Soulless (afgeschreven)

Hoofdstuk 4.5

Hierbij een dubbel xl vervolg voor jullie.

Ik plaats deel 1 nu mocht het me niet lukken om deel 2 zo meteen te plaatsen beloof ik het morgen gelijk te doen:)

XOXOXO Cami

Deel 1

Het was vijftien minuten later dat Kaela eindelijk de kracht vond om zich van de grond te duwen bij het horen van geklop op de deur.

Als ze met een krakende stem zachtjes zei: "Ja."

"Mevrouw Amara er is hier een mevrouw Allonzo om u te zien."

Ze fronste bij het horen van de naam en zei nog altijd tegen een gesloten deur: "Welke mevrouw Allonzo?"

"Isabella, mevrouw."

Ze sloot haar ogen en vloekte binnensmonds voordat ze haar keel schrapte en kortaf zei: "Geef me vijf minuten Theressa.

Ik moet nog een telefoontje afwikkelen en dan kunt u haar binnen sturen."

"Ja, mevrouw."

Kaela liep snel naar haar plek en nam haar make-up zak uit haar tas.

Ze klapte het kleine spiegeltje dat er in zat open en begon onmiddellijk de sporen van tranen weg te werken.

Drie lange jaren vol verschillende gezichtswonden en blauwe plekken maakte dat ze waarschijnlijk een visagiste diploma met glans zou behalen als ze dit wou.

Ze zette net haar lippenstift tegen haar lippen als ze een lichte klop op de deur hoorde.

"Binnen."

Ze plaatste de dop op de stift en keek met een brede grijns toe hoe haar hoogzwangere schoonzusje de kamer binnen stapte.

Als ze zich van haar stoel afduwde en met een tsk geluid verdrietig haar hoofd schudde en zei:

"Mevrouw Allonzo huh?

Je zult mijn broers hart breken als hij er ooit achter komt dat je jouw aan mensen voorstelt als mevrouw Allonzo."

Ze gniffelde terwijl ze zich in haar armen stortte: "Wat zal ik zeggen dito.

Wat zal Benji wel niet denken als hij te horen krijgt dat niemand een flauw idee had wie mevrouw Kalai was toen ik aan de balie naar je gevraagd heb?

De enige reden waarom ik gedwongen was om mijn meisjes naam te gebruiken.

Was om die arme schapen daar buiten niet nog meer verwarren met twee mevrouw Amara's"

Kaela kromp lichtjes in elkaar bij het horen van haar woorden maar drukte haar daarop alleen nog strakker tegen zich aan.

Voordat Bella haar iets van zich afduwde en teleurgesteld zei:

"Kijk eens wie er mijn stad is ingewandeld zonder vijf minuten de tijd te nemen om langs te komen.

Dat doet pijn Kae."

Kaela glimlachte haar verontschuldigend toe: "Het spijt me."

Ze wuifde haar woorden weg en schudde haar hoofd met een frons: "Neem op zijn minst je telefoon op zodat we weten dat je leeft.

Nu was ik gedwongen om als een aangestrande walvis met opgezwollen voeten naar je toe te komen om me er van te verzekeren dat je nog ademde."

"Vis je voor complimentjes Bella?"