###Unicode###
"Sir....အိမ်ထဲဝင်သင့်ပြီ.."
"......."
ခြံနောက်ဘက်ကအုတ်ဂူရှေ့မှာဒူးထောက်နေသော..Sirဖြစ်သူကြောင့် ယွမ်ရှုသတိပေးလိုက်သော်လည်း...တုန့်ပြန်သံကကင်းမဲ့
နေသလို..အကြည့်လေးတစ်ချက်တောင်မိမိဆီကိုရောက်မလာခဲ့..။
ညနေစောင်းကတည်းက..ဒူးထောက်နေကာ
ယခုဆို..ဆည်းဆာလဲနှောက်..၊ အလင်းလဲပျောက်နေပြီ..။
လေအဝှေ့မှာ.ခပ်သဲ့သဲ့ရှိုက်သံလေးများက မ တိုး မကျယ်ထွက်ပေါ်လာကာ..တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသော ကိုယ်လုံးလေးက.
ငါငိုနေတယ်လို့..ထောက်ပြနေသလို..။
ရှောင်းကျန့်ဆိုသောသူက..သူ့မိခင်ရဲ့နှစ်ပတ်လည်နေ့မှာသာ မျက်ရည်ကိုဖောဖောသီသီကျပြီး..လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲနဲ့ကိုငိုသည်..။ သို့သော်..နှစ်တိုင်းဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးကို ယွမ်ရှု မမြင်ရ..။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်..လူတစ်ရပ်နီးပါးရှိသော..မြက်ရိုင်းများကပိတ်ကွယ်တားဆီးနေ၍ဖြစ်သည်..။ သို့သော်..ဒီနှစ်မှာတော့
ရီပေါ်လေး.ကောင်းမှုကြောင့်..ယခုလိုမြင်ကွင်းမျိုးကို..တွေ့ရခြင်း..။
အတော်ကြာမှ...နေရာမှခပ်ဖြည်းဖြည်းထရပ်တာမို့..ယွမ်ရှုအလျင်အမြန်ပင်ထိန်းကိုင်ပေးလိုက်ရသည်..။ ခပ်ပါးပါးခြုံလွှာတစ်ခုကို..Sir ပေါ်လွှမ်းခြုံပေးပြီး..
"အေးတယ်...
အိမ်ထဲဝင်ရအောင်.."
ယိုင်တိုင်တိုင်ခြေလှမ်းများနဲ့..ရှောင်းကျန့်ပုံစံက..အစွယ်ကျိုးနေသောမြွေတစ်ကောင်နှယ်..။ အရင်က..ရှောင်းကျန့်ပုံစံနဲ့လုံးဝကိုကွဲပြားနေကာ...ဒီနေ့ဟာ..ငယ်ငယ်ကသူ့ရဲ့..သခင်လေးရှောင်းကျန့်အဖြစ်သာ။
"အင့်...ယွမ်ရှု...
ငါ..အရမ်းပင်ပန်းတယ်..
*Sob * sob မား..ကိုအရမ်း
သတိရတာပဲ..၊ ငါ..ငါလေ..."
စကားတွေဆက်မပြောနိုင်ဘဲ..ရင်ဘတ်ကိုဖိဆုပ်ကာ..သည်းထန်းစွာရှိုက်ငိုနေသောရှောင်းကျန့်ကို..ယွမ်ရှုမတားမိ..။
ဒီလိုနေ့မျိုးမှာ..ဒီလူသားဟာသေလောက်အောင်ငိုလိမ့်မည်..။
သေလောက်အောင်..ပေါက်ကွဲလိမ့်မည်..။
ဒါဟာ..အဆန်းမဟုတ်တော့..။
နှစ်ပတ်လည်နေ့တိုင်း..ဒီလိုဖြစ်နေကျပင်၊
နောက်နေ့တွင်တော့..အရာအားလုံးဟာပုံ
မှန်အတိုင်း..လည်ပတ်နေလိမ့်မည်..။
"လမ်းလျှောက်နိုင်လား...
ငါ့..ကျောပေါ်တတ်.."
"မင်းကို..မနေ့က..ကြာပွတ်နဲ့ရိုက်မိသေးတယ်လေ..၊ ကျောတွေနာနေမှာပေါ့.."
"ရတယ်..တက်လိုက်.."
ငြင်းဆန်မှုမရှိ..၊ လွယ်လင်တကူသူ့ကျောပေါ်ကုန်းတတ်သောရှောင်းကျန့်ကြောင့်..
ယွမ်ရှု ပြုံးလိုက်ရင်း...စိတ်ထဲတွင်တော့
ငါက..တစ်ချက်တည်းအရိုက်ခံရတယ့်သူလေ..၊ ငါးချက်တောင်အရိုက်ခံရတယ့်..
ရီပေါ်လေးအတွက်ရော..မင်းမတွေးမိဘူးလား...။
"ကောင်လေး..ရောအဆင်ပြေရဲ့လား..၊
ငါ့..စိတ်တွေနည်းနည်းလွတ်သွားတယ်ကွာ၊
သူက..ငါ့ကိုဒေါသထွက်အောင်အရမ်းလုပ်တာပဲ..၊ မနေ့ကမင်းရောက်တာမြန်လို့..
မဟုတ်ရင်ဘာဆတ်ဖြစ်မလဲ..ငါ့ကိုယ်ငါတောင်မသိနိုင်ဘူး.."
