Ματωμένος Έρωτας

Part 27

ANNA'S POV

Το ενοχλητικό ξυπνητήρι μου χτυπάει και ανοίγω ενοχλημένη τα μάτια μου. Το κλείνω και γυρίζω πλευρό, ώστε να κοιτάζω τον Στέφανο. Είναι τόσο γλυκός όταν κοιμάται. Μερικές τουφιτσες από τα ατημέλητα καστανοξανθα μαλλιά του πέφτουν στο πρόσωπό του και τα χείλη του είναι ελάχιστα ανοιχτά.

Ακουμπάω το χέρι μου στο πρόσωπό του και αρχίζω να χαϊδεύω απαλά το μάγουλο του. Χαμογελάω με την εικόνα του, είναι τόσο όμορφος, ακόμα κι έτσι. Συνειδητοποιώ πως η ωρα περνάει και πρέπει να πάμε στη σχολή.

-"Στέφανε" λέω ψιθυριστά και του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο για να μην τον τρομάξω, αλλά δεν βλέπω καμία ανταπόκριση.
-"Μωρό μου ξύπνα, πρέπει να πάμε στη σχολή" του λέω ήρεμα και του αφήνω ένα φιλί κοντά στα χείλη του. Αρχίζει να ξυπνάει και μόλις ανοίγει τα μάτια του με βάζει στην αγκαλιά του.

-"Θέλω να με ξυπνάς κάθε μέρα έτσι" μου ψιθυρίζει στο αυτί και εγώ χαμογελάω.

-"Σήκω πρέπει να πάμε στη σχολή" τον ενημερώνω και εκείνος κατσουφιαζει.

-"Γιατί να μην κάτσουμε πάλι σπίτι;"

-"Έλα ρε Στέφανε, δεν γίνεται να καθόμαστε κάθε μέρα"

-"Πολύ θα μ' άρεσε" ψιθυρίζει και εγώ τον αγκαλιάζω.

-"Και εμένα, αλλά δεν γίνεται. Αντε σήκω" του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο και σηκώνομαι από πάνω του, πηγαίνοντας στο μπάνιο για την καθημερινή ρουτίνα μου. Με ακολουθεί και εκείνος και καθώς πλένω τα δόντια μου, τυλίγει τα χέρια του γύρω από τη μέση μου και αφήνει φιλιά σε διάφορα σημεία του λαιμού μου.

-"Στέφανε τι κάνεις;" λέω με δυσκολία, αφού έχω την οδοντοβουρτσα στο στόμα μου.

-"Σε φιλαω, τι κάνω;"

-"Πηγαινε ντύσου να φύγουμε" ξεφυσαει και βγαίνει από το μπάνιο, φανερά ξενερωμενος.

Συγνώμη μωρό μου, τι να κάνουμε.

Αφού ετοιμαστώ και ετοιμαστεί και ο Στέφανος, μπαίνουμε στο αμάξι του και ξεκινάμε για τη σχολή.

-"Ξέρεις τι σκεφτόμουν;" σπάω την σιωπή που επικρατούσε μεταξύ μας, μόνο που αυτή η σιωπή δεν έκρυβε αμηχανία πλέον. Έχουμε οικειότητα πλέον μεταξύ μας.

-"Τι σκεφτόσουν μωρό μου;"

-"Να, αφού μερικές φορές κοιμάσαι στο σπίτι μου, γιατί δεν φέρνεις μερικά δικά σου πράγματα. Να μη περνάμε κάθε φορά από το σπίτι σου να ετοιμαστείς" του προτείνω αυτό που σκέφτομαι και εκείνος χαμογελάει, ενώ συνεχίζει να έχει την προσοχή του στον δρόμο.