Σαν τώρα το θυμάμαι ....
Ξύπνησα και αμέσως έτρεξα στον κάτω οροφο του σπιτιου μου ψάχνοντας την στολή μου να βάλω καθώς είχα αργήσει.
Επιασα τα σγουρα καστανοξανθα μαλλιά μου σε μια κοτσίδα και έβαλα μόνο στα χείλια μου σε ένα απαλό ροζ αφήνοντας τα πράσινα μάτια μου εντελώς άβαφα.
Κατέβηκα κάτω πήρα την τσάντα μου και έτρεξα για το μαγαζί.
Στο δρόμο χτύπησε το τηλέφωνο.
-Έλα χαρη...Όχι άργησα στην δουλειά σε κλείνω.
Ο Χάρης και η Ιζαμπελα είναι φίλοι μου από μικρά παιδιά.
Πάντα μου στεκοντουσαν στα δύσκολα και πάντα με βοηθούσαν σε όλα.
Με τον χάρη πάντα υπήρχε ένα μικρό φλερτ μεταξύ μας Αλλά επικρατούσε το άλλο πάντα ότι ήταν δηλαδή σαν μεγάλος μου αδελφός.....πάντα
Αφού έχασα όλη μου την "βιολογικη" οικογένεια (ο Θεός να την κανει) Είχα βρει μια κανονική που με λάτρευε...και εδώ γελάμε
Μπηκα στο μαγαζί τρέχοντας αφήνοντας τα πράγματα μου και έφυγα σφαίρα στην κουζίνα παιρνοντας τον δίσκο μου.
-Ανν που είσαι τόση ώρα σε πεντε λεπτά ανοίγουμε και θα έχουμε κόσμο.
- Δεν θα ξαναγινει Τζόνι με συγχωρείς.
Αφού μου άφησε ένα βλέμμα απογοητεύσης μετά το πήρε πίσω χαμογελώντας ναζιάρικα.
-Ανοίγουμε!
Φώναξε ο Κρίστο και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες.
Ο κόσμος άρχισε να μπαίνει και εγώ έτρεξα για να πάρω παραγγελία.
Έτσι όπως έτρεχα στο βάθος είδα μια παρεα να μπαίνει.
Παρατήρησα ένα ψηλό γεροδεμένο ξανθό με πράσινα μάτια.
Θεός δεν μπορω να πω.
Πήγα για παραγγελία...μη χάσω
Η παρέα των τεσσάρων αντρών και του κοριτσιού με αγνοούσαν εντελώς ενώ ήξεραν ότι βρισκόμουν εκεί.
Η κοπέλα με κοιτούσε διαβολικα χωρίς να μου δώσει σημασία και ας ήξερε ότι δουλεύω. Ξεροβηξα διακριτικά για να πάρω την προσοχή τους.
Είχα σπάστει.
Πρωτότυπο
Με κοίταξαν όλοι δολοφονικά εκτός από τον ψηλό πράσινομάτι που με κοίταξε υποτιμητικά.
Φόρεσα το ψεύτικο χαμόγελο μου και συγκράτησα την υπομονή μου.
-Τι μπορώ να σας φερω;
Ρώτησα ευγενικά. Με αγνόησαν εντελώς και γύρισαν στην κουβέντα τους.
Η κοπέλα άρχισε να γελάει. Πήγα να φύγω καθυσιχαζοντας τον εαυτό μου λέγοντας ότι θα τους αφήσω να σκεφτούν και θα ξανά ερθω και έτσι πάω να κάνω στροφή όταν ακούω την ειρωνική φωνή του και μου ανάβουν τα λαμπάκια.
-Ωραίους τρόπους έχει το προσωπικό.
Είπε ειρωνικά με την γκόμενά δίπλα του να του τριβεται και να γελάει. Ήμουν σίγουρη ότι έβγαζα καπνούς από τα αυτιά. Θα έχανα την δουλειά μου και δεν το άξιζε.