ထိုသို့တစ်ရှည်တစ်လျားရှင်းပြကာ..မိမိပုခုံးပေါ်..မေးတင်ပြီး..သိုင်းဖက်လာသောရှောင်းကျန့်လက်များကြောင့်..ယွမ်ရှုမတိုးမကျယ်လေသံနှင့်...
"လသာဆောင်ကို..သွားမှာမလား??"
"အင်း..."
တစ်ခြံလုံး မာကျူရီမီးတိုင်များထိန်းလင်းနေတာမို့..လမ်းကိုတော့ကောင်းစွာမြင်နေရသည်။ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသော..
ခန္ဓာကိုယ်နှင့်..ပုခုံးပေါ်စွန်းပေလာသောမျက်ရည်ပူများက..နာကျင်ခြင်းရဲ့..ပြယုဒ်တစ်ခုပေလား..ယွမ်ရှု မသိ..။
"မင်း..အဆင်ပြေရဲ့လား"
"အင့်...."
ပြန်ဖြေသံမဟုတ်ပဲ..အင့်ခနဲ..ရှိုက်သံကသာအဖြေတစ်ခုလို..။ ယွမ်ရှုခြေလှမ်းများကိုအရှိန်ထပ်တင်လိုက်ပြီး..အိမ်ကြီးဆီသို့
ခပ်မြန်မြန်လျှောက်နေမိသည်..။
အိမ်ထဲ...ခြေချလိုက်တာနဲ့..ရီပေါ်လေးနဲ့
တန်းတိုးတာမို့...ယွမ်ရှု နှုတ်ခမ်းရှေ့လက်ညှိုးထောင်ပြကာ..ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြလိုက်ရသည်..။
ရီပေါ်..ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်ကာနေရာမှာရပ်နေဆဲ..။ ကျောပြင်က..ဒဏ်ရာများကြောင့်တစ်ညနဲ့တစ်မနက်လုံး..အခန်းထဲကမထွက်နိုင်ခဲ့တယ့်မိမိဘဝ...။
ထွက်လာပြန်တော့လည်း..မြင်လိုက်ရတာက...ဦးလေးယွမ်ရှုက..ဦးကို..ကျောပိုးလာသည်တယ့်..။
ထူးဆန်းတာက..ဦး..ပုံစံကနွမ်းဖက်နေကာ..မျက်လုံးများကိုစေ့ပိတ်ထားသေးသည်..။သို့သော်..မျက်ခမ်းစပ်များယောင်ကာ..မျက်ရည်စက်များက..စီးကျနေဆဲမို့..ရီပေါ့်ရင်ထဲ..ပုရွတ်ဆိတ်ကိုက်ခံရသလို..စစ်ခနဲ..စစ်ခနဲ..။
"ယွမ်ရှု...မရောက်သေးဘူးလား..၊
ငါမအိပ်ဘူးနော်..ရိုးရာမဖျက်နဲ့.."
"အေးပါ..လသာဆောင်ကိုပို့ပေးပါ့မယ်၊
လှေကားပေါ်တတ်နေတာမို့..ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ..၊အရင်ကလို 13နှစ်သားမှတ်နေလား"
ရှောင်းကျန့်ခွန်းတုန့်မပြန်ပဲ..မျက်လုံးတွေပြန်မှိတ်ထားမိသည်..။ ပင်ပန်းတယ်..။
ကျနော်အရမ်းကို..ပင်ပန်းနေပြီ မားရယ်။
"ရောက်ပြီ...ဆင်းတော့..."
နှစ်စဥ်နှစ်တိုင်း..မရိုးသောအစီအစဥ်တစ်ခုပင်..။ လသာဆောင်မှာ..Wine ပုလင်းနဲ့
ခွက်နှစ်ခွက်က...ပနံသင့်စွာ..။
ရှောင်းကျန့်..ထိုင်ခုံမှာပျင်းတွဲတွဲမှီထိုင်လိုက်ပြီး...
"Wine ငှဲ့ပေး..."
ယွမ်ရှုလဲ..Wine တစ်ခွက်ငှဲ့ပေးလိုက်ကာ
ရှောင်းကျန့်ရှေ့မှ..ထ်ိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး မမူးဘဲရစ်မည့်စကားများကိုနားထောင်ရန်..အဆင်သင့်..။
လေအသော့မှာ..ရှောင်းကျန့်စိတ်တွေက..မီးလောင်ရာလေပင့်သလို ။ချက်ချင်းပင်အသံတိတ်မျက်ရည်များစီးကျနေကာ..အဝေးကိုသာငေးကြည့်ရင်း...
"ငါ...ပျော့ညံ့နေလား...
အဟင်း.Ha Ha..No no မပျော့ညံ့ဘူး..
ရှောင်းကျန့်ဆိုတယ့်..ငါက..အရမ်းကိုသန်မာတယ်..ဟုတ်တယ်မလား..."
ကိုယ့်ဘာသာမေးကာ..ကိုယ့်ဘာသာဖြေသည်..။နောက်ပြီးသူ့ဘက်လှည့်ကာ..
ထောက်ခံမဲတောင်းနေသေးသည်..။
ယွမ်ရှု ခေါင်းကိုတစ်ဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ပြလိုက်ကာ....
"ဟုတ်တယ်...
မင်းက..အသန်မာဆုံးပဲ.."
"မှန်တယ်..မှန်တယ်..
