#Zawgyi#
မနက္တုန္းက...အေျခအေနနဲ႔ျခားနားစြာပင္...
ေ႐ွာင္က်န္႔...တစ္ေယာက္...စိမ္းျပာေရာင္..ေရ
ကူကန္ႀကီးထဲမွာ...စိတ္လိုလက္ရ..ေရကူးေနကာ...မ်က္ႏွာကလဲ..အျပံဳးမ်ားနဲ႔...ေဝဆာလ်က္....။
အေတာ္ၾကာမွ...ကန္ေဘာင္ေပၚတတ္ထိုင္လိုက္ေသာ္လည္း..ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကေတာ့
ေရစိမ္ထားဆဲပင္...၊ လက္တစ္ကမ္းက..စပ်စ္
ေဖ်ာ့ေရာင္...Wine ခြက္ကို...လက္ထဲလႈပ္ခတ္
ကစားေနကာ.....အေတြးမ်ားက...ဟိုတစ္စ..ဒီတစ္စ..၊
"အဟြန္း..ဟြန္း..."
ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့..ရယ္သံအဆံုးမွာ..Wine..တစ္
ခြက္လံုးကိုေကာက္ေမာ့လိုက္သည္..။
႐ွတတ..နဲ႔..ရီေဝေစတယ္..၊ သူကေသာက္လိုက္တိုင္းရစ္မူးေစတယ္..ငါ့အေပၚသစၥာ႐ွိတယ္.၊
"ေျပာေလ...ငါ့ကိုဒီအတိုင္းၾကည့္ေနမွာလား..
ယြမ္႐ႈ...၊ "
"ဗ်ာ..."
နားပါးလြန္းေသာ..သူ႔ဆရာပါေလ..၊ သူေရာက္ေနတာမၾကာေသးေသာ္လည္း...ခုေလာက္နားပါးမည္မထင္ခ့ဲ....။ ေတာ္လြန္းပါဘိ..
"Sir..အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါ...."
သူ႔ဘက္လွည့္ကာ..ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ရံု ဆိုယံုေလး
ျပံဳးျပသည္။ထို႔ေနာက္ေနရာမွထရပ္လိုက္ရင္း...
"မလိုဘူး..ယြမ္႐ႈ..ေျပာ..."
ေရစက္..ေရေပါက္ေတြက်ေနဆဲျဖစ္တာမို့ယြမ္႐ႈ..Towel ပိုင္းတစ္ခုယူကာ..Sir..ပုခံုးေပၚအသာတင္ေပးလိုက္သည္...။ Sir..ကတစ္ခြန္းမွေတာ့ျပန္မေျပာ...၊
"သူတို႔ကို..ေျခရာခံမိပါၿပီ...၊ Cele Snow Hotel ရဲ႕..အခန္းနံပါတ္..38 မွာပါ...."
"Oh.....ေျပးတာေတာင္..ငါနဲ႔လြတ္ေအာင္..
မေျပးဘူးပဲ....ဟုတ္ၿပီေလ..၊ ေကာင္းေကာင္း
ေလးကစားေပးရမွာေပါ့...."
Cele Snow ဆိုတာ..ေ႐ွာင္က်န္႔..ပိုင္ေသာ...
Hotel...တစ္ခုပင္..၊ ဒါကိုမသိေသာ..ယြီလီအျဖစ္က..က်ားေ႐ွ႕ေမွာက္လဲေသာ..ယုန္သူငယ္လို..
"ေနာက္ၿပီး..မနက္ျဖန္...အီတလီ...ခရီးစဥ္ကို
လက္မွတ္ျဖတ္ထားတာကို...."
"ဟားဟားဟားဟား....... အေဝးႀကီးေျပးဖို႔စီ
စဥ္ထားတာပဲ....စိတ္ဝင္စားဖို႔ေတာ့ေကာင္းေန
ၿပီ..၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ကို..အသိအမွတ္
ျပဳတယ့္အေနနဲ႔...မသတ္နဲ႔အံုး..."
"ဟုတ္ကဲ့...Sir....ဒါဆိုက်ေနာ္က...."
"ဗြမ္း....."
သူ႔စကားပင္မဆံုး...Sir က..ေရကူးကန္ထဲျပန္
ခုန္ခ်သြားၿပီမို႔....စကားမ်ားက..တို႔လို႔တန္းလန္႔
"ယြမ္႐ႈ...၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေန
ပါ...၊ သူတို႔အခန္းထဲမွာ...အသံဖမ္းစက္တပ္ထား...၊ ဘာေတြၾကံစည္ေနလဲ..ငါသိခ်င္
တယ္...."
