Kumakalabog nang husto ang puso ko at natatakot akong hindi na ito normal. Tinitigan kong muli ang resume na nakalatag sa ibababaw ng table ko.
Harley S. Raymundo
Nang narinig ko ang pagbukas ng pinto ng office ko ay agad kong iniikot ang swivel chair na inuupuan ko. Tumalikod ako sa table at humarap sa glass window para pakalmahin ang dibdib kong dumadagundong sa kaba.
Halos manginig ako nang marinig ko ang boses nya. Nagsitayuan ang mga balahibo ko. She still has that effect on me. I don't think that will ever change. Nang humarap ako sa kanya, all I wanted was to hug her really tight. Finally, after five years nakita ko na ulit sya. But the way she looked back at me pricked my heart. Para bang hindi nya ako kilala. Parang walang nangyari sa pagitan naming dalawa.
Nang sabihin nya sa akin na may fiance na sya, nawasak ang lahat ng pag-asang pinanghahawakan ko. Sinabi nya iyon na para bang wala syang pakialam kung anong mararamdaman ko. Right then, hindi ko napigilan ang sarili ko. My emotions took over. I kissed her.
That's when I made up my mind. I won't give her up. Limang taon ko syang hinintay, at hindi ako papayag na hindi kami ang magkakatuluyan. She's everything I want. She's everything I need. She belongs to me. Namarkahan ko na sya noon pa, at hindi ako makakapayag na may ibang mag-angkin sa pag-aari ko na.
Kaya naman hinamon ko sya. I made her agree to work for me. One month lang. At habang nagtatrabaho sya sa akin, tatrabahuhin ko naman ang puso nya. Akala nya siguro, kapag hindi ako nagtagumpay after one month ay titigilan ko na sya. Of course not. Hindi ko sya lulubayan. I don't really care kung gusto nya pa ding magpakasal. I am willing to adjust. Mamahalin ko pa din sya kahit hindi na pwede. I can even be her paramour. God, I would even beg on my knees in front of her para lang tanggapin nya ako sa buhay nya. Kahit sabit lang. Okay na ako doon.
Five years have passed but she still looks the same. Sa palagay ko nga, mas gumanda pa ang mukha nya ngayon, pati na din ang hubog ng katawan nya. She has the seductive aura all over her. Halos hindi ko na napigilan ang sarili ko nang makulong kami sa elevator. I just wanna own her right there and then. If there's one thing I'm positive of, it's the undeniable attraction between us. Everytime we're together, flame iginites.
Mahal na mahal ko talaga sya. Then and now, sya lang talaga. I know it sounds stupid, pero nang nakita ko syang masayang nakikipagbiruan sa mga kapatid ko noong bumisita kami sa Salvador Mansion, I felt really jealous. Why can't she smile at me like that? Hindi lang naman sya ang nasaktan ah? I got hurt too! Sinabi ko iyon sa kanya. Ni hindi ko napigilan ang mga luha ko. I broke down in front of her. I wanted to know her side. Gusto kong malaman kung bakit sya umalis. Bakit hindi nya ako hinintay? Hindi man lang nya ako binigyan ng chance na magpaliwanag! What she did was a selfish move. Iniwan nya nalang ako basta. Alam kong nasaktan sya nung hindi ko nagawang sumipot sa kasal namin, pero sana pinakinggan nya din yung side ko. The last thing I remember was getting drunk the night before our wedding day, and when I woke up, it was the day after our wedding. Hindi ko din alam kung anong nangyari.
I told her how broken I've been. Halos mabaliw ako nung nalaman kong umalis sya. I was so lost. Pakiramdam ko noon, wala na akong dahilan para mabuhay pa. She was my light. And when she left, she took all that's best in me.
Nang araw ding iyon ay nalaman kong nagkaroon pala kami ng anak.
Akala ko, masakit na iyon nang iniwan nya ako. Pero mas masakit pala yung nagkaroon ako ng anak pero ni hindi man lang ako nagkaroon nang pagkakataon na malaman iyon. Doon ko napagtanto na hindi lang ang issue naming dalawa ang pinaghuhugutan ng sama ng loob ni Harley, kundi pati na din ang nangyari sa anak namin. But I really can't just give her up.