သစ္စာဖောက်တွေကိုဘာလုပ်သင့်လဲ"
"မင်းသဘောအတိုင်းလေ...၊
မင်းပါးစပ်က ထွက်တယ့်စကားအတိုင်း
ငါက လုပ်ပေးမယ်"
"အဟွန်း...တော်တယ်..၊
မင်းက အတော်ဆုံးပဲ..ယွမ်ရှု.."
ပြောလဲပြော..၊ လက်ထဲကမှ..Wine ခွက်ကို..ဇောက်ထိုးလုပ်ပြနေသော..ရှောင်းကျန့်အမူအရာကြောင့်..ယွမ်ရှုတောင်ရယ်ချင်သွားသည်..။ Wine လေးတစ်ခွက်ဝင်သွားပါတယ်..။ ဘဝတွေပျက်ပြီး..အာလေးလျှာလေးတွေဖြစ်လို့။
"အမ်...ဘာရီတာလဲ..ဂျစ်ပစီလေး..၊
သခင်လေး..ကိုလှောင်နေတာလား..၊
ခု..ချက်ချင်းထ.."
"ငါ..က..."
ရှောင်းကျန့်ကလက်ညှိုးတစ်ရမ်းရမ်းနဲ့..
"မလိုချင်ဘူး...ငါက..တွေ ဘာတွေလုပ်မနေနဲ့..ခုချက်ချင်းထ.."
ယွမ်ရှုခေါင်းကိုတစ်ဗျင်းဗျင်းကုပ်ကာ..နေရာမှထရပ်လိုက်ရသည်..။ရှောင်းကျန့်က..ညှင်းသွဲ့သွဲ့ရယ်လိုက်ကာ..Wine
ပုလင်းကို..တစ်ကျိုက်တည်းကောက်မော့
လိုက်တာမို့...
"ဟာ..ဟေ့..အဲ့လိုမသောက်နဲ့လေ..၊
အဲ့တာရေမဟုတ်ဘူး...."
"သိသယ်..သိသယ်...ငါ့ကို အရူးထင်နေတာလား..ပေါစမ်း.."
ပြောနေတယ့်စကားသံတွေက..မပီသတော့၊
ဒီနေ့ဟာ..ရှောင်းကျန့်..အတွက်တော့လူစားထိုးခံရသော..နေ့ဆိုလျှင်မမှား..။
ယမကာ...မသောက်နိုင်တယ့်လူမို့..ပါးတွေ နားတွေ က..ရဲရဲနီနေကာ..၊ လည်ပင်းနဲ့..အကျီရင်ဘတ်တွေမှာလည်း
Wine တို့ဖြင့်စွန်းပေနေလျက်..။
"အဲ့လိုပြူးကြည့်မနေနဲ့...
ခုနက..ရယ် နေတယ်ဆိုတာ..
ဝန်ခံလ်ိုက်စမ်း..."
"ဟုတ်ပါတယ်ကွာ..
ငါရယ်မိပါတယ်..."
သူ့ ဝန်ခံစကားကြောင့်..ရှောင်းကျန့်က..လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးကာ..တဟီးဟီး ထရယ်လိုက်တော့..လက်ထဲမှ Wine ပုလင်းဟာလဲ..ကြမ်းပြင်ပေါ်ဂွမ်းခနဲ...
"ဂွမ်း..."
ထိုတင်မကသေး..။
ပုလင်းကွဲစများကို..တတ်နင်းရန်ပြင်နေသောရှောင်းကျန့်ကြောင့်..ယွမ်ရှုတစ်ယောက်ပြာယာခတ်သွားကာ...ထိုကလေးဆိုးကြီးအား..အမြန်ပွေ့ချီလိုက်ရသည်..။
"တော်ပါတော့ရှောင်းကျန့်ရာ...
ကလေးလဲ မဟုတ်တော့ဘူး၊
မနက်ဖြန်..သွားစရာလဲရှိသေးတယ်"
ယွမ်ရှုရင်ခွင်ထဲမှ..ရှောင်းကျန့်မှာတော့မျက်လုံးမှိတ်လျက်ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်နေကာ..
"ဟုတ်ဒယ်..သွားချာ..ရှိတယ်ရော်..၊
အိပ်ခန်းထဲ ရိုက်ပို့ပေး လွမ်ရှု.."
မူးနေသောရှောင်းကျန့် စကားများကြောင့်..ယွမ်ရှုတောင်ပြုံးစိစိဖြစ်သွားရသည်.။
မပြုံးနိုင်..မရယ်နိုင်ဖြစ်နေသူကတော့..
လှေကားထိပ်မှာ..ပုန်းကာ..ကွယ်ကာဖြင့်ထိုမြင်ကွင်းကို..အစအဆုံးချောင်းကြည့်နေသောကောင်လေးတစ်ယောက်..။
ဦး..ကိုကျောပိုးတယ်..။
ခုလဲ..ပွေ့ချီထားပြန်ပြီ..။
ဦးကလဲ..ဦလေးယွမ်ရှုလည်ပင်းတွေကိုပြန်ဖက်ထားတယ်..။
ကလေးလေးရီပေါ်တစ်ယောက်..စိတ်အကြီးကြီးညစ်ကာ..အောက်ထပ်သို့ပြန်ဆင်းလာခ့ဲသည်..။စိတ်ပျက်ပျက်နဲ့ထပ်ခါတလဲလဲရေရွတ်နေသည်က...
