#####Unicode#####
" ကျွန်တော် ရောက်ပြီ ဦးးး "
"အင်း..တံခါးကို Lock ချခဲ့ "
ထုံးစံအတိုင်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ဦးးက စာဖတ်ခန်းထဲသို့လာခိုင်းခြင်း ၊ မျက်မှန်လဲ ပင့်ကာပင့်ကာနှင့် သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်သည်။
ထို့နောက် ကော့တတ်သွားသောနှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းနဲ့အတူ..ခပ်ရှရှခေါ်သံလေး
"ကောင်လေး..."
"ဗျာ..."
ခုမှ သိပ်ကို ရိုသေပြနေတယ်ပေါ့ ဝမ်ရီပေါ်၊
ငါ့ ကွယ်ရာမှာမင်း ဘာတွေလုပ်ထားလဲဆိုတာ ငါမသိဘူးထင်နေတာလား ၊ မျက်မှန်ဝိုင်းကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး...
"ဒီနေ့ ဘာနေ့လဲ "
တုံ့ဆိုင်းမရှိပါပဲ..ပက်ခနဲပြန်ဖြေသံက ရှောရှောရှူရှူပင်...။
"ဦးးးမွေ့နေ့လေ ၊
ဒီနေ့ 31 ပြည့်တာ "
ရှောင်းကျန့်ထိုင်ရာမှ ထရပ်ကာ ရီပေါ်နားသို့ဖြေးညှင်းစွာလျှောက်လာသည် ၊ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ပိတ်ရပ်လိုက်တော့ ပြူကြောင်ကြောင်လေး ပြန်မော့ကြည်သော ဝမ်ရီပေါ် ။
"ဦးး ကျွန်တော်..
ဘာအပြစ်လုပ်မိလို့လဲဟင် "
မေးစရာက ဒါပဲရှိတာမဟုတ်လား ၊
သို့ပေမယ့် ဦးးး ဆီက ခပ်သဲ့သဲ့ရယ်မောသံနှင့်အတူ..
" ငါ့ မွေးနေ့မှာ..လိုချင်တာတောင်းလို့ရတယ်ဆိုတာ မင်းမမေ့ပါဘူးနော် "
မထင်မှတ်သောစကားမို့..ရီပေါ့်ရင်ခုန်သံတွေက..မိုးချိမ်းသံလို့ တစ်ဂျိန်းဂျိန်း။
ဦးး က ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..၊ သူ စဥ်းစား၍ မဆုံးသေးခင်...မြင်လိုက်ရတယ့်မြင်ကွင်းကြောင့်..ရီပေါ် ရူးခါသွားကာ..
"ဦးး ဘာလုပ်နေတာလဲ..၊
ဘာလို့ ဦးးး အကျီတွေကိုချွတ်နေတာလဲ "
ရှောင်းကျန့်က Shirt အကျီကြယ်သီးများကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျတစ်လုံးချင်း ဆွဲဖြုတ်နေရင်း တဟက်ဟက်ထရယ်သည်။
မင်း က ငါ့ကိုလိုချင်နေတာလေ ၊ ခုမှ ဘာလို့ဟန်ဆောင်နေတာလဲ မင်းလဲ အတူတူပဲ ၊ အားလုံးအတူတူပဲ ၊ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုလိုချင်နေကြတာ ၊
"ဦးး ဘာဖြစ်နေတာလဲ..."
ရီပေါ် မျက်နှာခပ်လွဲလွဲဖြင့်ထပ်အော်မိသည်။ ရှောင်းကျန့်က Shirt အကျီကိုအဝေးသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်ပြီး....
"ငါ့ကိုမမေးနဲ့လေ ၊
မင်း ငါ့ကိုလုပ်ချင်နေတာမလား ၊
လာလုပ်လေ ၊ ၁၄ နှစ်အရွယ်ကတည်းက
ငါ့နာမည် ရွတ် ပြီး စိတ်ဖြေခဲ့တယ်မလား၊
ခု လူအကောင်လိုက်ကြီး မင်းရှေ့ရောက်နေပြီ လာလုပ်လိုက်တော့..."
"ဟင်...ဦးး ဦးး ကဘယ်လိုလုပ်ပြီး..."
ရီပေါ်...ပါးတွေ နားတွေပူလာပြီး ဦးးးကိုစေ့စေ့မကြည့်နိုင်တော့ ၊ ဦးးး က ကျွန်တော့်အခန်းထဲ အသံဖမ်းစက်တပ်ထားတာလား?