ေျပာၿပီးေရေအာက္ကို..ျပန္ငုပ္သြားတာမို႔...
ယြမ္႐ႈ..ေနရာမွထြက္လာခ့ဲလိုက္သည္..။
.
.
.
.
.
Hotel....တစ္ခုရဲ႕..အခန္းထဲဝယ္....;
"ယြီလီ..... ငါေၾကာက္တယ္....၊
သူက...ဒီအတိုင္းလႊတ္ေပးမယ္မထင္ဘူး"
ကုတင္ေပၚတြင္..တဆတ္ဆတ္တုန္ေသာ...
ေဖးရန္ကိုၾကည့္ကာ..သူမသက္ျပင္းခ်လိုက္မိ
သည္...။ ထို႔ေနာက္..ေလသံေအးေလးျဖင့္....
"..ေဖးရန္..ဘာ့မွမေၾကာက္ပါနဲ႔...
မနက္ျဖန္..ဒီႏိုင္ငံက..ထြက္သြားဖို႔...
အကုန္စီစဥ္ၿပီးၿပီ...."
ေဖးရန္...မ်က္လံုးအစံုျပဴးက်ယ္သြားကာ...
"မနက္ျဖန္လား...၊
အရမ္းမျမန္လြန္ဘူးလား..ယြီလီ...၊
ငါ..ငါ...နယ္ကိုျပန္ၿပီးေတာ့...."
ယြီလီကုတင္ေပၚ..တတ္လာကာ..ေဖးရန္အား
ေပြ႔ထက္လိုက္ရင္း...
"ျပန္လို႔မျဖစ္ဘူး..ေဖးရန္..၊
ငါတို႔မလြတ္ေျမာက္ပဲေနလိမ့္မယ္.."
ေဖးရန္က..႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုယိုရင္း....
"မျဖစ္ဘူး..၊ ငါဒီအတိုင္းထြက္သြားလို႔မျဖစ္ဘူး..၊ ရိေပၚ..႐ွိေသးတယ္...၊ သူ႔ကိုမထားခ့ဲ
ႏိုင္ဘူး..."
ရိေပၚ...က...ေဖးရန္...ေမြးစားထားေသာကေလးတစ္ေယာက္..၊ မိဘမဲ့ခ်င္းအတူတူမို႔..တစ္
ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္သံေယာဇဥ္တြယ္ကာ.
ေမာင္ႏွမလိုခ်စ္ခင္ရသူ...၊
သူမ..အေၾကာင္းကို..ရိေပၚအား.သိပ္မေျပာျပ
ထားေသာ္လည္း..ရိေပၚအေၾကာင္းကိုေတာ့.သူမအကုန္သိသည္..။ နယ္မွာက်န္ခ့ဲေသာရိေပၚအား..တစ္လတစ္ခါ..စရိတ္ေထာက္ပံ့ေပးကာ..မိမိကေတာ့...အဆင့္ျမင့္ေက်ာင္းတစ္ခုမွ..ဘြဲ႔ရရန္ႀကိဳးပမ္းေနသူဟုသာ..ရိေပၚသိသည္..။
ခုေတာ့..ဒီကေလးကို..မ်က္စိသူငယ္..နားသူ
ငယ္နဲ႔..ဒီမွာထားခ့ဲဖို႔ဆိုတာမျဖစ္ႏိုင္..။
အစကတည္းက..ေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔မပတ္သတ္ခ့ဲ..
သင့္ဘူး..။ခုေတာ့....
"ယြီလီ..ရိေပၚကိုသြားေခၚရေအာင္..သူ႔ပါေခၚ
သြားမယ္..၊ ငါတို႔...ေ႐ွာင္က်န္႔ကို..ပိုက္ဆံေတြ
ျပန္ေပးၿပီး..အမွားဝန္ခံလိုက္ရေအာင္..."
ယြီလီ..ကုတင္ေပၚက..ခ်က္ခ်င္းခုန္ထလိုက္ကာ....
"ဘာကိုဝန္ခံရမွာလဲ..???
ဒီေလာက္ကေတာ့..ယြီလီရသင့္တယ္..၊
ကိုကို...က...အျမဲျပံဳးေနေပမယ့္...
စိတ္ထဲမွာ..ယြီလီကိုေသမတတ္မုန္းေနတာ..
ေဖးရန္..နည္းနည္းေလးေတာင္မရိပ္မိဘူးလား.
ေနာက္ၿပီး..ဒီေငြေတြနဲ႔မွ..ယြီလီတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘဝအသစ္စလို႔ရမွာေလ..."
"ဒါေပမယ့္..သူ..က.."
