Ganito pala ang pakiramdam kapag nililigawan. - Jules
-----
Kaetlyn Julianne
Basta hinayaan ko na lamang si Miggy. Kahit naman anong gawin ko wala rin naman akong magagawa. Kung ano ang gusto niya, iyun ang masusunod. That's precisely how everything works with him.
This night did not end the way I wanted it to be. Hanggang ngayon ay hindi parin umuuwi si Miggy. Halos alas nueve na ng gabi pero nandito parin siya. He is still everywhere I am.
" Miggy umuwi ka na kaya" Pag-aaya ko sa kanya. Paano ba naman e nandito kami ngayon sa may mini gazebo sa bahay. Pareho kaming nakatingin sa swimming pool na sobrang kalmado.
" Ayoko." Tipid niyang sagot. Ni hindi ko nga alam kung bakit ba ayaw parin niyang umalis.
" Okay, kung ayaw mong umalis anong gusto mong pag-usapan natin?" Tanong ko sa kanya. Hindi nakaligtas sa mga mata ko ang braso niyang nilagay niya sa balikat ko.
" Tell me, masakit ba ang loob mo sa akin dahil niligawan ko si Aya? Ayaw mo ba siya para sa akin?" Biglaang niyang tanong. Hindi ko din alam kung bakit ganito ang mga tanong niya.
" Ano ka. Hindi no? Tinulungan pa nga kita eh na mapasagot siya" Saad ko naman sa kanya. Huminga siya ng malalim bago nagsalita ulit.
" Ako kase, hindi ko gusto na nagpapaligaw ka sa kanya" His voice was so serious and almost a whisper. It was as if he doesn't want me to hear it from him.
" Who? Kay Gino?" I countered back.
Napayuko siya ng tanungin ko iyon sa kanya.
" May iba pa ba bukod sa kanya?" Seryoso parin niyang tanong. Umiling ako.
" Siya lang naman." Makatotohanang sagot ko.
" Please decline his courtship, Jules. I don't want it" He whispered.
I stared at him. He did the same to me.
" I can't Miggy. I like him" Sagot ko. Nagulat na lamang ako ng biglaan siyang magtanggal ng damit at dumiretso swimming pool. He dived in the swimming pool in just a minute.
" Huy Migs! Ang lamig lamig na tapos andiyan ka. Magkakasakit ka niyan eh" Sagot ko.
He stayed still in the water. He was just there on the water. He positioned himself to a position mimicking a drowned man.
" Miggy naman eh. Tama na nga iyan!" Untag ko pero ayaw niya parin. Kaasar na talaga 'tong lalaking 'to. Mabilis kong tinanggal iyung tsinelas na suot ko at sinamahan siya sa pool.
Nang malapit na ako sa kanya ay biglaan siyang tumayo at hinila ako sa aking bewang. He encircled his arms on my waist.
He was literally hugging me from my back.
I was about to remove his hands on my tummy when he suddenly rested his head on my shoulder.
" I don't wanna lose you. Hin-hindi ko k-kaya" His voice was croaked. Para siyang umiiyak pero hindi ko masabi kung tama ba ang hinala ko. He hugged me tighter this time.
Parang tumigil tuloy ang oras. The water instantly became calm. The reflection from the lights was all I can see. Everything was calm but it seems that his breathing wasn't calm at all.
" Migs umiiyak ka ba?" Tanong ko sa kanya.
Takhang magpapaharap sana ako ng maslalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin.
" Jules" Bulong niya sa pangalan ko.
" Hmm bakit?"
" Puwede bang si Miggy lang muna?" Gustong gusto ko talagang makita ang mukha niya. Hindi ko kase alam kung ano ba ang nangyayari sa kanya. Hindi ko alam kung ano bang gusto niyang ipaintindi sa akin.
Kung sasabihin ko din bang ako lang din sana, gagawin din kaya niya para sa akin.
" Migs"
" Puwede bang si Joaquin lang" He repeated.
" Jules, gusto ko kase ako lang" And everything became clearer this time.
" Bakit?"
" Kase masakit ang puso ko Jules. Ganito pala kasakit Jules." Sagot niya. Right now, I want a clearer answer from him.
" Bakit ka nasasaktan Miggy?" Hope was in my voice. I hoped that he would say those words that I wanted to hear from him. Thise words I prayed to hear from him.
" Because I don't wanna lose a friend" Ngayon, ako naman ang napaluha.
Friend
Friend
Kaibigan
Kaibigan lang
Hanggang kaibigan lang kase
Hanggang kaibigan lang talaga.
That's all I am to him.
Jules tama na
Huwag ka ng humiling pa oh.
Klaro naman na ang lahat diba
Sabi niya, magkaibigan lang kayo.
Sabi niya Jules, ayaw niyang mawalan ng kaibigan.