-Συγγνώμη....αποφασίσατε; .
Είπα κλείνοντας τα μάτια τσιμποντας τα χέρια μου για να μην του ορμηξω.
Δεν απάντησαν και αφού με είχαν στο πόδι Αλλά δέκα λεπτά μετά μου έκαναν τη τιμή και πήραν παραγγελία.
Αυτό με έκανε να χάσω σχεδόν την υπομονή μου σπάζοντας διάφορα από τα νεύρα μου στην συνέχεια της νύχτας , όμως οι πλούσιες μάπες τους δεν έδιναν μια.
Στιφογυρισα τα μάτια μου και έφυγα.
Ευτιχως η Ναταλία πήγε την παραγγελία τους.
Έλεγα ότι ξέφυγα από τους πλούσιους και δήθεν αριστοκρατικους αγενής σνομπ όταν όμως ο Τζόνι μου είπε να πάω τον λογαριασμό.
Το σχόλιο του, πλέον για εμένα, ανυπόφορου ψηλού άντρα με είχε πειράξει, μίλησε για την διαγωγή μου όταν δεν κοίταξε την δική του.
Πείραξε τα κουμπιά μου καθώς είναι ένα ευαίσθητο θέμα για εμένα.
-Επιτέλους μας κάνατε την τιμή να εμφανίστητε για να πληρώσουμε.
Είπε ειρωνικά βγαζωντας το πορτοφόλι του. Πραγματικά σήμερα θέλει να φύγει με μελανιές.
-Αγγέλε αστο σε εμένα ρε εσύ, κέρασες την προηγούμενη φορά θα το κανω τώρα εγώ....εκτός αν η αγενής σερβιτόρα έχει και για αυτό αντίρρηση.
Είπε και απευθύνθηκε στο πρόσωπο μου.
Από ότι κατάλαβα δεν ήταν μόνο ο "Αγγελός" αγενής και ξιπασμένος Αλλά και η παρεα του.
Πάλι πάτησαν τα κουμπιά μου αφού μίλησαν για την διαγωγή μου.
Η γκόμενά γεμάτη λίφτινγκ από δίπλα κακαριζε από τα γέλια.
Αφήσα στην απόδειξη και έφυγα γρήγορα πριν πάρω τα χρήματα.
Πήγα πίσω από το μαγαζί και άρχισα να τον βρίζω και αυτόν και τον φίλο του.
Ο θυμός όμως εγινε θλίψη καθώς οι αναμνήσεις άρχισαν να χτυπούν ανελέητα το μυαλό μου.
Δάκρυα άρχισαν να χύνονται και τα μάγουλα μου ήταν τώρα πια υγρά.
Αφού μετά από λίγο συμαζεψα τον εαυτό μου , πήγα στην κουζίνα ψαχνωντας τον Τζόνι.
-Τζόνι φεύγω
Είπα ενώ αυτός ετοίμαζε κάτι σε μια από τις κουζίνες.
-Για-
Γύρισε να με κοιτάξει και γουρλωσε τα μάτια. Μάλλον είχα γίνει χαλια.
- Τι έπαθες Ανν;
Είπε ανήσυχος
-Όλα θα είναι καλά αυριο μην ανησυχείς Τζόνι ,τίποτα δεν είναι.
Είπα και έφυγα από την πίσω πόρτα για να μην δω τα μούτρα τους.
Γύρισα σπίτι εξαντλημένη.
Μετά από ένα μπάνιο με πήρε ο ύπνος στον καναπέ κλαίγοντας..
Όπως κάθε βράδυ ο γνωστός εφιάλτης στοιχιωνε τον κάποτε ήρεμο ύπνο μου.
Ξύπνησα για άλλη μια φορά ουρλιάζοντας .
Ήταν 5 το πρωί οπότε σηκώθηκα και πήγα στο δωμάτιο μου και αφού ξαπλώσα, συνεχισα τον ύπνο μου εκεί.