"အဟွန်း..ခုမှရှက်နေတာလား ၊
ယွမ်ရှု နဲ့ Leo ကကုန်တိုက်သွားတယ်လေ၊
မင်း..ငါ့ကိုစိတ်ကျေနပ်တယ့်အထိ လုပ်လို့ရတယ်..၊ ဒါပေမယ့် နောက်ထပ် ငါမကြားချင်တာက ဦးးးကိုသိပ်ချစ်တယ် ၊ ဦးးးရင်ခွင်ထဲမှာနေချင်တယ် ၊ ဦးးးနဲ့ရေအတူချိုးချင်တယ်...နောက်ပြီး..ဦးးးနဲ့ညတိုင်း...."
ရီပေါ်..ခေါင်းသွက်သွက်ခါရင်းကျယ်လောင်စွာအော်ဟစ်မိသည်။
"တော်ပါတော့...
ဆတ်မပြောပါနဲ့တော့..ဦးးရယ် ၊
ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်..."
ရီပေါ် က တအီးအီး ငိုရှိုက်ရင်း နောက်သို့သာဆုတ်နေမိသည်။ ဒီလို ရှက်စရာစကားတွေကို ဦးးး က ကြားနေခဲ့တာလား ၊
မျက်ရည်များကို ကြမ်းတမ်းစွာဖိပွတ်လိုက်မှ..သူ သတိထားလိုက်မိသည် ။
ဦးး ဆီက ကြာပွတ်ရာ ၅ ချက်နဲ့အလဲအလှယ်လုပ်ခဲ့တယ့်နာရီလေး ၊ နေ့ရော ၊ ညရော ပတ်ထားတယ့်အပြင် ရေချိုးတာတောင်မချွတ်ခဲ့တယ့် ဒီနာရီလေးကများ..
ရှောင်းကျန့် က ရီပေါ်ဖြစ်ပျက်နေပုံကိုကြည့်ပြီး ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်သည်။ပြီးမှ..
"ဟုတ်တယ် ၊ အဲ့နာရီက ငါကိုယ်တိုင်တီထွင်ထားတယ့် နာရီပဲ ၊အဲ့နာရီပတ်ထားတယ့်သူရဲ့အသံလဲကြားနိုင်သလို ဘယ်မှာရှိလဲဆိုတာ ငါသိနိုင်တယ် ၊ မင်းတောင်းလို့ငါပေးလိုက်တာလေ မှတ်မိတယ်မလား "
ရီပေါ်..ရင်ထဲလှပ်ခနဲ ။
ကျတော်က မြွေပွေးခါးပိုက်ပိုက်မိတာပေါ့ ဦးးရယ် ။
ဒါဆို မမဖေးရန်တို့ကိစ္စကိုရော..
ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ နဲ့ ဦးး ကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ ပိုဆိုးသည့်အခြေအနေက ဆီးကြိုနေသည်။
"ဦးးး ဦးးး အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ ၊
ကျွန်တော် မှားမှန်းသိပါပြီ..*Sob"
ရှောင်းကျန့် က ခါးပတ်ကိုအကြမ်းပတမ်းဖြုတ်ပစ်ကာ ဘောင်းဘီရှည်ကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ထို့နောက် အရူးတစ်ယောက်လို ဟားတိုက်ရယ်မောရင်း...
" မင်းလဲ ကျူးယဲ့ တို့ ရှိုစစ်ဝေ တို့လို့ပဲ၊
ငါ့ကိုအယုံသွင်းပြီး..လုပ်ချင်နေတာ ၊
လာလုပ်လေ ဘယ်လိုအနေအထားနဲ့လုပ်ချင်တာလဲ..မင်းပြောကြည့်..."
ရီပေါ် ဘာစကားမှမဆိုမိ..၊
ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ရင်း သေလုအောင်ရှိုက်ငိုနေမိသည် ၊ ပါးစပ်က ထပ်တလဲလဲရေရွတ်မိသည်က...
"ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် *Sob၊
ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် ဦးးရယ်၊
ကျေးဇူးပြုပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပါနော် "
ရှောင်းကျန့်...နံရံကိုမှီရင်း တဟက်ဟက်ရယ်သည် ။ ရယ်သံတွေက ရှိုက်သံစွက်နေသော်လည်း မျက်ရည်တော့ထွက်မလာ ၊.
ဘာလို့ ဘာလို့များ ငါ့အပေါ်ဒီလိုတွေတွေးနိုင်ရတာလဲ?
အတိတ်တွေကို မေ့ပျောက်ဖို့ ဘယ်လောက်တောင်ကြိုးစားခဲ့ရသလဲ?
"အသက်အရွယ်နဲ့မှ မလိုက် ဦးနှောက်ထဲသုတ်ပိုးတွေ ရောက်နေတယ့်ကောင် ၊
သားရေပေါ် အိပ်၊ သားရေနားစားပြီး..ငါ့
_င်ကိုချဖို့တောင်တွေးလိုက်သေးတယ်ပေါ့"
" *Sob *Sob တောင်းပန်ပါတယ် "
ငိုရှိုက်ရင်း ခေါင်းညိမ့်လိုက်တော့ ကြမ်းပြင်ပေါ် မျက်ရည်ဥတွေက တစ်ဖြောဖြောကြွေကျသည် ။ ထို့နောက် ဦးးဘောင်းဘီကိုဆွဲကောက်ရင်း...