"သား..အသက်အမြန်ကြီးချင်တယ်"ဟုသာ။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ဒီနေ့မနက်မှာတော့..နေအတော်မြင့်မှကလေးလေးရီပေါ်..နိုးလာသည်..။
ခါတိုင်းဆို..စောစောနိုးသော်လည်း..မနေ့က..မဟုတ်တာတွေရော..၊ ဟုတ်တာတွေရောတွေးနေကာ..ညဥ့်နက်မှအိပ်ပျော်သွားခ့ဲခြင်း..။
အခန်းထဲမှ..ထွက်လာတော့အိမ်ကြီးတစ်ခုလုံးတိတ်ဆိတ်နေတာကိုသတိပြုမိသည်။
မျက်လုံးတွေကလဲ ဟိုကြည့် ဒီကြည့် ။
"ရီပေါ်လေး..အိပ်လှချည်လားကွ.."
လှေကားပေါ်မှ..အလောတကြီးပြေးဆင်းလာသောဦးလေးယွမ်ရှုကြောင့်..ရီပေါ်စူးစမ်းသလိုကြည့်လိုက်ကာ..
"ဘယ်သွားမို့လဲ...ဦးလေးယွမ်ရှု.."
"Company မှာ..Meeting ရှိတယ်လေကွာ...၊ Sir ထွက်သွားတာနာရီပိုင်းပဲရှိသေးတယ်..၊ ပြသာနာတွေက တန်းစီနေတော့တာပဲ..."
"ထွက်သွားတယ်..၊
ဦး..က..ဘယ်သွားတာလဲ.."
ဦးလေးယွမ်ရှုက..လက်မှနာရီကိုတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး..
"အာ...ဟုတ်သား..
ရီပေါ်လေးကိုမပြောရသေးဘူးပဲ..၊
Sir က..Canada ကိုအလုပ်ကိစ္စနဲ့..ခရီးထွက်သွားတယ်..."
"ဗျာ..."
ရီပေါ်...ဗျာ..ခနဲဖြစ်သွားကာ လူကကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို..။ မနေ့ကမှ.ကလေးတစ်ယောက်လို..Wine သောက်ပြီးမူးရူးနေတာလေ..။ ခုတော့..
Canada ကိုထွက်သွားပြီတယ့်..၊
"အီး...အင့်.."
"ဟာ...ဘာလို့..ငိုတာလဲ..ရီပေါ်.ရာ၊
စိတ်ရှုပ်ရတယ့်အထဲ..မင်းကတစ်မျိုး.."
ရီပေါ်က...ငိုရှိုက်ရင်းနှင့်ပင်...
"သား..သားကိုဒီအတိုင်းထားခဲ့တယ်..၊
နှုတ်တောင်မဆတ်သွားဘူး..."
ယွမ်ရှုက..ခေါင်းခါပြလိုက်ကာ..
" ရှောင်းကျန့်က..မင်းကိုဘယ်လိုသဘောထားလဲ မင်းအသိဆုံးပါ ၊ အဲ့လိုလူကမင်းကို တကူးတကနှုတ်ဆတ်ပါ့မလား"
ဦးလေးယွမ်ရှုက လိုရင်းတိုရှင်းကိုပြောကာ
သူ့ရှေ့မှခပ်သုတ်သုတ်ထွက်သွားတာမို့...
ဧည့်ခန်းထဲမှာ...ရီပေါ်တစ်ယောက်တည်း။
"သိတယ်...
အားအားရှိ..ဓားစာခံဆိုတယ့်စကားပဲ..
ဦး ပြောနေတာ..၊
သား က ဘာတွေလုပ်ပြမှ သာမန်လူတစ်
ယောက်လိုမြင်နိုင်မှာလဲ.."
ထိုသို့..ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်ပြီး အားရပါးရ ငိုရှိုက်သံတွေက အိမ်တော်ထဲတွင် ပဲ့တင်မြည်ဟီးလျက်..။
"ဦး က မုန်း ဖို့ ကောင်း တယ် ၊
ဦး က အရမ်း ရက် စက် တယ် ၊
ဦး တစ်ယောက်တည်း ဒေါသ ထွက်တတ်တာလား...??
ဦး စကားတွေကြောင့်..အကြိမ်ကြိမ်သေနေတယ့်..သား အဖြစ်ကိုလဲ တစ်ချက်လောက်ငဲ့ကြည့်ပါဦး..."
ရီပေါ့်မှာတော့...ထိုသို့တစ်ယောက်တည်းပေါက်ကွဲနေကာ...
လေယာဥ်ပေါ်က...ရှောင်းကျန့်မှာတော့..
စာအုပ်ဖတ်ပြီး..ငိုက်မြည်းနေလျက်..။
"ကျွတ်..ယွမ်ရှုကတော့ကွာ..။
ငါ့အကြောင်းပြောနေလားမသိဘူး..၊
အရမ်း အိပ်ငိုက်တာပဲ.."
_____________________________
1974 Words(16.10.2019)7:00PM
Thank you for Reading
Sanay Moe Swe
______________________________
###Zawgyi###
"Sir....အိမ္ထဲဝင္သင့္ၿပီ.."
"......."
