"Char kun je even naar beneden komen?" Roept men vader. Ik sluit men muziek af samen met men laptop en ga naar beneden. "Wat is er?" Vraag ik nieuwsgierig "kom is even hier zitten" ik doe wat hij zegt en ga naast hem zitten. "Hoe moet ik hier aan beginnen...ik ga samen met Saskia op wereldreis en je hebt de keuze ofwel ga je op internaat ofwel ga je naar je moeder in Nederland." zegt hij aan een stuk door "WAT? Dus jij gaat gewoon samen met die geit op wereldreis en ik kan hier blijven, mooi is dat!" roep ik "punt 1 Saskia is geen geit punt 2 ik wil niet dat je zo over mijn vriendin praat, punt 3 let op je volume tegen mij wil je" ik draai met men ogen. "En draai zo niet met je ogen" zegt men vader nog en gaat richting de keuken. "Kijk ik weet dat je het niet zo leuk vind en het is nogal onverwacht maar ik ben er lang over aan het nadenken en nu heb ik de kans nog." ik loop achter hem aan richting de keuken "Dus je kon niet ik zeg maar nog 2 jaar wachten ofso?" Zeg ik nog steeds boos "sorry Charlotte, ons besluit staat vast, volgende maand vertrekken we en jij moet kiezen ofwel internaat ofwel Nederland" en weg was hij. Ik loop naar boven richting men kamer en grijp men gitaar. ik loop weer naar beneden en ga richting de boomhut die aan de grote boom op het einde van de tuin is. Ik klim op het trapje naar binnen en ga op de kussens zitten. Ik kijk rond en begin te denken aan vroeger hoe mijn broer en vader deze boomhut samen aan het bouwen waren en hoe de muziek super luid stond en we gewoon allemaal aan het zingen waren en dansen. Ik voel een traan over men wang glijden. Ik veeg hem snel weg en neem de gitaar, ik begin wat te tokkelen en te neuriën. Ik sluit men ogen en waan me in een andere wereld.
Zonder dat ik het doorhad is men vader naast me komen zitten. Ik open men ogen en kijk hem aan. "Pap ik wil hier niet weg" fluister ik naar hem, hij zegt niets terug maar wrijft gewoon over mijn rug. Hij pakt men gitaar over en begint te spelen, ik herken het liedje en begin te zingen. Hij speelt het liedje wat hij me heeft leren spelen op de gitaar, het eerste wat ik kon spelen trouwens. Hij valt in en samen zingen we het refrein. Zo een moment als dit is al zolang geleden van de geit mogen we nooit zingen krijgt ze hoofdpijn van zegt ze. Het liedje is gedaan en ik kijk hem aan, hij knuffelt me waardoor ik begin te huilen.
Een maand later
Hier sta ik dan in een lege slaapkamer, die voorbije maand is zo verschrikkelijk snel voorbij gegaan. Ik heb moeten beslissen of ik een nieuw leven in een internaat wil of bij men moeder in Nederland, hoe raar het ook klinkt die keuze was best moeilijk. "Er klaar voor?" Vraagt men vader die net binnenkomt "nee men Hollands accent trekt nog op niets!" Zeg ik "hahaha zal je wel snel genoeg onder de knie krijgen, kom is hier kleine meid van me" zegt hij met een glimlach en knuffelt me zowat dood. "Kom we moeten vertrekken of je mist je trein nog!" Zegt hij als hij me loslaat "vind ik niet erg hoor" ik neem men tasje nog en men vest en niet te vergeten men gitaar en loop achter hem aan richting de auto. Gelukkig zijn al men spullen al bij mama of ik kon nog met een wildvreemde enge man in een verhuiswagen zitten.
We komen aan bij het station en ik neem afscheid. Ik voel de tranen al opkomen maar ik hou ze in, jaja deze meid is een echt papa's kindje en ik ben er trots op. De trein komt aan en ik stap in, ik wuif nog een laatste keer en de trein vertrekt.
Op naar een nieuw leven!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~