"မေျပာနဲ႔ေတာ့...ေဖးရန္...မနက္ျဖန္ထြက္သြားမယ္..... ရိေပၚအတြက္..ေငြနဲ႔လိုအပ္တာေတြ
ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ပို႔ေပးလိုက္မယ္.."
ေဖးရန္မွာ..႐ိႈက္ငိုေနရံုမွလြဲ၍....၊
အစကတည္းက..ေရြးခ်ယ္ၿပီးသားဘဲ..ဒီလမ္း
ကိုပဲဆက္ေလ်ွာက္ရမွာေပါ့...။
"ငါ...ရိေပၚ..နဲ႔..Phone ေျပာခ်င္တယ္.."
"အင္း...အာ့ေလာက္ကေတာ့..ရပါတယ္..."
Phone....နံပါတ္အခ်ိဳ႕ကိုႏွိပ္လိုက္ေတာ့..ကေလးတစ္ေယာက္အသံက..ညံစီစြာထြက္ေပၚလာ
ကာ...Speaker ဖြင့္ထားတာမို႔အသံေတြက..
က်ယ္ေလာင္စြာ....
"မမ....ေဖးရန္..."
"အင္း...ရိေပၚ...ေနေကာင္းလား... "
"သား..က..ဘာလို႔ေနမေကာင္းရမွာလဲ..???
မမ..သာ..က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္အံုး..၊
ခုေျပာေနတယ့္အသံက..တစ္မ်ိဳးႀကီး..."
ေဖးရန္..မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ရင္း..ျပံဳးလိုက္
ကာ...
"အင္း....ဖ်ားခ်င္သလိုျဖစ္ေနလို္ပ့ါ..ရိေပၚရဲ႕...
မမ..ဂ႐ုစိုက္ပါ့မယ္...ေနာက္ၿပီး..မမ..အဲ့ကိုျပန္
မလာျဖစ္ေတာ့ဘူးထင္တယ္..."
တဖက္က..အသံေလးကအေတာ္နဲ႔ထြက္မလာ၊
႐ိႈက္သံသဲ့သဲ့ နဲ႔...အတူ..ေျပာလိုက္တာက..
"အဟင့္...မမ..ကေရာ..သားကိုထားခ့ဲျပန္ၿပီ
လား..အီးဟီး..အာ့လိုမလုပ္နဲ႔ သား..မဆိုးေတာ့
ပါဘူး....အဟင့္..မမ..ေဖးရန္..."
ေဖးရန္လဲဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ပင္..႐ိႈက္ႀကီး
တငင္ငိုမိေတာ့သည္..။
ယြီလီက...အသာျပန္ေပြ႔ဖက္ရင္း..Phone နား
ကပ္ကာ....
"ရိေပၚ...မင္းနာမည္..ရိေပၚလား... "
တဖက္က..ကေလးက..ၾကားေနက်အသံမဟုတ္လို႔..အနည္းငယ္တိတ္ဆတ္သြားကာ...
အသံတုန္ေလးျဖင့္...
"သား.သား..နာမည္က..ဝမ္ရိေပၚ ပါ..."
"အင္း..မမနာမည္က..ေ႐ွာင္ယြီလီ... မမေဖးရန္
ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း..၊ မမတို႔က..စေကာ္လာ႐ွစ္ ရလို႔
ႏိုင္ငံျခားမွာ..ေက်ာင္းသြားတတ္ရမွာ....၊ကေလး မမ ေျပာတာနားလည္လား...."
"ဒါဆို...မမေဖးရန္က...."
"ဟုတ္တယ္..ေက်ာင္းသြားတတ္မွာမို႔..အခ်ိန္..
အတိုင္းအတာ..တစ္ခုထိၾကာမယ္.."
"ဒါဆို..က်ေနာ့္ကို..ပစ္သြားတာမဟုတ္ဘူးေပါ့"
ေဖးရန္က..တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေသာ္လည္း..ယြီလီ
က..အရင္ဦးေဆာင္၍...
"အင္း..မဟုတ္ဘူး..
ဒါေၾကာင့္..ကေလးက..
ကိုယ့္ဘာသာ...ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္..
ႀကိဳးစားပါ..မနက္ျဖန္..မမက...ေငြအလံုအေလာက္ပို႔ေပးလိုက္မယ္..."
"ဒါေပမယ့္..သား..သားက.."
"ေတာ္ၿပီ..ကေလးေလး..မနက္ျဖန္..မမတို႔..
ေလယာဥ္ကြင္းဆင္းရမွာမို႔အိပ္ေတာ့မယ္..
ဘိုင့္.."
