λαιμού της. Εκείνη δεν κάνει κάποια κίνηση και καταλαβαίνω πως ακόμα κοιμάται.

Γυρίσαμε αργά χθες το βράδυ από το αεροδρόμιο και κοιμηθηκαμε γύρω στις 3:30. Τώρα προσπαθώ να την ξυπνήσω, αφού είναι το πρώτο μάθημα στη σχολή μετά τα Χριστούγεννα.

-"Αννούλα μου, σήκω" της λέω ξανά γλυκά και της φιλαω τον ώμο. Πάλι δεν κάνει κάποια κίνηση να σηκωθεί ναι εγώ ξεφυσαω γελώντας. Είναι τόσο γλυκιά.
-"Σήκω βρε υπναρού" τηςεω χιουμοριστικα και εκείνη σιγά σιγά αρχίζει να ξυπνάει. Τρίβει τα καστανά ματάκια της με τα χέρια της και μόλις τα ανοίξει με κοιτάζει, και έπειτα χαμογελάει.

-"Καλημέρα" μου λέει ήρεμα και τεντώνει το σώμα της.

-"Καλημέρα" της απαντάω γλυκά και την κοιτάζω μαγεμένος.
-"Σήκω, πρέπει να πάμε στη σχολή" την πληροφορώ και εκείνη κατσουφιαζει.

-"Στέφανε;" με ρωτάει και εγώ της γνέφω.
-"Θες να μην πάμε σήμερα; Έτσι κι αλλιώς είμαστε κουρασμένοι. Δεν θες να κάτσουμε αγκαλίτσα;" με ρωτάει με νάζι και με κοιτάζει με αυτά τα ματάκια που δεν μπορώ να της πω όχι.
Ξεφυσαω και την κοιτάζω με χαμόγελο.

-"Εντάξει, ας μην πάμε" της ανακοινώνω και εκείνη πέφτει πάνω μου και με αγκαλιάζει. Με ξαπλώνει πίσω και έρχεται από πάνω μου, αγκαλιάζοντας με πιο σφιχτά. Μένουμε για λίγο έτσι και γελάμε και αλήθεια, δεν θέλω να τελειώσει ποτέ αυτή η στιγμή.

-"Νυστάζω" μου ανακοινώνει και εγώ της χαϊδεύω τα μαλλιά.

-"Κοιμήσου μωρό μου" της λέω γλυκά και της αφήνω ένα φιλί στα απαλά μαλλιά της.

-"Πάνω σου;"

-"Πίστεψέ με, έτσι θέλω να κοιμόμαστε κάθε μέρα" της απαντάω και εκείνη κουρνιάζει καλύτερα στην αγκαλιά μου.

ANNA'S POV

Ξυπνάω και κοιτάζω το ρολόι που έχω στο κομοδίνο μου, 14:00. Οου, πήγε κιόλας μεσημέρι. Νιώθω πως ακουμπάω πάνω σε κάτι σκληρό και αμέσως καταλαβαίνω ότι είμαι πάνω στον Στέφανο. Σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάζω που κοιμάται. Τόσο ήρεμος, τόσο γλυκός, τόσο όμορφος. Τα χείλια του είναι σφραγισμένα και έχουν πάρει ένα κόκκινο, λαχταριστό χρώμα, που με προτρέπουν να τον φιλήσω. Και φυσικά και το έκανα. Ακουμπάω απαλά τα χείλη μου στα δικά του, δίνοντας του ένα πεταχτό φιλάκι. Κάνω αργές και προσεκτικές κινήσεις για να σηκωθώ από πάνω του, αφού δεν θέλω να τον ξυπνήσω και ευτυχώς το καταφέρνω. Ρίχνω ναι τελευταία ματιά στον Στέφανο και χαμογελάω. Νομίζω πως ζω ένα όνειρο και σε λίγο θα ξυπνήσω. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι εγώ με τον Στέφανο θα καταλήγαμε μαζί. Εμείς, που πριν 4 μήνες τσακωνόμασταν σαν τον σκύλο με τη γάτα.