Elleina Zeal's POV
"Good morning, beautiful self!" Bumangon ako ng kama at 'di mapigilan ang ngumiti marahil ay dahil di ko napanaginipan ang nakakatakot na pangyayaring 'di ko naman alam kung nangyari ba talaga. Nag-stretching ako at saka bumangon, nakangiti kong tinungo ang banyo pero agad din akong natigilan nang makita ko ang aking hitsura sa salamin.
"KUYA ZEKE!, ugh" Walang anu-ano at pumasok ako sa kwarto niya. Tatawa-tawa siyang humarap sa akin at ngumisi.
"Princess, how's your sle--Aray! Aray! Ano ba." Tawa siya nang tawa habang sinisipa at sinusuntok ko pa'no ba naman kasi walang espasyo sa mukha ko ang iniwang walang sulat. Napagtripan nanaman ako, sa inis ko 'di ko siya tinigilan hanggang sa mapagod ako.
"What is happening here?" Tanong ni kuya Zaimon at saka tumawa nang malakas. Ibinato ko sa kaniya ang unan at ilang saglit pa ay nagbatuhan na kami ng unan habang tawa nang tawa. Sa inis ko ay flying kick ang inabot nilang dalwa.
"ARAY! Hahaha matindi talaga ang bunsong Prinsesa!" Sigaw ni kuya Zeke habang tumatawa pa din.
"Tingnan mo 'yang mukha hahahah niya," sinabi niya habang nakaturo sa akin at malakas siyang tumawa.
"Shut up!" Inis kong pinagbabato ang unan sa kanila at lumabas ng kwarto. Nakasalubong ko naman si kuya Zen habang pabalik ng kwarto ko. Natigilan siya at pigil na pigil ang tawa.
"What?" Inis kong tiningnan siya at nagmadaling pumasok sa kwarto ko.
Pagkapasok ko sa banyo tiningnan ko ang hitsura ko punong-puno ng sulat, lipstick, eyeshadow with cream at kung anu-ano pa. Gigil kong hinugasan ang mukha ko.
"May araw ka rin sa akin Zeke boy! Tsk," sinabi ko iyon habang nililinis ang mukha ko.
*Carmelane calling...
Dinampot ko ang cellphone ko sa sidetable at pinindot ang answer button.
"Bebs! Don't be late later aalis tayong apat nila Lance. Mag-ayos ka naman!" Napa-roll eyes ako sa sinabi niya.
"Ya!" Maikli kong tugon.
"5pm, okay?"
Napa-sigh ako. Sa totoo lang ayaw kong umalis ng bahay mas gusto kong matulog maghapon pero dahil special day niya ito kailangan kong kumilos at sumama sa kanila.
"Ya! See you later, bye!" Di ko na siya hinintay sumagot at ibinaba ko na ang phone.
She is Carmelane Niebres, my bestfriend. She's kind, willing to do anything for her friends, beautiful, and no matter what she wear---goddess of beauty. Iyon ang simpleng deskripsyon niya. Tatlo ang taong palagi kong kasama simula pa noong bata pa ko. Si Clench Gabriel Belmonte, he is always here for me kahit na umulan at bumagyo tawagin ko lang siya alam kong darating siya. Pangatlo, si Lance James Dawson, kahit sinong babae mapapalingon sa kaniya. Pogi rin naman si Clench at mala-superman pero iba yata talaga ang pakiramdam 'pag si Lance ang kaharap ko.
Mabilis akong nag-ayos ng sarili, nagsuklay at naglagay ng kaunting make up. Siguro naman okay na 'to. Namili ako ng damit nakita ko ang isang sleeveless fitted dress na kulay red, iyon ang isusuot ko. Sa totoo lang di naman ako mahilig sa ganito pero gusto kong mapasaya si Carme kung isusuot ko 'to dahil regalo niya 'to. Nakangiti kong tiningnan ang kabuuan ko. Maganda sana kung palagi nalang akong nagaayos. Tinanggal ko ang salamin ko at nagsuot ng contact lens. Sa pagsusuot ng contact lens kailangan palaging malinis dahil possible na magkaroon ka ng eye infection what you called keratitis, infection of the cornea. Minsan tinatawag na corneal ulcers. Viruses, bacteria, and parasites na maaring mag-cause ng keratitis. Minsan scarring kapag di ka maingat. Ito iyong scars na pwede mo makuha sa pagamit mo ng contact lens permanent scars na prone sa infection. At dapat 8-12 hrs mo lang siyang isuot. I searched about the pros and cons of this bago ako gumamit.