ၿခံေနာက္ဘက္ကအုတ္ဂူေရွ႕မွာဒူးေထာက္ေနေသာ..Sirျဖစ္သူေၾကာင့္ ယြမ္ရႈသတိေပးလိုက္ေသာ္လည္း...တုန့္ျပန္သံကကင္းမဲ့
ေနသလို..အၾကည့္ေလးတစ္ခ်က္ေတာင္မိမိဆီကိုေရာက္မလာခဲ့..။
ညေနေစာင္းကတည္းက..ဒူးေထာက္ေနကာ
ယခုဆို..ဆည္းဆာလဲႏွောက္..၊ အလင္းလဲေပ်ာက္ေနၿပီ..။
ေလအေဝွ႕မွာ.ခပ္သဲ့သဲ့ရွိုက္သံေလးမ်ားက မ တိုး မက်ယ္ထြက္ေပၚလာကာ..တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ကိုယ္လုံးေလးက.
ငါငိုေနတယ္လို႔..ေထာက္ျပေနသလို..။
ေရွာင္းက်န့္ဆိုေသာသူက..သူ႕မိခင္ရဲ႕ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕မွာသာ မ်က္ရည္ကိုေဖာေဖာသီသီက်ၿပီး..လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲနဲ႕ကိုငိုသည္..။ သို႔ေသာ္..ႏွစ္တိုင္းဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို ယြမ္ရႈ မျမင္ရ..။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္..လူတစ္ရပ္နီးပါးရွိေသာ..ျမက္ရိုင္းမ်ားကပိတ္ကြယ္တားဆီးေန၍ျဖစ္သည္..။ သို႔ေသာ္..ဒီႏွစ္မွာေတာ့
ရီေပၚေလး.ေကာင္းမႈေၾကာင့္..ယခုလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို..ေတြ႕ရျခင္း..။
အေတာ္ၾကာမွ...ေနရာမွခပ္ျဖည္းျဖည္းထရပ္တာမို႔..ယြမ္ရႈအလ်င္အျမန္ပင္ထိန္းကိုင္ေပးလိုက္ရသည္..။ ခပ္ပါးပါးၿခဳံလႊာတစ္ခုကို..Sir ေပၚလႊမ္းၿခဳံေပးၿပီး..
"ေအးတယ္...
အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္.."
ယိုင္တိုင္တိုင္ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႕..ေရွာင္းက်န့္ပုံစံက..အစြယ္က်ိဳးေနေသာေႁမြတစ္ေကာင္ႏွယ္..။ အရင္က..ေရွာင္းက်န့္ပုံစံနဲ႕လုံးဝကိုကြဲျပားေနကာ...ဒီေန႕ဟာ..ငယ္ငယ္ကသူ႕ရဲ႕..သခင္ေလးေရွာင္းက်န့္အျဖစ္သာ။
"အင့္...ယြမ္ရႈ...
ငါ..အရမ္းပင္ပန္းတယ္..
*Sob* sob မား..ကိုအရမ္း
သတိရတာပဲ..၊ ငါ..ငါေလ..."
စကားေတြဆက္မေျပာနိုင္ဘဲ..ရင္ဘတ္ကိုဖိဆုပ္ကာ..သည္းထန္းစြာရွိုက္ငိုေနေသာေရွာင္းက်န့္ကို..ယြမ္ရႈမတားမိ..။
ဒီလိုေန႕မ်ိဳးမွာ..ဒီလူသားဟာေသေလာက္ေအာင္ငိုလိမ့္မည္..။
ေသေလာက္ေအာင္..ေပါက္ကြဲလိမ့္မည္..။
ဒါဟာ..အဆန္းမဟုတ္ေတာ့..။
ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕တိုင္း..ဒီလိုျဖစ္ေနက်ပင္၊
ေနာက္ေန႕တြင္ေတာ့..အရာအားလုံးဟာပုံ
မွန္အတိုင္း..လည္ပတ္ေနလိမ့္မည္..။
"လမ္းေလွ်ာက္နိုင္လား...
ငါ့..ေက်ာေပၚတတ္.."
"မင္းကို..မေန႕က..ၾကာပြတ္နဲ႕ရိုက္မိေသးတယ္ေလ..၊ ေက်ာေတြနာေနမွာေပါ့.."
"ရတယ္..တက္လိုက္.."
ျငင္းဆန္မႈမရွိ..၊ လြယ္လင္တကူသူ႕ေက်ာေပၚကုန္းတတ္ေသာေရွာင္းက်န့္ေၾကာင့္..
ယြမ္ရႈ ၿပဳံးလိုက္ရင္း...စိတ္ထဲတြင္ေတာ့
ငါက..တစ္ခ်က္တည္းအရိုက္ခံရတယ့္သူေလ..၊ ငါးခ်က္ေတာင္အရိုက္ခံရတယ့္..
ရီေပၚေလးအတြက္ေရာ..မင္းမေတြးမိဘူးလား...။
"ေကာင္ေလး..ေရာအဆင္ေျပရဲ႕လား..၊
ငါ့..စိတ္ေတြနည္းနည္းလြတ္သြားတယ္ကြာ၊
သူက..ငါ့ကိုေဒါသထြက္ေအာင္အရမ္းလုပ္တာပဲ..၊ မေန႕ကမင္းေရာက္တာျမန္လို႔..
မဟုတ္ရင္ဘာဆတ္ျဖစ္မလဲ..ငါ့ကိုယ္ငါေတာင္မသိနိုင္ဘူး.."
ထိုသို႔တစ္ရွည္တစ္လ်ားရွင္းျပကာ..မိမိပုခုံးေပၚ..ေမးတင္ၿပီး..သိုင္းဖက္လာေသာေရွာင္းက်န့္လက္မ်ားေၾကာင့္..ယြမ္ရႈမတိုးမက်ယ္ေလသံႏွင့္...