Όταν ξανά ξύπνησα η ώρα ήταν 12:00. Μπράβο Ανν πρώτη φορά τόσο νωρίς!.
Είχα βάρδια το βράδυ στο μαγαζί. Πήρα ένα τηλέφωνο την Ιζαμπελα.
-Ανν; επαθες κάτι;! Είσαι καλα;! Έχεις πυρετό;
Με ρώτησε ανυσηχα. Καλέ τι παιρνει αυτή πρωί πρωί;
-Εγώ καλά είμαι, εσύ σίγουρα δεν περνας από το Δρομοκαΐτειο έτσι προληπτικά;!
Είπα και είμαι σίγουρη ότι στριφογυρίζει τα μάτια της.
-Συνήθως εσύ δεν ξυπνάς πριν από τις μια ούτε αν σε πετάξουν έξω από το σπίτι.
-Υπερβολές!
Είπα ενοχλημένη
- Να σου θυμίσω την γάτα;
Συνέχισε υποτιμητικά
-Είχα κουραστεί εκείνη την ημέρα δεν μετράει...
Παραπονέθηκα
-Ναι μόνο που κουρασμένη ξε κουρασμένη όταν μια γάτα σου έρχεται στο κεφάλι ξυπνάς δεν την ζουπας σα λουστρίνο αρκουδάκι συνεχίζοντας τον ύπνο σου απτόητη.
Είπε και άρχισα να γελάω μόλις θυμήθηκα την φάτσα της όταν τελικά ξύπνησα.
-Παμε για κανένα καφέ;
-Για αυτό σε πήρα, πες και στον χάρη.
- Δυστυχώς δεν μπορεί , θα λείπει για αυτήν την εβδομάδα..
Εγώ γουρλωσα τα μάτια.
-Μα...Μα Σε τρεις μέρες είναι τα γενέθλια μου..
Είπα λυπημένα, οι μόνοι άνθρωποι που περνάω τις γιορτές ήταν εκείνη και ο Χάρης
- Μην στεναχωριέσαι κοριτσάκι μου θα τα γιορτάσουμε όταν γυρίσει.
-Ένταξει αν και δεν θα το αφήσω έτσι...
Είπα ενοχλημένη
-Ανν πρέπει να κλείσω τα λέμε σε μια ωρα στο παρκ;
-Ναι...
Είπα και της το έκλεισα απότομα. Δεν ήθελα να το δείξω Αλλά στεναχωρήθηκα που δεν θα ήταν ο κολλητός μου στα γενέθλια μου.
Άρχισα να ετοιμάζομαι.
Ποτέ δεν βαφομουν.
Τουλάχιστον έντονα, μπορεί να έβαζα λίγο κραγιόν η κάποια μάσκαρα Αλλά μέχρι εκεί και αυτά σε επίσημες βραδιές.
Έτσι έκανα ένα μπάνιο και ντύθηκα με ένα απλό τζιν σορτς και μια εντελώς άσπρη μπλούζα από μέσα.
Άφησα τα μαλλιά μου κάτω φυσικά αν και μέσα στο κατακαλόκαιρο δεν με βόλευε καθόλου ούτε το μακρύ τους μήκος που με ζεσταινε σε όλη την πλάτη ούτε το γεγονός ότι ήταν πολύ πυκνά σπαστά σγουρα.
Έτσι έφυγα για το καφέ. Την είδα να κάθετε παίζοντας με το καλαμάκι της. Πήγα κοντά της και αρχισαμε να μιλαμε .
- Δεν ζεσταινεσε παιδάκι μου;
-Γεια και σε εσενα ευγενική μου πριχτρα .
Στριφογυρίσε τα μάτια της και άφησε και ένα κολωδαχτυλο με ένα bitch χαμόγελο.