"ကျွန်တော် ပြန်ဝတ်ပေးမယ်နော်..."
ရီပေါ်က ဘောင်းဘီလေးကိုင်ကာ ကုန်းကုန်းကွကွထလာသော်လည်း ရှောင်းကျန့်မျက်လုံးထဲ မြင်နေရသည်က မဲ့ပြုံးတစ်ခုနဲ့ ရှိုစစ်ဝေ...
"မလာနဲ့..စစ်ဝေ တောင်းပန်ပါတယ် ၊
ငါ့ကို မလုပ်ပါနဲ့...နော် ၊ စစ်..ဝေ..အား..မလာနဲ့..မလာနဲ့နော်.."
"ဦးးး....."
ရီပေါ် က ရှေ့တိုးလေ ရှောင်းကျန့်က နော က်ဆုတ်လေ ၊
ခုနက ခက်ထန်နေသော ဦးး အသွင်ပျောက်ကာ..တိုးလျှိုသောမျက်ဝန်းများနှင့်ကြည့်နေသော ဦးး ၊ မျက်ရည်များ တွင်တွင်စီးကျရင်း...
"စစ်ဝေ...*Sob ငါတောင်းပန်ပါတယ်"
ရီပေါ်...ဘာဆတ်လုပ်ရမလဲမသိတော့ ။
ဦးး နဲ့အတူလိုက်ငိုရန်သာ တတ်နိုင်တော့သည်။ ပထမ က ကျူးယဲ့ ၊ ခုနောက်တစ်ယောက်ပေါ်လာပြီ ရှိုစစ်ဝေတယ့်၊
"ဦးးးး ရယ် ကျတော်ပါ
ရီပေါ်ပါ ၊ ဦးးရဲ့ ရီပေါ်ပါဗျာ "
"အား..မလာနဲ့...၊
မလုပ်နဲ့ စစ်ဝေ..."
"ဦးးးး...."
စိုးရိမ်တကြီးအော်ဟစ်သံအဆုံးမှာ..ထိုလူသားက ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေခွေလေးလဲကျသွားသည်။
ရီပေါ် ဆွဲပွေ့လိုက်ရင်း...
"ဦးးး..*Sob..သတိထားပါဦး ၊ ဦးးးကို
ကယ်ကြပါဦး ဗျာ..."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ကိုကို က အရင်လိုပြန်ဖြစ်တာလား "
ယွမ်ရှုက ဆေးထိုးအပ်ကိုင်ရင်း မျက်စိမျက်နှာပျက်နေသလို ၊ Leo ကလဲ မျက်ရည်များစီးကျလျက် ။
ကုန်တိုက်က ပြန်အလာမှာ ဆီးကြိုနေသည့်မြင်ကွင်းက ထိန့်လန့်ဖွယ်၊
Sir ဖြစ်သူက အတွင်းခံလေးတစ်ထည်နှင့် သတိမေ့နေပြီ ဖြစ်ကာ..ရီပေါ်ကတော့ ကြူကြူပါအောင် ရှိုက်ငိုလို့..။
အကြောင်းစုံကိုမေးကြည့်လိုက်တော့ ရီပေါ်လေးက အမှန်အတိုင်းဖြေရှာသည် ။သေချာတာက ရောဂါဟောင်းပြန်ဖောက်ခြင်းပင် ၊ ဘယ်သူကို အပြစ်တင်ရမလဲမသိပေမယ့်...ရီပေါ့်ကိုတော့ လောလောဆယ် ကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ်နေရန်သာ မှာကြားထားသည်။
"ကိုကို..သတိရပါတော့...
Leo တောင်းပန်ပါတယ် *Sob၊
ဒီနေ့ ကိုကို့မွေးနေ့လေ ၊ Leo တောင်ဘာ့မှမတောင်းရသေးဘူး ၊ မွေးနေ့ကိတ်ဝယ်ပြီးပြန်လာတာ ခုလိုဆီးကြိုရလား *Sob"
ယွမ်ရှုက...ရှောင်းကျန့်လက်ဖျံကိုဆေးတစ်လုံးထိုးပေးရင်း...
