The Special Girl (Harry Styles)

47

HOOFDSTUK 47.

*Saar*

Eindelijk is het zo ver. Eindelijk zie ik Harry terug. Eindelijk kan ik dit stomme ziekenhuis uit. Over ongeveer 2 uur komen ze al. Noortje, Liam, Niall en Louis zijn allemaal al in Engeland. Ook Lou en Lux zijn daar al. Harry, Zayn en Mark komen straks hier. Er zijn nu al rijen dik met fans, verzameld voor de ingang van het ziekenhuis. Verschillende doktoren en bewaking heeft al geprobeerd ze weg te krijgen, maar elke keer bleven ze weer terug komen.

Ik zit bij het raam, in de vensterbank om precies te zijn, naar de menigte te kijken. Ik weet niet hoe lang ik hier al zit, maar het is een lange tijd. Harry heeft me net gesms't dat ze er bijna waren en sinds dien zit ik hier, te staren naar buiten. Naar waar ik zo meteen doorheen moet. De menigte die de jongens zo gaat bestormen. Die foto's willen en handtekeningen. Het is best eng als je er zelf doorheen loopt. fans realiseren zich dat niet. Het kan echt heel eng worden, mensen die je bijna plat drukken, die staan te gillen of te huilen. Ik weet dat ik dat ook heb gedaan. Ik heb ook zo staan schreeuwen, maar ik heb er nooit over nagedacht hoe eng het voor de jongens zou zijn. Totdat ik er zelf ook in raakte. Ik kan niet meer heel vaak gewoon over straat lopen, ik moet een bodyguard bij me hebben en ik moet altijd op mijn hoede zijn. Ik kan me best alleen redden, maar Harry wilt liever dat ik iemand bij me heb. Ik zie een zwarte bus aan komen rijden. De fans zien het niet. Ik kijk met grote ogen toe. Nee.. Dat zijn ze niet. Die bus is de hoek om gereden en uit mijn zicht verdwenen. Nog 10 minuten gaan voorbij, het lijkt uren te duren.

"Mevrouw?" Ik kijk om. Een dokter staat in de deuropening.

"Uw man is hier." Ik spring van de vensterbank af en loop langzaam naar de dokter toe.

"Waar is hij dan?" Vraag ik stilletjes. De dokter wijst naar de wachtkamer iets verderop. Ik zet een stap buiten mijn kamer en loop langzaam naar de wachtruimte. Ik zie een jongen op staan.

"Harry..." Zucht ik in mezelf.

"Saar!" Roept hij. Ik lach en begin voorzichtig te rennen. Op blote voeten, rennend door de ziekenhuis gang, op weg naar de enigste jongen die mijn hart heeft kunnen veroveren.

Ik spring op en laat me in Harry's armen vallen. Hij houdt me stevig vast en ik wikkel mijn zwakke benen om hem heen.

"I love you." Snik ik, mijn hoofd is verscholen in zijn nek.

"I love you more." Ik laat me los en kijk Harry in zijn ogen aan. Zijn prachtige, twinkelende, groene ogen. De ogen die mij hebben gevangen, die mij hebben betoverd. Hoe kan één jongen, dit met je doen. Elke keer als ik hem zie, wordt ik opnieuw verliefd. Zijn zachte lippen verbinden zich met die van mij, zijn armen wikkelen zich om mijn onderrug en hij tilt me een klein stukje op.

"How are you?" Vraagt hij, als mijn lippen weer eenzaam zijn.

"Good. When you are with me, I'm always good." Hij glimlacht en pakt mijn hand.

"Come on! Hope missed you!" We lopen, dicht tegen elkaar aan, naar mijn kamer en Harry loopt door naar het wiegje.

"Hope... My princess." Hoor ik Harry zuchten. Hij pakt haar voorzichtig uit haar bedje en drukte haar stevig tegen zich aan.

"She looks a lot like you." Glimlach ik.

"Her hair, her nose, her mouth." Harry laat een traan lopen. Ik sla mijn armen om hen beide heen.

"Every minute without you, was a minute too long." Zucht Harry. Ik veeg zijn tranen weg.

"Don't think about that. We're together right?" Hij knikt.

"You're right and that's the most important thing of all."

