My encounter with Ava and Maya today left a lot of questions in my head. Hindi ko maintindihan yung mga sinasabi nila sakin and i don't really get why they are blaming me sa lahat ng nangyari. Sa pagkakatanda ko wala akong ginawa na makakasakit kay Aubree o kahit kanino pa man. I only did was leave to heal my broken heart and i honestly think na it was fair decision for me.
Pero ang mas gumulo sa isipan ko ngayon ay yung sinabi ni Maya na I'm too late. Saan ako huli na? Hindi ko tuloy maiwasang macurious kung ano na bang nangyari kay Aubree.
"Cassy!" Napaangat ang paningin ko para sana tignan si Blue but it was the biggest mistaken na ginawa ko. Hindi na ako nakailag ng tumama sa noo ko ang shuttlecock. "Ay, sorry. Are you okay?"
Masakit man ang noo ko ay pinilit ko paring ngumiti. "I'm okay, malayo sa bituka to."
Huminga ng malalim si Blue habang pinagmamasdan yung noo ko. "Jeez. Napalakas ata ang palo ko."
I just shrugged my shoulder. "Its my fault so no worry."
Naglakad kami ni Blue pabalik sa bench para magpahinga after few rounds. Since wala naman kaming gagawin tonight ay nagka-ayaan kaming dalawa na maglaro nalang ng badminton. Besides, i feel so energetic kaya i took this as an opportunity to release some stress and tension in me.
"Wala ka paring kupas sa paglalaro." Naiiling na salita ni Blue sabay abot ng mineral water sakin. "Ang galing mo parin at hindi parin ako manalo sayo."
Napangiti ako. "Namiss ko nga maglaro." Ilang taon din ako na hindi nakapagbadminton dahil sa sobrang busy sa pag-aaral then pagtatrabaho. "Nakakagaang ng pakiramdam after Maya—"
Blue turned to look at me. "Who? Maya?"
"Ah no." I denied. "I mean, after a long day."
Pero alam ko na hindi naniniwala sakin si Blue dahil malinaw na malinaw ang pagkakasabi ko. I just don't want to talk about it dahil hindi naman worth it. Natahimik kaming dalawa ni Blue which makes me happy, she really knew when to speak and be quiet.
After few minutes ay nagsalita ulit si Blue. "Oo nga pla Cassy." Hindi ako tumitingin sa kanya dahil nakafocus ako sa panunuod ng labanan sa badminton sa tabi namin. "May college reunion tayo sa Sunday."
Pagkarinig ko sa sinabi ni Blue ay agad na pumasok sa isip ko si Aubree. Siguradong pupunta sya at magkakaharap kami. Kinakapa ko rin ang sarili ko if ready na ba ako or not na makita sya after four years pero hindi ko mapaliwanag yung nararamdaman ko.
"Hindi ko alam kung makakapunta ako." I told Blue a little unsure. "I have work—"
"No you don't." Pagpupumilit ni Blue. Napitingin ako sa kanya with a frustrated look. "Who works during Sunday?"
"Me." I said with an eye rolled. "Kaya hindi ako makakapunta."
"Why you are so stubborn Cassandra" Iritable na sita ni Blue sakin na medyo kinabigla ko dahil kahit kailan ay hindi sya nagtaas ng boses sakin until today. "Bakit ka ba laging umiiwas?"
I felt my face grow hot dahil alam na alam ko kung ano yung tinutukoy nya. "Wala akong dapat iwasan Blue." I still tried to depend myself kahit na alam ko na tama sya. "Wala akong tinatakbuhan.."
"Then talk to Aubree." Mahina pero sincere na bulong ni Blue. "Hindi pa huli ang lahat Cassy, pwede mo pa—"
Bigla akong natawa dahil sa sobrang pagkalito sa mga nangyayari. Una sabi ni Maya, I'm too late. Tapos ngayon si Blue hindi pa huli ang lahat. Hindi ko malaman kung saan ako lulugar at kung ano ba ang paniniwalaan ko.
