Αχιλλέας : Τι κάνεις εκεί; Με ρώτησε.
Αμαρρυλίς : Ει άφησε το χέρι μου. Απαιτησα και προσπάθησα να ξεφύγω απο την λαβή του.
Αχιλλέας : Ρώτησα κάτι.
Αμαρρυλίς : Απλά σε είδα χλωμό και νόμιζα οτι πέθανες. Τότε με τράβηξε κοντά του με αποτέλεσμα να πέσω πάνω του. Σηκώθηκα γρήγορα και βρέθηκα να κάθομαι πάνω ακριβώς στον ανδρισμό του ενώ εκείνος με κρατούσε δυνατά απο τους καρπούς.
Αχιλλέας : Γιατί νοιάστηκες για μένα; Με ρώτησε θυμωμένα.
Αμαρρυλίς : Δεν νοιάστηκα απλά -
Με διέκοψε.
Αχιλλέας : Το ξέρεις οτι μπορώ να σε καταστρέψω; Μου γρυλισε μπροστά στο πρόσωπο μου ενώ με κρατούσε σφιχτά απο τους καρπούς.
Αμαρρυλίς : Σταμάτα να προσπαθείς να με τρομάξεις. Δεν σε φοβάμαι. Του είπα νευριασμένη.
Αχιλλέας : Θέλεις να σε κάνω να με φοβηθείς; Μου είπε και με τράβηξε βίαια πάνω στα χείλη του. Γουρλωσα τα μάτια μου και προσπάθησα να τον σπρώξω. Το φιλί του ήταν διαφορετικό απο του Αρη. Ηταν απότομο και γεμάτο πάθος. Επίμονο, γεμάτο πόνο. Ενιωσα την κοιλιά μου να καίει και το αίμα στις φλέβες μου να βράζει. Τα χέρια του κατέβηκαν στα πλευρά μου και με τράβηξε κοντά του. Με φιλούσε επίμονα λες και δεν ήθελε να σταματήσει να το κάνει. Τον έπιασα απο τους ώμους και του τράβηξα απαλά την μπλούζα. Μετά απο λίγο σταματήσαμε το φιλί μας και απομακρύνθηκε λίγα εκατοστά μακριά απο το πρόσωπο μου. Τον κοιτούσα με ένταση ενω και οι δυο μας αναπνεαμε γρήγορα.
Αμαρρυλίς : Αυτό τώρα έπρεπε να με φοβίσει; Ρώτησα γελώντας απαλά.
Αχιλλέας : Αυτό, και το επόμενο. Μου είπε με βραχνή φωνή. Δάγκωσα τα χείλη μου και πήγα να μιλήσω, όμως δεν με άφησε. Μου έκλεισε το στόμα με το χέρι του και μας αναποδογύρισε. Τότε βρέθηκε εκείνος απο πάνω μου, κοίταξε την πετσέτα που είχα δεμένη στο στήθος μου και βύθισε το πρόσωπο του στο λαιμό μου. Αρχισε να φιλάει απαλά ενα σημείο στο λαιμό μου και μετά να το γλύφει. Τι στο καλό; Ενιωθα ανήμπορη να κάνω οτιδήποτε. Η κοιλιά μου έκαιγε και ένιωθα μια ενόχληση στην περιοχή μου. Δεν είμαι καλά, πρέπει να σταματήσει. Σκέφτηκα όταν ένιωσα το γόνατο του να πιέζει την περιοχή μου.
Αμαρρυλίς : Αχιλλέα το πόδι σου.. Είπα παρακλητικα ενω είχα κλειστά τα μάτια μου.
Αχιλλέας : Σου είπα οτι μπορώ να σε καταστρέψω, μόνο που για τώρα σε χρειάζομαι για κάτι άλλο. Μην παραμυθιαζεις τον εαυτό σου οτι μου αρέσεις. Μου είπε και μου άνοιξε την πετσέτα.
Αμαρρυλίς : Δεν είχα τέτοιες προθέσεις. Αποκρίθηκα νευριασμένη. Αλλα αφού αναγκάζεσαι με εμένα γιατί δεν πας να βρείς κάποια άλλη; Συνέχισα.
Αχιλλέας : Γιατί καμία δεν είναι σαν εσένα. Μου είπε και άρχισε να γλύφει το στήθος μου.
Αμαρρυλίς : Σε μισώ. Είπα με κομμένη την ανάσα. Ενω εκείνος εξερευνουσε το σώμα μου με την καυτή του γλώσσα.
Το στήθος μου ανεβοκατεβαινε γρήγορα ενω απαλοι αναστεναγμοι μου ξέφευγαν. Εκλεισα τα μάτια μου και απλά το απόλαυσα. Κάτι μέσα μου δεν μπορούσε να ηρεμήσει, το αίμα μου έβραζε ενω ενας λυσσασμένος άνεμος χτυπούσε τα παράθυρα του δωματίου.