"HD!" Natawa ako sa sarili ng sabihin ko iyon.
Binati ko ang mga kapatid ko nakita ko naman na naka "o" ang bibig nila meaning nagagandahan sila.
"Sana lagi kang ganyan Princess may igaganda ka pa pala" sinabi ni kuya Zeke habang tatawa-tawa pa sinamaan ko naman siya ng tingin.
"Mommy! Si Princess nagiging spartan nanaman umuusok ang ilong sa simpleng pangaasar ko" tumawa si mommy nang malakas.
"Parang di naman umiihi sa kama 'yan dati kung makalaban sa mga kuya niya" tumatawa ring sambit ni kuya Zaimon. Akma na akong lalapit at susuntukin sila nang matigilan ako.
"Stop it! Nakita niyo ng may lakad si Princess pinapapangit niyo pa halika na ihahatid na kita" striktong pagkakasambit ni kuya Zen.
Kapag siya ang nagsalita it's either sumunod ka o lagot ka. May trabaho na kasi si kuya spoiled kami sa kaniya lahat ng gusto namin ibibigay niya pero kapag may kasalanan ka 'di ka niya pagbibigyan sa gusto mo. Siya ang tumatayong magulang sa amin kapag wala sila mom and dad kaya wala na kaming nagawa sumunod ako sa kaniya.
"Bye Spartan!" Nangaasar na sinabi ng dal'wa kong siraulong kuya binigyan ko nalang sila ng I-kill-both-of-you look.
Pumasok na ako sa kotse ni kuya Zen at tahimik na nag-emote habang nakatingin sa labas.
"Did Carme know about the surprise?" Binasag ni kuya ang katahimikin tiningnan ko siya at umiling ako.
"Kaya nga surprise kuya malamang hindi" mataray kong sabi
"Are you sure you okay?" Nag-aalalang tanong niya dahil siguro nahalata niya ang emosyon kong pilit itinatago.
I smiled at him and sigh. Pagkatapos ng 'di kalayuang biyahe nakarating na kami sa restaurant kung saan gaganapin ang surprise. Nakita ko si Clench na ngiting-ngiti na nakatingin sa gawi namin ni kuya.
"Elle! Kuya Zen!" Malakas niyang sigaw lumapit kami sa kaniya at ngumiti nalang din.
"How are you, bro?" Tanong ni kuya kay Clench.
"Heto inlove pa din" sinabi niya iyon kasunod ng pagsulyap niya sa akin 'di ko naman alam ang gagawin at mararamdaman.
"Bro ikaw ng bahala sa Prinsesa namin, huh?" Iyon lang at tinapik niya ito sa balikat.
"Princess kay Clench ka na sumabay may duty pa ako mamaya" tumingin siya sa akin at ngumiti.
"Okay, take care"
"Take care Princess" humalik siya sa noo ko at umalis na.
Napatingin ako kay Clench kung sana siya ang una kong nakilala baka siya pa ang nagustuhan ko. Ang aura niya sa gabing ito ay napakapogi naka-semifornal attire siya at 'di maiiwasang sobrang bagay talaga sa kaniya.
"Elle, dito ka na umupo sa tabi ko" Sinabi niya iyon ng 'di mawala-wala ang ngiti sa mga labi at nakakatunaw niyang mga tingin.
"You look perfectly gorgeous"
"Thank you" pilit ang ngiti ko at nag-iwas ng tingin
"BEBS!"
Napalingon ako, nakita ko si Carme ang ganda-ganda niya kasabay niya si Lance at nakangiti rin sa akin.
Yumakap si Carme sa akin at nagkwento nang nagkwento. Nasa gano'n kaming sitwayon nang mamatay na ang ilaw.
"Oh my! Anong nangyari?" Rinig kong bulalas ni Carme.
This is the start of the surprise! I feel my tears flow automatically. I rapidly remove it using my hands. This is the happiest day of your life Carme. Believe me, I am truly happy for you.
