DEEL 2
Kaela stapte om vijf naar zeven zenuwachtig Bella's ouderlijke huis binnen en haalde diep adem.
Als ze haar hoofd met een beleefde glimlach schudde toen de ober haar een glas champagne aanbood.
Ze volgde de muziek richting de tuin en stond voor een moment stil terwijl ze keek naar de massa van mensen die aanwezig waren.
Witte luchtige textiel was gedrapeerd in een vorm van een tent.
Terwijl tientallen witte ballonnen en diverse kroonluchters in de lucht hingen.
Ze wist dat het een optische illusie was maar zou er straks meer aandacht aan besteden hoe het gedaan was.
Voor nu trok de gigantische taart die naast een tafel vol cadeaus stond haar aandacht.
Als een andere ober voor de tweede keer in nog geen minuut tijd haar vroeg of ze wat te drinken wou.
Ze schudde nogmaals haar hoofd maar zag dat zij de enige was die de gratis alcohol dat door diverse obers werd aangeboden kon weerstaan.
Ze haalde diep adem terwijl de geur van de tientallen rozenstruiken waarvan ze wist dat ze door de tuin heen geplant stonden.
Gemixt met de geur van kaarsen die wat verder op de tafels stonden haar neus binnen drong en er voor zorgden dat ze zich ontspande.
Als ze achter zich een maar al te bekende stem hoorde zeggen: "Wel verdomme kijk eens wie de kat heeft binnen gesleurd."
Ze draaide zich met een glimlach om en werd gelijk in haar broers beschermende armen getrokken.
"Verdomme, meisje je bestaat echt.
Voor een klein moment dacht ik me mijn leven lang ingebeeld te hebben dat ik een jongere zusje heb."
Ze grinnikte en drukte een snelle kus op zijn wang terwijl ze zachtjes in zijn oor fluisterde:
"sorry."
Hij schudde zijn hoofd met rollende ogen en zei nu spottend:
"Kleine, als ik voor elke keer dat ik van jou een sorry heb gehoord een dollar had gekregen zou ik nu een miljonair zijn of wacht, dat ben ik al... een miljardair zijn."
Ze schudde haar hoofd met een glimlach en had nog niet eens de kans om hem te antwoorden of werd gelijk door Ryan in een omhelzing getrokken.
Snel gevolgd door Hope, Julian en tientallen andere mensen die ze al eeuwen niet gezien had.
Het gevoel dat dit met zich meebracht was overweldigend.
Het was een lange tijd geleden dat ze echte vrienden om zich heen had voor langer dan vijf minuten en dit zonder Benjamin aan haar zijde die als chaperonne diende.
Ze was vergeten hoe luid en ongecontroleerd hun monden konden zijn als ze samen kwamen.
Als Julian nog geen kwartier na iedereen begroet te hebben in haar oor fluisterde: "Kom, je ziet er uit alsof je zo een kruisje gaat slaan om de duivels bij je vandaan te houden"
Ze gniffelde geamuseerd en plaatste haar hand in die van hem terwijl ze hem toe liet om haar richting de dansvloer te trekken.
Ze draaide haar armen rond zijn nek en liet hem leiden terwijl ze in een zachte tempo met de muziek mee bewogen:
"Je ziet er geweldig uit prinsesje, gewoon om op te eten."
Ze glimlachte zwak bij het horen van zijn compliment en zei nu enigszins cynisch:
"Dank Benjamin daarvoor."
Het rolde eruit nog voor ze het doorhad en kreeg dan ook onmiddellijk de gepaste antwoord van Julian terug:
" Hoe bedoel je?"
En voor een moment gaat het beeld van Benjamin die controleerde wat ze at en hoeveel gram daarvan door haar hoofd heen.
Maar schudde de negatieve gedachte gelijk weg en zei plagend: "Je weet wat ik er mee bedoel. Hij houd me fit op zijn manier."
Toch hoorde hij iets in haar toon dat er voor zorgde dat de glimlach van zijn gezicht trok terwijl hij haar nu onderzoekend bekeek.
Ze haalde op haar beurt diep adem.
Siste zichzelf toe om normaal te doen en zei: " Het is niet nodig."
"Wat niet?"
" Me proberen te ontleden. Ik ben in orde."
"Was daar helemaal niet mee bezig schoonheid."
Ze rolde niet onder de indruk met haar ogen en zei: "leugenaar."
Hij glimlachte daarop breed:
"Je kent me te goed."
Ze haalde haar schouders op: "Drie jaar internaat en vijf jaar universiteit zorgt er eventueel voor dat je een persoon leert kennen."
"Vertel me er wat van. Het is eigenlijk zonde nietwaar?"
"Wat is zonde?"