Phone...ခ်လိုက္ေတာ့မွ..ေဖးရန္က..
"ဘာလို႔လိမ္လိုက္တာလဲ..ယြီလီ..၊
ဒီကိုျပန္မလာေတာ့ဘူးဆို..."
"ခက္တာပဲ...ေဖးရန္ရာ....ဒီကေလးကို..
အာ့လိုမွမေျပာရင္..ငိုလို႔ေသသြားလိမ့္မယ္..
အေျခအေနေကာင္းရင္..ျပန္လာျဖစ္ရင္လဲ...
လာမွာေပါ့...ကဲ..ခုေတာ့..အိပ္ေတာ့.."
"ဒါေပမယ့္..ယြီလီရယ္..သူ႔အသက္က..12 ႏွစ္
ပဲ႐ွိေသးတယ္...ျဖစ္ပါ့မလား..."
ယြီလီ..ကစိတ္မ႐ွည္သလိုျဖင့္..ေရႊအိုေရာင္..
ဆံပင္မ်ားကိုဖြပစ္ရင္း...ညစ္က်ယ္က်ယ္ျပံဳးကာ....
"ဒါဆို...ေဖးရန္..က..ယြီလီ့ထက္..ရိေပၚကို..
ပိုခ်စ္တာလား...."
"အာ့လိုမဟုတ္ဘူး.ေလ...ဒါေပမယ့္..."
ႏႈတ္ခမ္းေပၚ...လက္ညႇိဳးေလးတင္လိုက္ေတာ့..
ေဖးရန္ႏႈတ္ဆိတ္သြာကာ...မ်က္လံုးေလးမ်ား
ဝိုင္းလ်က္....
"ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့...အာ့ကေလးေပါက္စန..
အေၾကာင္း...ယြီလီတို႔အေၾကာင္းပဲဆက္ေျပာ
ရေအာင္..."
ထို႔ေနာက္...ေဖးရန္..နဖူးေပၚက်ေရာက္လာေသာ..အနမ္း...ၿပီးေနာက္...ထို႔ေနာက္..ဤသို႔
ျဖင့္....
(Note...ကိုယ္ကYuriမေရးတတ္လို႔ျဖည့္ေတြး
က်ပါ..Reader တို႔....)
တဖက္တြင္ေတာ့.....စကားသံတိတ္သြားသည္
ႏွင့္..နားၾကပ္ကိုယ္စီျဖဳတ္လိုက္ေသာ..လူႏွစ္
ေယာက္...၊
ေ႐ွာင္က်န္႔..မ်က္ႏွာထက္..ေအးစက္စက္ နဲ႔ခန္႔
မွန္းရခက္ေသာအျပံဳးတစ္ခု႐ွိေနကာ....
ယြမ္ရွုကေတာ့.သခင္.ေပးမည့္အမိန္႔ကိုနားစြင့္
ေနေသာ...စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို...။
"ယြမ္႐ႈ....."
"ဟုတ္ကဲ့..တပည့္..နားေထာင္ေနပါတယ္.."
"အရမ္း...ခ်စ္တတ္သူေတြပဲေနာ္..."
ထင္မွတ္မထားေသာ..စကားမို႔..ယြမ္႐ႈဘယ္လို
တံု႔ျပန္ရမွန္းမသိေသး...၊
"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္..အီတလီကိုသြားပါေစ..၊"
"ဗ်ာ...."
ယြမ္႐ႈစိတ္ထဲျပာယာခတ္ေနၿပီ..၊
Sir..ကသတ္ပစ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူးလား..??
ခုမွ..ဘာလို႔...
"အာ့ဒီအစား....ဝမ္ရိေပၚ..ကိုလိုခ်င္တယ္....
မနက္ျဖန္...ငါ့ဆီကိုေခၚလာခ့ဲ...."
ယြမ္႐ႈ....ဗ်ာ..လို႔ေတာင္...အသံမျပဳႏိုင္ေတာ့..၊
ဆရာ့စိတ္က..အရမ္းကိုခန္႔မွန္းရခက္တာပဲ..၊
12..အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို..ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ..???
"ငါ..ေျပာတာၾကားလား..ယြမ္႐ႈ..."
"ဟုတ္ကဲ့...ဒီကတပည့္...
အမိန့္ကိုနာခံလ်က္ပါ...."
"အဟြန္း..ဟြန္း...ေတာ္တယ္..."