Το γκαρσόνι την είδε και γουρλωσε τα μάτια. Εγώ γέλασα πνιχτα. Όταν κατάλαβε ότι είχε γινει ρεζιλι κοκκίνισε και είπε γρήγορα τι ηθελε.
- Και δηλαδή σε προσβάλε;
- Και αυτός και ο καφρος ο φίλος του.
- Και εσύ τι έκανες;
-Στην αρχή συγκροτήθηκα Αλλά μετά έφυγα πίσω από το μαγαζί και με πήραν τα κλάματα....
-Με το δίκιο σου,δεν πέρασες και λίγα τότε....
- Δεν θέλω να το θυμάμαι σε παρακαλώ. Και το αλλο το τσουλακι από δίπλα χασκογελουσε.
- Και τώρα τι θα κάνεις;
-Προσευχές να μην τον ξαναδώ...
Είπα και γέλασε.
Μετά από δύο ώρες έφυγα και ετοιμάστηκα για την βάρδια. Πήρα τα πράγμα μου και πήγα στο μαγαζί.
Ήσυχη βάρδια. Πέρασε γρήγορα και κλείναμε.
-Παιδιά οι μισθοι σας
Μας φώναξε ο Κρίστο. Με άφησε τελευταία.
Ο Κριστό πάντα μου συμπεριφερόταν γλυκά και μου ζήτησε να βγούμε κάποια στιγμή Αλλά αν και δεν είχα θέμα μαζί του, η σπασμένη μου καρδιά φοβόταν να ξανά αγαπήσει.
- Καλα είσαι Ανν ;
Μου είπε καθώς μου παρέδιδε τον φάκελο με τα λεφτά
-Ναι κρίστο μου σε ευχαριστώ που ενδιφερεσαι.
Γέλασε τρίβοντας νευρικά τα χέρια του.
-Θες να σε πάω σπιτι;
-Κριστο ξες ότι σε βλέπω μόνο σαν φίλο.
-Το ξέρω Ανν και οσο και αν με πονάει αυτό δεν θα κάνω ξανά κίνηση Αλλά θα σου σταθώ σαν φίλος.
Του χαμογέλασα του έγνεψε να φύγουμε.
Έτσι όπως βγαιναμε είδα τον Τζόνι να μιλάει με τον βλάκα από εχθές. Με κοίταξε καθώς έβγαινα και γύρισε απαξιωτικά το βλέμμα του.
Κοίταξτε έναν πλούσιο με τρόπους.
Εγώ απλά συνέχισα.
Στο αμάξι κοιτούσα έξω περιμένοντας να φτάσουμε.
Μπηκα στο διαμέρισμα καθώς καλυνηχτουσα τον Κριστο και μετά από ένα χαλαρωτικό μπάνιο έπεσα ξερη στο κρεβάτι μου.
Ύστερα από τον καθιερωμένο πια εφιάλτη μου κοιμήθηκα πιο ήσυχα.
Άκουσα ένα βουητό, ήταν το κινητό μου.
"Ηλιθια" η Ιζαμπελα είναι
-Τι θες πρωί πρωί;
-Ναι ρεκόρ για την Ανν κυρίες και κύριοι έχουμε μείνει όλοι εκπληκτοι.
-Τι λες μωρέ...
Είπα βαριεστιμενα χουζουριαχοντας στα σεντόνια.
-Εγώ σε πήρα να σε ρωτήσω για την ισιωτικη και τελικά σε έσωσα
-Ληγμένα παιρνεις κορίτσι μου;
-Σήμερα στις εξι δεν έχεις βάρδια;
-Ναι
είπα βαριεστημένα.
-Τότε καλύτερα να αρχίσεις να τρέχεις γιατί είναι 5:30
Μόλις το άκουσα έπεσα από το κρεβάτι και αφού την ευχαρίστησα της το έκλεισα και ακολούθησα τις οδηγίες της.
