"Ser, hanggang kailan nyo ho ba ako balak ikulong dito? Kanina pa ako hinahanap ng nanay ko. Ser, makinig naman kayo saken. Wala nga akong kinalaman kanina. Yung lalaking si Justin, siya yung nagsimula nang gulo. Tinulak niya ako kaya nagasgasan yung kotse. Ser, pakinggan nyo naman ako! Inosente ako!" Maktol ko habang nasa loob ng selda.
"Hay nako bata! Wala nang epekto samin yang drama mo! Maraming beses na naming narinig yan! Huli ka na nga, idedeny mo pa! Kaya, manahimik ka nalang riyan." Sabi nung isang pulis.
"Kung ako sayo bata, mahihiga nalang ako kase kahit anong gawin mo, dito ka na magpapalipas ng gabi!" Sabi nung isang pulis habang kumakain ng Fita.
"Hindi pwede to! Hindi nyo ako pwedeng ikulong dahil wala naman akong kasalanan!"
Pero mukhang kahit ano pa mang idahilan ko, mukhang dito na nga yata ako magpapalipas ng gabi. Lalo akong nanggigil kay Justin. Makalabas lang ako dito, madadagdagan ka ng black eye sa mata!
Wala na akong nagawa kundi ang maupo na lamang sa kapirasong karton na sa tingin ko ay magiging higaan ko ngayong gabi.
May ilang naka kulong pero halos mga menorde edad pa yata tong mga 'to. Yung iba mukhang adik. Kaya, lalo akong natakot.
"Hindi ako dapat nandirito. Putang ina mo, Justin. Makalabas lang ako dito, lagot saken yang apdo at atay mo! Pipirapirasuhin kitang puking ina ka!" Sabi ko sa isip ko.
"Hoy, bata! Bata!"
Hindi ko pinansin yung tawag saken ng isa dito. Kahit na naririnig ko siya, dinidedma ko nalang.
"Hoy bata! Bingi ka ba!" Binato niya ako ng lata ng sardinas na tumama sa braso ko.
"Ano bang problema mo!" Bulyaw ko.
"Aba, aba, matapang to!" Sabi nung isang mukhang drug addict. "Mukhang mayaman eh."
Tangina. Peligro pala ako dito.
.
.
.
.
"Hoy bata! Bata! Gising! Malaya ka na."
Naalimpungatan ako sa pagyugyog sakin ni mamang pulis. "Maswerte ka, may nagpiyansa sayo."
Agad na tumayo ako at lumabas na ng selda. Pagtingin ko sa orasan, alas otso y medya na pala ng umaga.
"Pasasaan pa't babalik karin dito. Tandaan mo yan, Bata." Sabi nung mamang pulis.
May ilan lang akong pinirmahan tapos tsaka na nila ako pinalaya.
Paglabas ko nang himpilan, nakita ko si Sean. Nakadantay sa kanyang pulang Ducati. Naka suot siya ng light brown na shades na nagbigay sa kanya ng american look dahil nadin sa medyo semi kalbo niyang buhok sabay naka shorts na puti at polo na bulaklakin. As usual, malayo palang ako, humahawa na sa hangin yung pabango niya. Natigilan ako pero agad naman niya ako nakita. Nakangiti siyang lumapit sa akin sabay yakap ng mahigpit.
Tila ako natigilan at nagmistulang statwa. Bumilis tibok ng puso ko. Humiwalay siya nang yakap sakin na kulang nalang papakin ako ng halik.
"Teka, mabaho ako." Sabi ko. Nilayo ko siya nang bahagya sa akin.
"I'm sorry. Hindi kita pwedeng pyansahan kagabi. Bawal na daw." Sabi niya.
"Anong ginagawa mo dito?" Sabi ko. Hindi ko pinahalata sa kanya na kinabahan ako sa presensya niya.
"I'm here for you." Sabi niya nang may kasamang ngiti sa labi.
Damn. Yung labi niya.. kakamiss.
"Di ka na sana dumating." Sabi ko. Sabay alis sa kinatatayuan ko.
"Hey, teka. Di ka man lang ba magpapasalamat?" Sabi niyang habang habol ako sa paglalakad.
"Bakit ko naman gagawin yon, ha?"
"I came here for you. So dapat lang na pasalamatan mo ako." Sabi niya habang sinasabayan ako sa paglalakad.
Huminto ako tapos hinarap siya. "Salamat ha. Oh, ayan lang ba gusto mo marinig? Alis na. Nagpasalamat na ako." Sabi ko tapos muling nagpatuloy sa paglalakad.
"Ron, ano ba!" Pinigilan niya ako. Kinabig niya ako paharap sa kanya. "Pwede ba mag usap tayo? Yung matino naman please."
Huminto naman ako at pinakinggan ko siya pero hindi ko siya nililingon.