ညႇင္းသြဲ႔သြဲ႔..ရယ္သံေလးက..တိုးညႇင္းေသာ္
လည္း..အမိန္႔ဆန္ေနတုန္းပင္..၊
ထိုလူစိတ္ထဲတြင္..ဘာေတြ..ေတြးေနလဲ..မည္
သို႔မ်ွမသိႏိုင္..၊ ယြမ္႐ႈအခန္းထဲမွ..ထြက္လာကာ..မနက္ျဖန္အတြက္..Plan ဆြဲေနေတာ့သည္...။
နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ႐ွိတယ့္....
ကေလးေလး..ရိေပၚကေတာ့...
ဘာ့မွ..မသိ႐ွာဘဲ...ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ..အိပ္ေပ်ာ္ေန
ကာ...အိမ္မက္တစ္ခုေတာင္မက္ေနရဲ႕...။
++++++++++++++++++++++++++++++
2482 Words ( 27.8.2019)
Thank you for Reading
Love you All ✡☯✡
Sanay Moe Swe
_____________________________
[[Unicode]]
မေန့တုန်းက...အခြေအနေနဲ့ခြားနားစွာပင်...ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက်...စိမ်းပြာရောင်..ရေကူးကန်ကြီးထဲမှာ စိတ်လိုလက်ရရေကူးနေကာ မျက်နှာကလဲအပြုံးများနဲ့ဝေဆာလျက်....။
အတော်ကြာမှ...ကန်ဘောင်ပေါ်တတ်ထိုင်လိုက်သော်လည်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကတော့ရေစိမ်ထားဆဲပင် ၊ လက်တစ်ကမ်းက စပျစ်ဖျော့ရောင် Wine ခွက်ကို လက်ထဲလှုပ်ခတ်ကစားနေပြီး အတွေးများက ဟိုတစ်စ..ဒီတစ်စ..၊
"အဟွန်း..ဟွန်း..."
ခပ်ဖျော့ဖျော့ရယ်သံအဆုံးမှာ Wine..တစ်
ခွက်လုံးကိုကောက်မော့လိုက်သည် ။
ရှတတ..နဲ့..ရီဝေစေတယ်..၊ သူကသောက်လိုက်တိုင်းရစ်မူးစေတယ်..ငါ့အပေါ်သစ္စာရှိတယ်.၊
"ပြောလေ ငါ့ကိုဒီအတိုင်းကြည့်နေမှာလားယွမ်ရှု...၊ "
"ဗျာ..."
နားပါးလွန်းသော..သူ့ဆရာပါလေ..၊ သူရောက်နေတာမကြာသေးသော်လည်း ခုလောက်နားပါးမည်မထင်ခ့ဲ ။ တော်လွန်းပါဘိ..
"Sir..အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့ပါ"
သူ့ဘက်လှည့်ကာ..နှုတ်ခမ်းတွန့်ရုံ ဆိုယုံလေးပြုံးပြသည်။ထို့နောက်နေရာမှထရပ်လိုက်ရင်း...
"မလိုဘူး..ယွမ်ရှု..ပြော..."
ရေစက်..ရေပေါက်တွေကျနေဆဲဖြစ်တာမို့ယွမ်ရှု..Towel ပိုင်းတစ်ခုယူကာ Sir..ပုခုံးပေါ်အသာတင်ပေးလိုက်သည် ။ Sir..ကတစ်ခွန်းမှတော့ပြန်မပြော ၊
"သူတို့ကို ခြေရာခံမိပါပြီ ၊ Cele Snow Hotel ရဲ့အခန်းနံပါတ်..38 မှာပါ...."
"Oh.....ပြေးတာတောင်..ငါနဲ့လွတ်အောင်..မပြေးဘူးပဲ ၊ဟုတ်ပြီလေ ကောင်းကောင်းလေးကစားပေးရမှာပေါ့"
Cele Snow ဆိုတာ..ရှောင်ကျန့်..ပိုင်သော...Hotelတစ်ခုပင် ၊ ဒါကိုမသိသော..ယွီလီအဖြစ်ကကျားရှေ့မှောက်လဲသော..ယုန်သူငယ်လို..
"နောက်ပြီး..မနက်ဖြန်...အီတလီခရီးစဉ်ကို လက်မှတ်ဖြတ်ထားတာ...."
"ဟားဟားဟားဟား...အဝေးကြီးပြေးဖို့စီစဉ်ထားတာပဲ....စိတ်ဝင်စားဖို့တော့ကောင်းနေပြီ..၊ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အချစ်ကို..အသိအမှတ်ပြုတယ့်အနေနဲ့...မသတ်နဲ့ဦး"
"ဟုတ်ကဲ့...Sir....ဒါဆိုကျနော်က.."
"ဗွမ်း....."