Επιασα τα μαλλιά μου σε μια μακριά αλογοουρά και άρχισα να τρέχω για το μαγαζί. Ευτιχως δεν ήμουν καθυστερημένη. Έφτασα στο μαγαζί και άνοιξα τις πόρτες. Άρχισα να καθαρίζω λίγο και όταν τελειωσα έκατσα προσπαθώντας να φέρω στα ίσα της την ανάσα μου.
-Ανν; είσαι καλά;
Είπε ο Κριστος και μου έδωσε ένα ποτήρι με νερό
-καλά είμαι Ευχαριστώ Κριστο.
-Τίποτα Ανν με ξέρεις.
Είπε και χαμογέλασε γλυκά.
-Ανν ! Όταν τελειώσουμε σε θέλω στο γραφείο μου.
-Ωχ τι έγινε πάλι
Είπα και εγειρα πίσω
-Τζον! Τι εγινε;
Φώναξα Αλλά δεν απάντησε ... εντάξει έτσι και αλλιώς θα μάθαινα αργότερα.
Ένιωσα το κινητό μου να χτυπάει.
-Έλα Ιζ.
-Καλά είσαι; σε ακούω...
-Κουρασμενη; Ναι αν και με έσωσες Αλλά έτρεχα σαν την τρελή.
-Ήθελα να σε ρωτήσω αν μπορώ να δανειστώ την ισιωτικη
- Το Ρωτάς μωρή ηλίθια;
-Ωραία Ευχαριστώ αγάπη μου. Θα στην επιστρέψω μεθαύριο καθώς αυριο θα λείπω
Γουρλωσα τα μάτια
-Αυριο είναι τα γενέθλια μου
Είπα αργά και σταναχωριμενα
-Αα...συγγνώμη αγάπη μου αλλά ο Νίκος μου ζήτησε να βγούμε θα το αναβάλλω ,με συγχωρείς
-Όχι, όχι δεν χρειάζεται.
Είπα και το έκλεισα, τέλεια αυριο έχω τα γενέθλια μου και θα τα περάσω μόνη μου.
Όλοι γραμμένη με έχουν.
-Ανοίγω τις πόρτες παιδιά.
Φώναξε ο Κριστο ανοίγοντας τις πόρτες,αμέσως κόσμος άρχισε να περνάει.
Κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα ξανά.
Καλώς τα μάτια μας τα δύο.
Το γουρούνι ο Άγγελος από ότι είχα ακούσει ,το τσουλακι του που έδειχνε τον κωλο της δεξιά και αριστερά και ο καφρος.
Δεν πήγα για παραγγελία εγώ ευτυχώς Αλλά με έστειλε ο Τζόνι να πάω τα φαγητά.
Όχι που θα την γλυτωνα.
Έφτασα στο τραπέζι και αρχισα να αφήνω τα φαγητά.
-Βρε βρε βρε η αγραμματη σερβιτορα
Είπε ο βλάκας
τον λένε και άγγελο τρομάρα του
- Ναι...Αντώνη μου αναρωτιέμαι πως αφήνουν τέτοιους ανθρώπους να δουλεύουν και να μιλαμε με εμάς δεν συμφωνείς;
Είπε η μαλακο απευθυνόμενη στον καφρο απεναντι της ενω τριβοταν στον αγγελο.
κρατήστε με να μη την ξεμαλιασω.
Κοίταξα κάτω και δάγκωσα τα χείλια μου για να μην ουρλιάξω
-Σοφία μου όταν οι γονείς σου είναι πως να το πω... αγριοί όπως της κοπέλας μην περιμένεις να έχει τρόπους.
Απάντησε ο Αντώνης
Μην κλάψεις Ανν μην κλάψεις δεν το αξίζει. Σχεδόν γρυλισα και την κοίταξα με ένα δολοφονικό βλέμμα.
-Θίχτηκες κοπελιά;
-Προτιμώ να μην απαντώ σε άτομα ανάξια να μου μιλήσουν κυρίε. Καλή σας όρεξη.