"Dat je voor Benji bent gevallen. Ik en jij zouden een super koppel gevormd hebben en dan heb ik het over vuurwerk schatje."
Ze schaterde het nu hoofdschuddend uit.
"God, dat jullie die lijn nog gebruiken.
Maar voor jouw informatie ik heb het al met één van jullie geprobeerd en er was geen vonkje te zien."
Hij verstijfde kort voordat hij haar nu geschokt vroeg:
" Met wie heb je het geprobeerd?"
Ze schudde haar hoofd terwijl ze deed alsof ze haar mond op slot deed.
"Oh echt niet."
Hij stopte abrupt met dansen en herhaalde dit maal op een dreigende toon: "Wie Kae of ik ga me vingers los op je laten en we weten beide dat ik elke zwakke plek ken om je kronkelend op de grond te krijgen."
Ze hield haar handen snel in overgave op en zei:
"Onze huis eigen casanova."
"De klootzak, die verdomde rotzak en toen ik voorsloeg om het te proberen vertelde hij me dat je net een zusje was en ik die relatie niet moest verpesten. Wanneer?"
Ze schudde nu lachend haar hoofd als Julian het nogmaals herhaalde terwijl hij zijn handen uitstak en haar kietelde:
"wanneer?"
Als ze met een lichte kreet nu lachend zei: "Niet doen, niet doen."
"Wel, dan praat."
"Het laatste jaar van het internaat."
"Die verdomde gluiperd. Op het internaat al?"
Ze schaterde het knikkend uit als hij haar handen weer in de zijne nam om de dans te vervolgen en na een moment van stilte peinzend zei:
"Geen vonkje huh?"
Ze glimlachte vol spijt: "Nee, helaas niet. Er was niks, noppes, nothing."
"Wel verdomme. Maar dat betekent niet dat je bij mij niks zult voelen ik ben zo veel beter dan Ryan."
Ze glimlachte geamuseerd alhoewel een licht gevoel van weemoed door haar heen trok.
Zijn woorden deden haar namelijk akelig veel aan die van Eli denken toen ze hem jaren terug over haar en Ryan verteld had.
Maar ze had gelijk spijt dat ze aan hem gedacht heeft.
Want ze had zijn naam nog maar net in haar hoofd gevormd of de lach verdween van haar gezicht.
Toen de stem die er bij hoorde op een zacht, fluwelen toon nu achter haar vroeg: "Mag ik het overnemen?"
Ze sloot haar ogen met een stijve rug en vloekte inwendig tegen zichzelf dat ze er niet stil bij had gestaan dat ook hij uitgenodigd zou zijn.
Dus toen Julian hem in een broederlijke omhelzing nam met veel rug geklop en de woorden
" Je hebt het gehaald."
Draaide ze zich om en probeerde weg te sluipen nu ze beide afgeleid waren.
Maar ze had nog geen twee stappen bij de mannen vandaan gezet of ze voelde hoe zijn warme vingers zich rond haar pols draaiden en alhoewel hij nog altijd in gesprek met Julian was.
Haar zachtjes terug trok.
Ze slikte en wist dat hij haar razende hartslag onder zijn vingers kon voelen.
Als ze Bella nu luid zijn naam hoorde roepen: "Elias!"
Ze was nog nooit zo blij geweest dat haar schoonzusje zich in iemand zijn armen stortte als nu.
Want het zorgde er voor dat hij haar los moest laten om Isabella vast te kunnen nemen waardoor ze de kans waar nam om weg te lopen.
Trillend stapte ze snel van de dansvloer af en liep richting de achterkant van de tuin wat uiteindelijk een stomme beslissing bleek te zijn.
Want ze voelde hoe haar hakken in het gras zakten.
Wat er voor zorgde dat ze gevaarlijk op haar benen begon te wankelen voordat een paar armen haar vast grepen en haar daarmee staande hielden.
Ze moest zich in houden om niet in huilen uit te barsten.
Omdat ze wist dat het Elias was en dit keer had ze er ongepland voor gezorgd dat ze compleet alleen waren.
Ze duwde zich langzaam uit zijn armen en draaide zich onzeker naar hem op.
Zijn ogen stonden geamuseerd voordat hij nu vol spot zei:
"Zo snel heb ik je nog nooit het tegenovergestelde richting van mij zien lopen.
Zelfs niet toen we tijdens onze relatie bijna door Ryan en Julian gepakt waren in Oxford.
Dus nu weet ik niet of ik me beledigd of geëerd moet voelen."
Kaela voelde hoe haar hele lichaam reageerde op zijn jeugdige glimlach.
Maar hield haar schouders recht en hoorde trots hoe haar stem kalm klonk toen ze zachtjes vroeg:
"Wat doe je hier Elias?