သူ့စကားပင်မဆုံး...Sir က..ရေကူးကန်ထဲပြန်ခုန်ချသွားပြီမို့ စကားများက တို့လို့တန်းလန်း
"ယွမ်ရှု ၊ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုစောင့်ကြည့်နေပါ...၊ သူတို့အခန်းထဲမှာ အသံဖမ်းစက်တပ်ထား ၊ ဘာတွေကြံစည်နေလဲ ငါသိချင်တယ်"
ပြောပြီးရေအောက်ကို..ပြန်ငုပ်သွားတာမို့...ယွမ်ရှု..နေရာမှထွက်လာခ့ဲလိုက်သည်။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Hotelတစ်ခုရဲ့..အခန်းထဲဝယ်....;
"ယွီလီ..... ငါကြောက်တယ်....၊
သူက...ဒီအတိုင်းလွှတ်ပေးမယ်မထင်ဘူး"
ကုတင်ပေါ်တွင်..တဆတ်ဆတ်တုန်သော...ဖေးရန်ကိုကြည့်ကာ..သူမသက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။ ထို့နောက်..လေသံအေးလေးဖြင့်....
"ဖေးရန်..ဘာ့မှမကြောက်ပါနဲ့...
မနက်ဖြန်..ဒီနိုင်ငံက..ထွက်သွားဖို့...
အကုန်စီစဉ်ပြီးပြီ...."
ဖေးရန်ကမျက်လုံးအစုံပြူးကျယ်သွားကာ...
"မနက်ဖြန်လား...၊
အရမ်းမမြန်လွန်ဘူးလား..ယွီလီ ၊
ငါ..ငါ...နယ်ကိုပြန်ပြီးတော့...."
ယွီလီကုတင်ပေါ်..တတ်လာကာ..ဖေးရန်အားပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း...
"ပြန်လို့မဖြစ်ဘူး..ဖေးရန်..၊
ငါတို့မလွတ်မြောက်ပဲနေလိမ့်မယ်.."
ဖေးရန်က..ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုယိုရင်း....
"မဖြစ်ဘူး..၊ ငါဒီအတိုင်းထွက်သွားလို့မဖြစ်ဘူး..၊ ရိပေါ်..ရှိသေးတယ် ၊ သူ့ကိုမထားခ့ဲနိုင်ဘူး..."
ရိပေါ်...က...ဖေးရန်...မွေးစားထားသောကလေးတစ်ယောက်..၊ မိဘမဲ့ချင်းအတူတူမို့..တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်သံယောဇဉ်တွယ်ကာ မောင်နှမလိုချစ်ခင်ရသူ...၊
သူမ..အကြောင်းကို..ရိပေါ်အား.သိပ်မပြောပြထားသော်လည်း..ရိပေါ်အကြောင်းကိုတော့.သူမအကုန်သိသည်..။ နယ်မှာကျန်ခ့ဲသောရိပေါ်အား..တစ်လတစ်ခါ..စရိတ်ထောက်ပံ့ပေးကာ..မိမိကတော့...အဆင့်မြင့်ကျောင်းတစ်ခုမှ..ဘွဲ့ရရန်ကြိုးပမ်းနေသူဟုသာ..ရိပေါ်သိသည်..။
ခုတော့..ဒီကလေးကို..မျက်စိသူငယ်..နားသူငယ်နဲ့..ဒီမှာထားခ့ဲဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်..။
အစကတည်းက..ရှောင်ကျန့်နဲ့မပတ်သတ်ခ့ဲသင့်ဘူး ။ခုတော့....
"ယွီလီ..ရိပေါ်ကိုသွားခေါ်ရအောင်..သူ့ပါခေါ်သွားမယ်၊ ငါတို့ ရှောင်ကျန့်ကို..ပိုက်ဆံတွေပြန်ပေးပြီးအမှားဝန်ခံလိုက်ရအောင်..."
ယွီလီ..ကုတင်ပေါ်က..ချက်ချင်းခုန်ထလိုက်ကာ....
"ဘာကိုဝန်ခံရမှာလဲ..???
ဒီလောက်ကတော့..ယွီလီရသင့်တယ်..၊
ကိုကို က အမြဲပြုံးနေပေမယ့်
စိတ်ထဲမှာ..ယွီလီကိုသေမတတ်မုန်းနေတာ..ဖေးရန်..နည်းနည်းလေးတောင်မရိပ်မိဘူးလား၊နောက်ပြီး..ဒီငွေတွေနဲ့မှ..ယွီလီတို့နှစ်ယောက်ဘဝအသစ်စလို့ရမှာလေ "
"ဒါပေမယ့်..သူ..က.."