"Lion က မငိုနဲ့လေ ၊
ခဏ နေရင် သတိရလာမှာ "
Leo က ခေါင်းညိမ့်ပြပြီးကုတင်ပေါ်မှဆင်းသည် ၊
"ကျွန်တော် အောက်ထပ်ခဏသွားအုံးမယ်"
ယွမ်ရှု ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။ သို့သော် သူ သတိမထားမိတာက စူးရဲနေသော Lionမျက်လုံးတွေကိုပင်...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"*Sob ကျွန်တော့်ကြောင့်ပါ..ဦးးးရယ်၊
တောင်းပန်ပါတယ် *Sob "
စာကြည့်စားပွဲပေါ် ခေါင်းမှောက်ရင်း..ငိုရှိုက်နေရုံမှလွဲ၍ ဘာ့မှမလုပ်ပေးနိုင်သော မိမိဘဝ ၊ ဒဏ်ရာဟောင်းတွေက ကျတော့်ကြောင့်အသစ်ဖြစ်စေခဲ့သလား ။
"*Sob.... "
"ဝမ်ရီပေါ်..တံခါးဖွင့်ပေး.."
ရီပေါ် အငိုရပ်သွားကာ ဟက်ခနဲရယ်လိုက်မိသည်။ ကိုကို့ ကို ငါပြုစုခွင့်ရတယ်ဆိုပြီး
ဂုဏ်ဆာ ပြမလို့လား Leo ရယ် ။
စုတ်ပြတ်သတ်နေတယ့် ငါ့နှလုံးသားက ထပ်နာကျင်ဖို့လဲမရှိတော့ပါဘူး ။
မင်းက ဦးးရင်ခွင်ထဲကလူဆို...
ငါ့လိုကောင်က ဦးးနောက်ကျောကိုတောင်
ဖက်ခွင့်မရှိတယ့်ကောင်ပါ။
တံခါးကိုခပ်ဟဟဖွင့်လိုက်စဥ်...
ပါးပြင်ပေါ် ကျရောက်လာသော ဝိုက်လက်သီးတစ်ချက်နဲ့ အတူ လူကကြမ်းပြင်ပေါ်သို့နောက်ပြန် ။
"ခွပ်....."
ထို့နောက် မိမိကိုယ်ပေါ်ဖိထိုင်လိုက်တယ့် Leo ။မျက်လုံးအစုံက မီးတောက်တွေလိုနီရဲနေကာ...သူ့ပါးပြင်ထက်မှမျက်ရည်များက မိိမိမျက်နှာပေါ် တစ်စက်ချင်းကြွေကျသည်။
ထို့နောက် ရှိုက်ငိုလျက်ပင်...
"ဘာလို့လဲ...၊
ကိုကို့ ကိုဒီလို ပုံစံမမြင်တွေ့ရဖို့
ငါ ဘယ်လောက်တောင်ဆုတောင်းလိုက်ရလဲ.."
"ငါတောင်းပန်ပါတယ် Leo ရာ ၊
ငါ့ကြောင့်ပါ "
"ဟုတ်တယ်၊ မင်းကြောင့်...
ကိုကို့ ခုလိုဖြစ်တာ မင်းကြောင့် ၊
အရူးလို ချစ်ပြမနေနဲ့ ၊ ကိုကို့ကိုနားလည်ဖို့ကြိုးစားပါလား ဝမ်ရီပေါ်ရဲ့..."
မိမိကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းသွားကာ ဒူးခေါင်း ပေါ်ခေါင်းမှောက်ပြီး ငိုရှိုက်နေတယ့် Leo ။
ထို့နောက် လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုးပြီးကြိမ်းဝါးလိုက်တာက..ကြောက်ခမန်းလိလိ.
"ကိုကို တစ်ခုခုဖြစ်ရင် မင်းကိုသတ်ပစ်မယ်..ဝမ်ရီပေါ် * Sob..."
နှုတ်ခမ်းထောင့်မှ သွေးစကိုသုတ်ရင်း ရီပေါ်ဟက်ခနဲရယ်လိုက်မိသည်။ ပြီးမှ Leo ကိုစေ့စေ့ကြည့်ရင်း...
"မင်းသတ်စရာမလိုဘူး ၊
ငါ ဘာသာသတ်သေပစ်မှာ.."
စကားသံတွေတိတ်ကျသွားသော်လည်း...
တစ်စ တစ်စ ကျယ်လောင်လာသော ရှိုက်ငိုသံနှစ်ခုသည် ရီပေါ့်အခန်းထဲမှာ ပဲ့တင်ထပ်နေတော့သည်။
အချစ်ဆိုတာ တစ်ချို့သောသူတွေအတွက်မျက်ရည်ပင်လယ်ဝေသေ သော်လည်း...
အချစ်ခံလူသား ရှောင်းကျန့်မှာတော့ အပူအပင်ကင်းမဲ့စွာ အိပ်ယာထက်မေ့မျောနေလျက်..။
_____________________________
1815 Words (14.12.2019)7:45PM
Thanks you for Reading
Sanay Moe Swe
_____________________________
#####Zawgyi#####
" က်ေတာ္ ေရာက္ၿပီ ဦးးး "
"အင္း..တံခါးကို Lock ခ်ခဲ့ "
ထုံးစံအတိုင္း က်ေတာ့္ရဲ႕ ဦးးက စာဖတ္ခန္းထဲသို႔လာခိုင္းျခင္း ၊ မ်က္မွန္လဲ ပင့္ကာပင့္ကာႏွင့္ သူ႕ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။
ထို႔ေနာက္ ေကာ့တတ္သြားေသာႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းနဲ႕အတူ..ခပ္ရွရွေခၚသံေလး
"ေကာင္ေလး..."