Pagkatapos noon, she decided to resign. No! Hindi pwede iyon! Kaya naman pinuntahan ko sya sa bahay na tinitirahan nya. She told me to let her go. Pero kita ko sa mga mata nyang hindi talaga iyon ang gusto nya.
And then she kissed me.
Para akong lumulutang nang maglapat ang mga labi naming dalawa. And when we made love, it was heaven. Hindi ko na mapapangatwiranan pa ang pagwawala ng puso ko sa tuwing kasama ko sya. Finally, inamin nya na sa akin na ako pa din ang mahal nya.
Akala ko, magiging okay na ang lahat pagkatapos nun. Nang sinabi nya sa akin na aatras na sya sa engagement, sobrang saya ko!
And then Leo came into the picture. Nang nalaman ko kay Harley na dumating ang fiance nya, kinabahan ko. It was never a good feeling. Simula pa lang, ramdam ko nang may hindi magandang mangyayari.
Natakot ako. Natakot ako na baka ma-realize ni Harley na mas matimbang si Leo sa puso nya. That what we had was just for old time's sake. But when Harley said those three words, somehow I felt secured.
She didn't call me after that. And the next day. And the day after that. Halos mabaliw ako sa pag-iisip kung anong nangyayari sa kanya. I kept on calling her pero naka-off ang phone nya. Ayokong isipin na baka nagkatotoo yung ikinakatakot ko.
Halos mawala ako sa katinuan nang matanggap ko yung invitation para sa kasal nila ni Leo.
What the fuck is this? Is this some kind of joke? Was she just shitting me all this time?!
Kaya naman pumunta ako sa Pan Pacific kung saan gaganapin ang PreNup Party nila. Madami akong binayaran para magmasid kay Harley, kaya hindi naging problema sa akin ang pagku-krus ng landas naming dalawa.
Nang pumasok sya sa elevator ay nakatungo sya at halatang wala sa sarili. Hindi nya man lang ako napansin. Ramdam ko ang pagkagulat nya nang hawakan ko ang kamay nya.
"We need to talk." Malamig kong sinabi.
"How could you do this, Harley?!" Puno ng hinanakit kong tanong sa kanya.
"Rain! Ano ba? Bitiwan mo nga ako!" Pilit syang kumawala sa pagkakahawak ko sa kanya. "I said let go!" Napatigil sya nang dumapo ang mga kamay nya sa dibdib kong naghuhurumintado.
"Galit na galit ako sayo, pero shit, nagagawa mo ding patibukin ang puso ko nang ganito!" Singhap ko.
Walang sabi-sabi ko syang kinaladkad papasok sa Suite kung saan ako naka-check in.
Panay pa din sya sa pagpupumiglas at pagsasabing male-late na sya sa event.
"Putang ina naman, Harley e!" Hindi ko na napigilan ang sarili kong magmura.
"Ano na naman ba ito?!" Nanginginig na sigaw ko. Nagiinit na ang gilid ng mga mata ko. Humakbang ako palapit sa kanya ngunit umaatras sya. Nanliit ang mga mata ko. Gulong-gulo na ako! Hindi ko na maintindihan. Ayaw nya akong sagutin. Pilit kong hinuli ang mga mata nyang mailap sa akin.
Hindi ito pwede. Hindi ako papayag na ganito na lang ang kahinatnan naming dalawa.
"Harley...Harley...please! Don't do this, please...please..I-I'll give you anything...e-everything...whatever you want! K-kahit ano...wag mo lang akong iwan...Parang awa mo na...I'll bow to you forever...sayong-sayo ako...you're my Queen, you know that..you're my everything...You're my life...Kapag nawala ka sakin...p-pag nawala ka sakin ulit...h-hindi ko na kakayanin...."
Sa pangalawang pagkakataon ay lumuhod ako sa harap nya. Wala na akong pakialam. Handa akong lumuhod sa kanya buong buhay ko, wag nya lang akong alisin sa buhay nya.
Pilit nya akong pinatayo pero nanatili akong nakaluhod. No, I won't stand up until you call that fucking wedding off, Harley.
