HOOFDSTUK 44.
*Saar*
Eindelijk staan we op onze plek. 5 seconds of summer treed over 20 minuten al op en we staan hier nog maar net. Nou ja.. Staan, zitten. We hebben speciale zitplaatsen voor familie leden van 1D. Roos werd helemaal gek toen ze zag hoe dichtbij we zaten, en ik moet zeggen, het is niet heel ver, nee. Het voelt weer zoals bij de take me home tour. Het is zo lang geleden, maar het voelt alsof het vandaag is. Alsof ik alles opnieuw beleef, maar toch ook weer niet. Ik weet dat het raar is.
"Saaarrrrr!! Ik ga huilen oh my goodddd!" Roos begint te hyperventileren. Lachend kijkt ik naar alle meisjes die staan te wachten op hun idool.
"Roos rustig. Je hebt ze net ontmoet en nu begin je weer helemaal te flippen." Een meisje voor ons draait om.
"Oh my god! Heb je ze ontmoet?!" Ze gilt het bijna uit, maar kan zich nog net inhouden. Roos knikt blij.
"Hoe?! Ik wil echt zooo graaagggg! Ik ben ook in Amerika naar het concert gegaan en toen stond ik helemaal vooraan, maar ik mocht niet nog een keer vooraan van mijn ouders." Het is donker hier. Ik kan het gezicht van het meisje niet goed zien.
"Ik ben Elvira." Ze steekt haar hand naar ons uit. Roos schud haar hand en daarna die van mij.
"Oh my god. No way.." Ik kijk Roos grinnikend aan.
"Jij bent Saar. Harry's vriendin toch?" Ik knik. Nu ken ik haar weer!
"He! Jij was dat meisje dat mij toen in Amerika zag! Nu weet ik waar ik je van ken!" Elvira's ogen worden groot.
"Je kent me nog?" Ik knik.
"Tuurlijk, dat vergeet ik niet zo snel." Elvira glimlacht.
"OH MY GOD HET BEGINT!" Gilt Roos. Elvira kijkt weer voor zich en begint te gillen. Ik hoor het intro muziekje dat ik al vaker heb gehoord. Als eerste komt Ashton uit de opening. Hij draait rond met zijn drumstokken en steek zijn armen in de lucht. Hij maakt plaats voor Calum en Michael die eraan komen en als laatste komt Luke op. De hele arena begint te trillen van de mensen die aan het springen zijn. Roos slaat een arm om mijn nek.
"Nu begint het eindelijk!" Roept ze in mijn oor. Ik lach naar haar.
"Whatssup Amsterdaaamm!" Gilt Calum. Het gegil wordt nog luider en ik doe gezellig mee. Ik pak mijn mobiel uit mijn kleine schouder tasje en maak een paar foto's. Gelukkig kan ik nog best ver inzoomen, anders had je hun gezichten niet kunnen zien, ook al zitten we nog zo dichtbij.
***
5SOS deed het geweldig! Het was zo gaaf om hun vanaf hier een keer te zien! Normaal zit ik backstage op een schermpje te kijken, maar dit is eigenlijk veel leuker. 1D kan elk moment op komen en het is al 8 uur geweest, niks nieuws voor mij, want ze zijn altijd te laat. Meestal zijn ze nog aan het klooien met bewaking of moet hun haar nog snel gedaan worden. Het gebruikelijke dus.
Ongeveer 5 minuten later zie ik het intro filmpje verschijnen en hoor ik iedereen weer gillen. Ik pak snel mijn mobiel en houdt hem in de aanslag voor als ze opkomen.
Eindelijk komen ze op. Trots als ik ben begin ik keihard mee te zingen en het is rete vals, maar dat kan me helemaal niks schelen. Harry begint zijn solo. Zijn stem trilt meer dan normaal, alsof hij zenuwachtig is. Schattig klinkt het wel. Meteen als de jongens vooraan op het podium staan, kijkt Harry onze kant op. Ik zie hem lachen en ik zwaai enthousiast naar hem. Hij drukt een kus op zijn hand en zwaait die mijn kant op.
***
Door het harde meezingen is mijn keel schor en droog. Ik pak het kleine flesje water, dat ik van Noortje heb gekregen, uit mijn tas en neem een paar grote slokken. Eigenlijk zijn flesjes verboden, maar wat wil ik ermee doen vanaf hier? Een aanslag plegen? Ik stop mijn flesje weg en klap mee met Happily.
