Soulless (afgeschreven)

Hoofdstuk 5.4

 veel plezier met de xxxxll  vervolg :)

XOXOXO Cami

Het duurde een lange tijd voordat Kaela zichzelf weer gekalmeerd had en aan de rode knop trok om de lift weer in beweging te brengen.

Ze stapte uit de lift en sloot haar ogen voor een kort moment.

Terwijl ze diep in ademde en de geur van brandstof gemengd met rubber haar neus binnen drong.

Ze probeerde zich samen te houden in ieder geval totdat ze weer terug op haar kamer was.

De gedachte dat ze Elias onder ogen moest komen liet een rilling over haar rug glijden?

Dus opende ze haar ogen, keek om zich heen in de hoop dat de uitgang niet ver van de liften vandaan lag en ze van daar uit taxi vandaar kon pakken.

Als ze hoorde hoe een tweede lift nog geen twee minuten na haar in de garage stopte.

Ze draaide haar hoofd naar achteren en had er onmiddellijk spijt van toen ze Elias uit zag stappen met haar tas in zijn hand.

Ze staarden elkaar voor wat zich aanvoelde als een eeuwigheid zwijgend aan.

Als ze koud richting haar tas knikte en kortaf zei: "dat is van mij."

Hij stapt langzaam naar voren onderwijl zichzelf er van verzekerend dat hij zijn blik met die van haar verstrengeld hield en elke beweging die ze maakte nauwkeurig opnam.

Het was alsof hij zich bereid maakte om haar achterna te sprinten als ze zou besluiten om te rennen of haar van zich te krijgen als ze het tegenovergestelde zou proberen.

De laatste gedachte klonk haar momenteel extreem aanlokkelijk in de oren.

Maar de ondergrondse garage van haar vaders bedrijf leek haar niet bepaald de ideale plek om een scene te schoppen.

Er waren te veel camera's en te veel nieuwsgierige werknemers.

Dus nam ze haar handtas van hem aan en keek geïrriteerd toe hoe hij zijn andere hand opende en haar autosleutel tentoonstelde.

Ze haalde diep adem om niet tegen hem uit te vallen aangezien hij in haar tas had zitten zoeken.

Want ze wist dat ze niet meer zou kunnen stoppen als ze nu begon.

Hij onderbrak haar gedachtestroom door zachtjes te zeggen: "Ik denk dat het beter is als ik ga rijden."

Ze knarste woest met haar tanden maar knikte dan toch bij het zien van de vastberaden blik in zijn ogen.

Zwijgend liep ze voor hem uit naar haar wagen en sprong lichtjes op toen zijn arm langs haar middel schuurde om de deur aan de passagierskant voor haar open te trekken.

Ze bezigde zichzelf tijdens de rit terug naar het hotel met haar emoties in schaak te houden.

Woede, gekwetstheid en pijn benamen haar haast de adem en ze moest ze inperken als ze de volgende ochtend niet de voorpagina nieuws wou halen.

Kaela voelde hoe hij zijn blik om de paar seconden schichtig haar richting op uit liet glijden.

Terwijl zij op haar beurt probeerde om hem te negeren door uit het raam te kijken.

In de hoop dat ze haar gedachtes zou geordend hebben voordat ze bij hun kamers aankwamen.

Maar het hielp allemaal niks.

Ze was nog net zo door de war en kwaad als tijdens het moment dat ze de lift was ingestapt.

Dus toen ze eindelijk boven aankwamen en voor haar kamer bleven staan was ze mentaal zo uitgeput dat ze niks anders meer wou.