"ဗ်ာ..."
ခုမွ သိပ္ကို ရိုေသျပေနတယ္ေပါ့ ဝမ္ရီေပၚ၊
ငါ့ ကြယ္ရာမွာမင္း ဘာေတြလုပ္ထားလဲဆိုတာ ငါမသိဘူးထင္ေနတာလား ၊ မ်က္မွန္ဝိုက္းကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး...
"ဒီေန႕ ဘာေန႕လဲ "
တုံ႕ဆိုင္းမရွိပါပဲ..ပက္ခနဲျပန္ေျဖသံက ေရွာေရွာရႉရႉပင္...။
"ဦးးးေမြ႕ေန႕ေလ ၊
ဒီေန႕ 31 ျပည့္တာ "
ေရွာင္းက်န့္ထိုင္ရာမွ ထရပ္ကာ ရီေပၚနားသို႔ေျဖးညွင္းစြာေလွ်ာက္လာသည္ ၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ပိတ္ရပ္လိုက္ေတာ့ ျပဴေၾကာင္ေၾကာင္ေလး ျပန္ေမာ့ၾကည္ေသာ ဝမ္ရီေပၚ ။
"ဦးး က်ေတာ္..
ဘာအျပစ္လုပ္မိလို႔လဲဟင္ "
ေမးစရာက ဒါပဲရွိတာမဟုတ္လား ၊
သို႔ေပမယ့္ ဦးးး ဆီက ခပ္သဲ့သဲ့ရယ္ေမာသံႏွင့္အတူ..
" ငါ့ ေမြးေန႕မွာ..လိုခ်င္တာေတာင္းလို႔ရတယ္ဆိုတာ မင္းမေမ့ပါဘူးေနာ္ "
မထင္မွတ္ေသာစကားမို႔..ရီေပၚ့ရင္ခုန္သံေတြက..မိုးခ်ဳန္းသံလို႔ တစ္ဂ်ိန္းဂ်ိန္း။
ဦးး က ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..၊ သူ စဥ္းစား၍ မဆုံးေသးခင္...ျမင္လိုက္ရတယ့္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္..ရီေပၚ ႐ူးခါသြားကာ..
"ဦးး ဘာလုပ္ေနတာလဲ..၊
ဘာလို႔ ဦးးး အက်ီေတြကိုခြၽတ္ေနတာလဲ "
ေရွာင္းက်န့္က Shirt အက်ီၾကယ္သီးမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်တစ္လုံးခ်င္း ဆြဲျဖဳတ္ေနရင္း တဟက္ဟက္ထရယ္သည္။
မင္း က ငါ့ကိုလိုခ်င္ေနတာေလ ၊ ခုမွ ဘာလို႔ဟန္ေဆာင္ေနတာလဲ မင္းလဲ အတူတူပဲ ၊ အားလုံးအတူတူပဲ ၊ ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကိုလိုခ်င္ေနၾကတာ ၊
"ဦးး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..."
ရီေပၚ မ်က္ႏွာခပ္လြဲလြဲျဖင့္ထပ္ေအာ္မိသည္။ ေရွာင္းက်န့္က Shirt အက်ီကိုအေဝးသို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္ၿပီး....
"ငါ့ကိုမေမးနဲ႕ေလ ၊
မင္း ငါ့ကိုလုပ္ခ်င္ေနတာမလား ၊
လာလုပ္ေလ ၊ ၁၄ ႏွစ္အ႐ြယ္ကတည္းက
ငါ့နာမည္ ႐ြတ္ ၿပီး စိတ္ေျဖခဲ့တယ္မလား၊
ခု လူအေကာင္လိုက္ႀကီး မင္းေရွ႕ေရာက္ေနၿပီ လာလုပ္လိုက္ေတာ့..."
"ဟင္...ဦးး ဦးး ကဘယ္လိုလုပ္ၿပီး..."
ရီေပၚ...ပါးေတြ နားေတြပူလာၿပီး ဦးးးကိုေစ့ေစ့မၾကည့္နိုင္ေတာ့ ၊ ဦးးး က က်ေတာ့္အခန္းထဲ အသံဖမ္းစက္တပ္ထားတာလား?