Hindi ko mapigilan ang magalit nang sabihin nyang ginagawa nya iyon para sa akin. "For me? Really? Para saan? Para saktan ako? Kasi kung oo...then, I'm telling you Harley...wasak na wasak na ako ngayon!"
Hinalikan ko sya. Gusto kong iparamdam sa kanya ang pagmamahal ko. This love I have for her is just way too much. Para akong granadang sasabog dahil sa nararamdaman ko para sa kanya. Hindi ko akalain na ang pagmamahal na ito ay parehong makakapagpasaya at makakasakit sa akin.
I love you, Harley....Mahal na mahal kita." Utas ko nang pakawalan ko ang labi nya. "Sabihin mo lang sa akin na mahal mo pa din ako, handa kong ipaglaban nang patayan ang pagmamahal ko sayo..."
Gusto kong marinig mula sa kanya. Dahil alam kong ako pa din ang mahal nya. Ramdam ko iyon sa halik nya. Sigurado ako. Gusto ko lang masiguro na ako lang ang mamahalin nya. Wala nang iba. Ako lang. And when she did, it was more than enough for me.
-
Kanina pa ako hindi mapakali. Isang oras na si Harley sa loob ng Operating Room, pero hanggang ngayon wala pa din akong balita tungkol sa kalagayan nya. At sa anak namin.
I still can't believe she did that. When I woke up, ang katawan nyang walang malay ang unang tumambad sa paningin ko. She was covered with blood! Halos panawan ako ng bait nang makita syang ganoon. Agad kong tinawagan si Kuya Storm. Halos hindi ko na mahagilap ang katinuan ko. Nawala sa isip kong bugbog-sarado ako. Nawala sa isip ko si Leo. Ang alam ko lang, I had to make sure Harley's safe.
Nang dumating si Kuya Storm, may kasama na syang mga medics. Ayaw pa akong pasamahin sa loob ng ambulance. They kept insisting I had to see a doctor. Fuck that shit! I need to see a doctor, pero para kay Harley. All I got were bruises. Malayo sa bituka. Noon ko lang din nalaman ang tungkol sa pagbubuntis nya. Fuck. Daig ko pa ang sinikmuraan. How can she put her life- and our baby's life- in danger like that?!
I was pacing back and forth in front of the OR when my brothers- Kuya Storm, Thunder, and Cloud- came rushing to me.
"We drove...our way here right...after Kuya Storm called us." Ani Thunder. Patigil-tigil pa sya habang hinahabol ang kanyang paghinga.
"How is she?" Tanong ni Cloud na nakatukod ang mga kamay sa kanyang mga tuhod. Si Kuya Storm ay tahimik lang na nakatayo at nakasandal sa walling.
Sumilip ako sa pinto ng OR na nakasarado pa din hanggang ngayon. "I...I don't know. I still haven't got any news about her since we got here..." Nanginginig ang boses kong sagot.
Natatakot ako. I'm scared shit of what the doctor may say. I'm scared shit to lose her- to lose our baby. Hindi ko kakayanin.
"Don't worry. She'll be alright. She's a tough girl. I'm sure she's not going to give up." Lumapit sa akin si Kuya Storm at tinapik ang balikat ko.
I really hope so. Because I don't think I can afford to lose them.
Napalingon kami nang biglang bumukas ang pinto ng ER. Lumabas mula doon si Uncle Jeb. First cousin sya ni Papa. Good thing, he's on duty. Isa sya sa mga nagaasikaso kay Harley sa OR.
"U-Uncle Jeb...what's happening?" Agad kong tanong. Nakapaligid na sa akin ang mga kapatid ko at naghihintay sa sagot ni Ucle Jeb.
Marahan nyang inalis ang mask sa kanyang bibig at saka tumingin sa akin. Hindi sya nagsalita.
"Well?" Frustrated kong tanong. Goddamnit! Wag naman sana! Please, God! Please, don't let something bad happen to my family.
Suminghap sya at umiling. "She lost too much. To tell you honestly, delikado ang lagay ng mag-ina mo. May natamaang nerve sa right ventricle ng puso ni Harley. I'm sorry, hijo...but it's a 50/50 chance of survival for them..."
A/N
Cliffhanger! So, last chapter na ang sunod. See you. :)
Comment. Vote. Follow. Labyu. :*
© YanaCabralCalangi