«Δε σκοπευα αγαπη μου και ας μου ελεγες να φυγω.» Ειπε στην αγκαλια μου και υστερα εστριψα το βλεμμα μου στο προσωπο του. Με ακολουθησε. Οταν πλεον ειχαμε ερθει σε αποσταση αναπνοης, πηρε τη πρωτοβουλια να με φιλησει απαλα χωρις ιδιαιτερο παθος. Αλλα ηταν αυτο που χρειαζομουν εκεινη τη στιγμη. Τιποτα περισσοτερο,τιποτα λιγοτερο.
Αφου ειχαμε κλειδωσει καλα τα χειλη μας, απομακρυνθηκα απο κοντα του αργα χωρις να τον κανω να απορρισει για την κινηση μου.
Ειχε φτασει πλεον μεσημερι και ο καυτος ηλιος εισεβαλλε χωρις αδεια στο σωμα μου.
Επιασα το χερι του και ξεκλειδωσα τη πορτα και μπηκαμε μεσα. Μου πηρε τα κλειδια απο τα χερια μου, τα πεταξε στον καναπε και με εσπρωξε στο τοιχο. Αρχισε να με φιλα πιο παθιασμενα αυτη τη φορα προχωροντας υστερα πιο κατω.
Ενω ολο αυτο μου αρεσε επρεπε να το σταματησω. Δε μπορουσα παρολο που ηθελα να τον ικανοποιησω με το τροπο που ηθελε και επρεπε να του το ξεκαθαρισω.
«Αρη, σταματα. Ξερεις πως ειμαι σε κατασταση που δε μπορω να σε ικανοποιησω.» του ειπα ηρεμη και λυπημενη του εριχνα κλεφτιες ματιες.
«Μα δεν ηθελα να το παμε μεχρι εκει. Ξερω πως ολη αυτη η σκηνη σου θυμιζει τα παλια αλλα δεν ειναι ετσι. Εγω ειμαι εδω και θελω να νιωθεις ασφαλης κοντα μου. Δε θα τολμουσα να σε ακουμπησω παραπανω και ουτε να σε πιεσω.» Εξομολογηθηκε και με φιλισε στο κουτελο.
«Μα νιωθω ηδη ασφαλης κοντα σου,παντα ενιωθα.» τον κοιταξα και τον φιλησα με τη σειρα μου.
«Αυτο ειναι οτι πιο ωραιο μου εχεις πει. Αλλα θελω να κατσουμε και να μιλησουμε, γιατι ξερω πως εισαι ταραγμενη και πριν εκλαιγες. Μιλησε μου, σε παρακαλω.»
Αφου εκατσα και του εξηγησα οσο πιο αναλυτικα μπορουσε την ολη κατασταση δε καταφερε να μου απαντησει κατι. Απλα με αγκαλιασε με οση δυναμη ειχε. Και πιστεψτε με ηταν η καλυτερη απαντηση που εχω παρει ποτε.
Υστερα χτυπησε η πορτα. Δεν ειχα μυαλο εκεινη τη στιγμη για να μπορεσω να φανταστω ποιος να χτυπουςε το κουδουνι. Σηκωθηκα απο την αγκαλια του Αρη και εσπευψα να ανοιξω.
«Αντε επιτελους, βαραω το κουδουνι μιση ωρα σαν τη χαζη.» Μπηκε με φορα η Μελιτα στο σπιτι.
Μα καλα τι κανει αυτη εδω; Πως εχει το θρασος υστερα απο τα πρωινα να εμφανιζεται μπροστα μου;
«Τι θες εδω;» Απορρισα νευρικα.
«Εχουμε να πουμε δυο λογακια εμεις. Εχεις παρεα βλεπω και τη παρεα..» Χασκογελασε πονηρα.
«Οτι ειχαμε να πουμε το ειπαμε το πρωι!» Φωναξα και της εδειξα τη πορτα νευοντας της να φυγει.
«Κι ομως, εγω δεν εχω τελειωσει μαζι σου.» Με κοιταξε καταμουτρα.
«Ωραια, σε ακουω.» απαντησα και εμεινα ορθια.
«Θελω να σου μιλησω για τον Νικο.» προσθεσε και καθισε στο μπρατσο μιας τυχαιας πολυθρονας.
«Δε θελω να ακουσω κατι για το Νικο. Μεχρι και την ευχη μου σας εδωσα τι αλλο θες;» απαντησα φανερα εκνευρισμενη.
