STEFANO'S POV
Μπορώ να πω, πως η σημερινή μέρα είναι ωραιότερη της ζωής μου. Και ειδικά αυτή η στιγμή που ζω τώρα. Να κάθομαι στον καναπέ και να την έχω στα πόδια μου. Εχει ρίξει το κεφάλι της στον ώμο μου και το ένα της χέρι ακουμπά το στήθος μου. Το αριστερό μου χέρι το έχω τυλίξει στη μέση της και με το δεξί χαϊδεύω το απαλό, καστανό μαλλί της.
Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι επιτέλους είναι μόνο δική μου. Περίμενα πόσο καιρό για αυτό και φοβόμουν πως δεν θα έχω ανταπόκριση. Ομως τελικά, όλα πήγαν καλά. Το κινητό μου χτυπάει και ο ήχος την κάνει να ξυπνήσει.
-"Ποιος είναι;" ρωτάει με τη νυσταγμένη, γλυκιά φωνούλα της και εγώ την βάζω να κάτσει δίπλα μου. Κοιτάζω το όνομα που με καλεί και βλέπω πως είναι η μαμά της Αννας.
-"Η μαμά σου" την ενημερώνω και εκείνη αμέσως πετάγεται πάνω. Σηκώνω το τηλέφωνο και ακούω τη χαρούμενη φωνή της μαμάς της.
-"Εντάξει, σε ένα τέταρτο θα είμαστε εκεί" ενημερώνω τη μαμά της και κλείνω το τηλέφωνο.
-"Τι έγινε, τι έγινε;" ρωτάει με αγωνία και εγώ της χαμογελάω.
-"Ο μπαμπάς σου, ξύπνησε" την πληροφορώ και τα ματάκια της λάμπουν από χαρά.
-"Σήκω σήκω, πάμε στο νοσοκομείο" σηκώνεται όρθια και με τραβάει από το χέρι. Αρχίζουμε να τρέχουμε μέχρι το αυτοκίνητο και μόλις μπούμε μέσα, βάζω μπροστά και οδηγώ γρήγορα μέχρι το νοσοκομείο. Σε όλη τη διαδρομή είχε ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη.
Μόλις φτάσουμε στο νοσοκομείο, παρκάρω το αυτοκίνητο και βγαίνουμε γρήγορα. Λίγο πριν μπούμε μέσα το χέρι της με σταματάει και γυρίζω απορημένος να την κοιτάξω.
-"Τι έγινε;" την ρωτάω περίεργα.
-"Ακόμα δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω για αυτό που έκανες για μένα" μου λέει γλυκά και εγώ χαμογελάω, ενώ τοποθετώ το δεξί μου χέρι στο μάγουλο της.
-"Μωρό μου, μου αρκεί που είσαι μόνο δικιά μου, δεν θέλω τίποτα άλλο" της λέω γλυκά και τρυφερά. Εκείνη χαμογελάει πλατιά και αφήνει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη μου, αφήνοντας με άφωνο.
-"Τι;" ρωτάει περίεργα, αφού βλέπει πως ξαφνιάστηκα.
-"Δεν το περίμενα αυτό"
-"Να τα περιμένεις αυτά τα ξαφνικά από μένα, μωρό μου" μου απαντάει πονηρά και εγώ γελάω. Της πιάνω το χέρι και αρχίζουμε πάλι να τρέχουμε προς τον διάδρομο που βρίσκεται το δωμάτιο του πατέρα της.
Μετά από πολλές ώρες στο νοσοκομείο, γυρίσαμε σπίτι μαζί με την Άννα. Ήταν τόσο χαρούμενη και πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη.
-"Θα περάσω να σε πάρω αργότερα για να πάμε στο αεροδρόμιο" την ενημερώνω, μόλις παρκάρω το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι της.
-"Οχιι" γκρινιάζει και σουφρωνει τα χείλη της.
-"Έλα μέσα" μου λέει γλυκά και μου χαϊδεύει το στήθος.
-"Δεν ξέρω ρε μωρό μου. Δεν θέλεις να ξεκουραστείς;"
-"Εσένα δίπλα μου θέλω" μου απαντάει κάπως νευριασμενα και εγώ χαμογελάω με αυτό που είπε. Σβήνω το αυτοκίνητο και αφού βγούμε από το αμάξι, προχωράμε μέσα στο σπίτι της.
Κάθεται εξουθενωμένη στον καναπέ και εγώ πάω δίπλα της. Την τραβάω και την κλείνω στην αγκαλιά μου και εκείνη κουρνιαζει μέσα σε αυτή.
-"Τι ώρα πετάμε; με ρωτάει γλυκά.
-"Αργά το βράδυ, στις 10. Γύρω στις 11 παρά θα είμαστε Αθήνα" της απαντάω και της φιλαω τα μαλλιά.
-"Στέφανε;"
-"Τι είναι μωρό μου;"
-"Θα κοιμηθείς μαζί μου σήμερα;"
-"Δεν ξέρω. Θέλεις;" την ρωτάω και εκείνη αμέσως γνέφει θετικά.