"မပြောနဲ့တော့...ဖေးရန်...မနက်ဖြန်ထွက်သွားမယ်။ ရိပေါ်အတွက်ငွေနဲ့လိုအပ်တာတွေကို တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ပို့ပေးလိုက်မယ်.."
ဖေးရန်မှာ..ရှိုက်ငိုနေရုံမှလွဲ၍....၊
အစကတည်းက..ရွေးချယ်ပြီးသားဘဲ..ဒီလမ်းကိုပဲဆက်လျှောက်ရမှာပေါ့...။
"ငါ ရိပေါ် နဲ့ Phone ပြောချင်တယ်.."
"အင်း အာ့လောက်ကတော့..ရပါတယ်"
Phone....နံပါတ်အချို့ကိုနှိပ်လိုက်တော့..ကလေးတစ်ယောက်အသံက..ညံစီစွာထွက်ပေါ်လာကာ...Speaker ဖွင့်ထားတာမို့အသံတွေက..ကျယ်လောင်စွာ....
"မမ....ဖေးရန်..."
"အင်း...ရိပေါ်...နေကောင်းလား... "
"သား က ဘာလို့နေမကောင်းရမှာလဲ..???မမ သာ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဦး၊ခုပြောနေတယ့်အသံက တစ်မျိုးကြီး..."
ဖေးရန်..မျက်ရည်များကိုသုတ်ရင်း..ပြုံးလိုက်ကာ...
"အင်း....ဖျားချင်သလိုဖြစ်နေလို့ပါ ရိပေါ်ရဲ့၊ မမဂရုစိုက်ပါ့မယ်၊ နောက်ပြီး..မမ..အဲ့ကိုပြန်မလာဖြစ်တော့ဘူးထင်တယ် "
တဖက်က..အသံလေးကအတော်နဲ့ထွက်မလာ၊ရှိုက်သံသဲ့သဲ့ နဲ့...အတူ..ပြောလိုက်တာက..
"အဟင့်...မမ..ကရော..သားကိုထားခ့ဲပြန်ပြီလား..အီးဟီး..အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ သား..မဆိုးတော့ပါဘူး ၊အဟင့်..မမ..ဖေးရန်..."
ဖေးရန်လဲဟန်မဆောင်နိုင်အောင်ပင်..ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုမိတော့သည်..။
ယွီလီက...အသာပြန်ပွေ့ဖက်ရင်း..Phone နားကပ်ကာ....
"ရိပေါ်...မင်းနာမည်..ရိပေါ်လား... "
တဖက်က..ကလေးက..ကြားနေကျအသံမဟုတ်လို့..အနည်းငယ်တိတ်ဆတ်သွားကာ...အသံတုန်လေးဖြင့်...
"သား.သား..နာမည်က..ဝမ်ရိပေါ် ပါ"
"အင်း..မမနာမည်က..ရှောင်ယွီလီ... မမဖေးရန် ရဲ့သူငယ်ချင်း..၊ မမတို့က..စကော်လာရှစ် ရလို့နိုင်ငံခြားမှာ..ကျောင်းသွားတတ်ရမှာ ၊ကလေး မမ ပြောတာနားလည်လား...."
"ဒါဆို...မမဖေးရန်က...."
"ဟုတ်တယ်..ကျောင်းသွားတတ်မှာမို့..အချိန်..အတိုင်းအတာ..တစ်ခုထိကြာမယ်.."
"ဒါဆို..ကျနော့်ကို..ပစ်သွားတာမဟုတ်ဘူးပေါ့"
ဖေးရန်က..တစ်ခုခုပြောချင်သော်လည်း..ယွီလီ
က..အရင်ဦးဆောင်၍...
"အင်း..မဟုတ်ဘူး ၊
ဒါကြောင့်..ကလေးက ကိုယ့်ဘာသာ ရပ်တည်နိုင်အောင် ကြိုးစားပါ။ မနက်ဖြန် မမက ငွေအလုံအလောက်ပို့ပေးလိုက်မယ်"
"ဒါပေမယ့်..သား..သားက.."
"တော်ပြီ..ကလေးလေး..မနက်ဖြန်..မမတို့..လေယာဉ်ကွင်းဆင်းရမှာမို့အိပ်တော့မယ်..ဘိုင့်.."
Phone...ချလိုက်တော့မှ..ဖေးရန်က..
"ဘာလို့လိမ်လိုက်တာလဲ..ယွီလီ..၊
ဒီကိုပြန်မလာတော့ဘူးဆို..."
"ခက်တာပဲ...ဖေးရန်ရာ....ဒီကလေးကို..အဲ့လိုမှမပြောရင်..ငိုလို့သေသွားလိမ့်မယ်..အခြေအနေကောင်းရင် ပြန်လာဖြစ်ရင်လဲ လာမှာပေါ့ ကဲ..ခုတော့..အိပ်တော့.."