«Εγω τον Νικο τον αγαπω και εκεινος το ιδιο. Ειμαστε μαζι και δε θα αφησω κανεναν να μας χωρισει.» Απαντησε ηρεμη. Λες και τιποτα δεν ειχε συνεβη. Ξεχνουσε απλα το γεγονος πως ο Νικος καποτε ηταν το αγορι μου. Ο πρωτος μου ερωτας. Τα ξεχνουσε ολα και για ακομα μια φορα κοιτουσε τη παρτη της και πως θα περναει εκεινη καλα.
«Ωραια τα λες εσυ. Αλλα γιατι ο Νικος δεν ειπε οτι σαγαπαει οταν τον ρωτησα το πρωι μπροστα σου; Βλεπεις οταν καποιος αγαπαει καποιον δεν δισταζει να το εξομολογηθει σε κανεναν.» προσθεσα νικημενη.
«Απλα βρισκοταν σε κατασταση σοκ που μας ειδες μαζι. Αυτο ειναι ολο.» προσθεσε με τη σειρα της ανακουφισμενη και πεπεισμενη πως τα λογια της ηταν πιστικα.
«Αα μαλιστα. Αρα αυτο ηθελες;» Ρωτησα και την κοιταξα δολοφονικα.
«Και κατι τελευταιο. Οπως εσυ μου εκλεψες τον Αρη ετσι και εγω σου κλεβω τον Νικο. Ετσι για να ειμαστε πατσοι, δε συμφωνεις;» Απαντησε ειρωνικα και εβαλε τη τσαντα της στον ωμο για να φυγει.
Φερόταν τοσο γελοια που μεχρι και αυτην την στιγμή πιστευε πως ολο αυτό ηταν ενα αστειο παιχνιδι διεκδικησης δυο κοριτσιων.
Ο Αρης ολη αυτην την ωρα καθοταν σιωπηλος στον καναπε χωρις να παρεμβει. Αλλα στο ακουσμα των τελευταιων λογων της Μελιτας, θυμωσε και την πλησιασε εκνευρισμενος.
«Κοριτσι μου τι λες; Ακους αυτα που λες; Κοψε τις μαλακιες σου και φυγε απο τη ζωη μας. Ξερεις πολυ καλα τον λογο που δε το συνεχισα μαζι σου μη φερεσαι σαν βλαμμενη.» Της απαντησε.
«Ναι, γιατι ηθελες τη Κριστι για αυτο! Για αυτο χωρισαμε. Αλλα εμενα με ρωτησες ποτε σου αν μου αρεσε ολο αυτο; Αν με πληγωσε που με παρατησες για τη κολλητη μου;» απαντησε δειλα και κλαμμενη.
«Κι ειπες να βγαλεις το αχτι σου στο γκομενο της Κριστις. Ωραια εισαι εσυ ρε!» της φωναξε.
«Οχι βεβαια. Απλα τωρα καταλαβα τι παει να πει αγαπη, τι παει να πει ερωτας. Ολα αυτα τα καταλαβα χαρη στον Νικο που με αγαπα αληθινα.» Προσθεσε χαμογελωντας.
«Επειδη δε γουσταρω να μιλαμε μαζι για τον Νικο, φυγε απο το σπιτι μου και ζηστε τον τρελο ερωτας σας,οπως λες, μακρυα μας.» απαντησα εγω αυτη τη φορα κι ανοιξα τη πορτα.
«Αυτο θα κανουμε, δε χρειαζομασταν την αδεια σας, ξερετε!» Φωναξε καθως εφευγε.
«Χαρισμα σου ο Νικος, μωρε!» της φωναξα και εκλεισα δυνατα τη πορτα.
Αρχισα να ζαλιζομαι επικυνδινα. Ευτυχως ο Αρης βρισκοταν διπλα μου και με ξαπλωσε στον καναπε δινοντας μου ενα ντεπον. Αποκοιμηθηκα αμεσως, το ιδιο και εκεινος στην αγκαλια μου. Το προσωπο του ακουμπουσε στο στηθος μου και του χαιδευα απαλα τα μαλλια του.
Ενιωθα ολοκληρωμενη. Ενιωθα γεματη. Διπλα στον Αρη ενιωθα γεματη χαρα και αγαπη. Ενιωθα πως ολα τα κακα εφυγαν απο τη ζωη μας οριστικα και μας περιμεναν μονο καλα..
Κατι που ποτε δεν ειχα νιωσει ποτε στο πλαι του Νικου..