The Special Girl (Harry Styles)

57

HOOFDSTUK 57.

*Saar*

Eindelijk thuis. Na een 2 uur lange rit ben je wel klaar met alle wegen, bomen en auto's. We stappen uit de auto, Harry tilt de koffers uit de achterbak en ik til Hope uit het autozitje. Ik open de voordeur en loop naar binnen. Ik zet Hope op het speelkleed neer. Het hele huis voor ons alleen voor een week. Harry zet zijn koffers en tassen neer en draait zich om. Hij plaatst een snelle kus op mijn voorhoofd en loopt dan naar buiten, naar Anne. Anne heeft besloten ons alleen te laten en stapt, nadat we afscheid hebben genomen, weer in de auto. Ze is echt een schat. Ik loop achter Harry aan naar binnen en zie Hope voor de eerste keer 'tijgeren'. Ze zet haar voetjes zijwaarts en trekt haarzelf vooruit met haar armpjes. Harry komt naast me staan en slaat zijn arm om mij heen. Hij drukt een kus op mijn hoofd en ik glimlach naar hem. We gaan op de bank zitten.

"Hoe komt het dat je weer herstelde? Opeens was je weer helemaal de oude..." Zegt Harry. Ik glimlach.

"Weet je nog die keer in de Tourbus, dat gedoe met Liam?" Hij knikt. "Die avond luisterde ik naar een liedje: Never Stop van Safetysuit. Toen heb ik er niet maar naar geluisterd en toen ik dus een paar dagen geleden er naar luisterde, herinnerde ik me alles weer. Alles viel op z'n plek en ik kon weer helder denken." Ik glimlach breed.

"Je herinnerde je alles?" Ik knik blij. "Alles he.." Grijnst Harry. Ik lach.

"Ja, alles!" Ik geef hem een duw.

"Ook hoe geweldig ik ben?" Ik knik.

"Zelfs dat." Harry grijnst naar me.

"Hoe voel je je?" Vraag ik om het onderwerp te veranderen.

"Moe." Zucht hij.

"Oke! Dan gaan we even een middag dutje doen, net als Hope altijd doet. Jij hebt jou schoonheidsslaapje wel nodig." Lach ik. Harry kijkt me droog aan en staat op. Hij sluit alle deuren en doet ze op slot. Ik til Hope van haar speelkleed en draag haar naar boven, met Harry achter me aan. Ik leg Hope in haar wiegje, trek mijn broek en shirt uit en trek een T-shirt dress aan. Ik doe de gordijnen dicht en dan kruip ik in bed. Harry ligt met zijn armen open zodat ik in zijn stevige armen kan gaan liggen. Ik kruip dicht tegen hem aan en kijk even in zijn ogen.

"Ik heb dit zo gemist." Fluistert hij. Ik glimlach zwak.

"Ik ook. Ik houd van je, Harry. Zo onwijs veel." Harry drukt een kus op mijn hoofd en ik sluit mijn ogen.

Ik kan niet geloven dat alles normaal is. Nou ja, 'normaal'. Met Harry in de buurt is dit leven nooit normaal.
Mijn kleine meisje is gezond en ongedeerd.
Ik herinner me alles weer.
Mijn familie is oke.
Harry is meer dan oke.
En ik ben meer dan oke.
Ik ben nog nooit zo blij geweest.

Het enige wat nu nog ontbreekt is...