SONGÜL 2
- Çözülme -
Birinci Bölüm
Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi – 2017
"Bu akıl hastanesinde saçma sapan nedenler yüzünden ölebilirim. Ölmekten korktuğumu sanma sakın. Ben sana doyamadan gitmekten korkuyorum"
İtiraf edecek olursam bu hastanede kendi isteğimle kalıyorum, çünkü dışarıdaki hayat benim gibi insanlar için tehlikeli, hatta çok tehlikeli. Kaç kez bu hastanede kaldığımı hatırlamıyorum ama artık hayatımın burada sonlanacağına eminim. Dışarıdaki sahte hayata ne zaman alışmayı denesem kendimi burada buluyorum zaten. İlk gelişlerimdeki acemiliğimde yok artık. Eski arkadaşlarımın çoğu; ya sağlığına kavuşup çıktılar ya da ölüp kurtuldular, tam bilmiyorum. "kurtuldular" diyorum; çünkü sağlığına kavuşanların değil de, ölenlerin daha şanslı olduklarını düşünüyorum. Buradan; iyileştiğini düşünüp çıkanlar, bir süre sonra iyileşmediklerini anlıyorlar ve içlerindeki acıların yüzlerce katıyla geri geliyorlar. Pardon yanlış söyledim, gönderiliyorlar!
Size kaldığım bu yeri anlatmak istiyorum. Hayatımda en fazla fayansı burada gördüm sanırım. Her yer fayans; ama her yer. Bu fayanslar insanı delirtecek kadar beyaz ve sade. Zamanımın çoğunu geçirdiğim, dar ama uzunca bir koridorumuz var. Koridorun sonunda; bahçeye açılan bir kapı, sol tarafta iki sandalyenin olduğu bir bölüm, sağ tarafta da hastabakıcılara ait küçük bir oda. "Koridorda belirli aralıklarla odalara açılan kapılar var" diyeceğim ama bazı odaların kapısının olmadığı aklıma geldiği için bu cümle doğru olmayacak. "bazı odaların kapıları var" demek daha doğru sanırım. Buraya ilk geldiğimde benim de odamın kapısı yoktu; ama daha kötüsü de olabilirdi. Odamın iki yanında kalan hastaların, ne kapıları var ne de duvarları. Koridorda yürürken sağlı sollu iç kısımlarda ranzalar görmeniz mümkün anlayacağınız. Sırf hastalara eziyet olsun diye odaları kapısız bırakmıyorlardı elbette. Hastane yönetiminin duvar örecek ya da kapı taktıracak parası olmadığı için olabilir. Durum böyle olunca, odamın kapısının olmaması şükredilecek bir durumdu. Ya duvarı da olmasaydı?!
Kısa bir süre sonra kapısı olan bir odaya geçtiğimde; geceleri koridordan geçen gölgelerin kabuslarından da kurtulmuş oldum. Bu odanın bir tane penceresi var ama maalesef duvar manzaralı. Hayaller kurmak için ne zaman yanına gitsem pişman olduğum bu pencereden nefret ediyorum. İki ranzalı bu odada 4 kişi kalıyoruz. Süslü, Yaralı, Erotik ve Ben..