-"Τότε ναι" της απαντάω και αμέσως με φιλάει.
-"Στους γονείς σου είπες τίποτα που είμαστε μαζί;" την ρωτάω όταν εκείνη μπαίνει ξανά στην αγκαλιά μου.
-"Οχι δεν το είπα ακόμα. Και δεν θα το πω μέχρι να φύγουμε. Θέλω πρώτα να γίνει τελείως καλά ο μπαμπά μου και μετά" με ενημερώνει εκείνη ήρεμα και εγώ στην σφίγγω στην αγκαλιά μου.
-"Στα παιδιά πως θα το πούμε;" με ρωτάει κάπως αγχωμένη.
-"Τι πως θα το πούμε; Κανονικά. Νομίζεις ότι δεν είχαν καταλάβει ότι υπήρχε έλξη ανάμεσά μας;" της απαντάω ήρεμα και εκείνη γελάει.
-"Αγχώνεσαι για κάτι;" την ρωτάω και εκείνη βγαίνει από την αγκαλιά μου, κοιτώντας με στα μάτια.
-"Μήπως δεν με συμπαθούν οι γονείς σου" μου λέει κάπως άβολα και σκύβει το κεφάλι της.
-"Μωρό μου, τι λες; Οι γονείς μου σε λατρεύουν. Τι σε έπιασε τώρα;" της λέω τρυφερά, ενώ ακουμπάω με τα δάχτυλα μου το πηγούνι της και την αναγκάζω να με κοιτάξει.
-"Απλά αγχώνομαι" μου λέει γλυκά και ξεφυσαει.
-"Να σου δώσω ένα φιλάκι να σου περάσει;" της λέω με χαμόγελο και εκείνη κουνάει το κεφάλι της θετικά. Αμέσως επιτίθεμαι στα χείλια της και την φιλαω κτητικά. Πρώτη φορά τη φιλαω με τέτοιο τρόπο και καταλαβαίνω ότι ξαφνιάζεται. Απομακρύνομαι από τα χείλη της και εκείνη ανασαίνει βαριά, ενώ προσπαθεί να βρει τις ανάσες της.
-"Καλύτερα;" την ρωτάω και εκείνη κάνει πως σκέφτεται.
-"Νομίζω θέλω λίγο ακόμα" λέει χαμογελώντας και εγώ ορμάω πάλι στα χείλη της, φιλώντας την με τον ίδιο τρόπο.
-"Εντάξει;" της λέω μόλις σταματάω το φιλί μας.
-"Θέλω κι άλλο νομίζω, αλλά πρέπει να ετοιμάσω βαλίτσα" λέω απλά και πάει να σηκωθεί, όμως με μια κίνηση την τραβάω και την βάζω να κάτσει κάνω μου. Δεν την αφήνω να μιλήσει, αφού κολλάω τα χείλια μου στα δικά της και εκείνη τυλίγει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου. Χαϊδεύω απαλά τη μέση της και δαγκώνω το κάτω χείλος της, κάνοντάς την να χαμογελάσει.
-"Τώρα είσαι ελεύθερη να φύγεις" της χαμογελάω και εκείνη σηκώνεται ικανοποιημένη από πάνω μου.
Μετά από 3 περίπου ώρες οι βαλίτσες μας ηταν έτοιμες και πλέον βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο. Δεν έχουμε σταματήσει να ανταλλάσουμε φιλιά γεμάτα έρωτα. Το κοριτσάκι μου είναι πλέον δικό μου και δεν έχω σκοπό να την πληγώσω. Έτσι ελπίζω τουλάχιστον.
Μπαίνουμε στο αεροπλάνο και δένουμε τις ζώνες μας, ενώ ετοιμαζόμαστε για την απογείωση. Τα βλέφαρά της αρχίζουν να βαραίνουν και καταλαβαίνω πως νυσταζει.
-"Έλα εδώ" την προτρέπω και εκείνη μπαίνει στην αγκαλιά μου. Ακουμπάει το κεφάλι της στον ώμο μου και σιγά σιγά βυθίζεται σε έναν γλυκό ύπνο.
__________________________________
Χελλοου μπειμπιιιζ
Τι κάνετε, πως πάει; Εγώ κλασσικά βαριέμαι αφααανταστααα.
Το κεφ βγήκε λίγο μικρό ή είναι ιδέα μου; 😂 Τεεελος πάντων. Είναι τόσο γλυκούλια μαζιι και είμαι ενθουσιασμένη που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣΣ τα φτιάξανεε.
Πως σας φάνηκε το κεφφ; Εμένα μ' αρεσεε, αλλά εμπιστεύομαι εσάςς.
Επίσης, ευχαριστω πολυυ για τις 400+ αναγνώσειςς. Δεν είναι πολλές, αλλά δεν είναι και λίγεςς. Ευχαριστώ όλους όσους διαβάζετε την ιστορία και ελπίζω να σας αρέσειι.
Πολλα είπα και σήμερα 😂
Θα τα πούμε στο επόμενο,
Φιλάκια 😘