Ik dacht dat ik vrij duidelijk was gisteren."
Hij wierp haar een vermaakte glimlach toe en zei met een stem die droop van het sarcasme:
" Er gaat er tegenwoordig ook geen dank je wel meer vanaf als een persoon een ander red van een nare val."
Ze negeerde zijn woorden en vroeg: "Waarom ga je niet gewoon terug naar het feest?
Onze vrienden wachten je vast al vol verlangen op om je te kunnen knuffelen en kussen.
Want in tegenstelling tot hier ben je daar wel gewild gezelschap.
Dus ga gewoon in plaats van jezelf te blameren door een gesprek te willen voeren die er nooit zal komen."
Zijn rechter wenkbrauw trok niet onder de indruk op als hij kortaf zei:
"Blameren huh?
Wel ik heb je luid en duidelijk begrepen gisteren en zoals je zelf gehoord hebt.
Heb ik je niet om een gesprek gevraagd maar een dans."
Ze schudde haar hoofd nu ongelovig: "Je bent koppig geworden Eli en dat is niet bepaald een charmant trek bij een man.
Mijn antwoord is en blijft nee ook op die vraag.
Het feit dat ik van je weg gelopen ben had jou dit moeten meedelen.
Maar ogenschijnlijk ben je wat langzamer van begrip geworden betreft vrouwen en ongewenste aandacht."
Ze draaide zich gefrustreerd op haar hielen om aangezien ze hem niet meer in het gezicht kon kijken en wou net weg stappen.
Als ze voelde hoe hij zijn linkerhand rond haar middel draaide en plat op haar buik plaatste.
Wat was het met mannen die niet wouden luisteren als je nee zei?
Ze wou zich net omdraaien en hem toe sissen om zijn poten van haar te nemen.
Als haar hele lichaam verstijfde toen hij dichterbij stapte en zachtjes in haar oor fluisterde:
"Dans met me Kaela."
Ze sloot haar ogen slikkend toen haar buik samen trok en kon de breuk in haar stem niet verstoppen toen ze smekend zei: "Elias. Alsjeblieft...ik"
Maar haar resterende zin bleef haar in de keel steken.
Toen hij zijn vrije hand nu tergend langzaam, zachtjes over haar naakte nek richting haar net zo naakte schouder liet glijden.
En er daarmee voor zorgde dat haar hart zich een weg uit zijn plek wou maken terwijl hij nogmaals fluisterde: "Dans met me Kaela."
Ze voelde de tranen van frustratie achter haar oogleden prikken en sloot haar ogen terwijl ze krampachtig probeerde om haar lichaam in schaak te houden.
De rilling die haar lichaam dreigde over te nemen te onderdrukken.
Als hij nu zachtjes herhaalde:
"Eén dans prinsesje"
Hij draaide haar zachtjes naar zich toe en ze voelde verslagen hoe haar lichaam mee gaf.
Ze was stom om te denken dat ze hem kon weer staan.
En nog stommer om te denken dat ze sterker was dan vroeger.
Hij hield haar blik gevangen met die van hem terwijl hij haar handen ophief naar zijn mond en op iedere pols een lichte kus drukte voordat hij ze rond zijn nek plaatste.
Hij bekeek haar nu afwachtend als ze voelde hoe ze automatisch een stap naar voren nam en hem daarmee toestemming gaf haar dichter tegen zich aan te trekken.
Ze kon de rilling dit keer niet tegen houden toen hij met zijn vingertoppen strelend over haar armen heen gleed richting haar middel.
Ze hief haar ogen naar hem op bereid om amusement of arrogantie in die van hem te zien omdat haar lichaam hem net bevestigd had dat hij haar toch niet zo koud laat.
Maar in plaats daarvan keek hij met een zachte blik op haar neer terwijl hij zich op de maat van de muziek begon te bewegen.
Deze gehele situatie was zo fout dat het niet meer grappig maar pijnlijk werd.
Toch kon ze zichzelf er niet van overtuigen om weg te stappen noch haar ogen open te houden, dus gaf ze aan het gewicht toe en sloot ze.
Kaela voelde hoe hij haar lichaam nog dichter tegen zich aan trok zodat haar wang nu tegen zijn schouder lag.
En ze liet zich door de muziek weg dragen terug in de tijd.
Naar het moment waar ze elke kans zonder aarzelen zou hebben gegrepen om in zijn armen te glippen.
Ze voelde hoe de warmte van zijn lichaam haar omgaf, zijn vertrouwde geur haar neus binnendrong en er voor zorgde dat haar hart pijnlijk samen trok.
Hij drong haar compleet binnen.
Opende de wonden en zij liet het toe, stapte niet weg om de herinneringen tegen te gaan maar liet zich meedrijven naar het verleden.