And instead of saying things i could never undo ay tumayo nalang ako.
"Hindi ko talaga maintindihan kung bakit pinipilit ako ng mundo na balikan ang nakaraan." Huminga ako ng malalim para kahit paano ay makalma naman ang sarili ko. "Umuwi na tayo, nawalan na ako ng gana."
Walang usap usap kaming umalis at naghiwalay ni Blue. Nagpatugtog nalang ako ng napakalakas ng kanta from the radio para madarang ang utak ko at hindi maisip yung mga bagay na gumugulo sakin. Pagkadating sa bahay ay sinigurado ko na hindi ko bitbit ang bigat ng damdamin dahil sa nangyari samin ni Blue.
Agad naman akong napangiti pagkakitang pagkakita ko sa pamilya ko na walang humpay sa pagtatawanan sa living room. Sabay sabay kaming kumain ng dinner at dumating narin si Ate Carol galing sa out of town movie shooting kaya hindi nanaman mapinta ang mukha ni Ate Alex dahil sa sobrang saya.
"Mom." Pagtawag ni Sophia kay Ate Carol habang kumakain kami. "We have a tour on Monday."
Napatigil sa pagkain ang sister in law ko at tumingin sa anak nya. "Where?"
"Sa Luneta po." Sagot ni Pia. "Will you go with me?"
I watched how Ate Carol's shoulders move up and down. "I want to Pia but i have a commitment on Monday." Bakas ang lungkot sa boses ni Ate Carol. Tumingin sya sa kapatid ko na parang humihingi ng saklolo. "Love baka pwedeng ikaw nalang sumama sa anak natin."
Pero sa reaksyon ni Ate Alex mukhang mabibigo lang ang pamangkin ko. "Ako nalang ang sasama kay Pia sa luneta." Pagboboluntaryo ko, i looked at my niece. "If it's okay with you?"
Malungkot man na hindi ang parents nya ang sasama sa kanya ay pumayag narin si Sophia. Mabuti nalang at nandito ako para maging kasangga nya because I didn't want her to feel alone or unimportant dahil sadyang hard working lang talaga sina Ate Carol at Ate Alex para rin naman ito sa kinabukasan ni Sophia.
At kahit pagod buong maghapon ay hindi parin ako makatulog at pikot ikot lang sa kama. Kaya i decided to get out of my bed and drink some margarita baka sakaling makatulong. Tahimik lang ako sa mag-isang nakatayo sa terrace ng second floor at inanamnam ang napakalamig na hangin.
Ang daming what if's na tumatakbo sa isip ko ngayon pero mas umangat ang nag-iisang what if hanapin ko si Aubree? I know four years was pretty long and i honestly didn't know kung paano ito nakaapekto sa kanya. Maybe talking to her can fill those empty space para malinawan naman ako sa lahat ng nangyayari.
I couldn't help but pictured Aubree's beautiful face since the last time i saw her. Sigurado ako na lalo syang gumanda, siguro natupad nya narin ang pangarap nya. Siguro...
"Hey, can't sleep?" Someone said behind me.
Napatingin ako sa gawing kaliwa and saw my sister standing next to me with her robe. "Kind of."
Tumayo si Ate sa tabi ko. Napansin ko na may hawak rin syang baso. "Carol felt bad dahil pakiramdam nya na napapabayaran na nya si Sophia."
"Just talk to her and explain everything." I suggested. "Your daughter is smart kaya maiintindihan nya ang lahat."
Ngumiti si Ate Alex. "Anyway, thank you para sa pagsama kay Sophia sa tour. It means so much to us Cassy."
"It's fine." Uminom ulit ako ng margarita. "This is my only way to show you my gratitude." Humarap sakin si Ate Alex. I looked down her chest and notice her breast is almost coming out. "Can you fix yourself first? I don't want to see it."
Natawa si Ate Alex at inayos ang bathrobe nya. "Sorry, hindi ko na napansin." I just shrugged my shoulder. "And gratitude for what?"
"Well. For being a mother and father for me." I told her gratefully. "Especially noong nawala si Papa."