"Saar? Gaat het wel goed? Je ziet er zo wit uit." Vraagt Roos bezorgd.
"Ik loop heel even naar de wc's. Ik voel me inderdaad niet zo lekker." Ik merk nu ook dat ik misselijk ben en vreselijke buikpijn heb. Ik loop, zo min mogelijk storend voor anderen, naar de trap en ga op zoek naar een wc. Als ik eindelijk een bordje heb gevonden, ren ik er zo wat heen. Ik ga zo snel mogelijk boven de eerste de beste wc hangen en meteen komt alles eruit. Dit is van de spanning, toch? Dit komt niet door die buikgriep die ik laatst had.
Als ik me weer wat beter voel, spoel ik de wc door en was mijn handen.
"Hallo?" Hoor ik een meisjes stem zeggen. De deur gaat open en Noortje staat in de opening.
"He Saar. Gaat het? Ik zag je ineens weg rennen en je zag er niet zo goed uit." Ik schud mijn hoofd. Tranen komen in mijn ogen op.
"Nee, het gaat helemaal niet. Ik ben super bang dat er iets met mijn kindje is." Snik ik zacht. Ik kijk naar mijn dikke buik.
"Er is vast niks aan de hand. Waarschijnlijk ben je nog niet helemaal beter van die griep laatst." Ik knik zacht, maar weet dat dat het niet is. Langzaam voel ik hoe ik door mijn benen weg zak. Met een knal land ik op de grond. Noortje rent naar me toe, voor zover dat kan, en helpt me voorzichtig omhoog.
"Oke. Je gaat nu naar het ziekenhuis!" Noortje pakt haar telefoon uit haar zak en toetst een nummer in.
"Hallo. Ambulance graag... Mijn zwangere vriendin voelt zich niet lekker en is zojuist flauw gevallen. We zitten in het Ajax stadion en proberen nu naar beneden te komen... Is goed... Ingang C... Tot zo. Dank u wel."
"Ambulance is onderweg, denk je dat je kunt lopen?" Ik knik en sta voorzichtig op. Noortje wilt me helpen, maar ik duw haar een beetje weg.
"Laat me. Ik kan het zelf wel." Snauw ik. Ik ben nog steeds niet over het feit dat ze me bedreigd heeft en nu doet alsof er niks is gebeurd. Noortje loopt achter me aan. Stapje voor stapje kom ik dichterbij de roltrap.
Als ik eindelijk beneden kom, met Noortje nog steeds achter me, staat de ambulance al klaar. Ik loop er voorzichtig heen en ze helpen me om op het brancard te gaan liggen. Wacht... Roos! Ik heb haar niets gezegd. Maar misschien is dat beter. Misschien moet ik het zo laten en haar lol laten hebben. Ik wil dat ze nu de beste tijd van haar leven heeft. Ik voel me weer misselijk en er wordt me een kartonnen bakje aan gegeven.
"Mevrouw? Kunt u een paar vragen beantwoorden?" Ik knik zacht.
"Oke. Heeft u dit eerder gehad! Misselijk, buikpijn, flauwvallen?" Vraagt de vrouw
"Ik heb een paar weken geleden buikgriep gehad. Tenminste we dachten dat het buikgriep was." De vrouw schrijft wat dingetjes op en begint weer te praten.
"Wat was de laatste keer dat u een ego heeft laten maken?"
"Eehm... 3 weken geleden, in London was dat."
"En alles was goed?" Ik knik.
"Oke. We gaan even naar het ziekenhuis voor wat onderzoeken en dan kijken we wat het wordt, oke?"
"Kan ik misschien iemand bellen?" De vrouw knikt en geeft me mijn mobiel aan. Ik toets het nummer van Lou in en nadat de telefoon een paar keer is over gegaan neemt ze op.
"Lou. I'm in a ambulance right now, on my way to the hospital. I felt sick and Noortje called 911. Can you please say it to Louis or Liam, but not to Harry, because I know he's going to freack out. Everything's going to be okay. I'm okay. Please tell someone!"
"Saar... Should I come to the hospital?"
"No! No... It's okay. I'm fine. But please tell someone. Anybody, except for Harry. Before you know it I'm back."
"Okay! But please call me if you're not fine! I'm really worried!" Ik hoor de bezorgdheid in haar stem en dat snap ik ook.
"I will. Thanks Lou." Ik druk weg en bel daarna Roos nog even kort.
"Saar! Waar blijf je?" Roept Roos door de telefoon.
