Alas kwatro palang ng umaga ay nagising na ako. Okay naman ang oras ng gising na yun sana. Okay sana kung hindi ako alas tres natulog.
Gising na ako pero parang tila ba hindi ko maalis ang katawan ko sa kama ko. Wala namang pasok ngayon dahil Sabado eh.
*KRRIIIINGG* *KRIIIINGGG*
Bumalik ako sa katinuan nang magring bigla ang alarm clock ko. 7:03 AM. Ang bilis ng oras. Halos tatlong oras na rin pala akong nanatiling nakahiga at tulala.
Naiinis ako. Sobra.
I love him. I love him so much. Why can't he love me back? Why is life so unfair?
Bakit tayo nagmamahal ng tao na hindi naman tayo kayang mahalin pabalik?
Kung ang dalawang tao ay hindi naman pala magkakatuluyan sa huli, bakit hinayaan ng tadhana na isa sa kanilang dalawa ay ma-inlove? Bakit naimbento ang one-sided love?
Sa dinami-dami ng tao sa mundo... Bakit ako pa ang piniling paglaruan ng tadhana? Bakit laging hindi nasusuklian ang pagmamahal ko?
Hanggang ngayon... Tuwing maiisip ko ang nangyari kagabi... Napapahiya ako. Iniisip ko na sana hindi ko nalang sinabi na mahal ko s'ya para hindi ako lubos na nasasaktan at napapahiya ngayon.
But then again, kung hindi ko 'yon ginawa, hanggang ngayon ay aasa ako na mahal n'ya rin ako.
Nang mag alas otso na, naisipan kong bumangon na.
I took a shower and get dressed. Simpleng tank top at jean shorts lang at tinali ko lang ang buhok ko into a messy bun.
Nagulat ako dahil pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto, bumungad agad sa'kin si Kuya Brix. "A-Ano ba? Dun ka nga." Pagpapaalis ko sakanya tsaka ako naglakad at nilampasan s'ya.
"Hay nako, Brianna. Lagi mong pinipiling masaktan kesa makinig sa pogi mong kuya." Napalingon ako sakanya dahil sa sinabi n'ya. Ano daw? Poging kuya? Sa'n nanggaling yun?
"Wala naman kasing poging kuya eh." Bulong ko pero mukhang narinig n'ya parin.
"Hindi ka kasi nakikinig sa'kin eh. Dati sinabihan kitang lumayo kay Axl pero di ka nakinig. Anong nangyari? Nasaktan ka. Ngayon, sinabihan rin kita dati na pigilin ang nararamdaman kay Caleb pero hindi ka ulit nakinig." Nagulat ako sa sinabi n'ya. A-Alam n'ya siguro yung nangyari kagabi. "I heard everything. Last night... I followed you out and saw you with Caleb kaya naisipan kong makinig."
Hindi ako tumugon, sa halip ay nginitian ko lang s'ya. Sa mga pinagsasabi n'ya, he's lowkey being concerned. Hindi lang halata pero for me he's the sweetest bro ever.
"Hey, girlie!"
Nagulat ako dahil pagkababa ko, sinalubong ako ng yakap nina Harmony at Mary.
"Tara, gala?" Yaya ni Harmony.
***
"Sus, weak ka naman eh!" Panunukso ko kay Mary.
"Ano ngayon? At least talo ko naman kayong dalawa sa basketball." Pagtatanggol n'ya sa sarili n'ya. Nagtawanan naman kami.
Andito kami ngayon sa arcade. Dito nila ako dinala. I remember we used to hang out here everyday. I miss those days.
"Tara, babes, karaoke tayo. Dun sigurado talo ko kayo, haha." Yaya naman ni Harmony. Sa aming tatlo kasi, s'ya ang pinakamagaling kumanta.
"HAHAHAHHA!"
"UY GRABEEE HAHA!"
"HOY AKO NAMAN!"
Puro tawanan ang naganap dito. Parang wala pa sa'ming nakakakanta ng maayos dahil sa ingay namin at puro kami tawa.
"Ikaw na nga lang muna ang kumanta, Brynn! Ang gulo nito ni Harmony eh, ang harot masyado! Hahaah!" Ani Mary at inabot sa'kin ang mic.
Hindi ko alam kung anong kakantahin ko. Ewan kahit ano nalang.
