The Special Girl (Harry Styles)

28

HOOFDSTUK 28.

*Harry*

"Goedemorgen prinses" ik draai me langzaam om zodat ik Saar zie, maar ze ligt er niet. Ik spring uit bed en zoek de hele kamer door. Niets... Ik snel naar beneden en begin iedereen te vragen die daar is. Niemand weet waar ze is. Ik ren weer naar boven en zoek alle kamers af.

Louis' kamer? Niets... Niall's kamer? Niets... Zayn's kamer? Niets... Ik ren als laatste door naar Liam's kamer.

"Liam weet jij waar...." Ik stop als ik de donker blonde haren van Saar zie. What the fuck doet ze hier?!

"What the..." Liam schrikt op.

"Ssht... Straks maak je haar wakker." Fluistert hij. Hij loopt zachtjes naar me toe.

"Wat doet ze hier?!" Sis ik.

"Ze had een nachtmerrie en toen zei ik dat ze bij mij mocht liggen want ze wilde niet bij jou... Op de één of andere " ratelt hij.

"Harry?" Hoor ik vanuit het bed. Saar's hoofd verschijnt. Langzaam loop ik naar haar toe en ga op de rand van het bed zitten.

"Wat doe je hier?" Ik kijk haar strak aan.

"Ik kon niet slapen en toen ging ik naar beneden. Liam zei dat ik bij hem mocht." Waarom doet ze er zo luchtig over?

"Yeah right, geloof je het zelf?" Ik sta op en neem een paar stappen naar achter.

"Harry, ze verteld de waarheid." Liam legt een hand op mijn schouder.... Hoe konden ze? Ik wist het wel... Vanaf het ongeluk al! Liam zat haar zo aan te staren!

"Ik vroeg jou niks." Bijt ik hem toe. Ik sla zijn hand van mijn schouder. Saar staat op uit bed.

"Wat is er? Is er iets gebeurd?" Verbaasd loopt ze naar me toe.

"Er is wel wat gebeurd ja... Maar daar weten jullie zeker meer van!" Ik ren de kamer uit. Naar mijn eigen kamer. 'Mijn' kamer! Niet meer onze kamer.. Ik draai het slot erop. Waarom juist met mijn beste vriend?!

*Liam*

What the hell gebeurt hier?!

"Wat....?" Piept Saar.

"Denkt hij serieus dat wij...?" Snel ren ik de kamer uit. Saar achter latend. Ik druk de deurklink van Harry's kamer naar beneden. Op slot.

"Harry?! Harry doe open!" Schreeuw ik. Zayn komt naar me toe lopen.

"Dude wat is er aan de hand?" Ik negeer het.

"Harry er is niks gebeurd! Ik zweer het je!"

"Rot op joh!" Hoor ik Harry schreeuwen. Godver...

"Liam!" Zayn draait me om zodat ik naar hem kijk.

"Wat is er?" Ik zucht.

"Saar zat vannacht op de bank. Ze zei dat ze een nachtmerrie had en dat ze niet meer bij Harry wilde slapen. Ik zei dat ze bij mij mocht slapen. Toen kwam Harry vanochtend mijn kamer binnen en dacht dat er iets was gebeurd tussen mij en Saar. Maar ik zweer je, er is niks gebeurd!" Zayn kan me nog net volgen.

"Kan je please naar Saar gaan?" Hij knikt en loopt weg. Richting mijn kamer. Ik richt me weer op Harry.

*Saar*

Liam rent de kamer uit. Ik zak in één. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen. Geen tranen, gewoon even rust. Hoe kan hij nou denken dat ik iets met Liam heb? Ik hoor Liam schreeuwen. Dan is het een tijdje stil. Ik hoor voetstappen op de gang.

"Saar? Gaat het?" Zayn's stem klinkt door de kamer. Hij komt naast me zitten.

"Ik snap niet dat hij dat denkt." Zucht ik.

"Harry is gewoon bang om je te verliezen. Hij wilt dat je niks overkomt."

"Maar waarom doet hij me dit dan aan. Hij weet dat ik dat nooit zou doen! Ik hou van hèm. Natuurlijk ook van Liam, maar als een vriend..." Ik til mijn hoofd op, kijkend in de bruine ogen van Zayn. Ik staar er even in. Snel kijk ik weer voor me uit.

"Hij is bang dat iemand je pijn doet, net zoals Simon en Donald en Karin deden."

"Dankje." Glimlach ik naar hem. Hij trekt me tegen zich aan. Ik kruip in zijn warme armen. Zayn staat op en trekt me omhoog.

"Misschien kun je beter even met Harry praten." Ik knik. Zayn neemt Liam mee naar beneden. Hij heeft dus de hele tijd tegen Harry staan schreeuwen.

"Harry?" Het is stil.

"Harry, er is niks gebeurd. Ik had een nachtmerrie en ik was bang dat die uit zou komen, daarom ben ik bij Liam gaan liggen. Wil je de droom weten?" Harry trekt de deur open. Hij staat daar met een kleine lach op z'n gezicht. Ik stap naar binnen en vertel hem de droom.

"Maar... Waarom zou je denken dat die droom uit zou komen?" Vraagt hij als ik uit gepraat ben. Ik haal mijn schouders op.

"Geen idee. Het spijt me..." Zucht ik.

"Zeg geen sorry, het was dom van mij om te denken dat je iets met Liam had. Sorry." Ik kruip dicht tegen hem aan. Hij opent zijn armen en geeft kleine kusjes op mijn haar.

"Ik hou van je." Fluistert hij.

"Hou ook van jou."