"အဟြန္း..ခုမွရွက္ေနတာလား ၊
ယြမ္ရႈ နဲ႕ Leo ကကုန္တိုက္သြားတယ္ေလ၊
မင္း..ငါ့ကိုစိတ္ေက်နပ္တယ့္အထိ လုပ္လို႔ရတယ္..၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ ငါမၾကားခ်င္တာက ဦးးးကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ ၊ ဦးးးရင္ခြင္ထဲမွာေနခ်င္တယ္ ၊ ဦးးးနဲ႕ေရအတူခ်ိဳးခ်င္တယ္...ေနာက္ၿပီး..ဦးးးနဲ႕ညတိုင္း...."
ရီေပၚ..ေခါင္းသြက္သြက္ခါရင္းက်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ဟစ္မိသည္။
"ေတာ္ပါေတာ့...
ဆတ္မေျပာပါနဲ႕ေတာ့..ဦးးရယ္ ၊
က်ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
ရီေပၚ က တအီးအီး ငိုရွိုက္ရင္း ေနာက္သို႔သာဆုတ္ေနမိသည္။ ဒီလို ရွက္စရာစကားေတြကို ဦးးး က ၾကားေနခဲ့တာလား ၊
မ်က္ရည္မ်ားကို ၾကမ္းတမ္းစြာဖိပြတ္လိုက္မွ..သူ သတိထားလိုက္မိသည္ ။
ဦးး ဆီက ၾကာပြတ္ရာ ၅ ခ်က္နဲ႕အလဲအလွယ္လုပ္ခဲ့တယ့္နာရီေလး ၊ ေန႕ေရာ ၊ ညေရာ ပတ္ထားတယ့္အျပင္ ေရခ်ိဳးတာေတာင္မခြၽတ္ခဲ့တယ့္ ဒီနာရီေလးကမ်ား..
ေရွာင္းက်န့္ က ရီေပၚျဖစ္ပ်က္ေနပုံကိုၾကည့္ၿပီး ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္သည္။ၿပီးမွ..
"ဟုတ္တယ္ ၊ အဲ့နာရီက ငါကိုယ္တိုင္တီထြင္ထားတယ့္ နာရီပဲ ၊အဲ့နာရီပတ္ထားတယ့္သူရဲ႕အသံလဲၾကားနိုင္သလို ဘယ္မွာရွိလဲဆိုတာ ငါသိနိုင္တယ္ ၊ မင္းေတာင္းလို႔ငါေပးလိုက္တာေလ မွတ္မိတယ္မလား "
ရီေပၚ..ရင္ထဲလွပ္ခနဲ ။
က်ေတာ္က ေႁမြေပြးခါးပိုက္ပိုက္မိတာေပါ့ ဦးးရယ္ ။
ဒါဆို မမေဖးရန္တို႔ကိစၥကိုေရာ..
ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ နဲ႕ ဦးး ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုဆိုးသည့္အေျခအေနက ဆီးႀကိဳေနသည္။
"ဦးးး ဦးးး အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႕ ၊
က်ေတာ္ မွားမွန္းသိပါၿပီ.."
ေရွာင္းက်န့္ က ခါးပတ္ကိုအၾကမ္းပတမ္းျဖဳတ္ပစ္ကာ ေဘာင္းဘီရွည္ကိုပါ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ဟားတိုက္ရယ္ေမာရင္း...
" မင္းလဲ က်ဴးယဲ့ တို႔ ရွိုစစ္ေဝ တို႔လို႔ပဲ၊
ငါ့ကိုအယုံသြင္းၿပီး..လုပ္ခ်င္ေနတာ ၊
လာလုပ္ေလ ဘယ္လိုအေနအထားနဲ႕လုပ္ခ်င္တာလဲ..မင္းေျပာၾကည့္..."
ရီေပၚ ဘာစကားမွမဆိုမိ..၊
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ရင္း ေသလုေအာင္ရွိုက္ငိုေနမိသည္ ၊ ပါးစပ္က ထပ္တလဲလဲေရ႐ြတ္မိသည္က...
"က်ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ၊
က်ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဦးးရယ္၊
ေက်းဇူးျပဳၿပီး အဝတ္အစားေတြျပန္ဝတ္ပါေနာ္ "
ေရွာင္းက်န့္...နံရံကိုမွီရင္း တဟက္ဟက္ရယ္သည္ ။ ရယ္သံေတြက ရွိုက္သံစြက္ေနေသာ္လည္း မ်က္ရည္ေတာ့ထြက္မလာ ၊.
ဘာလို႔ ဘာလို႔မ်ား ငါ့အေပၚဒီလိုေတြေတြးနိုင္ရတာလဲ?
အတိတ္ေတြကို ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ႀကိဳးစားခဲ့ရသလဲ?