"Ik ben even buiten, de drukte werd me iets te veel! Blijf maar lekker door feesten. Ik kon zo terug oke?"
"Is goed! Gaat het echt? Anders kom ik naar je toe hoor!"
"Nee! Alles is oke! Blijf daar en maak je geen zorgen oke? Hou van je!" Snel hang ik op. Bang voor verdere vragen.
De ambulance rijd het ziekenhuis parkeer terrein op en open de deuren van de wagen. Ik word naar buiten gereden en wordt met spoed naar binnen gebracht. Waarom zo haastig? Het is vast niks! Ik word overgenomen door wat zusters en artsen die met bolle vaart naar een kamer rennen.
"Mevrouw we willen zo snel mogelijk wat testjes doen en waarschijnlijk heeft u iets verkeerds gegeten, dus waarschijnlijk moeten we uw maag leeg pompen. Dit kan geen kwaad verder voor uw kindje, maar we moeten eerst alles zeker weten." Ik knik als goedkeuring en dan rijden ze me een kamer in, Noortje achterlatend, en niet wetend wat er gaat gebeuren laat ik alles over me heen komen.
*Liam*
Dit stadion is waanzinnig! Het is echt het luidste dat we tot nu toe hebben mee gemaakt en de mensen hier zijn zo aardig! Ik zie Lou me wenken en loop snel naar haar toe. Ik buk naar voren en Lou roept wat in mijn oor. Mijn ogen schieten open. Saar is onwel geworden en wordt naar het ziekenhuis gebracht? Wat... Straks dan... Nee! Straks gebeurd er iets met het kindje! Ik sta op voordat Lou haar zin afmaakt en ze mompelt nog iets onverstaanbaars erachter aan. Ik steek mijn duimen op, maar ik heb niet gehoord wat ze als laatste zei. Ik zing snel mijn stukje van One Thing en loop daarna snel naar Harry.
"Saar is in the hospital. She felt really sick and she called 911. I don't know what's happening, but Lou told me." Harry kijkt me geschrokken aan. Hij krijgt tranen in zijn ogen en wilt weg lopen, maar ik houdt hem tegen.
"You can't leave, right now. We have to finish the show! She's in good hands!"
"I have to get to her! She needs me! Liam please. They'll understand." Hij wijst naar de zaal. Misschien had ik beter niks kunnen zeggen.
"Harry no! You can't go right now. After the show we will go to Saar, but now is not a good time! Think about all the disapointing fans!" Harry negeert me en loop richting de trap die backstage leidt. Ik pak nog net op tijd zijn arm vast en trek hem omhoog.
"Harry! Think about it! She'll be fine! You have to finish the show! Focus!"
"How can I concentrate when my girlfriend and child are in the hospital?!"
"I don't know. Just try okay? I'll help you." Harry knikt langzaam en tranen vormen zich in zijn ogen, die daarna langzaam over zijn wangen naar beneden rollen. Ik trek hem snel tegen me aan.
Als Strong is afgelopen, begint Harry even te praten.
"I'm really sorry you had to see that fight I had with Liam, but he told me that my pregnant girlfriend is in the hospital. He said to me that i can't leave, and that i had to finish the show, but I think you guys understand that I can't keep my head in the show right now. Sorry if I mess up, or cry, but yeah. Sorry." Ik zie Harry peinzend op zijn lip bijten.
"Amsterdam! You are amazing! I can't do this without you, so please! Sing along with us!" De arena begint weer te gillen en we beginnen met Diana.
*Harry*
Met tranen in mijn ogen zingen we Best Song Ever. Eindelijk het laatste liedje! Ik weet dat het stom klinkt, maar ik wil gewoon naar Saar, is dat te veel gevraagd?! Het publiek leefde erg mee met mij en Saar, dat zag ik aan alle gezichten en dat hoorde ik van sommige meisjes die me dat toe schreeuwden. Ik heb de hele avond geprobeerd me uit te leven, maar ik kon het maar niet uit mijn hoofd krijgen. En nu is het het laatste liedje.
"I'm so sorry for messing this up Amsterdam. I love you so much, never forget that." Schreeuw ik door de laatste paar noten heen. We gaan staan om onze afkomst te doen en buigen nog 1 keer. Dan wordt de vloer naar beneden gelaten en ren ik als een speer naar Lou.
"Where's Paul?!" Roep ik hijgend. Paul komt net aanlopen en ik trek hem mee naar de zwarte bus, die op de parkeerplaats staat.