*Flashback
Beach Outing
Masaya ang buong pamilya namin na nagbakasyon sa Camarines Norte.
"Welcome to Hayahay Beach" tumatawang sambit ni kuya Zeke.
"Sarap siguro ng buhay ng mga tao dito hayahay, eh" bungisngis naman ni kuya Zaimon.
I am just 10 yrs old and my family making me always feel that I am complete. Wala ng hihilingin pa. Masaya silang nagkwe-kwentuhan tumingin ako sa paligid naupo sa buhanginan at gumawa ng palasyo. Nakangiti kong inaayos iyon hanggang sa may biglang tumapak sa palasyo ko. Tumingala ako at nakita ang isang batang lalaki na nangaasar habang nakadila iyak ako nang iyak hanggang sa may isang batang lalaki ang lumapit sa akin pinatahan niya ako subalit di pa rin ako tumigil.
"Pangit kaya nang palasyo mo! Bleh!" Sinabi iyon ng batang lalaking tumapak sa palasyo ko habang nangaasar at tumakbo na palayo.
"Hayaan mo na tutulungan nalang kitang gumawa ulit ng mas maganda" Nakangiti niyang baling sa akin.
Umiiyak ako pero napatigil ako sa ngiti ng batang lalaking ito. Pinanood ko lang siyang bumuo muli ng mas maganda pang palasyo.
My heartbeat so fast and until now you make my heart melt in just simply staring at me...
Lance...
*End of Flashback
Nagbukas ang ilaw kagaya ng plano nando'n na si Lance sa stage hawak ang gitara. Nagtama ang paningin namin pilit ang ngiti ang isinukli ko sa kaniya. Nagsimula na siyang magitara tumitig kay Carme at makikita mo na ang iba't ibang emosyon na nais niyang iparamdam. Nadurog nang todo ang puso ko pero sa kabilang parte ng aking pagkatao alam kong masaya ako para sa kanilang dalawa.
It's You
By Ali Gate
It's you, it's always you
Unang lapat ng lyrics ay makikita na sa kanyang tinig ang pagmamahal. Sinulyapan ko si Carme ang saya nang kaniyang mga mata, nakangiti at tila ba namamangha.
Nagpatuloy ang kanta, magandang boses, nakakabaliw na emosyon pero heto ako't parang hindi makahinga at makagalaw. Namamanhid ang buong katawan ko ang sakit sakit.
Sa pag-iiba ng lyrics tumitig si Lance sa mga mata ko na animo mo'y sinasabi ako ang unang babae dumurog sa puso niya. Alam kong hindi na ngayon dahil may tao ng nagmamahal sa kaniya at alam kong mahal nila ang isa't isa.
Tumingin na siya ng diretso kay Carme. Masaya, para bang di na matatapos ang nararamdaman niya para dito.
It's you, it's always you
If I'm ever gonna fall in love I know it's gon' be you
It's you, it's always you
Kinanta niya iyon na para bang nagsusumamong 'wag siyang saktan ulit ni Carme.
'Cause I want you, baby I want you
Baby, I want you, baby I want you
Doon na nadurog ng tuluyan ang puso ko ramdam na ramdam ang lirikong kaniyang binitawan. Sobrang pagmamahal para kay Carme.
Natapos ang kanta lumapit siya kay Carme hinawakan ito sa mga kamay, tumingin sa mga mata at buong lakas ng loob na nagsalita.
"Carme, you know I love you. I never stop loving you every day. I pursue you every minute of my life just to make sure you are always happy. Please be my girlfriend" sinabi niya 'yon ng nakangiti at buong pagmamalaki sa lahat ng taong nakatingin at nanonood.
Tumulo ulit ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Napakasakit pero may humawak sa aking mga kamay ng lingunin ko ito nakita ko ang lungkot sa taong nagmamay-ari ng mga kamay na iyon. Si Clench palagi siyang nandito para sa akin kahit na palagi ko siyang nasasaktan.
"Yes!" Masayang sambit ni Carme.
Nagyakap sila, binuhat siya ni Lance at masayang nagpaikot-ikot. Tumingin sa akin si Carme at ipinakita ang malawak na ngiti sa kaniyang mga labi pilit na ngiti ang naisukli ko.