"Cassy.." Inakbayan ako ni Ate. "You are my blood, my little sister." Napailing nalang ako dahil until now tinatawag bya parin akong little sister. "I would do anything and everything for you."
Ngumiti ako. "Kaya bumabawi ako kay Sophia." May tanong na biglang sumulpot sa utak ko. Should i ask her? Maybe Ate Alex can answer some of them. "Ate.." Pagsambit ko sa pangalan nya. I felt her eyes on my face. "Masama ba ako?"
Napatigil sa pag-inom si Ate Alex at sumulyap sakin. "What?" Parang hindi sya makapaniwala sa sinabi ko. "Of course not." Her voice is full of sincerity. "Bakit mo naman yan natanong?"
My jaw clenched while trying to form a perfect words to say. "O.." Lumunok ako dahil pakiramdam ko naninikip ang lalamunan ko. "Selfish ba ako?"
"Cassandra." Mariin na salita nya. "You are not a bad or selfish person. Bakit ka nag-iisip ng mga ganyang bagay?"
Pilit akong ngumiti at huminga ng malalim. "Nothing." I quickly dismissed what's really bothering me dahil nag-uumpisa ng sumakit ng ulo ko. "Just a random thought."
"A very unbelievable random thought." Napapailing na bulong ni Ate Alex at hindi ko nalang din ito pinansin dahil baka kung saan pa mapunta ang usapan namin. "Oo nga pala, don't forget na may important meeting ka sa potential investor natin bukas."
"Do we really need investors?" I asked my sister curiously. "Our business are stable." Sumulyap ako kay Ate Alex. "We all have the money—"
"Cassy..." Agad na pagputol ni Ate Alex sa sasabihin ko. "It's not always about the money." Nagtitigan kaming dalawa. "But giving people an opportunity. We can create more job for them kapag nagexpand ang kumpanya natin with the help of the investors. Maraming magkakaroon ng trabaho, marami tayong matutulungan."
I would admit na until now ay napapahanga parin ako ni Ate Alex. Like, everyday meron syang binibigay na aral o words of wisdom sakin. My sister is trully a business woman with a heart.
Today is my first day at work pero yung mood ko ay sobrang down with matching migraine dahil sa dami ng nainom ko kagabi. Kaya wala akong ibang ginawa kundi mainis at magalit over simple things.
"This is not what i need." I told the marketing head calmly. "Get this trash and do your job."
"Ye-yes Ms. Monteralba." Nabulol na sagot ng matandang lalaki. "I will give you the draft tom—"
Sumandal ako sa upuan. "No Mr. Ernie." Lalong hindi nakakibo ang matanda dahil sa pagkaintimidate sa attitude ko. Who wouldn't right? I feel like i embodied the Ice Queen today. "There's no tomorrow because i want that draft today." Tumango tango lang ang matanda. "You may go."
Halos magkandarapa sa paglabas ng office ko ang empleyado. I felt bad na ganito ko sila tratuhin sa unang araw palang ng pagiging presidente ko sa kumpanya. Kung alam ko lang, edi sana hindi muna ako pumasok sa trabaho at nagrelax muna.
Wala pang five minutes ay walang katok katok na pumasok si Ate Alex sa opisina ko with an upset look. "Cassandra." Sa timbre palang ng boses nya ay alam ko na agad na may mali. "Ano yung naririnig ko sa mga tao? Bakit ganon mo tratuhin si Mr. Ernie?"
Akalain mo nga namang napakabilis ng chismis dito sa opisina. Huminga ako ng malalim habang naghihintay si Ate Alex ng paliwanag ko. "I didn't like his draft—it was so immature."
"Then you should have told him in a right way and not humiliated him." Mariin na sabi ni Ate sakin.
"Hindi ko sya—" Napatingil ako at surrendered. I know my sister has a point. "Okay, I'm sorry for disappointing you."