"May hihilingin sana ako sayo." Sabi ni Sean.
Napangiti ako. "Alam mo ako din eh." Sabay harap sa kanya.
Lumiwanag mukha ni drama king kupal. Naging excited siya.
"Pero ikaw muna mauna." Sabi ko.
Napahawak siya sa batok niya. Lihim akong napapangiti kase ganyan na ganyan talaga siya kapag nahihiya. Ang cute lang niya.
"Ganito nalang sabay nalang tayo." Sabi niya.
"Okay sige sabay tayo." Pag sang ayon ko.
"Okay 1 2 3.." bilang naming sabay.
"Please stay with me."
"Lubayan mo na ako." Sabay iwas ng tingin sa kanya.
Nawala pagkakangiti ni drama king kupal sa narinig niya sa akin. Napalitan ng kalungkutan yung kaninang masaya at natural niyang Sean na aura.
"So ano na?"
Hindi ako umimik.
"Hanggang dito nalang ba tayo?"
Hindi pa din ako umimik.
"Hindi ka ba manghihinayang kung mawawala tong meron tayo."
Hindi pa din ako makaimik.
"Oo sorry hanggang dito nalang talaga. Paalam na." Sabi ko.
"Takot ako na wala ka."
"Ginawa mo naman lahat para di kita iwan. Sapat nayon. Huminto ka na."
"Naisip ko din yan. Pero na realize ko. Na kahit na ibigay ko pa lahat. Kung hindi ka mahal. Hindi ka talaga mamahalin."
Doon ko siya hinarap. "Patawarin moko."
"Kasalanan ko."
"Sorry din kase hindi marunong umintindi yung minamahal mo. Sorry din kase sa lahat ng pwede mong bagsakan, sakin ka pa bumagsak. Malas mo doon. Hahahaha!"
Tapos nanahimik si drama king kupal. Doon ko lang nakita pagtanggal ng suot niyang shades, yung mata niya medyo maga at namumula. Parang puyat yung mga mata niya.
Tumalikod si drama king kupal bumalik siya sa kanyang Ducati nang naka yuko ang ulo at tila umiiyak kase sa pagyugyog niya ng kanyang braso.
Pinanood ko siya hanggang sa makarating siya pabalik sa kanyang motor.
"Ser, ano? Okay na ba? Nakapag usap na ba kayo? Success ba?" Sabi sa kanya nung pulis.
Dahan dahang umiling si kupal. Tapos sumakay na sa kanyang motor at nagsuot ng helmet bago humarurot palayo. Nang wala na sa paningin ko si kupal nilapitan ko yung pulis na kumausap sa kanya.
"Ser, boss, kilala mo ba siya?"
"Alin yung kaalis lang?"
"Opo."
"Nako. Paano ba naman magdamag yang batang yon dito sa labas ng himpilan. Sinandal lang niya yung motor niya jan sa kanto. Tapos doon siya sumandal at nagdasal magdamag. Tapos lumuluha pa nga siya. Tapos nagtaka ako kaya nilapitan ko siya, doon ko nalaman na may kakilala daw siyang nakakulong sa loob. Balak daw niyang pyansahan. Kaso dahil nga sa gabi na, hindi nalang siya umalis sa pwesto niya inantay niya na mag umaga. Naawa naman ako kase mukhang napaka importante sa kanya nung taong yun biro mo nag puyat siya at hindi nilisan tong himpilan maantay lang yung oras ng pagpipiyansa. Kawawang bata. Sino kaya yung taong tinutukoy niya. Napakawalang hiya. Kung alam lang niya yung pinagdaanan nung lalaki kanina. Nako." Kwento nung pulis.
Para akong binuhusan ng malamig na yelo. Kung ganun, ginawa yon ni drama king kupal para sa akin? Siya pala yung nagpiyansa.
"Eh magkano naman daw yung piyansa?"
"20 thousand."
Natahimik ako.
"Bakit? Magkakilala ba kayo?"
Umiling nalang ako. "Hindi po."
"Ah eh bakit ka nagtatanong?" Naging suspicuous yung pulis sa akin.
"Nako. Wala. Nagandahan lang ako sa motor niya."
"Ah." Sabi nung police pero mukhang hindi siya naniniwala sa akin.
Nang umalis na yung pulis, agad na sumakay ako ng unang taxi na nakita ko. Habang nasa sakay ako, para akong natanggalan ng kaluluwa. Para akong nanghinayang. Yung mukha ni drama king kupal kanina, tumatak na yata sa utak ko. Kaya pala siya naka shades. Kase puyat siya magdamag kakaantay para lang mapyansahan ako.
----
Sa mga di pa nagllike, please do like my facebook page:
facebook.com/BaeMeetsDre
Thank you!
- Otor M