"လသာေဆာင္ကို..သြားမွာမလား..."
"အင္း..."
တစ္ၿခံလုံး မာက်ဴရီမီးတိုင္မ်ားထိန္းလင္းေနတာမို႔..လမ္းကိုေတာ့ေကာင္းစြာျမင္ေနရသည္။ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ..
ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္..ပုခုံးေပၚစြန္းေပလာေသာမ်က္ရည္ပူမ်ားက..နာက်င္ျခင္းရဲ႕..ျပယုဒ္တစ္ခုေပလား..ယြမ္ရႈ မသိ..။
"မင္း..အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"အင့္...."
ျပန္ေျဖသံမဟုတ္ပဲ..အင့္ခနဲ..ရွိုက္သံကသာအေျဖတစ္ခုလို..။ ယြမ္ရႈေျခလွမ္းမ်ားကိုအရွိန္ထပ္တင္လိုက္ၿပီး..အိမ္ႀကီးဆီသို႔
ခပ္ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ေနမိသည္..။
အိမ္ထဲ...ေျခခ်လိဳက္တာနဲ႕..ရီေပၚေလးနဲ႕
တန္းတိုးတာမို႔...ယြမ္ရႈ ႏႈတ္ခမ္းေရွ႕လက္ညွိုးေထာင္ျပကာ..ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပလိုက္ရသည္..။
ရီေပၚ..ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ကာေနရာမွာရပ္ေနဆဲ..။ ေက်ာျပင္က..ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္တစ္ညနဲ႕တစ္မနက္လုံး..အခန္းထဲကမထြက္နိုင္ခဲ့တယ့္မိမိဘဝ...။
ထြက္လာျပန္ေတာ့လည္း..ျမင္လိုက္ရတာက...ဦးေလးယြမ္ရႈက..ဦးကို..ေက်ာပိုးလာသည္တယ့္..။
ထူးဆန္းတာက..ဦး..ပုံစံကႏြမ္းဖက္ေနကာ..မ်က္လုံးမ်ားကိုေစ့ပိတ္ထားေသးသည္..။သို႔ေသာ္..မ်က္ခမ္းစပ္မ်ားေယာင္ကာ..မ်က္ရည္စက္မ်ားက..စီးက်ေနဆဲမို႔..ရီေပၚ့ရင္ထဲ..ပု႐ြတ္ဆိတ္ကိုက္ခံရသလို..စစ္ခနဲ..စစ္ခနဲ..။
"ယြမ္ရႈ...မေရာက္ေသးဘူးလား..၊
ငါမအိပ္ဘူးေနာ္..ရိုးရာမဖ်က္နဲ႕.."
"ေအးပါ..လသာေဆာင္ကိုပို႔ေပးပါ့မယ္၊
ေလွကားေပၚတတ္ေနတာမို႔..ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ..၊အရင္ကလို 13ႏွစ္သားမွတ္ေနလား"
ေရွာင္းက်န့္ခြန္းတုန့္မျပန္ပဲ..မ်က္လုံးေတြျပန္မွိတ္ထားမိသည္..။ ပင္ပန္းတယ္..။
က်ေနာ္အရမ္းကို..ပင္ပန္းေနၿပီ မားရယ္။
"ေရာက္ၿပီ...ဆင္းေတာ့..."
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း..မရိုးေသာအစီအစဥ္တစ္ခုပင္..။ လသာေဆာင္မွာ..Wine ပုလင္းနဲ႕
ခြက္ႏွစ္ခြက္က...ပနံသင့္စြာ..။
ေရွာင္းက်န့္..ထိုင္ခုံမွာပ်င္းတြဲတြဲမွီထိုင္လိုက္ၿပီး...
"Wine ငွဲ႕ေပး..."
ယြမ္ရႈလဲ..Wine တစ္ခြက္ငွဲ႕ေပးလိုက္ကာ
ေရွာင္းက်န့္ေရွ႕မွ..ထ္ိုင္ခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး မမူးဘဲရစ္မည့္စကားမ်ားကိုနားေထာင္ရန္..အဆင္သင့္..။
ေလအေသာ့မွာ..ေရွာင္းက်န့္စိတ္ေတြက..မီးေလာင္ရာေလပင့္သလို ။ခ်က္ခ်င္းပင္အသံတိတ္မ်က္ရည္မ်ားစီးက်ေနကာ..အေဝးကိုသာေငးၾကည့္ရင္း...
"ငါ...ေပ်ာ့ညံ့ေနလား...
အဟင္း.Ha Ha..No no မေပ်ာ့ညံ့ဘူး..
ေရွာင္းက်န့္ဆိုတယ့္..ငါက..အရမ္းကိုသန္မာတယ္..ဟုတ္တယ္မလား..."
ကိုယ့္ဘာသာေမးကာ..ကိုယ့္ဘာသာေျဖသည္..။ေနာက္ၿပီးသူ႕ဘက္လွည့္ကာ..
ေထာက္ခံမဲေတာင္းေနေသးသည္..။
ယြမ္ရႈ ေခါင္းကိုတစ္ဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ျပလိုက္ကာ....
"ဟုတ္တယ္...
မင္းက..အသန္မာဆုံးပဲ.."
"မွန္တယ္..မွန္တယ္..