"အသက္အ႐ြယ္နဲ႕မွ မလိုက္ ဦးႏွောက္ထဲသုတ္ပိုးေတြ ေရာက္ေနတယ့္ေကာင္ ၊
သားေရေပၚ အိပ္၊ သားေရနားစားၿပီး..ငါ့
_င္ကိုခ်ဖိဳ႕ေတာင္ေတြးလိုက္ေသးတယ္ေပါ့"
" *Sob *Sob ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ငိုရွိုက္ရင္း ေခါင္းညိမ့္လိုက္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ဥေတြက တစ္ေျဖာေျဖာေႂကြက်သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဦးးေဘာင္းဘီကိုဆြဲေကာက္ရင္း...
"က်ေတာ္ ျပန္ဝတ္ေပးမယ္ေနာ္..."
ရီေပၚက ေဘာင္းဘီေလးကိုင္ကာ ကုန္းကုန္းကြကြထလာေသာ္လည္း ေရွာင္းက်န့္မ်က္လုံးထဲ ျမင္ေနရသည္က မဲ့ၿပဳံးတစ္ခုနဲ႕ ရွိုစစ္ေဝ...
"မလာနဲ႕..စစ္ေဝ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ၊
ငါ့ကို မလုပ္ပါနဲ႕...ေနာ္ ၊ စစ္..ေဝ..အား..မလာနဲ႕..မလာနဲ႕ေနာ္.."
"ဦးးး....."
ရီေပၚ က ေရွ႕တိုးေလ ေရွာင္းက်န့္က ေနာ က္ဆုတ္ေလ ၊
ခုနက ခက္ထန္ေနေသာ ဦးး အသြင္ေပ်ာက္ကာ..တိုးလွ်ိုေသာမ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ၾကည့္ေနေသာ ဦးး ၊ မ်က္ရည္မ်ား တြင္တြင္စီးက်ရင္း...
"စစ္ေဝ...*Sob ငါေတာင္းပါတယ္..."
ရီေပၚ...ဘာဆတ္လုပ္ရမလဲမသိေတာ့ ။
ဦးး နဲ႕အတူလိုက္ငိုရန္သာ တတ္နိုင္ေတာ့သည္။ ပထမ က က်ဴးယဲ့ ၊ ခုေနာက္တစ္ေယာက္ေပၚလာၿပီ ရွိုစစ္ေဝတယ့္၊
"ဦးးးး ရယ္ က်ေတာ္ပါ
ရီေပၚပါ ၊ ဦးးရဲ႕ ရီေပၚပါဗ်ာ "
"အား..မလာနဲ႕...၊
မလုပ္နဲ႕ စစ္ေဝ..."
"ဦးးးး...."
စိုးရိမ္တႀကီးေအာ္ဟစ္သံအဆုံးမွာ..ထိုလူသားက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေခြေခြေလးလဲက်သြားသည္။
ရီေပၚ ဆြဲေပြ႕လိုက္ရင္း...
"ဦးးး..*Sob..သတိထားပါအုံး ၊ ဦးးးကို
ကယ္ၾကပါအုံး ဗ်ာ..."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ကိုကို က အရင္လိုျပန္ျဖစ္တာလား "
ယြမ္ရႈက ေဆးထိုးအပ္ကိုင္ရင္း မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ေနသလို ၊ Leo ကလဲ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လ်က္ ။
ကုန္တိုက္က ျပန္အလာမွာ ဆီးႀကိဳေနသည့္ျမင္ကြင္းက ထိန့္လန့္ဖြယ္၊
Sir ျဖစ္သူက အတြင္းခံေလးတစ္ထည္ႏွင့္ သတိေမ့ေနၿပီ ျဖစ္ကာ..ရီေပၚကေတာ့ ၾကဴၾကဴပါေအာင္ ရွိုက္ငိုလို႔..။
အေၾကာင္းစုံကိုေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရီေပၚေလးက အမွန္အတိုင္းေျဖရွာသည္ ။ေသခ်ာတာက ေရာဂါေဟာင္းျပန္ေဖာက္ျခင္းပင္ ၊ ဘယ္သူကို အျပစ္တင္ရမလဲမသိေပမယ့္...ရီေပၚ့ကိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ေနရန္သာ မွာၾကားထားသည္။
"ကိုကို..သတိရပါေတာ့...
Leo ေတာင္းပန္ပါတယ္ *Sob၊
ဒီေန႕ ကိုကို႔ေမြးေန႕ေလ ၊ Leo ေတာင္ဘာ့မွမေတာင္းရေသးဘူး ၊ ေမြးေန႕ကိတ္ဝယ္ၿပီးျပန္လာတာ ခုလိုဆီးႀကိဳရလား *Sob"
ယြမ္ရႈက...ေရွာင္းက်န့္လက္ဖ်ံကိုေဆးတစ္လုံးထိုးေပးရင္း...
