-Lalisa Manoban-
Hayatım boyunca hiç bu kadar gergin olduğumu hatırlamıyordum. Jungkook'u orada bırakmıştım ve tekrar eve dönmüştüm. Şimdi de gergin bir şekilde yerde oturuyordum. Sinirden tırnaklarımı yerken bunun nasıl mümkün olduğunu anlamaya çalışıyordum.
Yaptığım plan tamamen bozulmuştu ve gönderdiğim karton kutu tekrar bana gelmişti.
Ona giden görüntülerde ne olduğunu merak ediyordum. Ya kötü bir şey varsa? Her şeyden önce sakin olmalıydım. Jungkook'un bu karton kutuyu hazırladığımdan haberi yoktu. Üstelik ona giden kutu ile hiçbir bağlantım yoktu. Bu nasıl mümkün olabilir aklım almıyordu.
"Bittim ben.. bu sefer gerçekten bittim."
Önümdeki kutunun tamamen bana ait olduğuna emindim. Üzerine yapıştırdığım not, hatta bantı sardığım yerler tamamen aynıydı. İçine yerleştirdiğim kartta da parkta ölen adamın görüntüleri vardı.
Bana bu kutu geldiyse, ona giden kutuda ne vardı? Asıl soru... bunu yapacağımı nereden biliyorlardı?
Hızla kafamı kaldırdım ve evin duvarlarını inceledim. Mutlaka beni izlemiş olmalılardı. Ben farkında olmadan evime kamera yerleştirmiş ve kutuyu hazırladığımı izlemiş olmalılardı.
Ayağa kalkarak evin bütün odalarını inceledim. Kameraya benzer hiçbir şey bulamamıştım. Zaten evimde eşya bile kalmamıştı. Kim bunu nasıl yapmıştı? Bu soruyu kendime sormaktan delirecek gibi hissediyordum.
Tekrar salona döndüğümde aklıma gelen fikirle mutfağa girdim. Ne yaptığımı görebilmeleri için, kameranın kapsam alanı masayı net bir şekilde çekmeliydi. Geriye bakmadığım tek yer mutfağın penceresi kalmıştı. Asılı olan perdeye yapıştırmış olma ihtimalleri tüylerimi ürpertirken yutkundum.
O halde şimdi bile ne yaptığımı görüyorlardı.
Ağır adımlarla perdeye yaklaştım ve ellerimi perdenin kumaşında gezdirdim. Tam vazgeçecekken elime takılan şeyle durakladım. Siyah ve oldukça küçük bir şey elime takılmıştı. Beni bu şekilde izlemiş olmalılardı. Yaşadığım bu korkunç durumla gözlerimi bile kırpamamıştım. Beni izliyorlardı ve ben bunun farkında bile değildim.
Kapıdan duyduğum sesle sıçradım. Elimdeki kamera yere düşerken mutfağın ışık sistemlerine baktım. Ne kadar denersem deneyim ışıklara zarar veremiyordum. Kabus yaşıyor gibiydim. Hızla çekmeceden bıçak çıkardım.
İçeri giren, daha doğrusu benim kapı şifremi bilen biri vardı. Burada anlam veremediğim, çok garip şeyler oluyordu. En garip olan şeyse bendim, benim bedenimdi.
Acaba neler oluyor? Hmm...