သစၥာေဖာက္ေတြကိုဘာလုပ္သင့္လဲ"
"မင္းသေဘာအတိုင္းေလ...၊
မင္းပါးစပ္က ထြက္တယ့္စကားအတိုင္း
ငါက လုပ္ေပးမယ္"
"အဟြန္း...ေတာ္တယ္..၊
မင္းက အေတာ္ဆုံးပဲ..ယြမ္ရႈ.."
ေျပာလဲေျပာ..၊ လက္ထဲကမွ..Wine ခြက္ကို..ေဇာက္ထိုးလုပ္ျပေနေသာ..ေရွာင္းက်န့္အမူအရာေၾကာင့္..ယြမ္ရႈေတာင္ရယ္ခ်င္သြားသည္..။ Wine ေလးတစ္ခြက္ဝင္သြားပါတယ္..။ ဘဝေတြပ်က္ၿပီး..အာေလးလွ်ာေလးေတြျဖစ္လို႔။
"အမ္...ဘာရီတာလဲ..ဂ်စ္ပစီေလး..၊
သခင္ေလး..ကိုေလွာင္ေနတာလား..၊
ခု..ခ်က္ခ်င္းထ.."
"ငါ..က..."
ေရွာင္းက်န့္ကလက္ညွိုးတစ္ရမ္းရမ္းနဲ႕..
"မလိုခ်င္ဘူး...ငါက..ေတြ ဘာေတြလုပ္မေနနဲ႕..ခုခ်က္ခ်င္းထ.."
ယြမ္ရႈေခါင္းကိုတစ္ဗ်င္းဗ်င္းကုပ္ကာ..ေနရာမွထရပ္လိုက္ရသည္..။ေရွာင္းက်န့္က..ညွင္းသြဲ႕သြဲ႕ရယ္လိုက္ကာ..Wine
ပုလင္းကို..တစ္က်ိဳက္တည္းေကာက္ေမာ့
လိုက္တာမို႔...
"ဟာ..ေဟ့..အဲ့လိုမေသာက္နဲ႕ေလ..၊
အဲ့တာေရမဟုတ္ဘူး...."
"သိသယ္..သိသယ္...ငါ့ကို အ႐ူးထင္ေနတာလား..ေပါစမ္း.."
ေျပာေနတယ့္စကားသံေတြက..မပီသေတာ့၊
ဒီေန႕ဟာ..ေရွာင္းက်န့္..အတြက္ေတာ့လူစားထိုးခံရေသာ..ေန႕ဆိုလွ်င္မမွား..။
ယမကာ...မေသာက္နိုင္တယ့္လူမို႔..ပါးေတြ နားေတြ က..ရဲရဲနီေနကာ..၊ လည္ပင္းနဲ႕..အက်ီရင္ဘတ္ေတြမွာလည္း
Wine တို႔ျဖင့္စြန္းေပေနလ်က္..။
"အဲ့လိုျပဴးၾကည့္မေနနဲ႕...
ခုနက..ရယ္ ေနတယ္ဆိုတာ..
ဝန္ခံလ္ိုက္စမ္း..."
"ဟုတ္ပါတယ္ကြာ..
ငါရယ္မိပါတယ္..."
သူ႕ ဝန္ခံစကားေၾကာင့္..ေရွာင္းက်န့္က..လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးကာ..တဟီးဟီး ထရယ္လိုက္ေတာ့..လက္ထဲမွ Wine ပုလင္းဟာလဲ..ၾကမ္းျပင္ေပၚဂြမ္းခနဲ...
"ဂြမ္း..."
ထိုတင္မကေသး..။
ပုလင္းကြဲစမ်ားကို..တတ္နင္းရန္ျပင္ေနေသာေရွာင္းက်န့္ေၾကာင့္..ယြမ္ရႈတစ္ေယာက္ျပာယာခတ္သြားကာ...ထိုကေလးဆိုးႀကီးအား..အျမန္ေပြ႕ခ်ီလိုက္ရသည္..။
"ေတာ္ပါေတာ့ေရွာင္းက်န့္ရာ...
ကေလးလဲ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊
မနက္ျဖန္..သြားစရာလဲရွိေသးတယ္"
ယြမ္ရႈရင္ခြင္ထဲမွ..ေရွာင္းက်န့္မွာေတာ့မ်က္လုံးမွိတ္လ်က္ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ေနကာ..
"ဟုတ္ဒယ္..သြားခ်ာ..ရွိတယ္ေရာ္..၊
အိပ္ခန္းထဲ ရိုက္ပို႔ေပး လြမ္ရႈ.."
မူးေနေသာေရွာင္းက်န့္ စကားမ်ားေၾကာင့္..ယြမ္ရႈေတာင္ၿပဳံးစိစိျဖစ္သြားရသည္.။
မၿပဳံးနိုင္..မရယ္နိုင္ျဖစ္ေနသူကေတာ့..
ေလွကားထိပ္မွာ..ပုန္းကာ..ကြယ္ကာျဖင့္ထိုျမင္ကြင္းကို..အစအဆုံးေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္..။
ဦး..ကိုေက်ာပိုးတယ္..။
ခုလဲ..ေပြ႕ခ်ီထားျပန္ၿပီ..။
ဦးကလဲ..ဦေလးယြမ္ရႈလည္ပင္းေတြကိုျပန္ဖက္ထားတယ္..။
ကေလးေလးရီေပၚတစ္ေယာက္..စိတ္အႀကီးႀကီးညစ္ကာ..ေအာက္ထပ္သို႔ျပန္ဆင္းလာခ့ဲသည္..။စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႕ထပ္ခါတလဲလဲေရ႐ြတ္ေနသည္က...