"No.." Umiiling na pag-awat ni Ate sakin. "You are not a disappointment to me okay Cassandra." Lumapit sya sakin at hinawakam ang kamay ko ng mahigpit. "But we have to be professional dahil tinitingala tayo ng mga tao at role model tayo ni Sophia." Lalo lang akong naguilty. "Alam ko na may mabigat kang problema Cassandra pero hindi mo dapat dinadala yan sa trabaho."
Hindi na ako sumagot lalo pa at may kumatok sa pintuan kaya umayos kami ni Ate Alex. Pumasok ang secretary nya just to inform my sister about her upcoming meeting. Napatingin ako sa suot kong wristwatch, it's almost three in the afternoon. Kailangan ko ng maghanda para sa meeting ko sa investor mamayang alas kwatro.
Ilang minuto lang ay dumating na ako sa coffee shop kung saan ko imemeet ang investor. Sinalubong agad ako ng isa na siguro sa gwapong lalaki na nakita ko pero walang eeffect sakin dahil hindi ako interesado sa lalaki.
"Ms. Cassandra Monteralba?" Buong ngiti at tamis nyang sambit sa pangalan ko.
Nginitian ko rin sya. "Yes i am. Are you Arum Visconde?"
Tumango tango ang lalaki. "Yes Ms. Monteralba. I'm Arum Visconde." Agad ko namang tinanggap ang kamay nya. "Please have a seat." Naupo kami sa medyo dulo ng coffee shop. "Do you need anything? Coffee, tea or?"
"Just coffee." Casual ko na sagot. Tinawag nya ang waiter para umorder habang nilalabas ko naman ang kakailangan papeles para sa meeting. "I'm sorry kung nalate ako."
"Oh no it's okay Ms. Monteralba." Arum told me. "Kadarating lang namin." Hindi ko alam na may kasama sya. "Nag restroom lang yung kasama ko."
Tumango tango lang ako. "Anyway, eto pala ang mga details about our company." I showed him the documents na very stable ang negosyo ng pamilya namin. Binasa naman itong mabuti ni Arum at sunuring maigi ang mga papeles. "You have further questions you can ask me."
Focus na focus si Arum sa pagtingin sa bawat detalya na nakalagay sa documents. "Well, i always know na ang Monteralba multi-billion company ang may pinakamagandang business status dito sa Pilipinas." Napangiti lang ako. "Kaya I'm really planning to invest my money."
I crossed my legs and smile. "We will make sure na hindi mo pagsisihan ang pagtitiwala samin Mr. Visconde."
Ngumiti si Arum showing me his perfect set of teeth. "I'm always open for any possibilities Ms. Monteralba because business is business.
I could not help but admire this guy very straight forward. "Well then, let me explain to about new—"
"I'm sorry, if i took awhile." May biglang nagsalita mula sa likuran ko. I don't know why it makes my heart jumped dahil parang pamilyar sakin ang boses nya or maybe i was wrong.
Umangat ang mata ni Arum at nagliwanag ang mukha nya na parang nasinagan ng araw. "Hey babe, it's okay." Tumayo si Arum at patay malisya lang ako. "Dumating na pala yung kameeting ko, come here." Napatuwid ako ng upo impatiently dahil sino ba naman kasi ang magsasama ng chaperone sa isang business meeting. "Ms. Cassandra Monteralba." Tumingin ako kay Arum. "I would like you to meet, my fiancé." Then i felt my heart breaks into pieces when my eyes met hers after four longing years. "Aubree Gonzales."
Para akong binuhusan ng malamig na tubig hindi lang dahil sa muli naming pagkikita ni Aubree unexpectedly kundi dahil sya ang fiance ni Arum. I felt my hands shakes and my heartache pero dahil namaster ko na ang paglunok ng sakit ay nagawa ko paring tignan si Aubree. Like what i expected, lalo syang gumanda but i quickly noticed those empty expression. Wala na yung dating ningning ng mata nya, hindi narin sya yung palangiti at masayahin na Aubree na kilala ko. She has changed and a completely different person now.
Hey lovely, one of my best book here on wattpad is now available on www.materica.store let's spread the love and support LGBT books.