Είπα και έτρεξα πάλι έξω.
Καθώς έφευγα τους άκουσα να χασκογελουν κάθησα πάλι πίσω από το μαγαζί και έκλαψα όπως δεν είχα ξανακλαψει.
Τα γουρούνια. Αν τους δω έξω θα τους σπάσω τα κεφάλια.
Ξανά πήγα μέσα Αλλά αρνήθηκα κάθε επαφή με το τραπέζι.
Έριχνα κλέφτες ματιές και έβλεπα τον άγγελο να με κοιτάει και να γελάει ειρωνικά με την ηλίθια.
Όταν τελειωσε η βάρδια μου ευτυχώς έφυγαν.
-Καληνύχτα Κριστο
Είπα στον Κριστο που έφευγε
- Θες να σε πάω;
-Οχι ενατξη θα πάρω την μηχανή. Άσε που έχω να μιλήσω και με τον Τζόνι.
Είπα και έφυγε χαμογελοντας μου.
Τι με θέλει τώρα και αυτός.
Πήγα στο γραφείο του Τζόνι καθόταν κάπως στεναχωρημένος και μπροστά του είχε δύο φακέλους.
Με τρόμαξε λίγο.
- Τι με ήθελες Τζόνι;
-Ανν ξέρεις ότι είσαι μια από τους πιο έμπιστους και άξιους εργάτες εδώ.
Έγνεψα καταφατικά αποροντας για το που το πηγαινε
Μπήκε αμέσως στο ψητό δεν άφησε καθόλου χρόνο
Έκατσα διστακτικα στη καρέκλα και εστίασα τη προσοχή μου πάνω του
-Ειμαι στην άσχημη θέση να σε απόλυσω.... προειδοποιώντας σε ότι δεν ήταν δικιά μου απόφαση.
Είπε λυπημένα
Όχι θεέ μου τι θα κάνω;
Οικογένεια να με στηρίξει δεν έχω και μετά από αυτόν το μήνα δεν θα εχω ούτε για να φάω.
Ευτυχώς που το σπίτι είναι δικό μου δηλαδή.
-Ποιος με απέλυσε;
Είπα σκληρά
-Δυστυχως δεν μπορώ να σου πω.
Εδώ είναι και ο μισθός σου για τον επόμενο μήνα και η αποζημίωση σου είναι στον άλλο φάκελο.
Πήρα τους δύο φακέλους με σκοπό να επιστρέψω τα χρήματα του.
-Ποιος με απέλυσε Τζόνι
Επέμεινα
- Δεν μπορώ να σου πω
Είπε κοιτώντας οπουδήποτε αλλού εκτός από εμενα
-Ωραία... Τότε...Ο ψηλός ξανθός τι άλλο ειπε;
- Μου είπε μόνο να μην σου πω τίποτα
Μόλις τελείωσε την πρόταση του γουρλωσε τα μάτια και εγώ χαμογέλασα.
-Ευχαριστώ για την πληροφορία Τζόνι θα φροντίσω ο Άγγελος να μην μάθει ότι το είπες εσύ μην ανησυχείς
Ο φόβος έσβησε από τα μάτια του
-Συγγνώμη Ανν
-Μας υποχρεώσες
Είπα και έφυγα. Πήρα την μηχανή και έφτασα σπίτι μου.
Χώθηκα στα σκεπάσματα και άρχισα να κλαίω. Χτύπησε το ρολόι του κινητού μου. 12:01
-Χρόνια πολλά Ανν τα σκατωσες πάλι
Είπα και συνέχισα να κλαιω
....την πρώτη φορά που τον γνωρισα
Λοιπόν πρώτο κεφάλαιο. Ευχαριστώ που διαβάσατε. Ψηφίστε αν σας αρέσει η ιστορία και τσεκάρετε και την άλλη που έχω γράψει❤❤❤