"သား..အသက္အျမန္ႀကီးခ်င္တယ္"ဟုသာ။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ဒီေန႕မနက္မွာေတာ့..ေနအေတာ္ျမင့္မွကေလးေလးရီေပၚ..နိုးလာသည္..။
ခါတိုင္းဆို..ေစာေစာနိုးေသာ္လည္း..မေန႕က..မဟုတ္တာေတြေရာ..၊ ဟုတ္တာေတြေရာေတြးေနကာ..ညဥ့္နက္မွအိပ္ေပ်ာ္သြားခ့ဲျခင္း..။
အခန္းထဲမွ..ထြက္လာေတာ့အိမ္ႀကီးတစ္ခုလုံးတိတ္ဆိတ္ေနတာကိုသတိျပဳမိသည္။
မ်က္လုံးေတြကလဲ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ ။
"ရီေပၚေလး..အိပ္လွခ်ည္လားကြ.."
ေလွကားေပၚမွ..အေလာတႀကီးေျပးဆင္းလာေသာဦးေလးယြမ္ရႈေၾကာင့္..ရီေပၚစူးစမ္းသလိုၾကည့္လိုက္ကာ..
"ဘယ္သြားမို႔လဲ...ဦးေလးယြမ္ရႈ.."
"Company မွာ..Meeting ရွိတယ္ေလကြာ...၊ Sir ထြက္သြားတာနာရီပိုင္းပဲရွိေသးတယ္..၊ ျပသာနာေတြက တန္းစီေနေတာ့တာပဲ..."
"ထြက္သြားတယ္..၊
ဦး..က..ဘယ္သြားတာလဲ.."
ဦးေလးယြမ္ရႈက..လက္မွနာရီကိုတစ္ခ်က္ငုံ႕ၾကည့္လိုက္ၿပီး..
"အာ...ဟုတ္သား..
ရီေပၚေလးကိုမေျပာရေသးဘူးပဲ..၊
Sir က..Canada ကိုအလုပ္ကိစၥနဲ႕..ခရီးထြက္သြားတယ္..."
"ဗ်ာ..."
ရီေပၚ...ဗ်ာ..ခနဲျဖစ္သြားကာ လူကေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို..။ မေန႕ကမွ.ကေလးတစ္ေယာက္လို..Wine ေသာက္ၿပီးမူး႐ူးေနတာေလ..။ ခုေတာ့..
Canada ကိုထြက္သြားၿပီတယ့္..၊
"အီး...အင့္.."
"ဟာ...ဘာလို႔..ငိုတာလဲ..ရီေပၚ.ရာ၊
စိတ္ရႈပ္ရတယ့္အထဲ..မင္းကတစ္မ်ိဳး.."
ရီေပၚက...ငိုရွိုက္ရင္းႏွင့္ပင္...
"သား..သားကိုဒီအတိုင္းထားခဲ့တယ္..၊
ႏႈတ္ေတာင္မဆတ္သြားဘူး..."
ယြမ္ရႈက..ေခါင္းခါျပလိုက္ကာ..
" ေရွာင္းက်န့္က..မင္းကိုဘယ္လိုသေဘာထားလဲ မင္းအသိဆုံးပါ..၊ အဲ့လိုလူကမင္းကို..တကူးတက ႏႈတ္ဆတ္ပါ့မလား။ "
ဦးေလးယြမ္ရႈက လိုရင္းတိုရွင္းကိုေျပာကာ
သူ႕ေရွ႕မွခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားတာမို႔...
ဧည့္ခန္းထဲမွာ...ရီေပၚတစ္ေယာက္တည္း။
"သိတယ္...
အားအားရွိ..ဓားစာခံဆိုတယ့္စကားပဲ..
ဦး ေျပာေနတာ..၊
သား က ဘာေတြလုပ္ျပမွ သာမန္လူတစ္
ေယာက္လိုျမင္နိုင္မွာလဲ.."
ထိုသို႔..က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္ၿပီး အားရပါးရ ငိုရွိုက္သံေတြက အိမ္ေတာ္ထဲတြင္ ပဲ့တင္ျမည္ဟီးလ်က္..။
"ဦး က မုန္း ဖို႔ ေကာင္း တယ္ ၊
ဦး က အရမ္း ရက္ စက္ တယ္ ၊
ဦး တစ္ေယာက္တည္း ေဒါသ ထြက္တတ္တာလား...??
ဦး စကားေတြေၾကာင့္..အႀကိမ္ႀကိမ္ေသေနတယ့္..သား အျဖစ္ကိုလဲ တစ္ခ်က္ေလာက္ငဲ့ၾကည့္ပါအုံး..."
ရီေပၚ့မွာေတာ့...ထိုသို႔တစ္ေယာက္တည္းေပါက္ကြဲေနကာ...
ေလယာဥ္ေပၚက...ေရွာင္းက်န့္မွာေတာ့..
စာအုပ္ဖတ္ၿပီး..ငိုက္ျမည္းေနလ်က္..။
"ကြၽတ္..ယြမ္ရႈကေတာ့ကြာ..။
ငါ့အေၾကာင္းေျပာေနလားမသိဘူး..၊
အရမ္း အိပ္ငိုက္တာပဲ.."
_____________________________
1974 Words(16.10.2019)7:00PM
Thank you for Reading
Sanay Moe Swe
______________________________