Jules, huwag ng tanga please.
Alam mo namang hindi mo puwedeng mahalin ang lalaking hindi ka kailanman itinuting na babaeng iibigin higit pa sa isang kaibigan.
Akala ko ba give up ka na Jules?
Akala ko ba tama na?
Diba nga sabi mo noon, kung saan siya sasaya dun ka na din sasaya.
Jules, masakit alam ko namang masakit eh.
Pero unti unti mo namang tinatanggap ang lahat.
Konting panahon nalang Jules.
Masaya ka naman sa piling ni Gino. Kahit na mahirap, kailangan mong turuan ang puso mong mahalin ang iba.
Mahirap pero kailangan mong subukan.
Masakit pero parte iyan ng pagsubok mo sa larangan ng pag-ibig.
Darating din ang araw na kaya mo ng ibigay ng buong buo ang puso mo sa ibang lalaki.
Saad ko sa aking sarili.
Buti nalang at nasa tubig kami para hindi pansin na umiiyak na ako.
" Migs ang drama mo. Tara na nga. Ahon na tayo" Hinayaan na niya ako. Buti nalang at may nakahanda ng tuwalya sa may upuan malapit sa glass door papasok ng bahay. Kumuha din ako ng isa para sa kanya.
Inabot ko iyon sa kanya at kusa na niyang pinunasan ang kanyang katawan.
" Uhm, sa cubicle lang ako. Maligo ka na din sa shower. May mainit naman dun. Ihahanda ko na iyung pampalit mo." Wika ko bago pumasok sa loob. He looked at me.
Goodness Jules, don't freakin' cry right in front of him. You cannot.
Binalaan ko na ang aking sarili.
" Go na, Migs" I said. I thank the gods for making my voice just fine.
Huminga siya ng malalim bago ginawa ang sinabi ko. Nang umalis siya ay agad akong tumalikod. Nilakad ko hanggang sa may cubicle na shower at doon ibinuhos lahat ng sakit na nararamdaman ko.
I cannot deny the fact that it freakin' hurts too much.
How I wish I could just let this pain go away and vanish. Na kung puwede kong patigilin ang puso kong masaktan dahil ayoko na. I have been hurting for a long time already. Gusto ko na ding pagpahingahin 'tong puso ko.
Na kahit isang araw lang.
Kahit isang araw lang sana.
Gusto kong maramdaman na ako lang din.
Na sana hindi ako ang extra kapag may date siya.
Na sana hindi ako ang mascot tuwing may date.
Na sana hindi ako iyung tagabili ng bulaklak tuwing may date siya
Na sana hindi ako iyung tagadeliver ng cake kapag may espesyal na araw sila ng date niya.
I clenched on my chest.
Ang sakit sakit na Jules.
Pero hindi ko siya puwedeng sukuan bilang kaibigan ko. I may give up my chance of being more than just a friend to him but I cannot give up the friendship that we have.
Pagkatapos kong maligo at mag-ayos, pinuntahan ko na siya. Naabutan ko siyang nakatuwalya at naghihintay sa akin. Nilahad ko ang kanyang mga damit at hinayaan muna siyang makapagbihis.
Wala talaga siyang balak umuwi.
" Hindi ka pa ba uuwi?" Tanong ko sa kanya. Casual lang naman ang pagkakatanong ko sa kanya pero mukhang sineryoso siya masyado ang tanong ko.
" Hindi. Ipinagpaalam ko na kay tito na dito ako matutulog." Sagot niya.
" Don't you think it's a great night to watch Frozen 2?" He asked.
I sighed.
" Go put on your jacket. I'll ready the movie house" He said. We have a movie house but it's not that huge. Para talaga iyon sa akin dahil mahilig akong tumambay sa sinehan noon.
" Miggy, it's already eleven in the evening" I said
" I know" Simple niyang sagot.
" You're tired. We need to rest" Saad ko.
" I'm not"
" Miggy"
" I did not watch Frozen 2 with anyone because I reserved it for you" He countered.
I breathed in before speaking.
That's going to be an hour and a half with him more.
" Can I just tell you the plot? Frozen 2 is about the main character named Olaf" I was just starting when he interrupted me.
" I just want to be with you longer. Saka na ulit ako mag-iisip pa ng ibang dahilan para makasama at makausap ka pa ng masmatagal, Jules. If you want, you can retell the whole story to me after we watch it. I will hear every single word of you story" He wasn't even that reserved on telling these things to me.
Huminga ako ng malalim.
" What's really wrong with you now, Miggy? Tell me, what is it that makes you act this way?" I asked
His eyes directed on mine
" Bakit ba ang bait mo sa lahat? Can't you just be that to me?" See, his answers really makes me feel this way.
And I hate this feeling.
-----