Naar elke keer dat ze gelukkig in zijn beschermende armen had gestaan.
En voor een lied lang voelde ze de onschuld en jeugdige onbezorgdheid van die tijd over zich neerdalen.
Ze nam het in, sloot het op diep van binnen met de hoop dat dit moment de nachtmerrie die ze als haar leven bestempelde wat dragelijker zou maken.
Het liedje liep af en ze keek onzeker naar hem op alleen om het verlangen van vroeger er weer in te zien branden.
Als ze haar onderbewustzijn luid hoorde roepen: 'Doe het niet!'
Ze wist dat ze het niet moest toe staan.
Hem niet mocht laten nemen omdat in tegenstelling tot vroeger hij haar dit maal zou verwoesten.
Toch kon ze niks ander doen dan met een hunkerend hart te blijven staren naar zijn mond.
Zijn uiteen wijkende lippen wekten elke zenuw in haar lijf.
Zijn gezicht dat dichterbij kwam zorgde dat het geluid rond om hun heen weg viel.
Als gehypnotiseerd keek ze in zijn groene ogen.
Als zijn lippen die van haar nu lichtjes raakten.
God hoe graag ze dit wou. Hoe zeer ze hier naar verlangd had.
Hoeveel nachten ze hiervan gedroomd en om gehuild heeft.
Kaela voelde zijn zachte, volmaakte lippen en wou niks anders dan er aan toe te geven.
Zijn kus beantwoorden.
Ze voelde hoe haar lichaam pijnlijk samen trok omdat het zijn lippen herkende.
De belofte van genot die zijn tedere kus herbergde.
Herinnerde zich nog gekweld het gevoel dat hij haar daarmee kon bezorgen als hij verder over haar lichaam naar beneden zou glijden.
Toch bleef ze op wonderbaarlijke wijze stil staan.
Liet haar vingers zich niet in zijn haren verliezen, opende haar mond niet om hem toegang te geven naar haar tong.
Als ze voelde hoe hij zijn lippen nu iets harder op die van haar drukte in een poging om een reactie daarmee teweeg te brengen.
Maar toen Eli merkte dat ze niet mee gaf haalde hij zijn lippen langzaam van die van haar en fluisterde: "Doe het niet."
Ze wist dat hij niet wou dat ze het moment zou verpesten.
Toch had ze geen andere keus dan naar haar eigen kalme stem te luisteren die nu koel vroeg:
"Ik hoop dat je er nu klaar mee bent. Dat het uit je systeem is."
Ze zag hoe onbegrip zich een weg maakte door zijn vol wolken gevulde hoofd.
Terwijl hij nu door de war fluisterde: "ik begrijp bij god niet waar je het over hebt..."
"Dit." Onderbrak ze hem nu kortaf terwijl ze met haar vingers tussen hun beide heen en weer bewoog.
"Is het nu je genomen hebt voorbij met de spelletjes?
Kunnen we ons voortaan concentreren op het werk?"
Kaela voelde hem verstijven. Zag hoe de roze wolken uit zijn ogen trokken.
De pijn die haar woorden overduidelijk teweeg brachten hem nuchter kregen.
Voordat er niks meer in te zien was en hij zijn persoonlijke masker nog strakker op had dan zij die van haar.
Want ze voelde die van haar kort wankelen toen hij met een ijskoude blik op haar neerkeek.
En ze zichzelf er van moest weerhouden om niet naar adem te happen op het moment dat haar hart de blik in zijn ogen herkende.
Het was een blik die ze nooit zou vergeten.
Dezelfde die hij acht haar er voor had gebruikt om haar daarmee de hart uit de borst te rukken.
Als hij nu zachtjes zei: "ik heb nooit geweten dat je zo een lafaard bent Kaela... maar als het dat is wat je werkelijk wilt... Dan ja, het is voorbij."
Ze knikte in overeenstemming terwijl ze uit zijn armen stapte en voelde hoe een scherpe kou haar lichaam op deze hete zomeravond door drong.
Ze bleef kalm toen ze terug naar het feestje liepen.
Ze lachte en was nog altijd beheerst toen hun vrienden een uur later nostalgisch werden en de herinneringen van hun gezamenlijke tijd oprakelden.
Koel toen de uur daarop de taart naar het midden van de tuin werd geduwd en ze gezamenlijk happy birthday begonnen te zingen.
Had geglimlacht tijdens de groepsfoto en was zwaaiend de deur uitgelopen richting de taxi toen het voorbij was.
Het was pas toen ze een paar uur later wakker schrok uit een zo levendige droom waar ze met Elias aan het vrijen was dat ze huilend was ingestort omdat ze van zichzelf wist.
Dat ze hem weer had binnen gelaten.