"Let's get out of here. I've had enough of hospitals." Zeg ik. Ik haal mijn ingepakte koffer onder het bed vandaan en pak de rolstoel die in mijn kamer is gezet. Mijn vaste dokter en zuster komen de kamer binnen.

"Heel erg bedankt voor alles." Ik schudt ze beide de hand.

"Graag gedaan. Vergeet niet, veel rust pakken en als er iets is, meteen naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis."

"Komt goed. Harry zorgt altijd goed voor me." Glimlach ik. Ik ga in de rolstoel zitten en neem Hope in mijn armen. De zuster duwt me en Harry heeft mijn koffer in zijn hand. We lopen naar beneden. Ik zie Zayn en Mark in de grote hal staan.

"Zayn!" Roep ik. Zayn draait zich om en kijkt me blij aan.

"Hey! How are you? I've missed you so much!" Hij knuffelt me even kort en zegt Hope dan nog even gedag.

"Okay. So the fans have found the car and it is going to be pretty hard to get in." Geeft Mark toe.

"Doesn't matter. I'm glad I can be with other people than docters." Lach ik schaapachtig.

"Alright. I'll bring your suitcase to the car first and I'll come back." Ik knik naar Mark en hij neemt de koffer van Harry over. Hij verdwijnt in de mensenmassa en komt na een paar minuten terug.

"Zayn? Can you take care of Hope?" Zayn knikt nadat Harry dat heeft gezegd. Hij neemt Hope van mij over. Ik vertrouw hem, maar ik word toch wat zenuwachtig. Zayn lacht naar Hope. Hij wilt dat Hope hem vertrouwd.

"Zayn? You ready?" Zegt Mark. Hij knikt en neemt een grote hap lucht.

"Ready. See you in a few minutes." Zegt hij tegen ons. Hij loopt de deur uit en word naar de bus geleid. Ik zucht zenuwachtig en kijk Harry aan.

"Don't worry. I am right behind you." Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en bedankt de doktoren. Dan duwt hij de rolstoel, met mij erin, naar buiten. Fans komen van alle kanten. Het is vreselijk eng en ook nog te bedenken dat ik kleiner ben doordat ik lager zit. Ik glimlach naar een paar camera's en kijk dan snel naar beneden. Nog nooit ben ik zo verlegen geweest in het bijzijn van fans en paparazzi. Dan, eindelijk, komen we aan bij de bus. De deur word geopend en ik wurm mezelf naar binnen, gevolgd door Harry. Paul pakt de rolstoel en dumpt die achterin. De deur word snel gesloten en ik doe mijn veiligheidsgordel om. Harry pakt mijn hand stevig vast en knijpt er zacht in.

"We made it." Glimlacht hij. Ik knik en adem even diep in en uit. Ik kijk naast me om Zayn daar te zien zitten, met Hope half slapend in zijn armen en een grote glimlach op zijn gezicht. Dat is mijn dochter, dat is het meisje dat ik ter wereld heb gebracht, dat is het meisje dat gaat opgroeien met Harry als vader en ik als moeder.

Dat is ons prinsesje.

_______

Eindelijk nieuwe stukje:) ik wilde hem langer maken maar jullie wachten al zo lang:) I'm ben trouwens ook bezig met een nieuw hoofdstuk voor Look At Me Now. Ik hoop dat ik hem vanavond af kan hebben en dan deze week online kan zetten. ik schrijf voor dat verhaal eerst altijd in een schrift en daarna schrijf ik het pas op wattpad...Maar.. Oke ik wilde vanaf vandaag beginnen met een Q. O.T.C.Dan stel ik dus een vraag aan het eind van elk hoofdstuk. Dus de eerste Q.O.T.C:

Hoelang zijn jullie al fan van One Direction? En hoe ben je achter hun bestaan gekomen?

Mijn antwoord: ik ben sinds 6 januari 2012 fan en ik was gewoon op YouTube leuke liedjes aan het opzoeken en toen vond ik Gotta Be You en ik was meteen verliefd. Daarvoor had ik ook al wel van ze gehoord maar toen had ik me er nog niet echt in verdiept.

20 votes voor een nieuw hoofdstuk?

Okeeeey succes XXX