Τότε ένιωσα τα δάχτυλα του να χαϊδεύουν τα χείλη μου και λίγο λίγο να τα βάζει στο στόμα μου.
Τι έκανε; Πρώτη φορά το ζούσα αυτό. Το μυαλό μου είχε θολώσει και επρατα μόνο με το ένστικτο. Ξεκίνησα να γλύφω τα δάχτυλα του ενω η περιοχή μου ήταν τελείως ερεθισμενη.
Αφησέ το στήθος μου και χωρίς να πάρει τα δάχτυλα του απο το στόμα μου κατέβηκε στην περιοχή μου.
Είχα ήδη ανοιχτά τα πόδια μου οπότε δεν του πήρε και πολύ να καταλάβει οτι με είχε ανάψει κανονικά. Ενα γέλιο του ξέφυγε και πλησίασε την περιοχή μου.
Εβγαλε τα δάχτυλα του απο το στόμα μου και χάραξε πάνω στο δέρμα μου μια διαδρομή μέχρι το στήθος μου.
Αμαρρυλίς : Μην το κάνεις.. Είπα παρακλητικα.
Εκείνος γέλασε και μίλησε.
Αχιλλέας : Δεν ήξερα οτι μπορείς να νιαουρισεις κιόλας. Για να δούμε τι άλλους ήχους μπορείς να κάνεις. Μου είπε και η γλώσσα του άγγιξε την περιοχή μου.
Αμαρρυλίς : Αχχχχ.. Σχεδόν φώναξα ενω ενας κεραυνός χτύπησε τον ουρανό.
Ενιωσα ενα δάγκωμα στην περιοχή μου και εναν γλυκό πόνο να κατακλύζει το κορμί μου.
Αμαρρυλίς : Αχιλλέα πονάω.. Του είπα σχεδόν κλαίγοντας. Οι κόρες των ματιών μου είχαν μεγαλώσει και τα βιολετί μάτια μου άρχισαν να λάμπουν σαν αστέρια. Τότε άφησε την περιοχή μου και ανέβηκε πάνω μου.
Αχιλλέας : Δεν με νοιάζει αν πονάς. Μου είπε ψυχρά. Κοπέλες με τόσο πρόστυχη φωνή όπως η δική σου δεν αξίζουν να νιώθουν τίποτα αλλο εκτός απο πόνο. Μου είπε.
Αμαρρυλίς : Δεν εχω πρόστυχη φωνή. Εσυ την βλέπεις έτσι γιατί μάλλον έχει πολύ καιρό να σου κάτσει κάποια. Και καταλαβαίνω ακριβώς τον λόγο γιατί. Του είπα με νεύρα.
Πως τόλμησε αυτός να μιλήσει έτσι για μένα. Ενας κεραυνός ακούστηκε ενω κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια.
Αχιλλέας : Είσαι τόσο θρασύς. Γρυλισε πάνω στα χείλη μου.
Αμαρρυλίς : Εσυ με είπες πουτάνα. Είπα μέσα απο τα δόντια μου.
Αχιλλέας : Γιατί δεν είσαι; Απάντησε. Τότε το χέρι μου κινήθηκε απο μόνο του και ενα δυνατό χαστούκι ακούστηκε.
Αμαρρυλίς : Εαν εγω είμαι πουτάνα εσυ είσαι παιδεραστης. Του είπα. Με κοίταξε σοκαρισμένος και έπιασε το μάγουλο του.
Ολο το κύμα ηδονής που ένιωθα πριν είχε εξαφανιστεί και αντικατασταθεί με νεύρα ήθελα να του σπάσω το κεφάλι. Να τον βάλω κάτω και να τον κάνω να ματώσει.
Αχιλλέας : Είσαι τυχερή που δεν ήμαστε μόνοι μας. Μου είπε και κατέβηκε απο πάνω μου.
Σηκώθηκα και αφού έδεσα την πετσέτα γύρω απο το σώμα μου κατευθύνθηκα προς την πόρτα.
Αμαρρυλίς : Είσαι τυχερός που δεν ήμαστε μόνοι. Θα σε είχα σκοτώσει πριν καν προλάβεις να σκεφτείς τα λόγια που μου είπες. Του είπα ψυχρά και βγήκα απο το δωμάτιο του χτυπώντας δυνατά την πόρτα πίσω μου.
Κατευθύνθηκα νευριασμένη στο δωμάτιο μου και μπήκα μέσα.
Αμαρρυλίς : Πρέπει οπωσδήποτε να φύγω απο εδώ μέσα.. Σκέφτηκα και αφού έβαλα ρούχα έπεσα για ύπνο.