"ဒါပေမယ့်..ယွီလီရယ်..သူ့အသက်က..12 နှစ်ပဲရှိသေးတယ်...ဖြစ်ပါ့မလား..."
ယွီလီ..ကစိတ်မရှည်သလိုဖြင့်..ရွှေအိုရောင်..ဆံပင်များကိုဖွပစ်ရင်း...ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးကာ....
"ဒါဆို...ဖေးရန်..က..ယွီလီ့ထက်..ရိပေါ်ကို..ပိုချစ်တာလား...."
"အာ့လိုမဟုတ်ဘူး.လေ...ဒါပေမယ့်..."
နှုတ်ခမ်းပေါ်...လက်ညှိုးလေးတင်လိုက်တော့..ဖေးရန်နှုတ်ဆိတ်သွာကာ...မျက်လုံးလေးများဝိုင်းလျက်....
"ဆက်မပြောနဲ့တော့...အာ့ကလေးပေါက်စန..အကြောင်း...ယွီလီတို့အကြောင်းပဲဆက်ပြောရအောင်..."
ထို့နောက်...ဖေးရန်..နဖူးပေါ်ကျရောက်လာသော..အနမ်း...ပြီးနောက်...ထို့နောက်..ဤသို့ဖြင့်....
(Note...ကိုယ်ကYuriမရေးတတ်လို့ဖြည့်တွေးကြပါ.Reader တို့....)
တဖက်တွင်တော့ စကားသံတိတ်သွားသည်နှင့်..နားကြပ်ကိုယ်စီဖြုတ်လိုက်သော..လူနှစ်ယောက်...၊
ရှောင်ကျန့်..မျက်နှာထက်..အေးစက်စက် နဲ့ခန့်မှန်းရခက်သောအပြုံးတစ်ခုရှိနေကာ ယွမ်ရှုကတော့.သခင်.ပေးမည့်အမိန့်ကိုနားစွင့်နေသော...စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို...။
"ယွမ်ရှု....."
"ဟုတ်ကဲ့ တပည့်..နားထောင်နေပါတယ်"
"အရမ်း...ချစ်တတ်သူတွေပဲနော်..."
ထင်မှတ်မထားသော..စကားမို့..ယွမ်ရှုဘယ်လိုတုံ့ပြန်ရမှန်းမသိသေး...၊
"သူတို့နှစ်ယောက်..အီတလီကိုသွားပါစေ"
"ဗျာ...."
ယွမ်ရှုစိတ်ထဲပြာယာခတ်နေပြီ..၊
Sir..ကသတ်ပစ်ချင်တာမဟုတ်ဘူးလား..??ခုမှ..ဘာလို့...
"အဲ့ဒီအစား ဝမ်ရိပေါ်..ကိုလိုချင်တယ် ၊ မနက်ဖြန် ငါ့ဆီကိုခေါ်လာခ့ဲ"
ယွမ်ရှု "ဗျာ".လို့တောင်အသံမပြုနိုင်တော့..၊ Sirစိတ်က..အရမ်းကိုခန့်မှန်းရခက်တာပဲ..၊12..အရွယ်ကလေးတစ်ယောက်ကို..ဘာလုပ်ချင်တာလဲ???
"ငါ..ပြောတာကြားလား..ယွမ်ရှု..."
"ဟုတ်ကဲ့...ဒီကတပည့်...
အမိန့်ကိုနာခံလျက်ပါ...."
"အဟွန်း..ဟွန်း...တော်တယ်..."
ညှင်းသွဲ့သွဲ့..ရယ်သံလေးက..တိုးညှင်းသော်လည်းအမိန့်ဆန်နေတုန်းပင်..၊
ထိုလူစိတ်ထဲတွင်..ဘာတွေ..တွေးနေလဲ..မည်သို့မျှမသိနိုင်..၊ ယွမ်ရှုအခန်းထဲမှ..ထွက်လာကာ..မနက်ဖြန်အတွက်..Plan ဆွဲနေတော့သည်...။
နယ်မြို့လေးမှာရှိတယ့်....
ကလေးလေး..ရိပေါ်ကတော့...
ဘာ့မှ..မသိရှာဘဲ...နှစ်ခြိုက်စွာ..အိပ်ပျော်နေကာ...အိမ်မက်တစ်ခုတောင်မက်နေရဲ့...။
++++++++++++++++++++++++++++++
2482 Words ( 27.8.2019)
Thank you for Reading
Love you All ✡☯✡
Sanay Moe Swe