♪ ~ Gravity's holdin' me down
Six feet under the ground
And you're tryin' to breathe but you can't find air
And you're wishin' you could be anywhere but here
Scattered, across the ground
Cause you've broken me
A million pieces round my feet
You can't say to me
"It's gonna be better"
And you took my heart
Left behind a healing scar
Medicine can only go so far
To help you get better
But you're still broken
Trying to gather my thoughts
Fragments and pieces lost
And I've splintered slowly over time
From the way you get left behind
Maybe I'm better off
Cause you've broken me
A million pieces round my feet
You can't say to me
"It's gonna be better"
And you took my heart
Left behind a healing scar
Medicine can only go so far
To help you get better
But you're still broken
Because you've broken me
A million pieces round my feet
You can't say to me
"It's gonna be better"
And you took my heart
Left behind a healing scar
Medicine can only go so far
To help you get better
But you're still broken ~ ♪
Nang matapos akong kumanta... Unti-unti ay may naramdaman akong pumatak sa mga pisngi ko.
"Brianna..." Ani Harmony at niyakap ako. Pinunasan naman ni Mary ang mga luha ko habang tinatapik ako sa likod.
"I love him. I love him so much but I don't want to get hurt. Akala ko mahal n'ya rin ako pero hindi pala. Ngayon siguro ay galit s'ya sakin dahil sa ginawa ko. Siguro ay akala n'ya pinagtripan ko s'ya." Sambit ko habang iyak pa rin ng iyak. Ang tinutukoy kong ginawa ko ay ang Heartbreak Hotline.
"Shh, Brianna. We're always here for you no matter what, okay? Kung hindi ka man n'ya mahal, okay lang. We love you. We love you more than you love yourself." Pagpapatahan naman sa'kin ni Mary.
Gusto kong sabihin na hindi. Na hindi sila laging andyan sakin gaya ng lagi nilang sinasabi. Dahil sila rin mismo ay iniwan ako nung nga panahon na kailangan ko ng kaibigan. Lahat iniwan ako... Si Caleb lang ang hindi umalis sa tabi ko. He made me feel so special, that's why I love him so much.
***
"Gusto mo bang samahan ka namin pauwi?" Tanong ni Mary sa'kin.
"Hindi, okay lang. I can walk myself home." Pagtanggi ko sa alok n'ya.
"Sure ka? Okay, bye. Loveyouu!" Pagpapaalam nila.
4:13 PM.
Yan ang oras na nakalagay sa phone ko. Grabe ang tagal rin naming tatlo magkasama ngayong araw. Kaninang 8 pa kami umalis eh.
Habang naglalakad ay napadaan ako sa lumang park. Kung saan lagi kong nakakasama si Caleb tuwing malungkot ako.
Napapikit ako ng mariin. It hurts. This place brings back so many memories.
Kahit nasasaktan ako ngayong nakita ko ang lugar na ito, pumasok pa rin ako. Ewan, mukhang gustong-gusto kong sinasaktan ang sarili ko.
Umupo ako sa swing doon at tinulak ang sarili ko gamit ang mga paa ko. Pinikit ko ang mga mata ko at inisip ang mga bagay na nagawa naming dalawa ni Caleb.
Hindi kami super close dalawa pero close enough na s'ya lagi ang nagcocomfort saakin tuwing kailangan ko ng shoulder to cry on.
Tumayo ako at naglakad sa paligid. Sa di kalayuan ay nay nakikita akong kapirasong papel. Lumapit ako doon at pinulot 'yon.
Lumuhod ako at tinignan kung ano iyon. Picture pala s'ya. Hinarap ko iyon sa'kin para tignan kung anong picture 'yon.
Bumagsak bigla ang mga balikat ko. It was a picture of me and Caleb. One of the selfies we took when we were having a great time together.
Naramdaman ko ulit ang pangingilid ng luha ko.
Hanggang sa nakita ko na may mga paa na nakatayo sa harapan ko. Tumayo ako mula sa pagkakaluhod ko at tinignan ang taong nasa harapan ko ngayon.
Ang mga luha ko na kanina ay nangingilid pa lamang ay ngayon ay tuluyan ng pumatak.
"Caleb..." bulong ko.
He smiled and said, "Nakapag-isip ako. Dapat ay galit ako sayo. Dalat galit ako dahil ginamit mo ang Heartbreak Hotline at pinakinggan ang pag-iyak ko gabi-gabi at magpapanggap na walang alan tuwing magkikita tayo. Dapat galit ako dahil pinagtripan mo ako pero hindi ko magawa. Hindi ko magawang magalit sayo. You're too precious. You deserve to be loved. I'm sorrt for the lies I told. I love you, Brianna. I love more than my life."
End of Chapter XXIX...
***
Song: Brooke Butler - 'Broken'