"Carme, I'm going home kasabay ko si Clench" napakamot ako sa noo ko 'di alam ang sasabihin habang nagpipigil ng emosyon. "Congratulations" hinawakan ko ang kamay niya. "I'm so happy for the both of you!" Ngumiti ako at yumakap sa kaniya mahigpit na yakap ang isinukli niya saakin.
"I'm so happy Bebs" bulong niya sa akin habang lumuluha.
"Always be happy and stay inlove " tinanggal ko ang pagkakayakap namin sa isa't isa at ngumiti sa kaniya.
"I am really happy" ngumiti ako. "Ingatan niyo ang isa't isa, huwag kayong maghihiwalay, okay?" Baling ko sa kanilang dal'wa habang nagpapalipat-lipat ang tingin.
"Of course bebs, 'di mo alam pa'no mo ko napasaya sa suporta mo" maluha-luha niyang tugon sa akin.
"Bye, Bebs enjoy the night" maluluha na sana ulit ako nang hilahin na ako ni Clench papalabas ng restaurant.
"Take care sa inyong dal'wa" nagmamadali niyang sinabi.
"Buddy, una na kami bye!" Baling niya kay Lance at nagmadali ng hilahin ako palabas.
Doon na nag-unahang pumatak ang mga luha sa mga mata ko. Ang sakit sakit! Umiyak ako nang malakas hindi ko kayang indahin ang kung anong bagay na tumutusok sa aking puso, nanghihina ang mga tuhod ko at anumang sandali babagsak ako. Niyakap ako ni Clench at doon ako patuloy na umiyak. Umiyak lang ako nang umiyak sa mga sandaling ito ay iyon nalang ang magagawa ko. Ang indahin ang sakit dahil alam kong iyon lang ang tama.
*Flashback
"Elle hindi ko alam paano sasabihin saiyo 'to" kumamot siya sa sentido at tila ba di alam kung saan magsisimula.
"Ang alin, Lance?" natatawa kong sabi.
" We're bestfriend, I don't know if this feeling is right"
Natigilan ako sa pagngisi nang mapagtanto kung ano ang gusto niyang sabihin.
" I like you Elle. It's really hard to confess my feelings for you. I don't know kung kailan nagsimula---" pinutol ko ang anumang nais niyang sabihin.
"Did Carme know about this?" Pagputol ko sa nais niyang sabihin.
"No, I suppose to tell about this tonight but I want you to kno--"
"Lance I like you too" sinabi ko sa kaniya ng walang halong pagkailang ngumiti siya at tila ba nagtatanong ang mga mata kung totoo nga ba ang aking sinabi.
"But as a bestfriend sorry Lance, but I can't accept your confession I know this is hard for you but please don't be like this" Narinig ko ang buntong hininga niya at lungkot sa mga mata.
"I understand" malungkot na sabi ni Lance. "I'm sorry" Akma na sana siyang tatalikod pero pinigilan ko siya.
"Please don't tell this to Carme" Tumango siya at bagsak ang balikat na lumabas.
"Promise?" Paghabol ko sa kaniya.
"Promise" At saka siya tuluyang naglakad paalis.
Dahan-dahan akong napaupo sa sofa at unti-unting naramdaman ang mainit na pagpatak ng aking mga luha.
"I don't like you because I love you Lance, but I don't want to hurt her" Nasabi ko iyon sa aking sarili.
Mas mabuti ng ako ang masaktan 'wag lang siya hindi niya kakayanin. May sakit sa puso si Carme ayaw kong mahirapan siya dahil dito. Matagal na niyang gusto si Lance at wala akong magagawa kung hindi ang ibigay iyon sa kaniya. Ganoon ko siya kamahal dahil gano'n niya rin ako mahalin.
Hanggang sa umalis si Lance pumunta ng Hongkong sinundan siya ni Carme pagbalik nila dito may gusto na si Lance sa kaniya at nanliligaw walang araw na hindi sila magkasama masayang-masaya sila sa isa't isa.
*End of Flashback
I am happy for the both of you, I really do. I can sacrifice what's mine just to make you happy. I know if you were me, you will choose the same decision.
I love you, bebs.