"Lion က မငိုနဲ႕ေလ ၊
ခဏ ေနရင္ သတိရလာမွာ "
Leo က ေခါင္းညိမ့္ျပၿပီးကုတင္ေပၚမွဆင္းသည္ ၊
"က်ေတာ္ ေအာက္ထပ္ခဏသြားအုံးမယ္"
ယြမ္ရႈ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ သတိမထားမိတာက စူးရဲေနေသာ Lionမ်က္လုံးေတြကိုပင္...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"*Sob က်ေတာ့္ေၾကာင့္ပါ..ဦးးးရယ္၊
ေတာင္းပန္ပါတယ္ *Sob "
စာၾကည့္စားပြဲေပၚ ေခါင္းေမွာက္ရင္း..ငိုရွိုက္ေန႐ုံမွလြဲ၍ ဘာ့မွမလုပ္ေပးနိုင္ေသာ မိမိဘဝ ၊ ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြက က်ေတာ့္ေၾကာင့္အသစ္ျဖစ္ေစခဲ့သလား ။
"*Sob.... "
"ဝမ္ရီေပၚ..တံခါးဖြင့္ေပး.."
ရီေပၚ အငိုရပ္သြားကာ ဟက္ခနဲရယ္လိုက္မိသည္။ ကိုကို႔ ကို ငါျပဳစုခြင့္ရတယ္ဆိုၿပီး
ဂုဏ္ဆာ ျပမလို႔လား Leo ရယ္ ။
စုတ္ျပတ္သတ္ေနတယ့္ ငါ့ႏွလုံးသားက ထပ္နာက်င္ဖို႔လဲမရွိေတာ့ပါဘူး ။
မင္းက ဦးးရင္ခြင္ထဲကလူဆို...
ငါ့လိုေကာင္က ဦးးေနာက္ေက်ာကိုေတာင္
ဖက္ခြင့္မရွိတယ့္ေကာင္ပါ။
တံခါးကိုခပ္ဟဟဖြင့္လိုက္စဥ္...
ပါးျပင္ေပၚ က်ေရာက္လာေသာ ဝိုက္လက္သီးတစ္ခ်က္နဲ႕ အတူ လူကၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ေနာက္ျပန္ ။
"ခြပ္....."
ထို႔ေနာက္ မိမိကိုယ္ေပၚဖိထိုင္လိုက္တယ့္ Leo ။မ်က္လုံးအစုံက မီးေတာက္ေတြလိုနီရဲေနကာ...သူ႕ပါးျပင္ထက္မွမ်က္ရည္မ်ားက မိိမိမ်က္ႏွာေပၚ တစ္စက္ခ်င္းေႂကြက်သည္။
ထို႔ေနာက္ ရွိုက္ငိုလ်က္ပင္...
"ဘာလို႔လဲ...၊
ကိုကို႔ ကိုဒီလို ပုံစံမျမင္ေတြ႕ရဖို႔
ငါ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဆုေတာင္းလိုက္ရလဲ.."
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ Leo ရာ ၊
ငါ့ေၾကာင့္ပါ "
"ဟုတ္တယ္၊ မင္းေၾကာင့္...
ကိုကို႔ ခုလိုျဖစ္တာ မင္းေၾကာင့္ ၊
အ႐ူးလို ခ်စ္ျပမေနနဲ႕ ၊ ကိုကို႔ကိုနားလည္ဖို႔ႀကိဳးစားပါလား ဝမ္ရီေပၚရဲ႕..."
မိမိကိုယ္ေပၚမွ ဆင္းသြားကာ ဒူးေခါင္း ေပၚေခါင္းေမွာက္ၿပီး ငိုရွိုက္ေနတယ့္ Leo ။
ထို႔ေနာက္ လက္ညွိုးေငါက္ေငါက္ထိုးၿပီးႀကိမ္းဝါးလိုက္တာက..ေၾကာက္ခမန္းလိလိ.
"ကိုကို တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ မင္းကိုသတ္ပစ္မယ္..ဝမ္ရီေပၚ * Sob..."
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွ ေသြးစကိုသုတ္ရင္း ရီေပၚဟက္ခနဲရယ္လိုက္မိသည္။ ၿပီးမွ Leo ကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း...
"မင္းသတ္စရာမလိုဘူး ၊
ငါ ဘာသာသတ္ေသပစ္မွာ.."
စကားသံေတြတိတ္က်သြားေသာ္လည္း...
တစ္စ တစ္စ က်ယ္ေလာင္လာေသာ ရွိုက္ငိုသံႏွစ္ခုသည္ ရီေပၚ့အခန္းထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္ေနေတာ့သည္။
အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူေတြအတြက္မ်က္ရည္ပင္လယ္ေဝေသ ေသာ္လည္း...
အခ်စ္ခံလူသား ေရွာင္းက်န့္မွာေတာ့ အပူအပင္ကင္းမဲ့စြာ အိပ္ယာထက္ေမ့ေမ်ာေနလ်က္..။
_____________________________
1815 Words (14.12.2019)7:45PM
Thanks you for Reading
Sanay Moe Swe
_____________________________