Ματωμένος Έρωτας

Part 40

STEFANO'S POV

Μια ημέρα μετά

Σήμερα γυρίσαμε με την Άννα από την Κέρκυρα και μπορώ να πω πως πέρασα υπέροχα. Γνώρισα τους γονείς της, οι οποίοι από την αρχή με βοήθησαν να μη νιώθω άβολα απέναντι τους. Η μαμά της φυσικά και με δέχτηκε αμέσως. Σε αντίθεση με τον πατέρα της που έδειχνε να δυσανασχετεί για τη σχέση μας, όμως μόλις έμαθε την κίνηση που έκανα για εκείνον άλλαξε η άποψη του για μένα. Στην αρχή με είχε περάσει για γυναικά, που να ήξερε πως ήμουνα πριν γνωρίσω την Άννα.

Η έκπληξη πάλι για τα γενέθλια της Άννας πέτυχε με μεγάλη επιτυχία. Αν δεν ήταν και αυτός ο μαλακας ο πρώην της να την κάνει να κλάψει θα περνούσε ακόμα καλύτερα.

Χθες της πρότεινα να μείνουμε μαζί. Άλλο ένα μεγάλο βήμα στη σχέση μας. Ίσως να είναι λίγο νωρίς, αλλά πιστεύω πως και οι δύο είμαστε έτοιμοι για να μείνουμε μαζί.

Το μόνο που θέλω είναι να κοιμάμαι και να ξυπνάω, έχοντας εκείνη στην αγκαλιά μου. Να την καλημεριζω και να την καληνυχτίζω με ένα φιλί. Να βγαίνουμε έξω και να γυρνάμε στο σπίτι μας, στο δικό μας σπίτι. Να γινόμαστε ένα κάτω από τη δική μας στέγη. Να ξυπνάω και να βλέπω το υπέροχο χαμόγελο της, που μέσα σε αυτό κρύβεται ολόκληρος ο κόσμος μου.

-"Αυτο εδώ, πως σου φαίνεται;" την ρωτάω και της δείχνω μια αγγελία στην εφημερίδα.

-"Πολλα τετραγωνικά είναι. Δεν χρειάζεται να ξοδευτουμε τόσο πολύ για να αγοράσουμε ένα σπίτι"

-"Τα πάντα για σένα" της λέω τρυφερά και εκείνη ενώνει τα χείλια μας.

Ένα μήνα μετά

Ένας μήνας πέρασε από τη μέρα που αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί με την Άννα. Εδώ και δύο βδομάδες μένουμε μαζί. Διαλέξαμε ένα μεγάλο διώροφο σπίτι. Θέλω το κοριτσάκι μου να έχει κάθε άνεση. Δεν ήταν τόσο σύμφωνη με το να αγοράσουμε ένα τόσο μεγάλο σπίτι, αλλά κατάφερα να την πείσω.

-"Πρέπει να σηκωθούμε κάποια στιγμή από το κρεβάτι" με ενημερώνει γλυκά όσο την έχω στην αγκαλιά μου και χαϊδεύει απαλά το γυμνό στήθος μου.

-"Οχι, θέλω να σε έχω συνέχεια στην αγκαλιά μου" της απαντάω και της αφήνω ένα απαλό φιλί στα μαλλιά.

-"Στεφανε, όπου να ναι θα έρθουν οι γονείς σου, δεν νομίζω να θέλεις να δουν σε αυτή την κατάσταση" μου λέει και δείχνει με το δάχτυλό της τους εαυτούς μας. Είμαστε τυλιγμένοι μόνο με ένα σεντόνι και τα γυμνά σώματά μας είναι ενωμένα. Ε τι να κανω; Εγώ φταίω που την θέλω κάθε μέρα όλο και περισσότερο;